Klus geklaard

Na de ruim 3000 euro offerte, waar we van afzagen, kregen we ene Daniël aanbevolen om de klus te klaren. 

Niet de hele klus inclusief depot en aansluiten maar alleen de betonfundering. Een klein klusje dus en we bereidden ons voor op een hoger bedrag voor het vloertje dan die in de vorige offerte.

Dat klopte. In plaats van 400 euro ex.btw is het nu 575 ex btw. Wel is het vloertje 15 cm dik en in de vorige offerte 10 cm.

Nou ja, het zal. Heerlijk als het wordt gedaan.

Ik deed het voorbereidende werk en metselde een keermuurtje van 40 cm hoog.

Daarvoor plaatste ik een siermuurtje. Klaar is kees. Laat nu Daniël maar komen.

Vanmorgen om acht uur zouden ze komen. Dat werd pas elf uur.

Wel was alles keurig voorbereid in de bak.

Eerst een randje gemaakt en betonijzer erin.

Met een uur is dit het resultaat.

De laatste kruiwagen.

En in anderhalf uur is de klus geklaard.

Ik kan niet anders zeggen dan dat er hard en nauwgezet werd gewerkt. Daarnaast was het ook nog gezellig met de mannen.

Nu is het wachten op het depot.

Met groeten Ton

Lekker bezig

De luchten waren op zijn tijd beslist spectaculair te noemen. Maar ook het afgelopen weekend werden de weersvoorspellingen niet bewaarheid. Droog bleef het.

Om het humeur te managen deed ik weer eens een project.

De deksel van een grote hapjespan vond ik vorig jaar al eens in de container.

Wat moet je daar nou mee, vroeg Rick toen ik eenmaal weer thuis mijn opgescharrelde schat liet zien.

Ik denk dat ik er een schaal van maak voor cactussen. Die hoeven niet in een diepe pot te staan.

Het recept is beproefd: stukjes glas er op plakken met transparantekit en afvoegen.

Cactusjes er in en bestrooien met wat grind.

Helemaal tevreden.

Een paar weken geleden zagen we een grote donkere slang in de tuin. We weten dat ze hier zitten maar we zien ze niet vaak. Wel is het altijd toch wat onwennig cq schrikken.

Maar we denken dat de slang zich in de tuin ophoudt want inmiddels zien we hem of haar vaker. Tja of dat nu met de houtwal te maken heeft die ik afgelopen weken stapelde?

Ook deed ik de de laatste voorbereidingen voor de betonplaat voor het waterdepot. Maar daarover morgen meer want dan komen de mannen het beton storten.

Met groeten Ton

Het is niet eerlijk

Maar het leven is niet eerlijk.

Misschien al wel acht jaar geleden verplantte ik het mandarijnenboompje van de buren.

Niet dat hij nou direct op een heel fijne plekje terecht kwam. Vol op de wind, half tussen verharding en zonder irrigatiewater. 

Hij heeft ook nog last van gehad van luis, te zien aan de gekrulde blaadjes ook al is die plaag voorbij en zijn de allernieuwste blaadjes mooi van vorm.

Maar als je goed op de onderste foto kijkt zie je minimandarijntjes. En de kans dat die tot mooie sappig oranje vruchten uitgroeien is groot. Want al jaren komen die aan de boom.

Het is niet eerlijk zou Calimero zeggen. 

Ondanks al het water, compost en voeding die mijn sinaasappelboom krijgt, los van een plek uit de wind en mooi losse aarde, zijn ook dit jaar alle vruchtjes er weer afgevallen.

Ik zaag het kreng om, riep ik een paar weken geleden tegen Rick maar ach: dat krijg ik natuurlijk niet over mijn hart.

Wel heb ik bedacht om hem geen extra water meer te geven.

Dat brengt me meteen bij het water probleem. 

We betaalden vanaf het begin dat we het waterrecht kochten 23 eurocent per kubieke meter water. Dat werd begin vorig jaar verhoogd naar 30 cent en dit jaar naar 50 cent. Nog steeds heel weinig zeker gezien het gebrek aan water.

Afgelopen weken bekeken we het watergebruik van onszelf samen met dat van de buren waarmee we het waterrecht delen. En de laatste twee weken konden we precies bekijken wat wij gebruiken omdat de buren een maand terug in Engeland zijn.

