zaterdag 30 april 2016

Zinco


Vorige week lieten we een foto van ons kwintet Zinco maken. Iedereen tevreden met het resultaat. Tenminste dat leek zo want achteraf waren er toch wat bedenkingen: ik vind mijn ogen een beetje te dichtgeknepen, ik lijk wel tien jaar ouder, ik lach wat geforceerd. 
Neem jij vrijdag je fototoestel mee, werd er gevraagd, want die maakt mooie foto's. Dus gisteravond in de herkansing.
En inderdaad: hij doet het goed.


We proudly present: Rick, Ton, Marianne, Margareth en Annemieke. 
26 Juni geven we een concert in de Herboren toren in Burgerbrug.
Komt allen zou ik zeggen. Het is de moeite waard.

Altijd leuk om te zingen maar na de repetitie komen wij niet meer op Texel. Dus slapen we bij een van de zangeressen. 
Als tegenprestatie had ik aardperen voor haar mee, aardbeienstekken en wat van de inmiddels beroemde bonen. Die planten gaan in de gemeenschappelijke tuin die een paar weken geleden door de gemeente is aangelegd achter haar huis.


Hier steek ik de stokken in de grond voor de klimbonen terwijl een van de buren een foto maakte

Van een buurvrouw kreeg ik een zakje heerlijke zelfgebakken gemberkoekjes mee. 
Op deze manier mag je nog wel eens langskomen hoor, zei ze.
Dank voor de koekjes, zei ik. Ik ben een echt koekiesmonster.
Nou, de tweede smaakt anders echt hetzelfde als de eerste hoor, zei buuf. Dus een per keer zou ik zeggen.
Daar stond ik dan ff met een mond vol tanden


Tegen elf uur waren we in huis nummer drie. 
Nadat we met een koppie thee en een, hoe kan het anders, gemberkoekje op het balkon zaten, kwam een buurvrouw voor een praatje.
Niet zomaar een praatje maar met een verzoek of ik eventueel vrijwilligerswerk zou willen doen in het verzorginshuis. Ze had Rick daarover al een paar weken geleden gepolst of dat wellicht iets voor mij zou zijn.
Er is een project gestart met tuinieren in grote bakken en daar is dan wat begeleiding bij nodig. Lijkt me leuk en heb toegezegd.

Waar buurvrouw ook heel enthousiast over vertelde was een nieuw project om een permacultuur groentetuin te maken in de buurt van Den Hoorn. Dat had eigenlijk meer mijn interesse. Dus ook daarvoor heb ik me aangemeld.


Ik zou bijna zeggen: met groenten Ton





donderdag 28 april 2016

Je kan er maar mee behebt zijn

Vandaag las ik op FB: enthousiasme is een bloem die in weinig tuintjes bloeit.

Mooi vind ik hem.

Jaren geleden had mijn zwager een groentetuin waar hij nogal enthousiast over was. Helemaal vol was hij daarvan. Uren bracht hij er in door en de hele familie deelde mee in de opbrengst.
In het voorjaar als het lekker warm en vochtig weer was meldde hij regelmatig aan mijn zus: wat een groeizaam weer, elke keer als ik buiten kom zijn de bonen groter. Je ziet ze groeien.
Ja, dat weet ik nou onderhand wel, riep ze geirriteerd uit terwijl zij en ik aan de koffie zaten.

Enthousiasme is niet een bloem die in de tuin van zus bloeit. In ieder geval niet die voor een groententuin.

Eindeloos was ook mijn moeder bezig met bakjes zaailingen die naar binnen en buiten werden gebracht afhankelijk van kou, regen, wind etc. 
Tja ik denk dat ik daar wel wat van mee gekregen heb.

Vanmorgen was het hondenweer. Hagel, onweer en regen dus sleepte ook ik de bonen enkele malen van buiten naar binnen. Je kan het er maar druk mee hebben.
Voor de rest heb ik wat liederen gezongen en later spullen uitgezocht die inmiddels al twee jaar in dozen zit. Je moet toch wat.



Gelukkig knapte het zo rond een uur of drie op en kon ik de tuin in. 
Eerst schoffelen. Daarbij kwam ik een, letterlijk, vergeten groente tegen. Ik schoffelde namelijk de koppen van de aardperen af. 
Dus eerst oogsten. Mooie grote knollen.



Inmiddels is er geschoffeld en geharkt en staan de stokken klaar voor de klimbonen, die morgen echt uitgeplant gaan worden. Koud  of niet.



Het middenstuk heb ik vrijgelaten voor pompoen en courgette. Die kunnen er pas na de ijsheiligen in.
Meer zal er niet in komen dit jaar. Nou ja, naast de frambozen, aardbeien, rabarber, aardperen en wat bessen struiken is het toch eigenlijk best een flink assortiment.
Voldoende om de gasten het idee te geven dat ze een heuse groententuin tot hun beschikking hebben. En ze mogen er uit oogsten, tenminste ik zeg dat ze dat mogen maar mijn ervaring is dat dat niet vaak gebeurt.


