woensdag 31 maart 2021

Met smart

wachten we op de ladder.

We bestelden ongeveer vier weken geleden een lange ladder maar bij navraag vanmorgen werd niet duidelijk wanneer die geleverd zou worden.
Tja, wij willen verder dus bestelden we er een in een andere ijzerwinkel, ferreteria. Dinsdag wordt ie geleverd. Vamos a ver. We gaan het zien.


Gisteren hadden we een leuke dag. Maar mijn kado voor de jarige ontbrak. Dat komt dinsdag aanstaande. Wel kreeg hij al eerder honing, wijn en een verfroller. Er waren veel virtuele felicitaties en zoenen. Maar er was ook echte visite. Die namen als presentje een kussen mee voor Leo die er niet meer vanaf kwam. 



Hij wilde niet eens in zijn gewone mandje dus haalde Rick tijdens het laatste rondje, dat ik deed, snel het kussen weg. Ja en toen koos Leo na wat snuffelen eieren voor zijn geld en dook zijn bench in.

Vanmorgen had ik een kater. Dat krijg je als je drie glaasje bubbels drinkt. Ik ben alcohol volledig ontwend nu ik al bijna een jaar eigenlijk helemaal geen wijn meer drink. Het duurde dus even voordat ik op gang kwam.



Ik was wel alert want zag dat de Chinese-vernisboom bloemknoppen maakt. En dat kan niet. Volgens de boeken bloeit de soort pas in augustus. Geen idee wat ie doet.



Tijdens het tuin rondje dat ik gisteren  met de gaste maakte zagen we ineens deze bloemen. Vanmorgen de app er op los gelaten Sparaxis tricolor.
Hoe ik er aan kom? Geen idee. Natuurlijk zag ik wel steeds het blad groeien maar dat ziet er eender uit als Fresia’s. Leuke verrassing.

En eindelijk: tatataaaaaaaaaaa. De sinaasappelboom bloeit.



En de geur! Hemels, volgens Rick. Ik ruik geen moer.

De laatste weken zijn reuk en smaak merkbaar achteruit gegaan. Jammer. Of het komt van de grote hoeveelheden stuifmeel en pollen in de lucht? Ik hoop het want dat betekent dat het van tijdelijke aard is.

Als klus spoot ik de resterende stukken muur die nog geschilderd moeten worden af met de hogedruk spuit. Ach en wat is dat toch leuk zo’n druk spuit. Ik kon gewoon niet stoppen en nam ook de parkeerplaats meteen maar mee en de ligbedjes en de filters van de afzuigkap. 


Met groeten Ton

maandag 29 maart 2021

Snotterig

Zo noemt Rick het weer zoals dat vandaag was. Wel warm maar met dat slappe zonlicht en een flets blauwe lucht.
We waren trouwens wel blij met het weer want gisteren was het een koude en mistige dag. De kachel moest zelfs aan maar dat vind ik dan weer heel knus en houdt me lekker bezig.



Snotterig was ook wat Leo gisteravond opbraakte.



Het duurde even voor we doorhadden wat het was: olie.
Tja, dat krijg je ervan als je een restje frituurolie buiten laat afkoelen en niet de link legt naar snoeperige hondjes die alles eten wat er te eten valt.

Hij was er wel behoorlijk misselijk van, wij trouwens ook want huis en hond roken naar oliebol en de vloer is wel tien keer gesopt.
Vannacht ging gelukkig zonder problemen voorbij, maar het ochtend rondje bestond vooral uit ‘satehsaus’ en een plasje. Dat spoelde ik wat later weg met een paar gieters water.
Ik heb het lesje weer geleerd: niets eetbaars op ‘hond hoogte’ neerzetten.



Deze grote kever liep in de tuin. Ben wel nieuwsgierig wat voor beest het is.



Alvast een tipje van sluier: morgen is het feest en daarvoor hing ik net alvast de slingers op.

Vandaag hoorde en zag ik de eerste bijeneters.


Met groeten Ton

vrijdag 26 maart 2021

En dat is maar goed ook

Het is hier al echt voorjaar aan het worden. 
Voor de Spanjaard dan hè want voor ons is het met 25 graden een zomerse dag. 

Leo geniet er met volle teugen van maar dat is dan ook een Spanjaard. Wij genieten ook maar zitten al weer liever in gedeeltelijke schaduw.



Het huis warmt overdag goed op en ‘s avonds hebben we al drie dagen de haard niet aan. Dat is maar goed ook want er is nog maar een klein beetje hout over.



