Hoe dom kan je wezen?

Je weet toch dat ze vroeger asemmers hadden? En die hadden ze niet voor niets.

Vanmorgen moest de kachel even aan omdat het koud en mistig was maar zo tegen een uur of twaalf werd het lekker zonnig en liet ik de haard uitbranden.

Zo rond zes uur maakte ik de kachel schoon voor een nieuw rondje vuur en gooide de as in de tuin.

Met als resultaat na een kwartiertje een vette brandhaard. In de houtwal.

Meteen als een speer samen de slang uitgerold en de kraan opengezet.

Na een paar minuten en met de grootste vlammen gedoofd kon Rick een foto maken.

Gelukkig liep het goed af.

Nu gooi ik elke ochtend de as in de tuin dus ook nu heb ik geen moment gedacht een gloeiende kooltjes. Toch?

Niet waar dus.

Ik heb gedacht aan hete kolen maar wuifde mijn gedachte weg met: ach, zo’n vaart zal het wel niet lopen.

Inmiddels is de adrenaline weer wat gezakt.

De tuinslang ligt nog klaar voor het geval en ik ben bang dat er onrustig geslapen gaat worden.

Nou ja, ik ben voorlopig wel weer bij de les.

Met groeten Ton

Koppie kleiner

Het is wat mistig de laatste dagen.

Dromerige zonsondergangen.

De hand ongemakken zijn inmiddels helemaal verleden tijd dus kan ik eindelijk weer wat klussen. Zo staan de potplanten op de terrassen, verplantte ik wat stekken en snoeide een olijfboom.

Zo zag die er op 23 april uit. Wit van de bloesem.

En zo vandaag. 

Dat snoeien was met een half uurtje klaar. Het opruimen en klein knippen van de takken tot aanmaakhout voor de haard gaat wel een paar uur duren.

Die klus wil ik geklaard hebben voordat woensdag onze gasten komen.

Die gasten kunnen in ieder geval genieten van de amandelbomen waarvan de bloei goed op gang is gekomen.

Vandaag koorrepetitie. Schreef ik twee weken geleden dat er een nieuwe tenor zou komen en dat ik dan wellicht weer als bas zou kunnen gaan zingen. Kwam er niet alleen tenor maar ook een bas. Altijd goed. Maar er is dus niet veel verschoven in de balans en blijf ik nog maar een concertje zitten waar ik zit.

Met groeten Ton

Een vluggertje

Dit was de zonsondergang van woensdag.

En deze is van vandaag.

Er zat nog een staartje aan de handoperatie: een bloeding. En die stopte niet met de neusspray die daarvoor bedoeld is. Dus besloten we dat ik maar beter donderdagochtend naar Nederland zou gaan.

Het is weer geregeld en morgen vlieg ik terug. 

Met groeten Ton

Nederlands weer

Maar volgende week schijnt het dan weer zonnig en veel te warm te worden.

De afgelopen dagen was het bewolkt en……viel er ook twee dagen regen. Negen millimeter drie dagen geleden en een dag later nog eens acht. En omdat het langdurig en lekker rustig viel, liep er veel extra water via de slangen de tuin in.

Ook vandaag was het het wisselend bewolkt. Goed weer voor een wandeling in het natuurpark. We zijn aan de training begonnen voor de pelgrimstocht van aankomende maart en waar we extra op letten is hoogtemeters maken. 

Inmiddels ruim een week op de berg en weer in ons normale ritme. Zeker wat eten betreft en daarmee is het kerst- en oudennieuwspek min of meer als sneeuw voor de zon verdwenen. Wel met een aantekening dat de kerstkilo van 2022 een vast onderdeel van het lijf lijkt te zijn geworden. Maar ‘dat staat je goed’ zeiden vrienden waarmee we lunchten.

De buurman heeft een nieuwe beheerder gevonden voor de vakantieverhuur van zijn huis. Daartoe hebben we afgelopen zondag de huissleutels teruggegeven en zijn we officieel van die taak ontheven.

Morgen de koorrepetitie. Een tenor uit wales heeft toegezegd te komen zingen. Hij heeft zangervaring. Voor mij is dat van belang want dan kan ik een beslissing maken om weer als bas te gaan zingen.

