Het lastigste ding wat er nu boven mijn hoofd hangt is eigenlijk toch de emigratie met alle bijkomende veranderingen, de legalisatie van het huis en de correcte inschrijving in het kadaster. Ik laat alles wat daarmee samengaat aan Rick over en probeer hem daarin zelfs te remmen.
Ach, dat kan toch later ook nog wel, zeg ik als Rick voorstelt om iets te gaan regelen. Ik verschuil me dan achter wat inmiddels verschillende Spanjaarden gezegd hebben, inclusief een makelaar en onze advocaat: laat zitten. Regel dat pas als je je huis wilt verkopen.
Maar vanmorgen hadden we samen een afspraak met een gestoria om een en ander door te spreken en daar knapte ik helemaal van op. Als je actie onderneemt ben je direct slachtoffer af.
En is het na dit gesprek eenvoudiger geworden? Nee maar wel duideljker. Het lijkt er nu op dat de status van 'niet resident' voorlopig nog de meest voor de hand liggende is.
Dichterbij huis.
De laatste dagen wel veel klusjes gedaan. Voor de aanschaf van een stukje witte afvoerpijp en een bocht was nog behoorlijk zoeken naar een winkel die dat in het assortiment had. Maar vanmiddag is het gelukt en kan ik morgen eindelijk de afvoer omleggen.
Al zoekend op internet naar info over permacultuur kwam ik een stuk tegen over water oogst. Meteen was mijn aandacht getrokken. Het meeste regenwater loopt regelrecht de zee in, zeker in gebieden waar weinig of geen begroeiing is of in bergachtig terrein. Het is dan zaak om regenwater de tijd te geven om in de grond te laten zakken.
Dat was nu juist wat ik wilde. Dus heb ik de info meteen toegepast en heb sleuven in de tuin gegraven waar het water in moet gaan lopen en de grond kan inzakken. De sleuven kan ik alsnog beplanten met droogte minnende planten omdat die het grootste deel van het jaar droog zijn.
Tijdens een verhuizing raken er altijd wel een paar dingen 'weg'. Wij zijn sleutels kwijt. Onder andere de sleutels van de kast van het reservewiel van de Jimny en sleutels van het hangslot van een hek naar de olijfgaard.
Zolang we geen lekke band hebben is daar geen probleem maar ik wilde naar de olijfbomen voor een grondige snoei zodat ik weer kan versnipperen.
Ach, dacht ik, ik zaag dat hangslot zo doormidden, het is tenslotte gekocht in zo'n goedkope Chinese winkel. Nou, dat ging niet lukken. Na vijf minuten zagen zat er slechts een krasje op.
Met het idee: buurman heeft vast wel een betonschaar, ging ik op visite bij buurman.
Het makkelijkst is als je er met een hamer een flinke tik op geeft, zei die, dan schiet ie wel open.
En dat klopte. Er is nog niet gesnoeid maar een nieuw hangslot is geplaatst.
De inburgering verloopt eigenlijk heel voorspoedig. Sinds we de eerste Spaanse les achter de rug hebben praat ik wat makkelijker Spaans en leer ik elke dag een paar nieuwe woorden. Ook bij de tandarts. Daar moest ik heen omdat er een stuk van mijn kies was afgebroken.
Het vest dat de gasten hebben laten liggen is gisteren op de post naar Nederland gegaan.
Mijn idee is dat postkantoren suffe trage plaatsen zijn waar men chagrijnig vasthoudt aan een achterhaald systeem.
Omdat er verschillende mensen voor ons in de rij stonden zochten we alvast een enveloppe uit en schreven daar het adres op. Riep de beambte terwijl ze naar ons toekwam lopen dat we de verkeerde enveloppe hadden gepakt: een expresse enveloppe en dat zou ons 35 euro kosten.
Een beetje veel van het goede. Ze hielp ons heel vriendelijk en gaf ons de goede enveloppe terwijl de mensen in de rij gewoon stonden te wachten. Zonder morren.
Nou ja, weer een oordeel geslecht zal ik maar zeggen.
De afgelopen dagen waaide het meer dan mij lief is. Wel was het helder weer waardoor we de hele dag de bergen van Afrika konden zien en we gisteravond van een prachtige oranje zonsondergang konden genieten.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten