dinsdag 28 februari 2017

Verplaatst

Goede morgen en een fijne Dia de Andalucia, las ik vanmorgen op Facebook.
De dag waarop Andalusië een autonome deelstaat van Spanje werd.

Oei, riep ik tegen Rick, dan zijn alle winkels dicht en ik vraag me af of er in Nerja wel markt is.
We gaan het zien. Is er geen markt dan drinken we wat op het Balcon de Europa.
Vanwege de verwachte drukte, parkeren in Nerja is meestal een probleem, hebben we de auto buiten het stadje gezet en liepen naar de marktplaats.
Maar waar is die markt? Die was toch hier? We waren er zeker van want een jaar of 12 geleden parkeerden we onze huurauto in een van deze straatjes. Wel bijzonder, zeiden we toen tegen elkaar, dat er zoveel lege parkeervakken zijn maar parkeerden de auto. De volgende morgen liepen we naar de auto en bleek er markt te zijn. Tjeetje, dan staat onze auto natuurlijk ergens tussen de kramen.
Nee dus, die stond op het parkeerterrein van de politie, waar we hem na het betalen van een vette boete pas mee mochten nemen.
Later zagen we dat we zo ongeveer onder het verkeersbord hadden geparkeerd waarop stond dat alle auto's in verband met de dinsdagse markt zouden worden wegsleept.

Dus stonden we daar vanmorgen en was er geen marktstal te bekennen. Vragen aan een dame. Señores, de markt wordt al een jaar of tien op een andere plek gehouden.
Na een bakkie koffie aan het strand gingen we toch nog naar de markt en hebben gevonden wat we wilden hebben: een hoedje voor Rick en een opzet zonnebril voor mij.


Het was heerlijk. In de ogen van vers aangekomen Nederlanders, een zomerse dag. Wat later lagen er behoorlijk wat mensen op het strand te zonnebaden.

De rest van de dag genoten we van 'zondagse' rust, aten pannekoeken omdat de winkels dicht waren en keken naar mooie lenswolken.



Met groeten Ton

maandag 27 februari 2017

Slijtage

Waarschijnlijk heb al ik al een kuub of vijf snippers gehakt en dat eist zijn tol op de machine. Het wiel dat de takken versnippert is inmiddels behoorlijk afgesleten en voordat ie onbruikbaar wordt heeft Rick bij de fabriek een nieuwe besteld. 


De grotere takken gaan niet door de machine maar bewaar ik voor de houtkachel die op termijn uit Nederland gaat komen. De afgelopen twee maanden hebben we toch ongeveer de helft van het aantal dagen de verwarming aan gehad. Die verwarming komt van de airco en dat is nu niet direct de allerlekkerste warmte. We missen onze heerlijke houtkachel. En wat is er leuker dan hout uit je eigen bos?


Maar het snipperen is na vandaag wel zo'n beetje klaar ook al heb ik slechts acht olijfbomen gedaan. De rest van de bomen staan te diep het dal in zodat het werk om takken of snippers omhoog naar de tuin te krijgen me teveel energie gaat kosten. 

De snippers van vandaag heb ik in de kuubszak gedaan zodat ze gaan broeien en zodoende sneller verteren tot compost.

Morgen gaan we naar de markt in Nerja. Is dat bijzonder? Ja, want Rick wil er heen. Rick die ik met geen mogelijkheid meekrijg naar een markt. Maar hij wil een hoedje en ik een opzet zonnebril. Zo'n ding dat je op je gewone bril klikt.
Maar eten we dan wel een lunch in het dorp?
OK.


Met groeten Ton



vrijdag 24 februari 2017

Walk of fame

Nog even terug naar de droge stof van gisteren.
De rechter can is gevuld met regenwater dat vorige week viel. Mooi helder
De linker twee zijn van gisteren waarvan ik de meest linkse heb geschud voor de foto en toont hoe oranje het is. In de middelste is het stof naar de bodem gezakt. 
En waarom bewaar ik regenwater? Omdat de palmen en varens die in de woonkamer staan niet van kalkrijk water houden en het water is hier heel kalkrijk.