Vorige week gebruikten we, het is wat lastig af te lezen op de meter, tien kubieke meter. Afgelopen week stond het tuinsysteem uit vanwege de regen en gebruikten we voor het huishouden één kuub. De tuin jaagt er dus zonder probleem negen kuub doorheen.

Altijd tijd voor bezinning.

Ik ben begonnen met het nalopen van het watersysteem in de tuin. Welke planten kunnen van het water af? Meestal zijn dat bomen en struiken maar ook planten die al een paar jaar in de tuin staan en goed zijn gesetteld. Planten die kwetsbaar zijn laat ik aan het systeem staan maar, tropische, planten die de huidige droogte eigenlijk niet aankunnen gaan er van af. 

Natuurlijk vind ik dat een harde beslissing maar het zij zo. 

Schreef ik in het laatste blog: het houdt niet op, kan ik nu zeggen: het is bijna opgehouden. De afgelopen dagen viel er respectievelijk één millimeter, één millimeter en vijf millimeter. En dat terwijl er dertig in de verwachting aangekondigd werden.

Toch is er geen klagen want de Aloës, cactussen en Aeoniums hebben zich weer helemaal volgezogen. Ik zag paddenstoelen en de eerste jonge Oost- Indischekers plantjes om over wilde kruiden maar te zwijgen.

Het nieuwe waterdepot heeft een levertijd van zes tot acht weken dus of dat nog gaat lukken voordat we naar het hoge noorden afreizen valt te bezien.

Met groeten Ton 

Het houdt niet op

Gelukkig maar want de regen valt zeer rustig en in behapbare porties.

Maandag viel er nog eens acht mm. We staan nu in mei op 52 mm. Voorwaar niet slecht en het instabiele weer schijnt aan te houden tot begin juni.

Gisteravond mooie wolken en een strakke horizon.

Vandaag was het weer zonnig en openen de bloemen zich zodat de bijen dikke klonten stuifmeel konden verzamelen.

Er bevinden zich dikke padden in de tuin. Dat weten we en soms zien we ze ‘s avonds door de ramen voorbijschuiven. Maar waar ze zich overdag ophouden? 

Nou hier dus. In de waterbak waar de stekken staan.

Of ik ‘De Waterwerken’ wilde laten zien. Natuurlijk.

De weg is van beton en heeft ongeveer 900 vierkante meter oppervlakte. Als er één mm regen per uur valt valt staat dat gelijk aan één liter water per vierkante meter.

Voor de weg is dat dus 900 liter.

Als het inderdaad zo miezert loopt er een klein stroompje helemaal langs de gele muur de arroyo in. Een arroyo is een natuurlijke afvoergoot voor overtollig regenwater. Dat afvoeren gaat zo snel dat het water geen tijd heeft om de bodem in te zakken. Volgens de permacultuur kan dat beter. 

Dus maakte maakte ik een plug ( in rode cirkel) zodat het water niet langer de arroyo in stroomt maar via een grote boog (blauwe pijl)

de witte goot inloopt. (De plug is in de rode cirkel.)

De goot loopt uit in de zwarte bak waar ik drie slangen aan monteerde. De bak staat ongeveer een anderhalve meter hoger dan onze tuin zodat het vanzelf de tuin inloopt. 

Zelfs als het zachtjes regent loopt nog steeds ongeveer de helft van al het water via de weg naar beneden. Dat vang ik op door wat plasticzakken neer te zetten tegen de witte goot. Dit water loopt in een waterpas lopende geul waardoor het de tijd krijgt lekker in de bodem te zakken en de daar groeiende bomen van broodnodig water te voorzien.

Dit is het ideale plaatje.

Regent het harder, komt er zoveel water de weg af dat het systeem het niet aankan. De zwarte bak stroomt dan over en dan loopt dat water samen met de rest de watergeul in. Er komt dan ook veel zand mee die de slangen kan verstoppen.

Regent het echt ff hard, meestal maar een minuut of tien, dan haal ik om schade tegen te gaan snel de plug weg en loopt al het water via de arroyo weg.

