Sinds we Leo hebben, wandelen we bitter weinig. Ja, Leo krijgt echt wel zijn dagelijkse ronde, maar die neemt Rick voor zijn rekening. En dat zijn wandelingen van max een uur. Wandelingen van 25 kilometer of meer hebben we al maanden niet gemaakt. Heeft voor een deel te maken met het verplicht dragen van een mondkapje, maar ook omdat Leo veel correctie en aandacht behoeft. Dan is een uur lang zat.
Om en taart en een leuke wandeling te hebben reden we met de auto het natuurpark in en liepen daar in een uur naar het lekkerste taart restaurant.
Daar was het voor het eerst sinds tijden ‘druk’. Dat wil zeggen: drie tafeltjes waren bezet. De taart en de koffie waren als altijd voortreffelijk.
Wij vinden deze tijd het mooist. Heerlijke temperaturen, ook al is het nu wat te koud voor de tijd van het jaar, helder blauwe luchten, en vanwege de regen is alles lekker groen en zeker in het park zijn de leukste en mooiste planten te zien.
Een maand geleden liepen we naar Casa de la Mina en konden bij de pas het dal inkijken waar de route loopt naar het lekkerste taart restaurant.
Vanmorgen keken we dus met nieuwe ogen naar de bergwand of we konden herkennen waar we toen liepen.
En dat konden we. Bij de gele pijl maakte ik de bovenste foto. Het hotel Casa de la Mina konden we niet vinden.
Ik raak altijd gefascineerd door plantjes die zich schijnbaar zonder wortels of aarde aan een rotswand plakken. Ja en natuurlijk zie ik hier ook wat humus.
Er vielen geen grote hoeveelheden regen maar toch waren er op twee plaatsen stukken rotswand naar beneden gestort.
Wel lagen er nog paar flinke plassen en dan kan ik het niet laten.
Effe een afvoer gootje graven.
Op de terugweg lag de steen net achter Rick droog terwijl hij eerder in het water lag. Heb toen het sleufje nog maar wat verder uitgediept.
Als wandelend krijg ik van Rick regelmatig het verwijt dat ik geen respons geef als hij wat vraagt of zegt.
En daar heeft hij gelijk in, maar ik spied de rotswanden intensief af naar orchideeën of bloeiende bolgewassen en ben dan in een ander bewustzijn.
Vanmorgen zag ik dit geel rode wonder der natuur.
Cytinus hypocistis. Een parasiterende plant die leeft op Cystusstruiken.
Cytinus hypocistis. Een parasiterende plant die leeft op Cystusstruiken.
Ze komen hier vaak voor, maar zijn me niet eerder opgevallen en is het dan gek dat ik Rick even niet hoor?
Het opbollen, vouwen en kantelen van de aardkorst. Geleerd op school maar hier in het echt te zien. Ook dit viel me vandaag voor het eerst op langs deze route.
Een steeneik in bloei.
Maar dan wel heel veel bloei.
Eenmaal weer thuis moest toch echt de haard aan en zette ik een aquarium over de aardbeitjes. Die kunnen ook wel wat extra warmte gebruiken.
Met groeten Ton
8 opmerkingen:
Als je toch zoiets moois als een Cytinus etc. ziet, dan kan wat een ander zegt nooit zo belangrijk zijn dat je ernaar luistern moet. Eerst genieten van het fraaie plantje en dan pas luisteren naar een ander. Ieder op zijn beurt vind ik.
Op Kreta komt een rode variant voor van de Cytinus die parasiteert op de Cistus cretica. De gele variant parasiteert op C. parviflorus en C. salvifolius. Cistusplanten zijn roosachtigen die veel voorkomen in het Middellandse Zeegebied. De bloemen ervan lijken altijd een beetje gekreukeld vind ik, maar zijn desondanks erg mooi.
Hier in mijn tuin 2 orchideeën (paars blauw) ontdekt.
Ton wat is dit een mooie tijd... Vooral bij jullie dus.
"Moeten" jullie nog een keer naar Nederland, om belastingtechnische redenen?
Hoi Willem, Over de aandacht zitten we dus op één lijn. De Cistussoorten groeien hier ook in overvloed. Heb zelf twee soorten in de tuin. De bloemen vind ik prachtig. Ze zien er zo teer uit met die kreukels in de bloemblaadjes. Ze doen mij altijd denken aan het gedicht: Sla in september van Rutger Kopland. Met groetenTon
Hoi Jan, Boffert Ik zag ze ook bij het eerste huis rechts aan onze weg. Ze zijn prachtig. Staan ze bij jou wat lager op je perceel? Met groetenTon
Hoi Petra, Het lijkt hier bijna negen maanden lente zeg ik vaak. We zijn dankbaar dat we hier onze plek hebben. Zoals het er naar uitziet gaan we in juni naar Nederland. Er zijn duizend en één regels waar we ons aan moeten houden. Zelfs soms tegenstrijdige, en dat in een verenigd Europa, dus het gaat niet altijd lukken om ons daar aan te houden. Met groetenTon
Haha, ik dacht even dat je een lekker taartrecept op je blog ging zetten. Maar je ging dus taart eten, lekker, had graag mee gegaan, ben gek op taart.
Hoi Marthy, Er kleeft in ons een gevaar aan taart bakken: dat we hem in ene opvreten. We gaan dus om onszelf te beschermen naar het restaurant. Ze bakken daar zelf de taarten en ze zijn echt lekker. Met groetenTon
Een reactie posten