woensdag 30 november 2011

Kwispelend

In het circus: de act met de man die al de bordjes op een stokje draaiende moet zien te houden.

Een leuke metafoor voor hoe ik mijn leven zie. Bergen bordjes probeer ik in de lucht te houden en soms valt er één of twee of meer. Soms ligt een bordje al een paar maanden in scherven op de grond voordat ik ineens zie: "O kijk, daar liggen scherven, welk bordje mis ik?"

Elke keer als ik een boek lees dat mij inspireert om een prettig leven te leiden, of dat mijn leven verdiept probeer ik dat in mijn dagelijks leven op te nemen. Oefeningen of hulpmiddelen om b.v. het humeur op peil te houden, alles gebruik ik.
Ik noem dit mijn bordjes. Telkens als ik een nieuw bordje toevoeg concentreer ik mijn aandacht op dit bordje om het in de lucht te houden om dan vervolgens ook te merken dat er weer eentje is verdwenen.
Het bordje dat inmiddels al een maand of twee op de grond ligt is dat van het creëren van een mogelijkheid.
s Morgens voordat de dag begint bedenk ik hoe die dag wil zijn: geinspireerd, tevreden, vrijgevig, levenslustig. Alles kan ik bedenken om 'te zijn'.
Doe ik dit niet is mijn dag ongeveer het zelfde als gisteren want als mens zijn we gewoonte dieren.
Dus vanmorgen weer eens een mogelijheid gecreeerd. Het viel me niet eens mee want er moest eerst nog wat rommel van gisteren verwerkt worden maar daarna kwam ie d'r vlot uit: de mogelijkheid van opgewekt zijn.
En hoe zag mijn dag eruit? Als een kwipelende hond.
De nieuwe oppas van Egbert kwam langs met een kluif, ik had een leuk gesprek met twee mensen die een jonge hond van Kreta hadden geimporteerd.
De buurvrouw kwam vertellen dat ze een hondje krijgen. Ze is al een tijdje in gesprek met mij of ik op hun nieuwe hond wil passen als ze aan het werk is. Dus opnieuw de plannen doorgesproken en deze keer lijkt het allemaal door te gaan.


Met groeten Ton

zondag 27 november 2011

Wat zegt ie?

Vanmorgen op visite bij mijn moeder waar ook de dementerende buurman aanwezig was. Buurman heeft veel stokpaartjes en mijn moeder heeft totaal geen inbreng meer in het gesprek, is doof en weigert haar hoortoestellen in te doen. Hier een sfeerbeeld van het gesprek.

Buurman kijkt naar mij en zegt: "Je bent weer goed kort eknipt he je gien kouwe kop met dit weer?"
Mijn moeder glimlacht, kijkt naar mij en vraagt "Wat zegt ie?"
Hij vraagt of ik geen kouwe kop krijg met dit weer.
Oh.
Vervolgens vraagt ze."Wat zie ik daar nou achter die deur?"
Wat bedoel je? vraag ik.
Nou achter die deur.
Ik zie zie niets, antwoord ik.
Oh
Bij die boerderij is het geld op, zegt buurman. Ze hebben het hele dak vernieuwd en nu gebeurt er niets meer. Jij ken die mensen toch? Wat zijn dat voor lui?, vraagt buurman.
Ik ken alleen die mevrouw via de hondentraining en verder niet.
Nou, ze hebben niet geeneens een hond.
Wat zegt ie? vraagt mijn moeder.
De buurman zegt dat het geld op is bij de boerderij en dat er nu niets meer gebeurt.
Oh.
Onze pastoor is weg en we weten niet of we nog een ander krijgen, brengt buurman in.
Nee dat kan nog wel eens lastig worden. Er worden tegenwoordig zelfs pastoors uit Polen en Afrika gehaald om hier te werken., zeg ik
Nou de paus is ook een Pool zegt buurman.
Wat zegt ie, vraagt mijn moeder.
Buurman zegt dat de paus een Pool is.
Oh

Na een uurtje heb ik genoeg gehad en kondig mijn vertrek aan.
Leuk om even bij te praten zegt buurman.
Wat zegt ie? vraagt mijn moeder.