Gisteren viel er 8 mm regen in 4 uur. Dat kan het systeem zonder probleem aan waardoor ik schat dat er ongeveer 4 kubieke meter water extra de tuin is ingelopen. Gratis. 

En wat las ik vanmorgen over regenwater? Dat regenwater geen negatieve impact heeft op de bodem. Opgepompt grondwater bevat altijd zouten die zich bij irrigatie in de bovenste laag aarde ophopen.

Met groeten Ton 

In dulci jubilo. Maar niet steeds

Ten eerste ontstak ik gisteren de kachel want met een kamertemperatuur van 18 graden en een zwaar bewolkte lucht zou het zonder toch onbehaaglijk zijn in huis.

Ik kijk zeer content volgens Rick. Nu is het ook heerlijk om zo lekker in de stralingswarmte te bivakkeren. Maar goed: gekker moet het toch niet worden. De kachel aan in mei.

De om 10.00 uur verwachte regen kwam pas tegen 13.00 uur. Dat was dus nog wel ff afzien in het ongewisse. Op de radar zie je die buien wel op het land afkoersen maar vlak voor de kust lossen ze in het schijnbare niets op. 

Toch werd het steeds donkerder en regende het uiteindelijk even keihard. Veel te hard naar mijn zin ook al waren het slechts een paar minuten. Er dondert dan zoveel water via de weg dat het niet valt te managen. Anders dan dat ik de plug hoger op de weg, weg moet halen maar dat gaat weer ten koste van dat heerlijke water dat ik in mijn tuin wil hebben. Het blijft goed opletten en balansen met het wat wankelijke systeem. Het mooiste is een gestage regen van een paar mm per uur. Voor de velden genoeg om het tegelijk op te nemen en voor mij voldoende om al het water dat via de weg loopt op de door mij bedoelde plekken terecht te laten komen.

En dat lukte bijna steeds. Hoe blij kan een mens worden?

Het tweede deel van de middag stond in het teken van de zang. Een mis ter herdenking van de overleden moeder van een koorlid. Om 5 uur richting Cómpeta om het orgel op te halen, door te rijden naar Canillas de Albaida om daar rond 6 uur in de kerk alles in gereedheid te brengen en nog een half uurtje te oefenen voordat de mis om 7 uur begint.

Dit klinkt heel soepeltjes en dat was het niet.

Eerst was er al wat gedoe rond ‘de sleutel’ en hoe laat de kerk open zou gaan. Dat kon niet eerder dan 18.00 uur en dat maakte dat we dan een half uurtje hebben om alles klaar te zetten en te kunnen inzingen omdat half zeven de eerste fanatieke bidsters arriveren. Natuurlijk staan Rick en ik dan om half zes op het pleintje voor de kerk en zien we dat de deuren al open zijn en konden we zodoende lekker rustig de boel installeren. Daarna nog wat liederen doornemen en wennen aan de akoestiek. 

Vanaf half zeven werd er met een soort orkestband een half uur lang de rozenkrans en de litanie gebeden. En dat duurt best lang als je in oncomfortabele banken zit te wachten.

Klokke zeven het intredelied en dat werd een fiasco omdat de sopranen na drie maten de juiste toon niet te pakken hadden en het allemaal heel vals klonk. Rick sloeg daarom af en startte het tweede couplet opnieuw met de juist aangegeven toon. Oeps, het mocht niet baten: de schrik zat erin.

Gelukkig gingen de andere liederen daarna gewoon weer goed. Toch heeft een mislukt lied een impact op de spirit en dan bedoel ik niet de Holy Spirit.

Anyway. Na afloop van de dienst en de laatste klanken van het slotlied, verliet de pastoor de kerk. En terwijl wij nog even wachtten tot de man volledig uit zicht was kwam er een Spaanse dame naar de katheder en begon te bidden, naar we later hoorden was het een novene. Dat duurde ook nog eens ruim een half uur. En ook dat duurt lang als je dat van te voren niet weet.

Ook bij zingen is er een ‘derde helft’ en dat was zeker deze keer het leukst.

Samen met 10 zangers nog heerlijk dineren en heeeel veel nabeschouwing. 

Met groeten Ton 

Ps. 15 Millimeter viel er.