In de arroyo de Las Galochas is de laag opdrogend stof goed te zien.


Een deel van de arroyo is al gevuld met stenen van het strand.
Morgen gaan we de taartwandeling weer doen en Rick heeft bedacht dat stenen uit de rivier Patalamara die we dan moeten oversteken misschien ook wel heel leuk zijn.
Dat gaan we zien en er zit sowiso een voordeel aan om stenen uit de rivier te halen: een deel van de route zullen we met de auto moeten doen.


Het terras is ook weer dicht gemaakt dus deze klus is klaar net als het opvullen van de 'grote trede' in het pad naar de nieuwe weg.

Ik wilde daar geen grind in hebben zodat er minder onderhoud nodig is en heb het volgestort met Hypertufa. Dat is een mengsel van gewone aarde uit de tuin, turf en cement. Het heeft de kleur van de omgeving, is niet waterdicht en krijgt snel een natuurlijk uiterlijk.
En Malle Piet gebruikt dan geen turf maar de dikke laag jarenlang gecomposteerde onkruiden die ik vorige week van de berg harkte.
Duidelijk te zien zijn mijn handen in het cement. Eigenlijk mist er alleen een ster en mijn naam.


Dat was een flinke klus en om wat afwisseling te hebben ben ik begonnen met het zaaien van bonen.
Dat stelde ik steeds maar uit omdat ik me hier op nieuw terrein beweeg. Hoe zal het gaan? Is het niet te heet en te zonnig in juni? Past het wel in een plukbos? Nou ja, en nog wat van die zever dingen die door mijn hoofd blijven spoken.
Hup met de geit.

Zaden voorweken.


Bakjes met aarde klaargezet.


Labels gemaakt.


Morgen zaaien.



De Ginko heeft de verplanting naar een grote pot goed doorstaan.

Na de rustiger klus weer verder met de bomensnoei.

Deze is in ieder geval beter gelukt maar dat komt ook doordat sommige takken al wat meer horizontaal staan.



Het is bijna niet te geloven maar deze hele berg takken komt van één boom.


Morgen als beloning snipperen.

Met groeten Ton


donderdag 23 februari 2017

Stoffig

Storm in Nederland, geen pretje.

Maar als hart onder de riem: hier is het ook niet altijd pluis.

Februari is de slechtste maand, hoorde ik afgelopen week. Inderdaad is februari minder mooi dan januari maar nog steeds, voor vers aangekomen Nederlanders in ieder geval, heerlijk zacht, warm, zonnig, droog en heel licht.

De afgelopen dagen was het een beetje een snotterig zonnetje. Dat kwam door de hoeveelheid Saharastof in de lucht. Het zag er gewoon grauw/gelig uit waardoor ik het idee had dat het elk moment kon gaan regenen.
Of het door het neerdwarrelende stof kwam of door iets anders maar het heeft een groot deel van de nacht gebliksemd met af en toe wat gerommel. Pas vanmorgen vroeg begon het te regenen en zag het terras er zo uit.
Tijdens de bouw van ons huis was er in de offerte voorzien in terracottakleurige tegels. 
Tja, terracotta past meer bij rustieke Spaanse huizen en wij wilden een wat moderner aandoend huis. De bouwer vond dat maar niks en probeerde ons de grijze tegels uit het hoofd  te praten. We zijn er nog steeds heel blij mee ook al is het oranje poeder wel heel goed zichtbaar.


Omdat we naar het koor gingen wilde ik de auto een beetje toonbaar maken en spoot die af met de tuinslang. Klaar, dacht ik toen alle modder er af was maar nadat ie was opgedroogd, werd duidelijk dat er meer voor nodig was om Zusie schoon te krijgen. Dat wordt boenen.
Ook helder is dat het terras met een borstel te lijf moet worden gegaan.

Gelukkig was er koor repetitie dus hadden we weinig last van het sombere weer, want somber bleef het.


Aan het einde van de middag begon het opnieuw te regenen en het leek wel of het meeste stof uit de lucht was want het regenwater dat van het dak kwam werd steeds helderder.