Met groeten Ton

zaterdag 26 november 2011

Doe nu maar weer gewoon

Woorden van mijn moeder die ze gebruikte om zichzelf of ons weer in het gareel te krijgen.

Na drie dagen van 39 graden, vandaag weer op normale temperatuur wakker geworden. Rustig begonnen met de zaterdag editie van het NRC en een beker chocolademelk. Daarna ging ik stoofpeertjes schillen om ze vervolgens lekker te laten stoven. Een klusje waar je geen haast bij wilt hebben.

Gaat de telefoon.
Dat kan alleen maar je bazin zijn van de wassalon; zegt Rick
Nou dan heeft ze pech. Ik zit al te zweten bij het schillen van de peren.
Wat blijkt: haar moeder heeft een ernstig herseninfarct gekregen en of ik de wassalon wil draaien zodat ze naar haar moeder kan.
Ik zeg natuurlijk ja, maar wel dat ik het een beetje rustig aan doe.

Na drie en een half uur wassen, strijken en klanten helpen ben ik wel moe, maar ook weer in mijn 'normale doen'.

Met groeten Ton

dinsdag 22 november 2011

Tekenles

Dit is het resultaat van de derde tekenles en ik ben er zeer tevreden over. We moesten eerst het papier omkaderen met schilderstape en de binnenkant donker maken, het liefst met een structuur. Daarna met krijt een vogel tekenen.
Per les hebben we twee uur en dat is voor mij lang genoeg om iets te maken. Geduldig ben ik niet daarom werk ik snel zodat ik daarna weer iets anders kan doen. ( Ik huldig het principe: 20% van de energie gaat in 80% van het resultaat zitten. Wil je de laatste 20% resultaat, zul je er nog 80% energie in moeten steken en die gebruik ik liever aan lezen.)
Ik kan niet anders zeggen dat de tekening op het origineel lijkt en het origineel was geen afbeelding van een dooie mus.
Het compliment dat ik kreeg was dat ik de ''handtekening" laat zien. Wat wil zeggen dat de lijnen van het krijt nog zichtbaar zijn. Ik had zelf het idee "ik heb er genoeg van". Je kan tenslotte eindeloos tutten op zo'n papiertje en de kenner, de juf, vindt het mooi.

Met groeten Ton

maandag 21 november 2011

Kruisbestuiving

Maandagochtend, spinningochtend met de sauna als beloning.

Mannen houden van een beetje neutrale conversatie en vanmorgen was dit Ajax/Cruijff.
Pas als ik alleen overblijf met Freek, een wat oudere man begint hij een gesprek over wat hem bezighoudt.
Zeg jij doet toch vrijwilligerswerk bij mensen die op sterven liggen?
Ja.
Ik heb een vriend die kanker heeft en chemo krijgt. Hij is alleen, heeft geen familie en weinig vrienden .
Ik ben bang dat hij niemand heeft om daar over te praten en dat gaat me aan mijn hart. Het kan zijn dat hij er niets over wil zeggen. Hoe doe jij dat?
Je kan altijd beginnen om te zeggen dat jij er over wil praten en dan vragen of hij dat ook wil. Zo niet dan is dat ook duidelijk. Maar ik hoor dat je oprecht bent in je intentie en als je hem dat laat zien kan je het eigenlijk niet 'fout' doen.
We praten daar nog even over door en hij bedankt me voor het gesprek.

Het is bijzonder om dit soort gesprekken te hebben. Als ik niet als vrijwilliger bij de VPTZ  zou werken had ik deze conversatie niet kunnen hebben. En ik word blij van het feit dat ik een bijdrage aan andere mensen kan zijn.

Met groeten Ton

zondag 20 november 2011

Kinderschoenen

"Een valse noot zingen is onbelangrijk, maar zingen zonder plezier is onvergeeflijk".
Louis Armstrong

In April zijn Rick en ik gestart met zingen bij Blair en in mei bij Nootzaak. We zijn weliswaar muzikaal genoeg om het te kunnen maar als je ziet wat er allemaal bij komt kijken om goed te zingen: buikademhaling, het lichaam ontspannen houden, bekken kantelen, de knieën ietsjes gebogen, niet bezig zijn met 'mooi' maar met plezier zingen ( jammer voor de toehoorders maar plezier gaat voor).
Vanmiddag hadden we een theatermaakster uitgenodigd om te kijken naar de presentatie. Leerzaam en nog meer dingen waarop we kunnen letten. Houding, attributen, sfeer, verhouding tot elkaar, relatie met het publiek, kleding, belichting, etc.
We startten om 12 uur en het was ineens 5 uur, Wat mij betreft een  goed teken want dat wil zeggen dat we in een flow waren.
Maar het besef groeit ook dat wij met zingen nog in kinderschoenen staan.

Met groeten Ton

vrijdag 18 november 2011

Received

...maar dan heeft u al wat langer problemen met de ontvangst?
Klopt. Ik denk ongeveer een jaar of twee. Steeds viel er weer een zender af en in Juli was het over en konden we alleen nog ongeveer 200 religieuze Duitse zenders ontvangen en wat Spaanse, al dan niet met geluid.

Als ik het goed begrepen heb, hebben we dus in Spanje een receiver die niet received. In ieder geval niet de automatische updates die Canaaldigitaal ons toezendt. We dienen dit handmatig te doen via de computer. (mij niet gezien)
Er zijn nu twee opties: voor 199.00 euro een nieuwe receiver aanschaffen of voor 27.50 euro de updates laten installeren. Ik kies voor de laatste want over twee jaar gaan alle uitzendingen volledig HD en moeten we sowieso aan een nieuwe receiver en een andere kop op de sateliet.
Dinsdag haal ik hem weer op, kan hij in december mee naar Los Zuecos.

Met groeten Ton

donderdag 17 november 2011

Ja ik wil

De tent is te klein  We hebben alle 125 kaarten voor het concert verkocht en we zouden er meer kunnen verkopen maar... er zijn niet meer plaatsen in de kerk.
Hoe kan het dat jullie zoveel kaarten verkopen? vroeg de buurvrouw die vanmiddag langs kwam omdat ze toch nog twee kaarten wilde hebben.
Tja, wat moet ik daarover zeggen? Het zit het hem in de registratieconversatie.
De bekendste registratieconversatie is tussen twee mensen die van elkaar houden namelijk: Wil je met me trouwen? Ja ik wil.
Je kan eindeloos enthousiast vertellen, als je vervolgens niet vraagt of mensen een kaartje willen kopen gebeurt er niets. Dan gaat het gewoon voorbij.
Het is wel van belang dat je enthousiast bent over hetgeen je verkoopt. Dan ga je erover vertellen en vervolgens vraag je of mensen een kaart willen kopen. Zo nee bedank je hen voor het gesprek. Zo ja, dan ga je het regelen. Meer is het niet.
Volgend jaar een grotere kerk?

Met groeten Ton

woensdag 16 november 2011

Tassies

Regelmatig heb ik het in deze blog over toevalligheden in mijn bestaan.
Vandaag het verhaal van een vriendin.

Gisteravond kon dochter J haar tas niet vinden. Alles afgezocht maar tas bleef onvindbaar. Een raadsel totdat het duidelijk werd dat er meer werd vermist in huis. Dus een inbraak? Geen directe aanwijzingen voor. Insluiping misschien?
Vriendin dacht vanmorgen: laat ik eerst eens door het park achter het huis lopen of daar iets is neergegooid.
Ze vindt een tas, maar niet die van haar dochter. Na in de tas gekeken te hebben bleek die van buurvrouw M te zijn. Ze gaat naar huis en zegt tegen haar man, "Je raadt het nooit maar ik heb een tas van M gevonden". Nou zegt haar man "dat is ook wat, M heeft net gebeld om te zeggen dat ze de tas van J heeft gevonden".