Courgettekontje

Zevenentwintig april kregen de compostwormen een groter verblijf met een flinke voorraad aan voedsel. Ze hebben het helemaal naar de zin en als ik de deksel van hun verblijf voorzichtig optil zie ik er tientallen snel de diepte in glijen.

Gisteren kregen ze het bakje met het keukenafval van de afgelopen dagen en dan kijk ik de volgende dag altijd, nou ja, ik kijk eigenlijk elke dag even hoe het met ze gaat, of ze al aan het nieuwe voedsel zijn begonnen.

Dat zijn ze. 

Toch werd mijn oog echt meteen naar dat prachtig met ragfijne schimmeldraden bedekte courgettekontje getrokken.

Wat maakt moeder natuur toch bijzonder mooie dingen. En dat in een bak met rottend voedsel.

Vanmorgen kwam er ook een aannemer langs om te kijken of hij het betonvloertje wil maken voor het waterdeposito. Dat wil hij maar voor ons is het wel even afwachten wat hij daarvoor betaald wil hebben.

Het was trouwens een aardige man die duidelijk rekening hield met onze beperkingen van de Spaanse taal.

Het gesprek van de dag is natuurlijk de regen van de afgelopen dagen. Want na de 11 mm van donderdag kwam er vrijdag nog eens 12 uit de lucht vallen. En…….morgen en maandag wordt er meer verwacht.

Toch blijft een nieuwe deposito wel necesario volgens de aannemer.

Zeer bijzonder is wel dat de Maroma, de hoogste berg van de streek en die we vanuit huis kunnen zien, vanmiddag uit de wolken vandaan kwam met een witte waas van sneeuw. En dat in de tweede helft van mei. Ik kreeg het fenomeen niet op de foto dus het is een kwestie van vertrouwen.

Ook bijzonder.

Ik weet nog als de dag van gisteren dat mijn nichtje werd geboren. Mijn enig petekind. Nu is dat niet zo gek als je weet dat ik naast zes broers en zusters slecht zes neefjes en nichtjes heb. De kans dat ik ‘er twee zou krijgen’ was dus niet zo groot. Anyway, ze is vandaag vijftig geworden.

Met groeten Ton

Het hing nogal los

Ja, ja er komt een DANA over. Een geïsoleerd lagedrukgebied op grote hoogte.

Met regen. Tot zelfs in Andalusië.

Waar heb ik dat eerder gehoord?

Nou ja, met die 5 mm van zaterdag was ik al blij, voor de rest was het toch wat afwachten.

Zondag droog, maandag droog, dinsdag droog, woensdag wandeldag ook droog. 

Donderdagochtend scheen de zon en gingen we op pad. Rick naar de tandarts, daarna bestelden we de watertank, levertijd zes weken, vervolgens sateh eten, het mag ook leuk zijn.

Vanuit het restaurant zagen we het boven het land inktzwart worden.

Heb jij de waterwerken aangesloten?

Uh, nee.

Wat doen we? We zouden ook nog shoppen voor wat nieuwe kleding. 

Laten we maar naar huis gaan.

Onderweg bleef het droog totdat we bijna thuis waren en het licht spetterde maar waar we wel zagen dat het flink had geregend. Eenmaal thuis was het droog. Wel snel de slangen aangesloten en dan loopt er nog minstens een half uur water de tuin in.

In de regenmeter zat zeven millimeter en in de daarna komende uren kwamen er nog vier bij.

Wat heerlijk.

Vanmiddag lunchten we in Cómpeta met vrienden. Dat was aangenaam en heerlijk maar zo tegen 16.00 uur begon het flink te regenen en vertrokken we wat gehaast richting huis.

Nu is het met bergachtig gebied altijd lastig om in te schatten waar de regen valt. In de auto werd het steeds droger en bij het oprijden van de berg was het gewoon kurrek droog.

Pas de laatste 100 meter voordat we thuis waren vielen de eerste spetters. Duidelijk dat de bui langzaam richting Los Zuecos dreef.

7 Millimeter in de pocket.

Gelukkig geen freakbuien zoals in Italië. Maar het hing soms best los in de lucht.

Inmiddels zitten we lekker onder het afdak in het zonnetje terwijl er in de hel af en toe kermis is.

Met groeten Ton 

Een miskoop

Nee, de regen komt pas morgen.

