In de bergen

Of we een mooie wandeling wilden maken, vroegen de vrienden uit het dal.

Tuurlijk.

Dus reden we vanmorgen naar Sedella om vanaf daar richting Canillas de Aceituno te wandelen. 

Nu zijn de nachten al behoorlijk kouder aan het worden en met de wandeling die op ongeveer 600 meter hoogte begon was het prikkelend fris. Nou uh een graad of 18 maar het rook naar winter en voelde aan alsof we hoog in de bergen waren.

Het was heerlijk. Eerst nog wat klimmen waarbij we tussen bomen liepen. Helemaal mijn habitat.

Maar hoger en dichterbij de hoogste berg in ons gebied, De Maroma, 2065 meter, werd het wel wat kaal. En dor. Ook al sijpelde er nog een beetje water door een beekje.

Wijds zicht over bergen, dalen en zee.

We hebben dan soms de onweerstaanbare neiging om vanuit vrijheid even heel hard te schreeuwen. 

De dalen zijn dan weer wel lekker groen. Maar die berg ligt er schijnbaar ongenaakbaar. Toch beklommen we die een jaar of tien geleden en nu was er sprake om hem gezamenlijk opnieuw te bedwingen.

Het eindpunt.

In het dal loopt een rivier en vlak onder dit uitzichtpunt is een waterval. Een aantal jaren geleden liepen we van Canillas de Aceituno door en langs de rivier naar deze waterval.

De vrienden hebben een kakatoe en die gaat graag mee.

Een heerlijke wandeling van slechts anderhalf uur. Vlak bij huis en toch in een totaal andere wereld.

De tapaslunch die we daarna in Cómpeta nuttigden, duurde twee keer zo lang maar was minstens net zo lekker en gezellig.

Met groeten Ton

Het lekkerste water

komt uit de lucht.

Water is nodig voor de planten in de tuin. Vanwege de aanhoudende droogte geef ik de borders regelmatig water en dat zorgt ervoor dat planten in leven blijven.

Wat er niet of nauwelijks gebeurt is dat zaden ontkiemen. Alsof het water dat ik geef niet goed genoeg is of niet op het juiste moment gegeven wordt.

Ff terug naar gisteren.

We wandelden naar Torre del Mar naar het Nederlandse restaurant om lekker sateh te eten. Daar blader ik ook altijd even de krant El Sur door.

Er stond een interessant maar tegelijkertijd ook verontrustend artikel in.

Vanwege de aanhoudende tekorten aan regen gaat er meer gebruik gemaakt worden van gezuiverd rioolwater voor de irrigatie van de avocado en mangobomen. Oeps, denk ik dan: hoe zuiver en schoon is dat water dan? En zit dat water dan deels ook in ‘ons’ water? Het water dat wij in huis gebruiken?

Anyway.

Na de vijf millimeter regen van vorige week is er ineens een explosie van zaailingen.

Oost Indische kers. Lekker in salades.

Grasjes die ik uit het grind van het terras trok want daar wil ik geen groen hebben. 

Net als vorig jaar wil ik de onkruiden zoveel mogelijk laten staan. Maar voordat ze zaad gaan maken knip ik ze bij het maaiveld af en leg ik ze plat tussen de andere planten of ze gaan op de composthoop.

De Agave attenuata heeft normaal gesproken egaal grijze bladeren maar in dit exemplaar is er een donker gekleurde cirkel te zien. Vind het bijzonder. Het lijkt meer op een bloem.

Omdat Sint Nicolaas in Nederland is kan in Spanje zonder probleem de Kerstverlichting uit de kast komen. In de meeste steden wordt morgen of zaterdag de verlichting officieel aan gedaan.

In De Klompen branden de lichtjes sinds dinsdagavond. 

Ook buiten legde ik een lichtsnoer neer.

Gisteravond zag ik vanuit mijn hoekje bij de kachel ineens een oortje en een half snuitje voor het raam. Duidelijk te zien vanwege het buitenlicht. Ik siste zachtjes naar Rick dat de genetkat er weer was. Hij keek voorzichtig op maar zag dat het een gewone kat was.