Hopelijk net voldoende voor een paar wat koelere dagen.


Ik kreeg een vraag over het werk aan de pilaar.

In Spanje worden tegels, zowel binnen als buiten, vaak op een bed van zand gelegd. Bij ons is er eerst een dikke plaat beton gestort waar op het huis is gebouwd. Toen het casco stond werden eerst leidingen op de vloer gelegd. Die werden vervolgens met cement vast gelegd. Daarover werd een laagje zand gegooid dat vervolgens is aangestampt en geëgaliseerd. Per tegel worden dan vier hoopjes cement op het zand gegooid waarna de tegel er wordt ingedrukt. De tegels zijn zonder voegen, koud, gelegd.
Op zich een goed systeem. 
Ook de terrassen buiten zijn op die manier gemaakt.
In 2010 was er een extreem natte winter. Doordat er tussen de tegels dus geen afdichtende voegen zitten sijpelt er regenwater tussen de tegels door het zand in. Omdat er zoveel regen viel was het zand volledig verzadigd en trok/liep het water door voegen van de muur onder de tegels in het huis. 
Daar trok het vocht tot ongeveer een meter op in de muren. Niet alleen de buiten muren maar ook de binnenmuren. 

Duidelijk werd daarmee dat er geen vochtwerende verf of bitumen is gebruikt.


Om dit euvel te verhelpen hebben we de opstaande tegelrand die langs het hele huis liep, zie foto, verwijderd net als de eerste rij tegels van het terras. We lieten beton en de muren een maand goed drogen en brachten daarna een vochtwerende laag aan. Tegels van het terras weer teruggelegd en de muren gestukadoord. Sindsdien geen probleen meer.
Maar bij de betonnen pilaar lieten we het zoals het was maar dat was achteraf gezien geen goed idee. Afbladderende verf en scheuren in het pleisterwerk geven altijd een gevoel van verval.

Dus nu de klus maar aangepakt.



Na het verwijderen van de tegels spoot ik de pilaar af met de hogedrukspuit. Onder de laag verf zat zelfs groene alg en het zand onder de tegels was echt vochtig. 



Slopen is het probleem niet, is eigenlijk leuk. Nu maar weer goed laten drogen en dan herstellen.

Daarna stapelde ik een muurtje en deed wat aanpassingen aan de trap naar het poortje.





Deze klus is nog niet klaar maar daarvoor moet ik eerst weer stenen verzamelen.


Met groeten Ton

donderdag 25 maart 2021

Ineens hebben we weer een sociaal leven

En ik bakte er zelfs iets lekkers voor: apfelstrudel.

Nu was het niet gewoon visite die we kregen. Nee, er kwamen twee dames zingen en voor dat feestelijke moment dook ik de bakkerij in want bij een feestelijk moment hoort een feestelijke versnapering. En wat was het fijn om weer samen te zingen.
Wel zetten we alle ramen en deuren open om de eventuele concentratie virusdeeltjes zo laag mogelijk te houden. Maar dat kon omdat het prachtig warm weer was. Het uur was zo voorbij. Echt oefenen deden we trouwens niet. Het was meer gewoon ongecompliceerd lekker zingen. Wat kan een mens dat nodig hebben.

Vandaag kwamen de Zuid-Franse vrienden lunchen. Zij hadden een afspraak bij de notaris in Torrox en hadden daarmee een legale reden om de provinciegrens over te steken. Dan ligt de combinatie met een bezoek aan De Klompen natuurlijk voor de hand.
Zodoende hadden we wederom contact met mensen. Je zou het bijna verleren om sociaal te zijn in deze wonderlijke tijden.
Natuurlijk zonder handenschudden en zoenen met afstand en mondkapjes. Die laatste zijn verplicht in de auto als je niet uit een huishouden komt en ik haalde de visite op van de doorgaande weg.

En on top of that gaan we zaterdag lunchen vanwege Rick’s aanstaande verjaardag. Het kan niet op. En.....we knappen er beide van op want het is heerlijk om eens onder de mensen te zijn met andere gesprekken.

Tussendoor werk ik langzaam aan mijn lijst met onaffe klussen. Zo heb ik een paar voegen in het terras opnieuw gevoegd en schilderde ik het vernieuwde bankje op het witte wijn terras geel. Klusjes van tien minuten. Als je de spullen in huis hebt. Moest natuurlijk wel eerst cement en verf halen.