Met groeten Ton


woensdag 22 februari 2017

Een Spaanse boer zou er van gaan huilen

10 Februari stond de amandelboom vol in bloei en omdat ik er zo weinig insecten zag heb ik met een kwastje maar voor Maja de Bij gespeeld.


Het resultaat is een overdaad aan kleine vruchtjes. Nu moet ik eerlijk bekennen dat het ondoenlijk was om alle bloemen te bestuiven. We hebben daar toch echt Bijen en andere insecten voor nodig. Wees dus zeer terughoudend met het gebruik van insecticiden.


Ik krijg wel eens commentaar van Rick dat ik eerst mijn oudere klussen moet afmaken voordat ik aan wat nieuws begin. Heeft ie natuurlijk wel gelijk in maar...... vandaag kwam het verzoek om de grassprieten van het Pampasgras uit de tuin te harken en te verbranden.
'Ik vind het zo rommelig.'
Nadat ik de planten had afgezaagd verspreide ik het gras over de tuin om het inkruid te verstikken. In begin waren die sprieten,nog groen maar na een week verkleurde het naar gelig/wit. Niet echt mooi dus harkte ik het vanmorgen bij elkaar en verbandde het in de de kuil. Wel met de waterslang bij de hand om eventuele verspreiding van brand tegen te gaan.


Ziet er weer keurig uit maar wel het verzoek om er houtsnippers te strooien.
Dat is geen straf want met dat verzoek kon ik aan een nieuwe klus beginnen met als beloning snipperen.

Ik daalde af naar de olijfbomen om die te gaan snoeien. Dat is al een jaar of veertig niet gebeurd dus het is een flinke klus.
Nu is het de bedoeling dat olijfbomen een open kruin hebben in de vorm van een omgekeerde paraplu. Dat is vakwerk. 
En zeker als onervaren snoeier met niet onderhouden bomen, een ware uitdaging.
De takken groeien in onze bomen recht omhoog terwijl het de bedoeling is dat ze min of meer horizontaal staan.


Drie bomen heb ik nu onderhanden genomen en dit is het resultaat. Beslist een gruwel in de ogen van een Spaanse boer. Maar er zitten helemaal geen horizontale takken aan en om nu alles af te zagen ging me een beetje te ver. Eerst maar een jaartje laten herstellen en kijken wat ik dan met de nieuwe uitlopers kan doen.


Wel leverde het karrevrachten vol met snippers op zodat er ook voldoende is voor de terrassen.


Met groeten Ton

zondag 19 februari 2017

Preparamos

Wat kan een mens het toch heerlijk druk hebben met van alles en niets.

Er moet nog wel het een en ander geregeld worden voordat we hier officieel zitten en de zaken in Nederland helemaal zijn afgerond. Dus onder andere een bezoek aan een advocaat en daarna druk getelefoneer naar de gemeente in Nederland, de garage, de belasting, de sociale verzekeringsbank en nog wat van die dingen.
Nu word ik daar altijd een beetje onrustig van maar Rick vind het heerlijk om uit te zoeken en te regelen. Ik ben meer van 'doe' dingen dus ik bestuur de auto, parkeer, haal boodschappen en zoek kiezels van het strand voor de water loop in de tuin en prepareer de groententuin.

Nu wil ik meer een plukbos maken volgens de permacultuur methode. Maar daarvoor moet er wel een bos aangelegd worden en dat gaat niet zo snel. Gelukkig staan er ongeveer 60 oude olijfbomen op het perceel dus dat is beslist een mooi begin.

Volgens de vorige eigenaar is er al een jaar of 40 niet of nauwelijks onderhoud gepleegd en dat is te zien aan de laag organisch materiaal die er is ontstaan door afgevallen bladeren, afgestorven één jarige planten en andere kruiden.


Die kruiden ben ik aan het weghalen en de aarde, waar dat nodig is, wat te egaliseren. Er ligt tegen de stapelmuren namelijk een wal van aarde dat in de loop van de jaren van het bovengelegen talud is gevallen.


