Afgelopen zondag 18.10 uur.
De nauwelijks zichtbare lichte plek in de bewolking is waar de zon net is ondergegaan.
En zo zag het er op precies dezelfde tijd vandaag uit.
Beiden mooi maar heel anders.
Nu de verjaardag van de sint gevierd is, wat hier trouwens vrij uneventful is verlopen, is het tijd voor de winterfeestverlichting.
Dat deed ik vanmorgen en controleerde eerst of het allemaal nog wel werkte. Ja.
Een kwartiertje nadat de zon was ondergegaan ging de stekker van de verlichting in het stopcontact en ik zag dat het goed was.
Plop, hoorde ik ineens en nu ziet het er zo uit. Nou ja.
Plop, hoorde ik ineens en nu ziet het er zo uit. Nou ja.
Mijn dag kan trouwens sowieso niet stuk want vanmorgen dronk ik mijn kopje koffie in de schaduw van de boom. En wat rook het daar heerlijk. Het duurde even voordat ik het doorhad: de azahara. De geur van de sinaasappelbloesem. Onovertrefbaar.
Er zitten niet zo heel veel bloemen in het boompje maar ze zijn wel een stuk steviger en groter dan voorgaande jaren. Zou het dan toch eindelijk eens gaan lukken?
Vruchten.
Met groeten Ton