Tja, die sluipen ook rond het huis.

Met groeten Ton

Hij mag blijven

Het haardhout is eigenlijk te groot. Niet zozeer te lang maar te dik. 

Zeker in het vroege najaar en wat later in de lente heb ik helemaal geen gebrek aan die grote brokken die urenlang branden en waar ik dan soms kleinere  stukken hout moet bij gooien om de boel brandend te houden.

Klieven dus.

En dat deed ik afgelopen week. Maar rustig aan. Elke dag een paar keer maximaal een kwartier. Dat om de schouders niet over te belasten want het ouwe lijf begint te protesteren bij te zware arbeid. 

Die schouders heb ik geweld aangedaan toen ik een paar jaar geleden de grote stapelmuren maakte.

Anyway.

De kachel brandt goed op de kleinere stukken hout.

Vandaag was het niet mijn weer. Storm. Wel met prachtige lenswolken die recht over ons huis gingen

Vannacht werden we verschillende keren wakker van het gezwiep van takken tegen de muur van de slaapkamer.

Dat was mijn buitenklusje. Een beetje snoeien.

Altijd leuk: een vliegtuigstreep die een schaduw op een wolk laat vallen.

Gisteren was de koorrepetitie en Rick wilde voordat die begon een extra uur met de pianist repeteren. Dus liep ik door het dorp naar de ferreteria, de ijzerwaren handel. En wat zag ik daar staan naast een container? 

Tja, is het mijn stijl? Het is in ieder geval mooi gemaakt en oud. Er staan zelfs serienummers in de voet. Goed. Ik kon het niet laten staan en sleepte het mee naar de repetitieruimte in het gemeentehuis.

Rick keek vol afschuw.

Maar ik kon hem geruststellen dat als ik er al wat mee wilde het dan voor in de tuin zou zijn. Misschien als onderstel voor een vogeldrinkbak.

Vanmiddag demonteerde ik het geval en poetste het helemaal schoon, zette er de kap van ‘de paddenstoel’ op om een idee te krijgen.

Ach en dan verbaast Rick me weer.

Ik vind het eigenlijk best mooi. Van mij mag hij blijven.

Met groeten Ton

Roetzwart

Het waren niet de acht voorspelde maar met vijf millimeter was ik ook al heel blij.

Omdat ik vaak een hapje uit de nacht heb hoorde ik dat het miezerde woensdag in de wee hours of the morning.

Eenmaal uit bed zat er 1 mm in de meter. Dat viel tegen.

Maar omdat het met de wind uit het noorden ook een stuk kouder was kon ik wel een van mijn favoriete tijdsbestedingen uitoefenen: de kachel stoken. De eerste keer dit seizoen.

Een mand met aanmaakhoutjes en grotere stukken hout had ik al klaar gezet.

Pompidom, paar blokjes onderin. Tralala wat dikkere takjes daar bovenop. Tadi- tada, een aanmaakblokje en nog wat dunne twijgjes. Lucifer er bij en gaan met die hap.

Ook al leek er in het begin niets aan de hand kwam er niet echt de trek in. Zeker toen ik wat later een groter blok in de haard stak waarbij de trek nog eens extra terugliep en het raampje binnen een minuut compleet roetzwart werd.

Zou de pijp verstopt zitten? Of is het nieuwe haardhout niet droog? Ik liep naar buiten en zag dat er dikke zwarte rook uit de schoorsteen kwam.

Ik liet het maar uitbranden.

Nadat de kachel voldoende was afgekoeld, maakte ik de boel schoon en startte opnieuw op met een paar stukken overgebleven hout van vorig jaar. Goed droog dus. 

Niets aan de hand zelfs niet nadat ik er een stuk hout van de laatste levering instopte.

Goed: het zou dus kunnen dat niet al het nieuwe hout goed droog is, maar daar gaan we in de komende dagen achter komen.

Terwijl ik gedoe had met de kachel regende er nog eens vier mm in de regenmeter. 

Nu is vijf mm in totaal al best lekker, maar daarnaast stroomde er via de waterwerken gedurende een paar uur nog eens lekker veel extra water van de weg de tuin in.

Donderdagmiddag hadden we een extra repetitie met de bassen en de tenoren van het koor. In een dorps woning in Cómpeta.

Leuk huis met vijf verdiepingen. Twee verdiepingen tegen de berg aan gebouwd en nog eens drie verdiepingen op de berg. Ik vind dat soort huizen met veel hoekjes, trappetjes, incourante kamertjes, nisjes en smalle gangetjes heel gezellig. Misschien niet zo handig in het gebruik. Daar kwam ik achter  toen ik de elektrische piano naar het dakterras moest zien te krijgen.

Een leuke repetitie en met een tenor die jarig was kwam er ook nog appeltaart op tafel. Wat wil je nog meer als mens?

Nou, aanschuiven aan een diner bij een vriend. Daar zaten we wat later gezellig een paar uur te kouten en te eten.

Gisteren en vandaag deden we weinig anders dan op beschutte plekjes te zitten. Het is lekker zonnig maar wel met een koude harde wind.

Dus brandde de haard. 

Zonder gedoe.

Ook met met het nieuwe hout.

Met groeten Ton

Weer niet

Zo rond vijf uur vanmorgen zag ik dat de palmbladeren glinsterden in het licht van de buitenlamp van de buren. Het regende dus.

Niet dat ik wakker werd van het geruis en het verbaasde me ook niet heel erg dat er om 9 uur slechts één millimeter in de regenmeter zat.

Wel verbaasde het dat de verwachte hoeveelheid regen voor vandaag was verhoogd naar zes mm.

Ik bleef dus hoopvol naar de lucht staren.

Die luchten zagen er prachtig uit maar het bleef droog.

Af en toe scheen de zon zelfs door het wolkendek en Rick zat een half uurtje buiten.

Zo tegen vijven zag ik regensluiers in de richting van Gibraltar maar daar hebben we niks aan. Anders dan dat het er prachtig uit ziet natuurlijk.

Maar goed: met die regen wil het nog niet erg vlotten en de kachel hoeft ook nog niet aan want de thermometer geeft 20 graden aan.

Met groeten Ton

Dit gaat het wat mij betreft niet worden

Zo, twee dagen met zang.

Zondag zongen we tijdens de remembranceday ceremonie in Maro. 

Een hele happening met doedelzakmuziek, vlagvertoon en zang. Best indrukwekkend allemaal en er werd dan ook hier en daar een traan weggepinkt.

Na het officiële deel werd er een lunch geserveerd met een ruime keuze aan alcoholische versnaperingen. Het werd dan ook heel gezellig. Met de Britten kan je wel een feetje vieren.

Maandag was de eerste dag van ‘De week van de ouderen’. We waren als koor gevraagd of we een lied wilden instuderen met de ouderen uit het dorp en dat wilden we wel. We repeteerden daarom in de fabrica de las bragas om aansluitend samen met het toegestroomde publiek het lied in te studeren. 

Nu had de loco-burgemeester wel gezegd dat er alleen mensen zouden komen als er ‘caffè con dulces’ geserveerd zou worden. Dus of al het volk er nu was voor ‘ons’ of de koffie zullen we nooit weten maar het was echt heel leuk. Ongeveer 60 dames en vier heren kwamen er op af.

Iedereen zong dapper mee en er werd veel gelachen. Rick leidde de boel in zijn beste Spaans met soms hulp van een Spaans koorlid. 

Een paar Competeñas zongen nog twee oude liederen uit de streek.

Via de facebookpagina: ‘ayuntamiento de competa’ is een registratie te zien. Geen idee hoe het er uitziet want ik zit niet op FB.

Vandaag genieten we nog na want van dit soort evenementen worden gewoon blij. 

En blij wordt ik ook omdat we morgen dan eindelijk regen lijken te krijgen. 

De wolken kwamen in de loop van de middag al binnen drijven.

De temperaturen liggen nog steeds boven het langjarig gemiddelde en het was gisteravond nog 22 graden in huis. Maar omdat het morgen waarschijnlijk de hele dag bewolkt is zou het zomaar kunnen dat de temperatuur in huis onder de 20 graden zakt en dan mag de haard aan. Bijna twee weken later dan vorig jaar want toen ging op drie november de fik voor het eerst in de haard.

Een week of drie geleden had ik een afspraak met een echtpaar om het achterstallige onderhoud van de tuin te doen. 

Ik wilde dat wel doen dus maakten we per Whatsapp een afspraak. Een paar dagen van te voren kreeg ik bericht dat het niet door kon gaan.

Ok. Dat kan gebeuren.

Nieuwe datum geprikt voor morgen.

Kreeg vanmorgen bericht dat ook die niet kon doorgaan.

Tja, denk ik dan: als je als bedrijf twee keer laat weten niet langs te komen word je er waarschijnlijk uit geknikkerd.

Dit gaat het mij betreft dus niet worden.

In ieder geval kan ik me morgen op de waterwerken concentreren.

Met groeten Ton

Niet alles is een succes

Donderdagochtend bracht ik de gaste en Rick naar het vliegveld.

Het is dus super stil in Los Zuecos. Gelukkig maar voor drie dagen want ik kan Rick vanavond al weer oppikken. Wel inmiddels met een uur vertraging.

Er waren trouwens genoeg dingen om te doen voor mij. De gastenkamer is weer spic en span en zitten er nieuwe remblokken in de Panda. Ik ging naar de laatste repetitie voor Remeberanceday en zorgde dat de witte overhemden en de zwarte broeken weer kreukvrij zijn.

Ook probeerde ik het boventerras met de lounchebank aan te kleden met wat planten en vanmiddag reed ik naar Cómpeta om te helpen om de kast die we voor het koor aanschaften in de repetitie ruimte te zetten.

Niet alles was een succes.

De planten op het terras zijn in een nacht nogal kapot gewaaid en staan weer laag bij de grond.

De kast voor het koor werd opgehaald in Torrox en ik zou bij de repetitieruimte helpen met het binnen zetten. Ik zat keurig om 16.00 uur te wachten. En te wachten en te wachten. Pas na drie kwartier zag ik een bekend gezicht verschijnen en dat stond niet vrolijk.

Het was een zware kast en die moest eerst uit een slaapkamer op de eerste etage uit een huis gesleept worden. Dat was nogal gedoe. Vervolgens op een aanhanger en naar Cómpeta gereden. Tot zover alles goed maar……voordat je het dorp inrijdt is er een behoorlijk steil stuk weg en daar kieperde de kast om in de aanhanger en viel compleet uit elkaar.

Het universum wil hier vast iets zeggen.

We wilden een kast en dan het liefst een tweedehands exemplaar. Er is tenslotte rommel zat in de wereld. Er kwam echter niets op het pad. Dan maar bestellen bij IKEA. Maar daar kwam een flinke bezorgpost bij en wat later bleek dat er toch niet bezorgd kon worden. 

Toen bij een plaatselijke winkel geprobeerd. Een passend model kast uitgezocht en besteld. Dit model is niet leverbaar, kregen we na een week te horen.

Gelukkig kwam vlak daarna het bericht van de kast in Torrox. Eind goed al goed riepen we tegen elkaar.

Uh. Niet dus.

Met groeten Ton

Onbetaalbaar

Zaterdag.

Voor ons een bijna dagelijks ding. Voor de gaste een ware traktatie: o, dat uitzicht. Onbetaalbaar.

In het zonnetje genieten van een bakkie thee.

De volgende foto’s zijn van de gast en dat vind ik leuk omdat die altijd een ander perspectief bieden dan de mijne.

In de middag een bezoek aan Nerja waar nog steeds mensen op het strandje liggen te zonnen. 

Wij dronken een kopje koffie op het Balcon de Europa en slenterden wat door het stadje.

Zondag.

Maar ik wil ook graag naar dat taartrestaurant. 

Tja dat krijg je als men het blog leest.

En dat is geen straf, al zag ik ook deze keer af van taart. 

De weg ernaar toe legden we af met de auto en dat zorgde ervoor dat de klipgeiten rustig bleven staan.

Weer thuis een kleine siësta.

Zondagavond. Een miniconcert als voorbereiding op de koorrepetitie van maandagmiddag.

Maandag.

De dirigent achter het orgel in het repetitielokaal.

Vanmorgen had ik de gardenclub lezing over vogelzang. Zeer interessant omdat het lied van de verschillende vogels werd ontleed. Zijn er herhalingen in het lied, zijn er trillers, gaat het gefluit omhoog of omlaag. En de tip: de beste plaats om vogel geluiden te herkennen is op de bank. Via apps of op het www. 

Ondertussen maakten Rick en de gaste een autorit boven Cómpeta maar waren eerder op de Plaza de Almijara waar we tapas zouden gaan eten.

Ze moesten een half uur wachten voordat ik aanschoof en we konden gaan snoepen.

Het is nog steeds heerlijk weer ook al was de lucht soms wat beslagen. Een voorbode die hoort bij de regen die morgen zowaar zou kunnen gaan vallen.

1,2 Milimeter. 

Dat dan weer wel.

Met groeten Ton

Op de uitkijk

De verjaardagskado’s zijn op, geplant en gevuld.

Dat wil zeggen: de chocolade is op, de palm en Carissa staan lekker in de aarde; wel veel water geven, en de oranje potten zijn gevuld met planten. 

Het maandelijkse uitje van de gardenclub is deze keer een lezing over de locale vogels en hun zang. En zoals dat altijd gaat, komen er dingen op je pad die daar dan precies op aansluiten.

Omdat het nog steeds heerlijk weer is drinken we het eerste kopje thee van de dag onder de acacia en genieten in alle rust van alles om ons heen. Want wat kan het hier stil zijn. We staren over de Middelandse zee, zien de rookpluimen van de fikkies die de boeren stoken, zien nog een verdwaalde zwaluw voorbij schieten en let vooral ik ook nog op de mooie wolken.

En…..op de vogel die sinds een week elke morgen een uurtje op de schoorsteen van de buren bivakkeert. Hij zit er volgens ons echt zijn territorium te overzien. 

Als we met opzet een hard geluid maken of fluiten hopt hij of zij over het hele schoorsteen dakje heen en weer. Fluiten doet het beestje zelf nauwelijks.

Misschien komt deze vogel in de presentatie voorbij en weet ik wat voor soort het is.

Morgenavond krijgen we een gast en dat is niet alleen leuk maar zorgt er ook voor dat huis en tuin weer eens grondig gekuisd worden.

Zo haalde Rick de bedden van hun plaats om het stof er onder vandaan te krijgen, kregen ze een fleurig dekbed overtrek nadat de donzen dekens lekker buiten waren gelucht. 

Ook werd er ruimte in de kast vrijgemaakt.

Ik veegde de grindterrassen en ruimde de waterwerken op want regen? Die gaat ook de eerstkomende twee weken niet vallen.

Vier mei viel de laatste regen voor de zomer. 10 Millimeter. Best veel voor een dag. Wel viel er afgelopen oktober 4 millimeter maar dat is geen regen. Daar werd de bovenste centimeter van de aarde niet eens nat van dus die tel ik niet. Dat betekent dus dat er zes maanden geen regen van betekenis is gevallen in dit gebied. 

Vandaag was het wisselend bewolkt. Tegen de avond ontstonden er lenswolken.

En die kleurden na de zonsondergang ook nog eens prachtig oranje.

Met groeten Ton