vrijdag 30 januari 2015

Te veel om op te noemen

Omdat het vanmorgen prachtig wit was en helder weer, besloten we om vroeg met Egbert te wandelen. 


De ontwerpers van het park hebben in mijn ogen goed werk geleverd want onder elke weersomstandigheid is het prachtig om te zien.


Riet is wel het meest fotogenieke gewas dat er bestaat.

Vanmiddag met mijn zus naar het Anthonie van Leeuwenziekenhuis.
Zeg wat eet jij vanavond, vroeg ze.
Prei.
Hoe maak je dat klaar?
Dat is steeds wisselend. 
Hoe heb je het de laatse keer gegeten?
Dat weet ik eigenlijk niet maar vanavond roerbak ik het denk ik met kipstukjes.

Eenmaal thuis vroeg ik aan Rick 'Weet jij nog hoe ik de laatste keer de prei heb gemaakt?
Nou nee, maar de ene keer smaakt het naar niets en de andere keer is het heerlijk.
Reagerend op mijn beteuterde gezicht kwam er snel achteraan dat hij eigenlijk alles lekker vind wat ik maak. 'Maar met kerrie vind het het wel het lekkerst.'
Dus werd het met kerrie en kip.

Na weken van niet snoepen was het vanmiddag tijd voor een heerlijk stuk melk chocolade.
Groot was mijn schrik want toen ik de verpakking opende ontbrak er een stukje. Hoe verdeel je gelijke wijze een oneven aantal blokjes.


En we hebben een nieuw doel. 
Na de wandeling in Spanje zeiden we wel een beetje klaar te zijn met pelgrimeren.
Toch kruipt het bloed waar het niet gaan kan: we willen de boedistische pelgrimsroute Henro Shikoku wandelen in Japan. 
Wel inconsequent want na veel lezen blijkt dat deze tocht juist méér over pelgrimeren gaat. Rituelen in de tempels (88) en de te gebruiken wandelstok zijn veel belangrijker dan het fysieke wandelen. De route is ongeveer 1200 kilometer lang. De meeste pelgrims gaan met de bus.

En ik weet zeker dat Youp van t Hek morgen iets schrijft over Tarik Z. Ik vond het een schatje zoals ie daar stond met zijn plastic pistooltje naar de grond gericht. Heel Nederland in rep en roer.


Met groeten Ton

donderdag 29 januari 2015

Mannendingen

Rick leest mijn blog voordat ik publiceer. Meestal heeft ie geen op- of aanmerkingen. Gisteren kwam de vraag: waarom juist dit? Klinkt nogal zwaar en schurkt tegen sentimenteel aan. Waarom vertel je het  hele verhaal niet?
Dat zou ik ook wel kunnen doen maar ik heb beperkt tot wat mij het meest bij blijft.

Voor mij is het de eerste keer dat ik in een jong gezin ben ingezet en dat is wel iets anders dan bij b.v een 94 jarige. Ook het omgaan met kleine kinderen in deze situatie is nieuw voor mij. Gelukkig heb ik veel aan de ervaringen als vrijwilliger van De Regenboogboom. En wat zijn die kleintjes geweldig. Ze lijken de situatie te accepteren zoals die is en maken er het beste van.

Jochie zit me uit te dagen, klimt vervolgens bij me op schoot, kletst de oren van mijn hooft en wil spelen. Als zijn moeder weggaat vraagt ze wat ie wil. Thuis blijven kwam er resoluut uit.
Wij spelen lekker met de kraan en de puzzelstukjes. Als moeder thuis komt en ziet dat haar zoon helemaal in het spel is zegt ze tegen me: wat is dat toch wonderlijk. Ik zou als vrouw nooit op de gedachte komen om met een losse katrol van een speelgoedhijskraan puzzelstukjes in een doos te gooien. Daar moet je een man voor zijn.
Vervolgens ontstond er een gesprek over een opvoeding zonder vader wat aansloot op het gevoel dat ik gisteren beschreef.