Met groeten Ton

zondag 13 november 2011

Wilskracht

Bewaar je wel de oude kranten als ik in Spanje zit?

Dus zat ik vandaag in het NRC van 4 november een artikel te lezen over wilskracht. Helemaal mijn onderwerp omdat ik, eufemistisch gezegd, nogal makkelijk opgeef. Of het nu gaat over de kracht die ik op de fiets zet bij het spinnen tot de lengte van de wandeling met Egbert. Van het volledig lezen van een artikel in de krant tot het eten van één koekje. Ik heb de sterkte van een 'nat vloeitje'.

Het artikel betreft een bespreking van het boek van J Tierney en R Baumeister: Willpower. Rediscovering the Greatest Human Strength.
"Uitgebreid en onverstoorbaar stond de ontdekkingsreiziger Henri Stanley zich iedere morgen te scheren.
In het hart van het laat 19de-eeuws Kongowoud, te midden van verschrikkelijke ontberingen, in een junglekamp vol zieke en stervende kameraden. Vaak met een bot mes, soms met koud water, maar iedere morgen: vaste prik. Waarom? Direct nut had had dat scheren niet. Die dagelijkse scheerbeurt was belangrijk omdat wie de kleine doelen in het leven negeert, nooit toekomt aan grote daden. Orde en netheid maken het hoofd leeg voor andere dingen. Wilskracht en doorzettingsvermogen ontstaan niet uit heroïsche inspanningen, maar uit ordelijkheid en routine".
Ieder mens heeft een beperkte hoeveelheid wilskracht. Als we die verbruiken bij zoiets onbenulligs als: zal ik me wel of niet scheren, wel of niet een lange wandeling met de hond, blijft er onvoldoende over voor de belangrijker zaken. (Wat dan belangrijk is, is voor iedereen verschillend.) En je gaat dan tegen belangrijker zaken enorm opzien. Liever nog even de krant lezen of nog een kopje thee drinken.

Het artikel is en bevestiging van een gesprek dat ik 30 jaar geleden had met mijn "tweede moeder" waarin ze zei dat de jeugd het tegnwoordig maar makkelijk had want die kon doen wat ze wilde. Zijzelf had maar te doen wat haar ouders haar zeiden. Daar tegenin bracht ik dat de jeugd welliswaar veel keuzes heeft  maar van daaruit allerlei beslissigen moet nemen en dan ook nog de goede, wat het niet makkelijk maakt.


Met groeten Ton

O ja

Wonderlijk, denk ik. 2000 Kilometer noordelijker en ik zie dezelfde maan als in Spanje waarom zie ik dan niet dezelfde zon?

Het werd nog een drukke dag gisteren. Nadat alle aarde gebracht was en de shovel het op de juiste plek reed kon ik mijn watersysteem weer aansluiten. Ik had dit, gedeeltelijk weggehaald zodat het niet kapot gereden zou worden. Een klein stukje buis had ik beschermd door er een grotere overheen te schuiven en in te graven. Nadat ik alles weer in oorspronkelijk staat had gebracht, zette ik de pomp aan. Vervolgens moest ik naar Torrox voor nieuwe aansluitingen en een rol buis. Bescherming onvoldoende dus.
Op het laatste moment gezamenlijk besloten om het afwateringskanaal van een betonrand te voorzien. Goed idee en ik kon al mijn creativiteit gebruiken om er iets moois van te maken. Maandag gaat het regenen en dan kan de buurman zien of het werkt.

Tijdens de terugreis was ik ongeduldig en ontevreden en in het vliegtuig kreeg ik het pas helder: twee weken in Spanje, een berg werk verricht en.... op ons nieuwe stuk grond is nog niets gedaan.
Maar ja Tonnie: dat was het idee ook. We zouden de werkzaamheden van de buren afwachten om dan pas aan ons stuk te beginnen.
O ja.
Daarna gezellig gekeuveld met het echtpaar naast me en mijn koffer kwam als 5de van de band.

Met groeten Ton

vrijdag 11 november 2011

Afronden

Casa Los Zuecos blinkt weer, bijna helemaal. Morgen de laatste klusjes in huis en de rest van de dag kan ik me dan bemoeien met de werkzaamheden, die nog niet klaar zijn.
De grondwerkers doen hun uiterste best maar de metselaars hebben meer tijd nodig dan gedacht.
Alle aarde ligt inmiddels achter het hek. Nu moet het nog tegen de blokkenmuur/trap geschoven worden en omdat de chauffeur maar 4 uur werkt morgen,wordt het nog een hele uitdaging om de 3 super grote palmen die om 12 uur geleverd worden op hun plaats gezet kunnen worden.
De twee weken hier zijn omgevlogen met alle werkzaamheden, de 'visite' van Rick en het zingen van kerstliederen. Leerzaam was het werken met Spanjaarden, de taal in het bijzonder.
Morgen zal het moeilijker zijn om te vertrekken dan na een 6 daags verblijf, ook al is het altijd weer lekker om thuis te zijn (of bedoel ik eigenlijk: thuis te komen)

Met groeten Ton

donderdag 10 november 2011

Doe dingen.

Als je dit plaatje ziet vanuit je bed kan je er toch niet met het verkeerde been uitstappen?
Dit geeft voldoende arbeisdvitaminen om de hele dag door te stomen.

Als ik niet weet waar ik over moet schrijven vraag ik altijd aan Rick of hij nog een onderwerp weet.
Dat heeft hij altijd maar heel vaak zijn dat 'doe' dingen maar dat vind ik niet goed genoeg.
Omdat Rick nu weer in Nederland is wil hij de 'doe' dingen weten en het liefst met een foto erbij dus, bij deze.
De laatste dagen veel gewerkt: gesnoeid, een gedeelte van de trap gemaakt die het mogelijk maakt de berghelling af te lopen, de afwateringsgeul open gegraven en gisteren de hele dag beton staan draaien voor de plantenbak die bij de buren wordt gemaakt. Ik was vandaag gewoon een beetje brak want ben dat zware werk niet meer gewend.
De plantenbak, waar ik beton voor heb gedraaid, zie je nog net linksboven.
De muur en trap van natuursteenblokken wordt door de Spanjaarden gemaakt en ziet er prachtig uit maar ik denk niet dat hij morgen klaar is.
Dat is trouwens wel de bedoeling want in de planning komen ze morgen 26 wagens aarde brengen om het perceel op te hogen.






Vandaag is de plantenbak, die ik vorige week heb gemaakt van stapelstenen, gevuld met aarde. Kon ik lekker planten. Tuinieren blijft leuk vooral de belofte die de nieuwe beplanting in zich heeft.

En voordat je het weet gaat de zon weer onder. Gibraltar is niet te zien vandaag maar de Montes de Malaga wel.











En toen de zon achter de bergen verdween kwam direct de maan op. Omdat ik een Nederlander blijf heb ik om 6 uur macaronie gemaakt en buiten op het terras, kijkend naar de opkomende maan, opgegeten.

Met groeten Ton

PS. Nu hoef ik alleen nog maar de kerstliederen te repeteren

Afrika

Waarom? Soms weet ik niet waarom. En eigenlijk doet het er niet toe zolang ik het maar ben.
Ik heb niet echt iets met het continent Afrika en toch krijg ik er niet genoeg van om er naar uit te zien om het te zien. En elke keer als ik de bergen aan de overkant van de Middellandse Zee zie word ik helemaal blij, hoe klein en slecht ze ook te zien zijn.
Met groeten Ton

dinsdag 8 november 2011

Maya kalender

De Maya kalender zit vernuftig in elkaar. Er wordt gerekend met verschillende tijdsberekeningen die samen 'De Mayakalender' maken. Er zijn een 13 en 20 daagse telling,  één van 260 en een jaartelling van 365 dagen. Nogal ingewikkeld maar werkzaam en zeer nauwkeurig.

De werkzaamheden bij de buren verlopen uiterst moeizaam. Er ontstaan irritaties bij de buitenlanders terwijl de Spanjaarden totaal geen idee hebben wat ze 'fout' doen.
Zou er een soort Mayakalender gemaakt kunnen worden om de buitenlandse en Spaanse werkkalender samen te laten vallen?

Met groeten Ton

maandag 7 november 2011

Gecamoufleerd

Mijn zus en ik hebben enkele jaren geleden de betonnen keermuur langs onze weg geschilderd. Omdat ik inmiddels wat ervaring had van afbladderende muren heb ik de verf ongeveer 4 keer verdund. De verflaag wordt dan zo dun dat het er volledig intrekt en niet bladdert. Het dekt beroerd maar dat is eigenlijk niet erg. Het mooiste is als de muur wegvalt tegen de rotsen en die hebben ook geen egale kleur. Snel, slecht, vlekkerig schilderwerk geeft het beste resultaat.  Eigenlijk zou je het moeten 'sponzen' maar dat is me teveel werk. (ik ben van: 20% energie geeft 80% van het resultaat)
En het resultaat is dat de muur aardig opgaat in het landschap.
Gisteren vroeg de buurman: Zeg Ton, zou je onze tuinmuur aan de buitenzijde net zo willen schilderen als de keermuur?
Ik zie het als een compliment en daar doe ik bijna alles voor en heb vandaag, met veel plezier, de tuinmuur slecht geschilderd in de kleur 'Alhambra'.

Met groeten Ton

zondag 6 november 2011

Majesteit.

Ik kon me er wel in vinden toen de majesteit een paar jaar geleden in de kersttoespraak de nieuwe media bekritiseerde. Het is geen echt contact dat je hebt via de computer. Maar nu ik een paar maanden op Facebook zit heb ik mijn oordeel wel bijgesteld.

Ik denk dat de nieuwe media goed kunnen werken omdat we als mensen inlevend zijn.
Als iemand vlak voor je struikelt en valt voel je bijna zelf even de pijn van de ander. Dit gebeurt ook op FB met de vrienden die je daar hebt gemaakt. Je deelt mee met lief en leed (Majesteit, ouderwetser kan bijna niet)
Dit kan slechts als er een vorm van relatie is ontstaan, anders zou het je koud laten. En die relatie ontstaat niet alleen in rechtstreeks contact maar ook via blogs en FB.
Als ik lees dat iemand verdriet heeft omdat zijn vriend voor zijn leven vecht in een ziekenhuis raakt mij dat. Ik word blij als  ik lees dat iemand succes heeft met het nieuw gestarte bedrijf. En ik werd vorige week geïnspireerd van een link die iemand deelde over een Flash Opera in Pamplona.

Deze week in Spanje twee stellen ontmoet die ik ken via Facebook. Wel een beetje wonderlijk, want eigenlijk ken je ze niet, maar je weet wel al wat van ze dus ken je ze eigenlijk al wel en dat is wederzijds. Dit maakte beide ontmoetingen relaxed en vertrouwd.

Met groeten Ton

vrijdag 4 november 2011

Celebs?

Gebeld of we op bezoek konden komen bij Facebookfriends in Frigiliana die daar een Bed en Breakfast gaan beginnen.
Geen probleem, er zijn wel een paar bouwvakkers bezig, de verhuiswagen komt zo en ze zijn nog aan het filmen voor 'Ik vertrek'.
Maar is het dan wel de goede tijd om langs te komen?
Ja hoor, altijd welkom.
Fles Cava mee en op pad. Halverwege een smalle weg komt ons een grote auto tegemoet met een Nederlands kenteken.
Het barst hier ook al van de Nederlanders, laat ik mij ontvallen en maak ruimte om hem te laten passeren. De auto stopt, raampje gaat open en de chauffeur steekt zijn hoofd uit het raampje gevolgd door een camera. Het is onze gastheer die met de cameraploeg op weg is de verhuiswagen op te halen.
We vervolgen ons pad en worden even later welkom geheten in La Perla de Frigiliana. Ondanks de verbouwing die gaande is, is al duidelijk te zien hoe prachtig het gaat worden.
Als later iedereen weer terug is een we aan de koffie zitten, krijgen we te horen wat de plannen en ideeën zijn. Klinkt helemaal goed.
Vervolgens gaat de fles open en toasten we de mannen een goede toekomst toe.

Met groeten Ton

donderdag 3 november 2011

Op en uit

Kijk, een dag in de regen in Spanje, daar kom ik nog wel over heen.
Dat om 9 uur de drop op is, is een voldongen feit dat ik alleen mezelf kwalijk kan nemen. ( wat ik overigens niet doe)
Als om 10 uur de koekjes en chocolademelk soldaat gemaakt zijn voel ik me enigszins misselijk maar dat neem ik voor lief.
Maar dat om 11uur mijn boek uit is ...wat nu???? 
De koelkast is gemaakt, het huis is schoon voor de komende visite, de Spanjaarden komen niet werken ivm de regen en de tv geeft nagenoeg geen zenders weer.
Ik kan de kerstliederen gaan oefenen.( ik heb een stemvork gekregen met mijn verjaardag), mijn oefeningen voor de knie doen maar daarmee houdt het wel op.
Gelukkig heb ik nog twee hoogtepunten voor de boeg: visite ophalen van het vliegveld van Malaga en chinees eten.
Zo ga ik de dag wel doorkomen.

Met groeten Ton

Ps. Het is al een half uurtje droog en er is ook weer een beetje zicht. Ik ga snel de tuin in.

woensdag 2 november 2011

Ook dat is Spaans

Vandaag zouden de werkzaamheden starten. En ze zijn eigenlijk wel gestart maar veel verder dan een start zijn ze niet gekomen.
De mannen waren op tijd en gingen na wat overleg aan het werk. Toen werd er gewacht op de vrachtwagen die natuursteen zou komen brengen voor de te metselen trap. Ook die kwam keurig aan en werd leeggekiept. De buren keken er eens goed naar en kwamen tot de conclusie dat het de verkeerde soort was, ze hadden een meer witte besteld. Of ik dit even in mijn beste Spaans wilde meedelen aan de chauffeur. Natuurlijk wilde ik dat wel en het is me ook gelukt. Maar er lag al wel een kuub of 10 steen op de werkplek dus daar was niets meer aan te doen.
En dit vind ik nu zo prettig aan de Spanjaarden: de chauffeur (mede directeur van het aannemersbedrijf) keek ernaar, keek nog eens naar de buren en vroeg "seguro?" en dat was dat. Geen geëmmer of gemopper. Morgen komt er een wagen met witte stenen.

Met groeten Ton

dinsdag 1 november 2011

Agave attenuata

Als ik naar de vuilstortplaats ga om te kijken of er planten zijn die ik kan gebruiken of kan stekken ga ik altijd als die gesloten is.
Op werkdagen zit er altijd een mannetje bij de poort en die bewaakt de boel. En het is net als in Nederland: het is makkelijker om vuil te storten, dan om iets mee te nemen om te hergebruiken. ( terwijl ik nu overal borden zie die oproepen tot hergebruik en recycling)
Omdat het vandaag een feestdag is hier, is ook de vuilstort gesloten en dus een goede dag om even lekker te neuzen. Er lag een overweldigende berg snoeiafval maar voornamelijk van bomen.
Dus niet erg bruikbaar. Toch was het ritje zeer lucratief want ik heb een prachtig exemplaar van de Agave attenuata gevonden. Ik ben deze nog nooit eerder tegengekomen want ze zijn nogal schaars/duur en gewild. Als deze plant ouder wordt maakt hij zijscheuten en ontstaat er een kluitje. Zo'n zijscheut heb ik nu gevonden en omdat het een grote plant is zitten er al wortels aan.
Bijschrift toevoegen
Qua formaat is hij als op de foto (internet) maar de bladeren zijn nogal beschadigd dus die heb ik voor het grootste deel verwijderd.
Duurt wel een jaartje voordat hij zich hersteld heeft.

Met groeten Ton