Dus ik hoef niet nu de waterwerken te installeren?

Nee.

Dus stond ik vanmorgen vroeg, het was nog half donker, in de stromende regen te klooien met slangen, emmers, goten en pluggen.

Maar dan heb je ook wel wat.

Vijf mm zat er in de regenmeter. Geen einde aan de droogte maar mijn hemel wat rook het lekker fris en wat kan je blij zijn met regen. Bijna het gevoel dat alles weer goed komt.

De rest van de ochtend zaten we afwisselend in de mist of tussen dit soort wolken.

‘s Middags scheen de zon en zaten we lekker op het grote terras onder het afdak.

Dat afdak is anderhalf jaar geleden geplaatst. En er was wat mee. Maar wat? We vonden het er donker onder of toch te heet als de avondzon er onderdoor scheen.

Zelfs de loungeset zetten we uiteindelijk op het boventerras.

Een beetje een miskoop durfden we afgelopen winter tegen elkaar te zeggen.

Maar wonderlijk toch hoe het werkt in het brein. Inmiddels staat de loungeset weer beneden en zitten we elke ochtend heerlijk in de schaduw of ‘s middags tot de zon eronder door komt lekker in de halfschaduw. 

Ook vanmiddag.

Zeheg?

Jaha?

Eigenlijk hebben we niet veel uitzicht hier he?

Nee.

Deze foto is gemaakt vanaf de bank.

Zou je die coniferen niet lager kunnen snoeien?

Tuurlijk maar dan wordt het wel heel heet in de avondzon. En in de winter staat de wind vol op het terras.

Goed. Dan hoef je na 29 jaar alleen maar naar elkaar te kijken. Als het niet bevalt zijn ze met een jaar of drie weer een meter gegroeid.

Na een half uurtje.

Tachtig procent meer licht op tafel, zeggen we dan.

Helemaal tevreden.

Met groeten Ton 

Herinnert u zich deze nog?

Ik denk dat het meer dan twintig jaar geleden is dat we naar El Torcal zijn geweest. We konden er dus gerust weer eens naar toe samen met de ‘tijdelijke’ zangeres en haar man.

De eerste stop van de excursie was een ontbijt in Almogia. Dit dorpje ligt op de route naar Santiago die we volgend jaar gaan lopen en waar een pelgrimsherberg is dus leuk om er even een sneak preview te hebben.

Anyway. Het ontbijt kostte voor vier personen broodjes met ham en kaas, drie watertjes en vier kopjes koffie het gigantische bedrag van 9,20 euro.

Klopt dit wel, vroeg Rick na het zien van La Cuenta.

Si señor.

Maar dit is 9 euro voor vier personen?

Es corecto. Het is hier muy barato.

Nou dat wordt hier volgend jaar dus gegarandeerd ontbijten.

Op richting het natuurpark 

200 Miljoen jaar geleden was dit een zee die 25 miljoen jaar geleden omhoog werd gestuwd en waar je je nu dus kunt vergapen aan de bijzondere rotsformaties.

Een schoolklas op excursie.

Eigenlijk ben je als gewone tourist te laat. Teveel mensen waardoor al de vogels zich hebben teruggetrokken. Goed. Wat het oor niet hoorde werd ruimschoots gecompenseerd door wat het oog mocht aanschouwen (mijn hemel: wat een zin).

Het is er prachtig.

Het is ook bekend om zijn fossielen. Nu is dit beslist geen fossiel maar deze steen leek wel op een of ander soort prehistorische platvis.

Ik vroeg me af hoe deze verticale groeven in de rotsen zijn gekomen. Het zou een soort gigantische krabpaal voor Dino's hebben kunnen zijn.

Er zijn verschillende wandelingen en wij liepen die van twee uur waar we trouwens veel langer over deden.

Aanrader.

Daarna lunchten we buitengewoon relaxed en heerlijk in Antequera. Vervolgens op naar Fuentes de Piedra.

Een ondiepe lagune waar veel watervogels samenkomen waaronder flamengo’s.

Ook hier was het prachtig, al was er geen water, laat staan vogels te bekennen. Droogte heet dat.