Met groeten Ton

woensdag 28 januari 2015

Deze inzet hakt er wel in

Hij ligt op bed

Zijn vrouw doet een paar boodschappen.

Zijn twee jarig zoontje zit op mijn schoot.

Het jochie en ik spelen samen met een hijskraantje en puzzelstukjes. En terwijl hij gezellig kwebbelt duwt hij een kapot puzzelstukje bijna ín mijn oog. Door zijn enthousiasme ben ik even helemaal in het spel totdat ik zijn vader hoor kreunen in het bed dat in de kamer staat.

Ik kijk op en voel me bijna schuldig. Niet ík hoor met het kind te spelen maar zijn vader.

Ton


maandag 26 januari 2015

Is het wat?

Sinds een paar weken eten we biologische groenten. We bestellen die bij Heiloogisch, zijn goed geprijsd maar het is wel de bedoeling dat je eens in de 6 weken assisteert bij de aflevering.
Dat heb ik afgelopen vrijdag gedaan en was heel leuk.

Biologisch wil niet alleen zeggen dat ze  biologisch zijn geteeld. Ze zijn ook seizoensgebonden en voor een deel bestaat het assortiment uit de onvolprezen vergeten soorten.
Zodoende aten we vandaag schorseneren. 
Blancheer de schorseneren en bak ze daarna in een beetje roomboter tot ze gaar zijn, meldde het recept. Lekker met een varkenshaasje, champignons en een uitje. Smullen maar.


Vragend naar de bekende weg want ik zie dan al zijn hele snuit dat dat niet het geval is. 
Is het wat?
Nou, ja uh het vlees is heerlijk maar die groenten zijn niet voor niets in de vergetelheid geraakt.

Nog maar niet verteld dat er ook nog pastinaak in de kelder ligt die familie van de schorseneer is.


Met groet Ton

zondag 25 januari 2015

Vreemdgaan

De bouwtijd van Los Zuecos was bijna twee jaar.
Dat kon natuurlijk sneller maar vanwege een louche project ontwikkelaar, een dubieuze advocaat en een failliete aannemer lag de bouw soms twee of drie maanden stil. 

Omdat het geen zin had om naar de bouw te kijken maar wij wel zin in Spanje hadden besloten we om een auto te huren en in de buurt van Barcelona te blijven.

Na ongeveer 20 minuten in de auto zei ik:
Raar he, om in Spanje te zijn en niet naar ons huis te gaan.
Ja..... We zouden natuurlijk langs de kust richting het zuiden kunnen rijden en zien hoever we komen.
OK.

's Avonds in een hotel: 
Wat doen we morgen?
Tja, wat mij betreft rijden we door naar Nerja. Nemen daar een hotel dan gaan we eventueel de bouwplaats een beetje opruimen als we daar zin in hebben.
Helemaal gelukkig sjeesden we naar Al Andalus.

Rick wilde graag weer eens een écht weekje skiën. Niet een daggie in de Siera de Nevada maar een heuse week wintersporten. En wat gebeurt er als je iets wilt? Het komt op je pad.
Zeg, wil je in februari een week mee naar Madonna dei Campillio?
Natuurlijk.

Maar ik dan? Diep in mijn hart zou ik liever een huis in Italië hebben dan in Spanje. Toch sta ik volledig achter de keuze voor Spanje vanwege de wintertemperaturen. Maar als ik iets lees over Italië, iets zie of hoor krijgt ik altijd een beetje een kriebel.
Toen ik vorig jaar dan ook een uitnodiging las op het blog, Wonen in Caldese, om een weekje te komen tuinieren meldde ik me dan ook direct aan.

Afgelopen zaterdag contact gehad, de datum bepaald en de tickets gekocht.

Heb er veel zin in. Toch voelt het een beetje raar. 

Een beetje als vreemd gaan.


Met groet Ton







vrijdag 16 januari 2015

Moeder, wat is het heet

Jaaaaaaaa, de nieuwe CV is geïnstalleerd en wat een comfort.

Je begrijpt er niets van maar de nieuwe heeft ongeveer een derde van het formaat van de oude en heeft toch dezelfde capaciteit.



Wat is dat toch dat je als mens onrustig wordt van werkvolk in je huis? Of ben ik de enige die daar last van heeft? Ik geloof dat ik er minder moeite mee heb dat er inbrekers in mijn huis waren of huurders. Maar deze mannen? Ze gaven wel keurig een hand bij binnenkomst en keken me daarbij zelfs aan.

De kachel staat zeker boven he?
En terwijl ze met besneeuwde schoenen de trap op liepen, riep ik ze na: als u iets nodig heeft laat u het maar weten.
Even later hoorde ik gestommel en zag door het raam in de kamerdeur een van de mannen de meterkast openen om vervolgens de kelder in te gaan.
Wat zoek je?
Nou, uh, gewoon, de afsluitkraan voor het water en de gaskraan.

Ach misschien word ik wel een ouwe sacherijn.

In ieder geval doet de kachel het goed.
Heb ik thuis een nacht alleen door gebracht omdat Rick een nieuwe opdracht heeft op Texel.
Is de Spaanse buurman uit het ziekenhuis ontslagen en kregen we nogmaals uitgesproken dank voor de geboden hulp.
Heeft mijn vriend geen zichtbare kankercellen meer in het hoofd. (is zeer uitzonderlijk volgens de arts)
En heb ik de gesprekken met de gestudeerde heer afgesloten.
Zag ik niet alleen de eerste paaseitjes in de supermarkt liggen maar ook de eerste bloeiende narcissen. Dus dat past wel bij elkaar. Ik weet nog dat mijn vader eens zei dat de eerste narcis bloeide met zijn verjaardag 23 januari en dat dat heel bijzonder was. Dit jaar zijn we behoorlijk vroeger.

Hoop dat de nieuwe kachel ook weer 18 jaar meegaat.


Met groeten Ton

maandag 12 januari 2015

Aangepast

Nieuwe CV komt pas woensdag.

Hoe snel zijn we aangepast aan de nieuwe situatie oftewel terug naar de jaren zestig.

Wat is het koud in huis zonder warme radiatoren in elke kamer. Gelukkig is de buitenpemperatuur buitengewoon hoog voor de tijd van het jaar want een stevige elfstedentocht behoort ook tot de mogelijkheden in deze tijd. Mopperen doen we dan ook niet.

Terug in de tijd met een onverwarmde badkamer en een teiltje warmwater. Poedelen met een washandje en zeep. Meer dan voldoende om schoon en fris te blijven maar ik kan me voorstellen dat er in echt barre tijden een wasbeurtje makkelijk werd overgeslagen want ook nu weet ik niet hoe snel ik mijn blote bast in de kleren moet krijgen.

En wat zijn we blij met de houtkachel. Ik storm om acht uur uit bed om zo snel mogelijk de fik in dat ding te krijgen en vervolgens weer een half uurtje tussen de lakens te kruipen.

Nu is de kachel  goed te regelen wat verbranding aangaat maar de temperatuur vliegt toch makkelijk iets boven de 20 graden uit. Lekker hoor en omdat we het koude huis mijden zitten we de hele dag in de serre te vegeteren.

Vanmiddag had ik een zes uur durende inzet voor de VPTZ. De zieke gaf op een bepaald moment aan het koud te hebben. Ik legde een extra deken op het bed en vroeg of misschien de kachel ook wat hoger gezet moest worden. Ik had het namelijk zelf ook niet zo warm maar de kamer temperatuur was toch 23 graden.

Zojuist heb ik daarom toch maar eerst even gekeken hoe warm het in de serre nu eigenlijk is.


Nou ja, de zaden hebben het in iedergeval goed naar de zin.

Met groeten Ton

zaterdag 10 januari 2015

Dociel

Een week of vier geleden kocht ik een nieuw telefoontoestel.

Apparatuur en ik matchen niet.