Met groeten Ton

Verrassingen

Zo half januari kan je zien dat de dagen weer lengen.

Nu scheelt het ook doordat we weer in het zuiden zijn waar de zon zelfs op de kortste dag pas om 18.10 uur ondergaat.

We hadden een zeer voorspoedige vlucht ook al was ie een beetje rumoerig met twee sportteams die de al aardig wat biertjes naar binnen haden gewerkt. Nou ja, na een uurtje werd het wat rustiger en hoorden we zelfs hier en daar gesnurk.

Eenmaal in de campo werden we aangenaam verrast: het onverharde deel van de weg was geëgaliseerd. Hoe fijn is dat?

En zo zag dat er de volgende morgen uit bij daglicht.

We spraken de Spaanse buren, die rechts achter de groene wand wonen, om nog maar weer eens een poging te doen om de weg van een betonlaag te voorzien.

Een andere verrassing

De Agave attenuata bloeit. Die hele bloeistengel is gevormd in de weken dat we in Nederland waren, al moet ik zeggen dat er wellicht al voordat we vertrokken er al een begin van de stengel te zien zou moeten zijn geweest.

De tuin zag er goed uit en rook heerlijk fris. Een gevolg van de  regen die de afgelopen dagen viel. En……dinsdag en woensdag zouden zomaar ook nog wat nattigheid kunnen brengen. 

Kortom: het is heerlijk hier.

Met groeten Ton 

Een beetje knijpen en door de wimpers kijken

Het is gewoon aftellen tot we in Spanje in de regen zitten.

Toch is het niet zo dat ik het hier niet leuk vind. We hadden allerlei leuke bezoekjes en visites.

Oud en Nieuw vierden we zeer gezellig in Wijchen en daar zat een flinke treinreis aan vast. Nu vind ik het altijd leuk om het Nederlandse land aan me voorbij te zien trekken maar dan moeten de ramen wel doorzichtig zijn en daar schortte het een beetje aan.

Bij de eerste stop ren ik naar buiten met een doekie om een kijkgaatje te maken, kondigde ik Rick aan.

En dat deed ik. In zaandam. 

Nadat ik tevreden was met het resultaat en weer naar binnen wilde rennen stond de conducteur in de deuropening.

Dit is werkelijk de eerste keer dat ik zie dat een reiziger de ramen poetst.

Nou niet het hele raam hoor. Ik maakte slechts twee kijkgaatjes. Meer tijd heb ik niet.

Ik vind het zo leuk dat ik wel ff langer wacht. 

Dus maakt ik de kijkgaten wat groter.

Toen ik de trein weer instapte vertelde de conducteur van personeelstekorten en treinen die daardoor minder frequent door de wasstraat gingen.

Daarnaast regelden we, nou uh, vooral Rick een berg zaken.

In Spanje wordt nog wel eens door de Expats gemopperd op de trage en ongeorganiseerde manier waarop dingen geregeld moeten worden. Uren kost het.

Nou hier is het ook niet direct een feest als je iets voor elkaar wilt krijgen.

Rick is al een week bezig met het openen van een nieuwe bankrekening voor de VVE. Eindeloos in de wacht en dan horen dat ze je niet verder kunnen helpen omdat je niet bekend bent bij de bank. 

Nee, dat klopt. Maar ik wil hier graag een rekening openen.

Inmiddels is hij ‘bekend’ en heeft hij een driekwartierdurend intakegesprek gehad. Morgen verder want dan komen er papieren binnen die getekend moeten worden.

De kamerplanten zette ik bij aankomst in Den Helder meteen op de grond bij het raam.

Een beetje om het troosteloze van het grauwe sombere weer wat te veraangenamen. 

En het werkt. Zeker als ik mijn ogen wat samenknijp en door mijn wimpers heen kijk is het net of ik ‘in het groen woon’.

Met de hogedruk in het noorden is het hier inmiddels koud maar zonnig en dat maakt het plaatje nog net wat leuker.

Een bijkomend voordeel van de hogedruk is dat de depressies in het zuiden zitten. Er viel daar al 11 mm regen kreeg ik via mijn netwerk door. And more is to come.

Maar dan hoop ik dat het pas valt als ik weer daar ben om het water in goede banen de tuin in te leiden.

Met groeten Ton