Tussendoor werken we nog steeds aan het huis.



De pilaren staan de eerste keer in de witte KEIM. De muur onder het terras is klaar. De hoge dakrand kunnen we, nou uh Rick dan hé, niet doen omdat de ladder er nog steeds niet is.

Morgen begin ik met het weghalen van de tegels rond de pilaar om die daarna te impregneren om optrekkend vocht te weren. Dat vraagt nog wel wat aandacht en vergt ook veel van mijn vaardigheden. 

Nou dan maar meteen beginnen dacht ik terwijl ik de laatste zinnen typte.




Morgen verder maar duidelijk is dat er veel vocht onder de tegels zit dat het probleem met het optrekkend vocht verklaart.


Met groeten Ton

zondag 21 maart 2021

Tijd voor taart

maar daar zit wel een wandeling aan vast.

Sinds we Leo hebben, wandelen we bitter weinig. Ja, Leo krijgt echt wel zijn dagelijkse ronde, maar die neemt Rick voor zijn rekening. En dat zijn wandelingen van max een uur. Wandelingen van 25 kilometer of meer hebben we al maanden niet gemaakt. Heeft voor een deel te maken met het verplicht dragen van een mondkapje, maar ook omdat Leo veel correctie en aandacht behoeft. Dan is een uur lang zat.

Om en taart en een leuke wandeling te hebben reden we met de auto het natuurpark in en liepen daar in een uur naar het lekkerste taart restaurant.

Daar was het voor het eerst sinds tijden ‘druk’. Dat wil zeggen: drie tafeltjes waren bezet. De taart en de koffie waren als altijd voortreffelijk.

Wij vinden deze tijd het mooist. Heerlijke temperaturen, ook al is het nu wat te koud voor de tijd van het jaar, helder blauwe luchten, en vanwege de regen is alles lekker groen en zeker in het park zijn de leukste en mooiste planten te zien.



Een maand geleden liepen we naar Casa de la Mina en konden bij de pas het dal inkijken waar de route loopt naar het lekkerste taart restaurant.

Vanmorgen keken we dus met nieuwe ogen naar de bergwand of we konden herkennen waar we toen liepen.



En dat konden we. Bij de gele pijl maakte ik de bovenste foto. Het hotel Casa de la Mina konden we niet vinden.



Ik raak altijd gefascineerd door plantjes die zich schijnbaar zonder wortels of aarde aan een rotswand plakken. Ja en natuurlijk zie ik hier ook wat humus.



Er vielen geen grote hoeveelheden regen maar toch waren er op twee plaatsen stukken rotswand naar beneden gestort.

Wel lagen er nog paar flinke plassen en dan kan ik het niet laten.


Effe een afvoer gootje graven.



Op de terugweg lag de steen net achter Rick droog terwijl hij eerder in het water lag. Heb toen het sleufje nog maar wat verder uitgediept.



Als wandelend krijg ik van Rick regelmatig het verwijt dat ik geen respons geef als hij wat vraagt of zegt.
En daar heeft hij gelijk in, maar ik spied de rotswanden intensief af naar orchideeën of bloeiende bolgewassen en ben dan in een ander bewustzijn.
Vanmorgen zag ik dit geel rode wonder der natuur. 
Cytinus hypocistis. Een parasiterende plant die leeft op Cystusstruiken. 
Ze komen hier vaak voor, maar zijn me niet eerder opgevallen en is het dan gek dat ik Rick even niet hoor?




Het opbollen, vouwen en kantelen van de aardkorst. Geleerd op school maar hier in het echt te zien. Ook dit viel me vandaag voor het eerst op langs deze route.



Een steeneik in bloei. 



Maar dan wel heel veel bloei.

Eenmaal weer thuis moest toch echt de haard aan en zette ik een aquarium over de aardbeitjes. Die kunnen ook wel wat extra warmte gebruiken.




Met groeten Ton

zaterdag 20 maart 2021

Ieder mens heeft recht op een uitje

Nada, noppes viel er vannacht aan regen.

Nu was het project sowieso niet gelukt, want door de harde rukwinden was de opblaasbare zwembadrand weggeblazen.
Weet ik dat ik het in ieder geval stevig moet vastleggen.

Vanmorgen was volgens de buienradar zo ongeveer de hele Middellandsezee bedekt met buien. Tja, daar hebben we niks aan anders dan mooi zicht.




Uiteindelijk viel er om vier uur vanmiddag nog een klein buitje. 2 Mm.
Blij met alles.

Terwijl ik boodschappen deed wandelde Rick met Leo.

Eenmaal thuis haalde ik de boodschappen uit de auto en voordat ik die opruimde haalde ik snel even een blok haardhout van buiten.
Kledang. Viel de voordeur in het slot. Tja, en dan duurt het rondje van Rick en Leo best lang. Zeker ook omdat het gewoon wat guur was vandaag.

Dan maar wat in de tuin struinen. Ik maakte stekken van klein/bontbladige klimop en ontdekte een bloemetje wat ik nooit eerder had gezien.

Na een half uur kwamen de mannen thuis en gelukkig had Rick zijn eigen sleutelbosje bij zich. Dat is niet altijd het geval dus dat was een mazzeltje.

Van de nieuwe bloem maakte ik een foto via de planten app.



Allium triquetrum. Een wild uitje. Eetbaar dus.

Met groeten Ton

vrijdag 19 maart 2021

Zo kan ik het ook

Out of the blue: felle bliksem en een harde donder. We schrokken er gisteravond van. De film die we keken werd abrupt afgebroken, omdat de internet verbinding uitviel.

Dan kan je ook niet meer zien of er meer onweer of zelfs regen aankomt. Het werd gelukkig beide.

Wel jammer natuurlijk dat al mijn gereedschap buiten lag en dat de houtstapels niet afgedekt waren en nog het ergste: ik had de ‘Boca de Agua’ niet aangesloten. Tja, wie verwacht er nu regen in Zuid-Spanje? Zeker als het ook nog eens niet voorspeld was. Dus ging ik rond half elf toch maar naar buiten om de boca de agua aan te sluiten. Voor water doe ik alles.

Anyway. Acht millimeter zat er in de regenmeter vanmorgen. Helemaal blij en........de verwachtingen geven vannacht meer. Want dat is dan weer wel: de voorspelling worden tijdens het veranderende weer gewoon aanpast. Soms zelfs met terugwerkende kracht. 
Zo kan ik ook weer voorspellen.

Vanmorgen hadden we koffie visite. Natuurlijk gaat het dan over de tuin, vooral over bomen, en het gebruik en opvangen van regenwater.
Jij bent daar al goed mee bezig, kreeg ik als compliment.

Dus bedacht ik me vanmiddag wat ik nog meer zou kunnen doen.

Nu komt het meeste water via de put in een opvangbak vanwaaruit slangen het water verdelen zodat er geen schade op de helling ontstaat.
Dat gaat goed maar de plaats waar het terechtkomt zou ik graag wat verbreden. Meer slangen heb ik, nog, niet. Dan moet ik meer mazzel hebben bij de vuilcontainers. 
Als ik nu......

Malle Piet sleepte ooit een paar oude opblaas zwembaden naar zijn hol en ontleedde die in factoren. Grondzeil om de composthoop af te dekken. De zijkanten om te gebruiken als afwatergoot langs de weg en de opblaasbare randen? Tja die lagen nog steeds ongebruikt in de opruimbak.

Als ik nu eens zo’n opblaasbare rand naast de put leg dan kan een deel van het water naar de afvoergoot lopen.


De gele pijl is de opblaasbare rand. Foto is van het internet en heb ik vanwege de privacy maar wat bekladderd.



Om de opening plat op de grond te krijgen gebruikte ik een plastic onderzetter van  een buitenpot. Knipte een stuk van de rand af zowel aan de voorkant als aan de achterkant. Het past er precies in. Een steen er op en een steen ernaast om alles op zijn plaats te houden.

Het water dat nu door de slang komt loopt aan het einde keurig in de afvoergoot langs de weg.



Bij de pijl is nog net een stukje plastic te zien van het zwembad. Op de weg heb ik ooit al een klein dammetje van cement gelegd om het water dat van ons oprijpad komt, in de goot te leiden. 

Tja, je hebt niet zomaar een afwatering systeem .

Laat de regen maar komen.


Met groeten Ton

donderdag 18 maart 2021

Een gegeven paard....ja, ja.

Vanmorgen scheen de zon uitbundig en maakte via de kristallen een regenboogje in de havermoutpap.



Die fleurde daar helemaal van op want ja, pap met stukjes noot, appel en kaneel ziet er nu niet echt uit als Haute Cuisine.

Maar eenmaal in een kommetje en zittend op het terras was het gewoon als altijd smullen.

Meer dan een maand gelden schreef ik over de bloesem in de sinaasappelboom. En nog steeds zijn de bloemen niet geopend. Het duurt best lang en ik denk dat het nog steeds te koud is voor de tijd van het jaar. En met de koude stroming die op gang komt wordt het de komende dagen niet beter. Morgen wordt 14 graden verwacht en zaterdag zelfs 12. Voorwaar voorwaar ik zeg u: dat is niet veel.


De stekken die ik in de container vond en die geweldig goed groeien hebben een eerste bloem laten zien.



De paarsachtige bloem komt uit de plant met het grijze blad en niet uit de citroengeranium. Tja, een gegeven paard mag je niet in de bek kijken en dat geldt eigenlijk ook voor gevonden planten. In het tuincentrum zou ik niet voor deze kleurstelling vallen. 
Nu zijn er geen lelijke kleuren of planten. Zij zijn gewoon wat ze zijn. Ik vind soms een plant of bloem niet mooi maar dat zegt iets over mij. Maar wie weet leer ik ze toch waarderen. Eerst maar eens kijken hoe ze de zomer doorkomen.
De planten app gaf geen duidelijkheid over de soort maar het lijkt wel op Gazania.


Als ik lees over permacultuur in de tuin is mulchen en composteren belangrijk en ik kan alleen maar beamen dat sinds ik mulch en composteer de grond aanzienlijk is verbeterd en de planten het goed doen. Toch denk ik dat het beter kan.
Dus ga ik plantengier maken. Ook een heilzaam bewezen methode om het bodemleven te voeden.



Nu wordt er meestal gier gemaakt van smeerwortel, brandnetels of heermoes maar dat heb ik niet in de tuin dus plukte ik maar van allerlei onkruiden. Propte alles in een emmer en vulde die met water. Nu de komende 14 dagen elke dag even door roeren. Het schijnt vreselijk te gaan ruiken omdat de planten gaan rotten. Daarna zeven en de vloeistof 1 op 10 verdunnen en met de gieter over de planten verdelen.

We gaan het zien.

Met groeten Ton

woensdag 17 maart 2021

Rode neuzen

Nadat ik gestopt was met werken zocht ik naar alternatieven. Niet traditioneel vrijwilligerswerk maar meer iemand helpen en dat mocht wat mij betreft ook voor een klein bedrijf zijn.
Zo had ik onder andere eens een gesprek om klompen te beschilderen. Geen Hindelopen of iets dergelijks maar het Noord-Hollandse geel, rood en zwarte strepen.
Het bleef bij een gesprek.

Ons Spaanse huis heet Los Zuecos en dat betekent ‘De Klompen’. Zuecos is met een zacht uitgesproken Z. Suecos met een lekkere harde S betekent de Zweden.

Na de oplevering van het huis kocht ik in Alkmaar de grootste klompen die ik kon vinden om aan de muur te hangen. Je blijft een Nederlander tenslotte. 

Dat zag er indertijd zo uit.


Een aantal jaren later waren de klompen verdwenen achter het groen.



Goed. Met de schilderwerken en de daaraan verbonden broodnodige snoei, kwamen de klompen wat flets tevoorschijn.


Daar moest wat aan gebeuren. En jammer dat ik nu nooit die klompen schilder ervaring had opgedaan.

Maar deze klus nam Rick gelukkig op zich.


Helemaal als nieuw.


Ik schilderde de nieuwe letters op de hagelwitte muur.



En dan is dit project volbracht. Het kan weer een jaar of 15 mee.

Het schilderwerk ligt nu stil want de ladder die we besteld hebben laat nog even op zich wachten.

Kan ik verder met mijn kiosko.


Met groeten Ton

dinsdag 16 maart 2021

Schorpioen

Niets weet ik van sterrenbeelden. 
Nou ja, ik weet dat de steelpan een onderdeel is van de Grote Beer. Ook Orion ken ik maar dan houdt het wel een beetje op. Toch vind ik de nachtelijke hemel bijzonder interessant en voor meteorenzwermen zet ik de wekker net als voor een maansverduistering.

Na de nachtelijke sanitaire stop val ik de laatste jaren wat moeizaam in slaap en dat is dan weer een voordeel van wonen op een berg: ik heb prachtig zicht op de sterren. 
De tijd dat ik wakker word is bijna altijd 04.15 uur en langzamerhand begin ik de sterren te herkennen die dan aan de hemel staan. Niet dat ik weet welke sterren of welk sterrenbeeld maar ik herken dezelfde sterren. Twee heldere sterren die precies parallel staan aan de bovenkant van het raam. Of drie sterren die in een heel flauwe driehoek staan en langzaamaan rechts achter de bladeren van de palmboom omhoog kruipen. O, ja, een soort kruis zie ik ook steeds. Als ik langer wakker blijf zie ik ze allemaal voorbijkomen en ik kan inmiddels zelfs aan de stand van de sterren schatten hoe laat het ongeveer is.