Ook hier een excursie. Heerlijk in de schaduw werd verteld over het broeden van de roze vogels. We luisterden rustig mee en toen de gids met haar mobieltje langs de kinderen liep om flamingokuikens te laten zien sloot ik aan naast het meisje met pet. En dan is er direct relatie. We werden meteen opgenomen in de groep.

Dat werd helemaal leuk en dan willen kinderen altijd weten of we Spaans spreken en waar we vandaan komen om dan vervolgens zelf wat Engels te praten.

Het oogverblindende wit is zout.

Het bezoekers centrum was gesloten maar de balustrade was prachtig.

Herinnert u zich deze nog?

Nou, slechts vaag.

Er zijn al maanden geen zonsondergang- of zonsopgang foto’s te zien geweest. Dat heeft te maken met het droge weer. Geen regen, geen wolken, geen  vochtige lucht dus geen mooi gekleurde luchten.

Maarrrrrrrr er is een berg koelere lucht op weg naar het zuiden met kans op regen.

Dus was er gisteravond al iets van rossigs in lucht, afgedekt met een donkere wolk.

En warempel: er zijn vannacht tien druppels gevallen en het was vanmorgen bewolkt. Das een tijd geleden.

De komende dagen is er kans op wat regen. We hopen uiteraard op een flinke hoeveelheid maar niet een hoeveelheid die tot schade leidt.

Met groeten Ton 

Die kwam wel even binnen

Gisteravond zat er een grote vlinder op het tafeltje. Maar wat voor een?

Snel de app er op losgelaten en het is/zou kunnen zijn, een Hylus livornica. 

Mooi dier en best groot.

De afgelopen twee dagen waren hak, graaf en jekker dagen. Daarbij was het vandaag een dag met luide muziek die door huis en tuin schalde 

.

Rick was een dag op pad met vriend Jan. Een rondrit via Zafaraya naar De Sierra Nevada. 

Nog vanwege Jan’s verjaardag want die wilde daar graag heen maar niet alleen en zijn vrouw is daar niet zo van. Rick wel want die volgt het skigebied totdat de allerlaatste vieze plukjes sneeuw gesmolten zijn.

Dit is de plaats van het nieuwe waterdepot. Hier is al het een en ander aan planten en stapelmuur weggehaald.

Hier is op een klein stukje na het hele rondje uitgegraven en heb ik met de pneumatische hamer een stuk van de rots weggehakt. Het lijf protesteert wel een beetje.

Gelukkig kan ik morgen rusten want dan gaan we wederom op excursie.

We hadden trouwens een offerte laten maken voor de werkzaamheden en die kwam gisteravond binnen. En dan bedoel ik niet alleen dat het ‘binnenkwam’ via de mail.

Ik zou zelf het graafwerk doen om de kosten te drukken

Betonvloertje 400 euro

Muurtje van 60cm hoog om stenen op te vangen die van het rotswandje kunnen storten 400 euro

Aansluiten nieuwe tank op bestaand systeem 400 euro

Watertank 1736 euro

En dat alles zonder BTW.

Oei, dat vinden we best wel veel. Zeker voor het aansluiten want dat gaat om twee koppelingen en vier meter pijp.

En dan de tank. We informeerden bij de fabriek in Torre del Mar, waar de offerteman die ook koopt. 7000 Litertank 1050 Euro inclusief btw.

Het vloertje gaan we zelluf doen net als de tank rechtstreeks bestellen. De aansluiting regelen we met onze vaste loodgieter.

Ik trakteerde mezelf op een cactus. Natuurlijk in een aanbieding bij het tuincentrum. 

En hij bloeit.

Met groeten Ton 

Maar we maken het hem niet gemakkelijk

We vinden het wildlife rond Los Zuecos leuk. Ook in de zin van fijn dat er nog zoveel van dat spul is op het platteland van Spanje.

Er zitten toch ook wel nadelen aan maar beslist niet genoeg om ons heil in verdelging te zoeken. Nou uh, op palmkevers en ratten na dan.

Maar wat te doen met de Genetkat?

Hij of zij maakt steeds van die geurdotjes. Eerst alleen op de hoeken van het huis maar inmiddels ook op de vlakke muren, op plantpotten en de banden van de auto. 

En dan de louncheset.