De geschiedenis herhaalt zich. Spanje is echt niet anders dan Nederland.

En toen doofde het licht. En dat heeft niets met de aanslagen in Parijs te maken want de verlichting is al decennia  geleden gestopt. Ik bedoel dat we vanuit de Spaanse zon en lange dagen naar het donkere Nederland vlogen. Vandaag geen zonnetje gezien en om een uur of twaalf dacht ik dat het al een uur of zes was.

Om maar eens te beginnen met het laatste: ik denk dat ik een jaar of twintig was dat ik me realiseerde dat we over het hoogtepunt van onze beschaving zijn. Ik word steeds bevestigd in mijn gedachte. En daar word ik niet vrolijk van. Misschien dat ik hier nog eens een apart blog aan wijd.

Ik doe gewoon wat er van mij gevraagd word. Dus zet ik in het vliegtuig mijn telefoon uit. Lekker zo'n nieuw toestel waarvan ik eigenlijk niet weet hoe het werkt. Gewoon uitzetten dus en in Los Zuecos weer aanzetten. Toch? Toegangscode intypen. Fluitje van een cent. Maar wat is de toegangscode van een nieuw toestel?
Vier keer nul? Nee.
Een, twee, drie, vier? Nee.

Oei, nu wordt het wel wat percair.
Je ouwe toegangscode, werd er geopperd. Je hebt toch alleen een nieuw toestel?
Dus tik ik snel een toegangscode in. Is het die van mijn Ipad. Met als gevolg een geblokkeerd toestel en twee weken onbereikbaar wat een beetje lastig is met een verhuurd huis in Nederland.

In los Zuecos aangekomen deed niet alleen mijn telefoon het niet, ook de internet aansluiting weigerde dienst waardoor ook de vaste telefoon niet werkte, lekte de kranen in de badkamer, liep het waterdepot over en was het ook nog eens kouder dan in Nederland. Meer dan voldoende om even stevig uit mijn humeur te raken. Op zo'n moment vervloek ik zo'n beetje ons hele Spaane avontuur. Gelukkig duurt dit nooit zo lang en na een kopje koffie met het mooiste uitzicht van de wereld komt het al weer snel goed.

Gisteravond laat thuis. We lopen een rondje door het huis. Waar is de sleutel van de studeerkamer? In die kamer liggen al onze persoonlijke spullen als we het huis verhuren. De beheerster zou die op tafel leggen. Er is namelijk maar één sleutel van. Dat wordt dus niet douchen en tandenpoetsen.
Wat staat de thermostaat trouwens laag. Het is maar 14 graden. Ik stel de temperatuur wat hoger in. Na een kwartier dringt het tot mij door dat het niet warmer wordt. CVketel is uitgegaan en laat zich niet opstarten. We duiken ons bed in en na een half uurtje koukleumen haal ik een extra dekbed uit de kast. We slapen heerlijk.

Vanmorgen om acht uur eerst even uit bed om de houtkachel aan te maken zodat het om negen uur een beetje behaaglijk is als we gaan ontbijten. Als de storingsdienst langskomt krijgen we het slechte  nieuws dat de CV echt niet meer aan de praat te krijgen is. "Meneer, u heeft al mazzel dat u 18 jaar met deze ketel heeft gedaan."
Nee in Nederland loopt het ook niet altijd als gepland.  Maar wat zijn we blij met de houtkachel  want pas op zijn vroegst dinsdag wordt er een nieuwe geplaatst.


De zaden van de cycas die ik heb meegenomen vanuit Spanje hebben ongeveer een temperatuur nodig van 25 a 30 graden om te ontkiemen. Geen probleem want er is vloerverwarming in de serre. Dan moet de kachel het wel doen natuurlijk. Toch maar gezaaid want het de zaden verliezen snel hun kiemkracht en in Spanje is het tenslotte ook niet altijd 25 graden.