Met het weghalen van het onkruid kwam ik niet alleen deze varens tegen maar ook een dikke slang waar ik wel even van schrok want die had ik niet verwacht. Wist trouwens wel dat ze hier zitten maar zag er maar een keer eerder een in de tuin.


Goed, na een dag of drie ziet het er zo uit en heb ik een appel- en een walnootboom geplant.


In een plukbos pluk je eetbare dingen. Niet alleen appels of noten maar ook eetbare kruiden. Al werkend kwam ik wilde prij tegen. Het begin is er dus.


Al een paar dagen werd er voor vandaag regen verwacht. Helemaal niet erg sinds ik mijn arroyo de las Galochas heb. En omdat ik regenwater wilde opvangen voor de varens en palmen die in huis staan haalde ik alvast een stuk of zes watercans uit de plastic containers op het ecoparkje. Maar de regen viel in grote hoeveelheden in Malaga, hier bleef het droog.


Met groeten Ton




woensdag 15 februari 2017

Geroezemoes

Vanmorgen vroeg op om de auto naar de garage te brengen.
Die afspraak maakten we eergisteren.
Hoe lang de werkzaamheden zouden duren  kregen we niet helder anders dan dat we de auto voor de siësta zouden kunnen halen. 
We reserveerden een huurauto zodat we we wat klussen konden doen bij de bank in Alcaucin en om bij het perceel te kijken waar we 12 jaar geleden als eerste ons oog op hadden laten vallen om te kopen. Die percelen staan trouwens nog steeds te koop omdat er waarschijnlijk toch geen bouwvergunning op zit. Wel hebben we nog steeds contact met een engelsman die daar vlakbij woont en daar zouden we dan even op visite gaan.

Bij de garage kregen we te horen dat er geen huurauto beschikbaar was.
Ik wilde jullie bellen maar had geen telefoonnummer, zei de dame in het kantoortje verontschuldigend.  En dat klopte.
Oeps, wel een tegenvaller want wat doen we dan de hele dag?
Nou, op een terras in de zon zitten, zei ik heel rustig, we hebben wel eerder uren moeten wachten. Dat kunnen we.

Zo zaten we om half tien in de zon in Velez-Malaga op het plein bij het gemeentehuis te mijmeren.

Wonderlijk gevoel is dat we Japan nog niet hebben doorgekauwd, het lijkt bedolven onder de dagelijkse zaken die bij een verhuizing horen maar ergens zitten we nog IN Japan en NIET in Spanje.
Het duurde even voordat we dat helder hadden. We keken naar de Spaanse levendigheid, de kerk aan het plein, de mannen op de bankjes onder de bomen, we luisterden naar het geroezemoes en het gebroken geluid van de kerkklok en roken de onmiskenbare zuidelijke geur.
Ja ineens waren we in Spaanse sferen. (Een sfeer die er niet echt is als we samen op de berg zitten) Er kwamen herinneringen boven hoe we tijdens de verschillende caminos door hetzelfde soort stadjes kwamen als waar we nu zaten.
Het gevoel dat er toen was deed ons beseffen dat we Japan nog niet als herinnering hebben. Het moet nog herverteld, herkauwd, geankerd worden voordat het kan worden vastgelegd in het brein.

Het heeft geen zin om te vergelijken omdat er dan altijd iets goed of minder goed is maar wat zijn er veel verschillen.

Wat een levendigheid op een doordeweekse dag.

We hebben met verbazing zitten kijken naar de man in het glimmend blauwe overhemd, zijn paarse stropdas en synthetische pak met hoed en de qmet gevlochten leer beklede wandelstok. Het was duidelijk zijn vaste plek en werd door veel mensen gegroet. Hij sprak onvervalst Andaluz met een hele dikke zachte Z waarbij zijn tong ver voorbij  zijn tanden stak.


Zo rond elf uur gaf de thermometer 20 graden aan. 