Vorige week tijdens het laatste rondje met Leo keek ik naar de hemel en bedacht dat ik wel eens een Sterren- app kon downloaden en dat deed ik.

Na de nachtelijke toiletgang meteen via de app gekeken wat ik buiten zag: schorpioen. 



Het sterrenbeeld waaronder ik ben geboren en waarvan de kop van het dier bestaat uit de drie sterren die in een flauwe driehoek staan. En die twee sterren die paralel staan aan het raam: die komen uit Weegschaal.



De foto’s komen uit de app en zijn niet ‘s nachts gemaakt maar nu net. De app kijkt gewoon door de muren en zelfs door de aarde heen. 

Naast schilderen, houtzagen, zaaien en een prieeltje maken, kiosko in het Spaans, ben ik dus lekker bezig.


Met groeten Ton

zaterdag 13 maart 2021

Sommige dingen wil je niet weten

Uiteindelijk wordt het overal een bende met dat geschilder. Ook komen we extra klusjes tegen maar dat is dan wel weer goed. 

Na ruim tien jaar hadden we een paar maanden geleden contact met de aannemer. En dan bedoel ik de aannemer die failliet ging tijdens de bouw van Los Zuecos. Dat was niet leuk indertijd en kostte ons ook nog wel wat extra geld, maar no hard feelings want soms gaan die dingen zo en er was geen opzet of kwade wil in het spel.
We maakten een afspraak om in Muelle Uno in Malaga af te spreken en samen te lunchen.

Dat was niet alleen heel gezellig maar we aten ook nog eens heerlijk en......we werden getrakteerd. 
“Tja, ik kan het niet goed maken maar vond het wel gepast om jullie te trakteren.”

De stad. Ach, wat vinden we er nu van? 
De haven is heerlijk en misschien nog wel het leukste was dat het er niet druk was. Jammer voor de horeca en de touristische sector in het algemeen maar zonder die mensen massa kun je gewoon een restaurant inlopen of op een terrasje gaan zitten. Ook kon je tussen de mensen door de haven zien met, hoe heerlijk moet het zijn om geld te hebben, een prachtig jacht. 

J

Zonder de altijd aanwezige gigantische cruiseschepen kon je ook verder kijken dan de haven.



En natuurlijk beseffen we hoe bevoorrecht we zijn om hier wél te kunnen zijn.

In ieder geval maakten we een nieuwe afspraak en brengen de bouwer en zijn vrouw een bezoek aan ons huis.


Anyway. Tijdens het schilderen van de kast zagen we dat het dakje niet was afgedicht met Gaucho. Gaucho is een verf die o.a. muren en daken waterdicht afsluit. 
Ook het huisje van de waterpomp lekte en die twee klusjes pakte ik vandaag op. 

Ook werd in de grote stad heel duidelijk dat de auto een wasbeurt verdiende en daarvoor kon ik vanmorgen mijn verjaardagskado uit de kast halen.



Ze blinkt weer van binnen en van buiten.

Ook De Klompen moesten van de muur en dan wordt duidelijk hoe de kleur verschoten was.


Die werden door Rick onder handen genomen. Nu nog rode neuzen en zwarte strepen.

Heerlijk als de muren weer fris in de verf zitten. Vlekken en beschadigingen weer lekker weggewerkt. 
Groarrrrr, nu zit er weer zo’n vlek op de hoek bij de badkamer, hoorde ik Rick uitroepen, zeker van die kat.



We hebben hem of haar al eerder voorbij zien komen, de genetkat. En juist ook gisteravond liep ze een paar keer langs het raam en vanmorgen dus ineens weer eenzelfde soort vlek op dezelfde hoogte op dezelfde plek. Beslist een geurspoor.
Hoe krijgen ze die daar?
Tja, je wilt het niet weten maar ik denk dat er driftig met de klieren op het achterwerk tegen de muur wordt gewreven.

Heb er maar een plant voorgezet. Mocht ze in het vervolg alsnog willen smeren zit het niet zo in het zicht.



Met groeten Ton