Best nog een werkje want aan twee kanten moet je de de zaden vijlen om het kiemen te vergemakkelijken en het kiemingspercentage te verhogen. Trouwens door hebzucht gedreven heb ik gisterochtend nog eens een stuk of twintig zaden geplukt.

Wat wel weer liep als we hadden gepland is dat we Dennis en Edwin ontmoetten op het vliegveld van Malaga. Zij emigreren naar Spanje en kwamen met het vliegtuig aan waar wij mee terug vlogen. Het spanpapier werd zeer op prijs gesteld. En succes mannen met jullie plannen.



Dankzij een mooie T mobileman kan ik weer bellen.

Met groeten Ton

donderdag 8 januari 2015

Zaad

Echt geluk zit van binnen zeggen de goeroes.

Maar ik heb ook echt wel eens iets nodig dat van buiten komt. Zoals zonnig weer, een kado, een compliment of iets bij toeval vinden.

De afgelopen week heb ik het heerlijk gehad. Lekker in de tuin gewerkt, oliebollen gebakken, kopjes koffie gedronken en taart gegeten. Klusjes in huis gedaan zoals lekkende kranen gerepareerd en de airco's schoongemaakt. 
Vandaag een zoektocht gemaakt naar zakjes feromonen om Picudo Rojos te lokken. Dat viel niet mee. Overal kan je mierendood kopen, vliegenvangers, muizenvallen maar vallen voor rode kevers? 
Nee, nooit van gehoord en ik heb ook geen idee waar je die wel kan kopen, waren de meest gehoorde antwoorden. Uiteindelijk geslaagd in Velez Malaga.

Maar waar ik zo blij van ben? Vanuit de auto zag ik iets bijzonders: een cycaspalm met zaden. Wat is er aan de hand, vroeg Rick toen ik wat abrupt op de rem trapte.
Ik denk dat ik iets zie waar ik blij van word.


Stuk of twintig meegenomen om eens lekker mee te kweken. Het opkweken van planten uit zaad is ongeveer net zo bevredigend als het maken van erwtensoep. Het duurt lekker lang en je kan daarnaast eigenlijk alleen maar een boek lezen. Tenslotte heeft die snert wel aandacht nodig. 
Met onkiemende zaden is ongeveer hetzelfde aan de hand. Ik hoef niet veel te doen anders dan  aandacht geven zodat ik daarnaast eigenlijk alleen maar kan lezen. De kiemtijd kan nogal varieren. 

Tot wel 15 maanden.

Met groeten Ton

dinsdag 6 januari 2015

Geprikkeld

Gaan jullie nog wat aan jullie huis doen, vroeg een vriend vorige week aan Rick.
Ja ik heb een to do list gemaakt voor Ton.

Tuinieren wil ik wel alleen doen want dat kan ik het beste en vind ik ook het leukst. Vier kuub grind is een klusje voor samen. Planten heb ik weer lekker alleen gedaan met af en toe een advies van "mi otra media naranja" want het is wel zaak hem in het proces te betrekken. 

Een andere klus uit de koker van Rick is het onderhoud van het onverharde deel van de toegangsweg.(300 meter)  Hier ontstaan altijd kuilen door de regen en bij de overgang van beton naar zand een compleet ravijn van een centimeter of twintig. Te diep voor onze huurauto waardoor we meestal met de spoiler de grond raken.

Normaal gesproken doet buurman deze klus maar die ligt sinds het ongeluk in juni nog steeds in het ziekenhuis voor revalidatie.

Een samen klus dus.  Eerst eens bedacht hoe we het ravijn het best konden dichten. De regen spoelt de grond weg en stenen worden altijd weggereden doordat het op een hellinkje ligt. 
Laten we er een paar rostblokken in leggen die te groot zijn om weg te glijden. 
Maar dan moeten we ze wel ingraven.
We graven en hakken de vorm van de te plaatsen stenen uit en slepen die in de gaten, vullen spleetjes op met een restantje grind uit de tuin.

En omdat we toch lekker bezig zijn hakken we ook nog een groot deel van de chumbo weg. Van die grote cactussen die steeds verder over de weg hangen waardoor je tijdig je armen binnen boord moet houden als je met auto passeert want de stekels zijn niet prettig. Hoofdzakelijk een klacht voor de passagierskant, lees Rick.
Eenmaal weer terug in Los Zuecos was ik nog een kwartiertje bezig met het verwijderen van stekels terwijl Rick thee zette.


Gelukkig was het een beetje bewolkt en kregen we 's middags visite.

Met groeten Ton




maandag 5 januari 2015

Uiteindelijk....

Los Zuecos zou opgeleverd worden met een tuin die volgestort zou zijn met grind. Als tuinier een gruwel. Ik wilde graag een tuin en heb nog echt mijn best moeten doen om het perceel kaal opgeleverd te krijgen.

Toen we drie jaar geleden een naastgelegen perceel aankochten werd het wel heel veel tuin. En nu we de Spaanse buren recht van overpad geven gaan we meer en meer het nieuwe deel van onze tuin gebruiken en dat vraagt om aanpassingen. Meer terras, lees grind, minder planten en onderhoud.

Acht jaar geleden plantte ik de eerste planten toen ik net aan het herstellen was van een dwarsleasie. Rick hield me bij mijn heupen vast terwijl ik met een pikhouweel een gat hakte. Als hij dat niet zou doen zou ik gewoon omgevallen zijn. We hebben er indertijd onbedaarlijk om gelachten. Het zijn nu juist deze planten die vanwege de tuin aanpassingen het veld moeten ruimen. 

De werkzaamheden gaan nu wel een stuk makkelijker. Eerst de beplanting verwijderen en in sommige gevallen verplanten. Nieuwe plantvakken bepalen en vullen met aarde. Vervolgens egaliseren, antiwortel doek neerleggen en randen maken van stenen. Daarna vier kuub grind storten


Na twee dagen werken is dit het resultaat. Heel tevreden maar....... de eerste aanpassingen zijn alweer gedaan. Links achter heb ik toch maar een extra plantvak gemaakt. Het werd me teveel steen.


Morgen het watersysteem aanpassen en de vanmiddag gekochte planten planten. Het laatste planten is natuurlijk een werkwoord. Toch heb ik wel vakantie.

Met groeten Ton


zondag 4 januari 2015

Wolken

Het weer is hier prachtig. Naar Nederlandse begrippen bijna zomers. 

Geen wolkje te zien. Nou ja, volgens ons niet.


Toen acht jaar geleden Los Zuecos werd opgeleverd en we samen met de bouwer een rondje rond het huis maakten, maakte Rick hem attent op de bergen van Afrika. De man keek niet op of om. "Je kunt Afrika niet zien vanaf hier. Wat je ziet zijn wolken."

Ik weet niet wat we dan wel zien maar die wolken zien er wel steeds precies hetzelfde uit en bevinden zich op dezelfde plaats. Volgens ons is dit Jebel Musa en ligt recht tegenover Gibraltar maar wie het zeker weet mag het zeggen.





Dit is Gibraltar.


Dit zijn bergen die wat meer richting het oosten liggen.

Wij blijven het bijzonder vinden om de overkant te zien. 

Met groeten Ton

Ouwe bollen

Je gaat die foto's toch nog wel op je blog zetten he?

De eerste dagen in Los Zuecos waren we verstoken van internet. Is dat errug? Wel als je eindelijk weer eens een blogje wilt schrijven.

Vorig jaar had ik in Nederland gist gekocht om in Spanje lekker oliebollen te bakken maar in het vliegtuig kwam ik erachter dat het nog in de Nederlandse koelkast lag. Dit jaar had ik de gist keurig mee genomen en gingen we in Spanje direct de overige ingredienten halen. Eenmaal in De Klompen realiseerde ik me dat ik geen olie had gekocht om in te bakken. Ja, zei Rick, ik dacht al: moet je geen olie hebben? 
Nou ja zijn heerlijk geworden.





Met groeten Ton