Na een lekkere bocadillo liepen we terug naar de garage om te kijken hoe ver de reparatie gevorderd was.
Hij stond klaar.
We waren helemaal tevreden met de manier van handelen en de meer dan meevallende rekening.Dit gaat onze vaste garage worden.

Met groeten Ton

dinsdag 14 februari 2017

Potten en eikels

We waren nogal uithuizig de laatste dagen. Zo bezochten we vrienden in Alhaurin de laTorre, Alcaucin en Viñuela. Geeft meteen het gevoel weer deel te zijn van een community. Ook het regelen van een reparatie aan de Jimny laat ons beseffen dat we hier nu echt wonen.

Maar vandaag hadden we een thuisdag.

De dag begon niet alleen met zonneschijn maar ook met de ontdekking dat de gemberwortel is uitgelopen. Volgens mij is dat best snel.



Ook de eerste van de eikels heeft een wortelpuntje.
Op de website van Diana's mooie moestuin lees ik regelmatig over de Deno methode, dat is een methode om zaadjes te laten kiemen tussen nat papier.
Kom dacht ik laatst: als ik zaden in een plasticzakje met een heel klein beetje water doe moeten ze toch ook gaan kiemen. Daarna kan ik de gekiemde zaden makkelijk in een pot planten. Je zit dan niet weken lang naar hele rijen potten te staren in de hoop dat er wat opkomt.
Met de zaden van de Algarobbos's ging dat heel goed. Maar omdat ik nogal gemakzuchtig ben dacht ik: leg die eikels gewoon op de aarde waar al andere zaden inzitten en wacht gewoon af waneer ze gaan kiemen. Zie het resultaat. Na een anderhalve week.


Het afstropen van afvalplaatsen levert van alles op. Zo vond ik vorige week een stapel hoge plastic potten. Deze zijn geweldig voor het oppotten van planten die diep wortelen, zoals bomen. Ik wist van het bestaan af want ook rozen worden vaak in hoge potten geleverd.
Met de Algarobbo's en Eiken in mijn achterhoofd zocht ik op de vuilstortplaatsen naar passende potten. En het universum zorgt voor de vervulling van de wens.


Een andere klus was het omhakken van de Yucca bij de entree.
Rick vond het vreselijk "Is er eindelijk een lekkere grote plant moet ie weer weg". 
Maar de leidingen van elektriciteit en septic-tank lopen hier onder door. Omdat de stammen inmiddels zo groot en dik zijn begin ik te vrezen voor schade.


Om het leed wat te verzachten heb ik het afgezaagde deel zo lang mogelijk gehouden en staat inmiddels in een ander deel van de tuin.


Nog nooit heb ik zo'n grote Yucca stek geplant. Ik schat dat ie twee meter vijftig hoog is. Het is natuurlijk de vraag of hij blijft staan. Ik heb wel een flink deel van de toppen er uit gezaagd, vandaar de trieste aanblik, maar hij heeft nog best veel windvang.

Met groeten Ton

zondag 12 februari 2017

Moord en doodslag

Processie rupsen zijn al jarenlang een minder prettige verschijning in Spaanse dennenbomen. De haren waarmee ze zijn bedekt worden bij gevaar afgeschoten en zorgen voor vervelende reacties bij mens en dier. Voor honden kunnen die haren zelfs dodelijk zijn.

Ook in de parasoldennen die in de tuin staan zitten elk jaar wel een paar nesten die ik dan uit de boom knip en verbrand of in een plastic zak verpak en weggooi. Een processie heb ik hier dan ook nog nooit gezien, natuurlijk ook omdat we hier niet permanent verblijven. Tot gisteren dus. 
In Rick's favoriete boom gingen lange slierten rupsen kop aan kont de boom in.




De netelharen zijn duidelijk zichtbaar en geven een donzige aanblik.


Het advies is om er af te blijven maar ja, wat dan te doen? Als je niets doet komen er alleen maar meer.

In artikelen op internet staat dat je de rupsen kan bespuiten met haarlak waardoor de netelharen aan de beesten blijven zitten. Maar ik heb geen haarlak en bedacht ik me: met zo'n spuitbus moet je ook nog best wel dicht bij de rupsen komen.

Mijn meest gebruikte middel om van plaagdieren af te komen is groene zeep met spiritus. Nu maak ik hier mijn Spaanse variant met olie, zeep en water. De verdelgende werking zit in de olie die de miniscule adem openingen in de beestjes verstoppen waardoor ze stikken. En..... je kan van een behoorlijke afstand de processie bespuiten.

Dus sprayde ik het lint met mijn dodelijke mengsel en bleven de netelharen aan de rupsen plakken. Ik had in ieder geval geen last van branderige plekken op mijn huid.
Ze zagen er ook wat plakkerig en verfomfaaid uit maar na een half uur zag ik nog steeds alleen maar levende rupsen. De processie was trouwens wel wat uiteen gevallen. 
Eén nul voor de rupsen.


Als het olie mengsel niet helpt grijp ik naar sterker spul en dat is Spruzit. Een biologisch bestrijdingsmiddel van Ecostyle. In Spanje nog nergens te koop gezien en neem ik daarom mee uit Nederland.

Een dosis Spruzit toegevoegd en opnieuw de rupsen bespoten. Na een kwartier waaide de rupsen uit de boom. Duidelijk aangedaan door het zenuwverlammende gif.


Goed, dat was mijn zondagse ochtend.

Met groeten Ton


vrijdag 10 februari 2017

Arroyo de las Galochas

De weersverwachtingen worden in Nederland naar mooi weer gepraat. Nu worden de eerste 'lente' dagen al aangekondigd.
In Spanje wordt er naar 'slecht' weer voorspeld. De afgelopen twee weken werd er aangekondigd dat er vanaf gisteren tien dagen met veel regen zouden komen. Maar naarmate 'de' dag dichterbij kwam werden het al minder dagen en ook het aantal millimeters regen werd fors naar beneden bijgesteld.

Mijn permacultuur regenwater projekt wilde ik dan ook woensdag klaar hebben zodat ik niet een dag zou mislopen. Dat lukte niet en daarom kwam de uitgestelde natte donderdag me wel goed uit.


Eindelijk had ik gisteren voldoende van de juiste buizen en verbindingen om de regenwater afvoer om te leggen.

De plaatsen waar het water naar toe moet stromen had ik al klaar. Maar natuurlijk moet er wel eerst water stromen zodat ik kan zien of ik het voldoende waterpas heb gegraven.



Vanaf de afvoer pijp gaat het water via dit vijverfolie naar het middelste deel van de tuin om vanaf daar de grond in te zakken.
Maar je gaat dat plastic toch wel wegwerken he, vroeg Rick.
Ja natuurlijk maar ik wil eerst zien of het wel werkt.

Vanmorgen was het weliswaar bewolkt maar de de lokale weersverwachtingen gaven geen regen aan.
Wonderlijk toch: een Nederlander die op regen zit te wachten.


Nou, dan wandelen we vandaag maar naar Acebuchal voor de wekelijkse taart.

Onderweg moest ik natuurlijk nog een foto maken van de orchidee die ik vorige week zag.


Zover als ik nu zie, zou het de Ophrys fusca kunnen zijn. Maar misschien is er een boswachter die daar nog iets zinnigers over kan zeggen.

Uiteraard was de taart heerlijk maar we kregen wel een paar lekkere buitjes op ons hoofd. Helemaal ongeduldigd werd ik ervan want wilde natuurlijk zo snel mogelijk naar huis om met mijn snufferd op de waterloop te zitten.

En ja, bij thuiskomst liep er water uit de pijp.


En via de rivier de tuin in.



Met deze vuur uh waterdoop is de arroyo de las Galochas voor geopend verklaard.
Voordat we gaan slapen vragen we altijd aan elkaar waar we deze dag dankbaar voor waren. Ik weet het al: wat ben ik tevreden. Het spaarzame water dat hier valt wordt nu zo goed mogelijk gebruikt.

Voor het wegwerken van de het plastic gaan we kiezels gebruiken. Volgende klus dus.


Met groeten Ton