De eerste weken zagen we niet dat er huiskatten of de genetkat of wat voor beest gebruik maakten van de bank. Maar opeens zagen we kattenpootjes op de kussens en besloten we om die dan maar ‘s nachts naar binnen te halen. 

Totdat we dat na een paar weken beu waren en we alle kussens op de bank legden met daaroverheen een deken. Werkt geweldig ook al zaten er soms een paar poot afdrukken op die deken.

Maar eergisteren haalde ik de deken van de bank af en ontdekte onder de deken kattenpootjes op het kussen.

Nadat ik die eraf had geklopt en wilde gaan zitten zag ik ook een donkere vlek.

Het zou toch niet he?

Dus tja, moest ik toch ff ruiken. Duidelijk een geurspoor. Wat me wel verbaasde was dat het eigenlijk niet vies rook. Een beetje zoetig en bossig.

Gisteravond stapelde Rick alle kussens op de bank en stopte de deken er stevig op en onder zodat de kat niet eenvoudig onder de deken zou kunnen komen.

Dat werkte want er zaten geen sporen op de bank vanmorgen.

Wel zat er een glijspoor op de deken.

En een loopspoor bovenop.

Vanavond gaan de kussens dus maar weer naar binnen want de kat mag blijven.

Na enig denkwerk denk ik trouwens dat het misschien niet de genetkat is die deze sporen heeft gemaakt maar de boommarter die zich ook regelmatig laat zien. Maar die mag ook blijven.

Met groeten Ton

Het begint bij een vlak stukkie

Gisteravond zongen we vijf liederen tijdens de mis in de kerk van Cómpeta.

De pastoor had er van tevoren geen ruchtbaarheid aan gegeven om het zodoende een verrassing voor de vaste kerkgangers te laten zijn.

En….het werd zeer gewaardeerd door de gemeente. We kregen veel complimentjes en een vet applaus.

Omdat de kerk aan het plaza ligt waar alle restaurants en bars zijn, dronken we met een flinke groep zangers nog een drankje. 

Helemaal leuk.

En na zo’n kerkbezoek is er dan vandaag weer een ouderwets ‘zondags gevoel’ waar niets hoeft en van alles mag.

Het begon net een beetje op te ruimen in de pottenverzameling maar ineens staan er weer zeven nieuwe in de schaduw bij de voordeur.

Waar komen die vandaan?

Uit het schaduwtuintje dat ik een paar jaar geleden maakte. Dat moet weg vanwege de nieuwe watercontainer. Het is namelijk de beste plek om die daar neer te zetten. Vlak naast het bestaande depot en in de schaduw van de cipres en de metrosidero. 

Afgelopen week gingen we naar een bedrijf dat die dingen maakt. We kregen info en wat mogelijkheden waar we zelf nu niet direct aan hadden gedacht betreffende het aansluiten van de nieuwe met het oude waterdepot. En een mogelijkheid om van buiten te zien hoe vol het depot is.

Nu willen we het depot niet te hoog hebben maar toch een flinke hoeveelheid water kunnen opslaan. En hoogte gaat altijd samen met diameter.

Dus willen we zo breed mogelijk maar niet zo breed dat een van de bomen wegmoet.

Het begint dus allemaal met een vlak stukkie grond.

Tja, dan moet er eerst gegraven worden en waarschijnlijk ook nog wat gehakt om te zien hoe veel ruimte er beschikbaar kan komen en dan ook het liefst nog dat de depots op het zelfde niveau staan.

En daar is de zondag dan een mooie dag voor.

Bij de gele pijl in bovenstaande foto stond een stapelmuurtje van kleine stenen. Die kon ik mooi hergebruiken om de sleuf in de weg dicht te leggen. 

Een klus komt echt nooit alleen.

De bruine stenen rangschikte ik in de sleuf en vulde de gaatjes op met grijs grind. Bewaterde het geheel en reed er tig keer met de Panda overheen. Het lijkt stevig te liggen.

Het zand dat morgen bij het afgraven vrijkomt kan dan voor een deel in dit vak. Hier staan de wormenhotels maar omdat de grond er afloopt staan die scheef. Daarom maakte ik een randje en met het zand kan ik het dan netjes vlak maken. 

Maar dat is voor morgen.

Met groeten Ton