Met groeten Ton




dinsdag 26 april 2016

Spirit ongebroken

Wat is het koud. En elke keer als ik met de fiets de weg op moet, lijkt het wel te gaan regenen of te hagelen.
Dat zal natuurlijk meer een gedachte zijn want buien komen met zeer grote regelmaat voor.

Gisteren en vandaag de houtkachel weer volop in gebruik. Lekker behaaglijk maar ik word er tikkeltje gemakzuchtig van. Wil maar steeds op de bank hangen en koekjes eten.

De sperzieboontjes die ik zaterdagochtend in de aarde zette deden de aarde zondagochtend al opbollen en gisterochtend kwamen ze boven de grond uit. 


De cycas vinden het uiteraard heerlijk en maken als een gek nieuwe bladeren.


Maar samen met de vloerverwarming zorgt de houtkachel er voor dat de bonen een beetje te snel groeien en nogal lang worden.
Uiterlijk aanstaande vrijdag moeten ze in de tuin uitgeplant worden want dan komen er weer een week gasten in huis en ik kan ze niet nog een week in de bakkies laten staan.

De voorspellingen zeggen dat de temperaturen niet snel zullen stijgen.
Wat zullen ze schrikken.



Vanmiddag bij de jongste zus van mijn vader op visite geweest. Tante, inmiddels 92 jaar oud, heeft een paar weken geleden haar heup gebroken. Dat is trouwens het enige wat gebroken is want de spirit is er nog helemaal.

Met groeten Ton

zaterdag 23 april 2016

Geitenneuker

Wat gebeurt er toch met me?

Stap ik gisteren bij de kapper binnen. Is er een gesprek aan de gang over hoe leuk Hans Teeuwen, Erdogan beledigt en dat we dat allemaal op Youtube nog ff moeten gaan bekijken.
Inmiddels zit ik in de kappersstoel en vraagt de kapper aan mij of ik ook zo moet lachen om die geiteneuker grappen. 
Nee, antoord ik luid. Ik vind dat je mensen nooit op deze manier zou moeten beledigen. Zelfs een dictator niet. Het komt niet boven het nivo van  schoolplein schelden uit. 
Erdogan neukt echt niet met geiten en heeft waarschijnlijk ook geen klein pikkie. (Waarschijnlijk eerder een hele lange waardoor er gemakkelijk op getrapt wordt. Deze zin bedacht ik thuis pas. Zo grappig ben ik nu ook weer niet op zo'n moment)

Ja maar vind jij het dan.......


Nee het is een dictator maar dit soort beledigingen zijn sowieso niet leuk en grappig. Ze raken ook de kern niet van wat er gaande is.
Maak grappen over hoe hij zijn volk naait, in ieder geval een groot deel ervan. Maak grappen over zijn megalomane huis of het inperken van de democratie, het oppakken van journalisten of het aanjagen van haat.  
En wat mij betreft hoeft dat mij niet heel subtiel te zijn. Dat kan je wel aan Hans Teeuwen overlaten.

Zo dat was eruit. 
Er volgde een korte stilte waarna er wat genuanceerder uitspraken werden gedaan. 


Ik weet niet precies wat er met me is maar het is net alsof ik een grens over ben gegaan. Alsof ik niet langer mijn mond wil houden als het me niet zint. Ook niet in een groep waar een duidelijke andere mening heerst. En het kan me ook niet schelen of men mij daarna nog leuk vind.
Je hebt niks aan dat hatelijke, verhardende, splijtende en opruiende toontje wat er gebezigd wordt.


In ieder geval zit mijn haar weer goed.

En voor de duidelijkheid. De enige geitenneuker is de bok.


Met groeten Ton

donderdag 21 april 2016

Misschien bedenkt hij zich nog

Gisteren een zeer voorspoedige terugreis gehad.

Geen noemenswaardige vertraging, twee en een half uur vliegtijd, landen op de Aalsmeerbaan en tijdens de vlucht een gesprek met de buurman.

Een jonge knul die psychologie studeerde.
Goh, dan ben je zeker geïnteresseerd in mensen?
Nee, helemaal niet.
Vanwaar dan deze studie?

Ik kreeg een hele verhandeling over de hoe je mensen kan manipuleren om dingen te kopen, iets duurders te laten kopen of slechte troep te laten kopen.

Ik ben dan helemaal flabbergasted dat een jonge knul echt alleen maar uit is op geld verdienen en nagenoeg geen interesse heeft in welzijn van zowel planeet als mens.
Wel zei hij dat de wereld alleen maar draait om geld en dat hij daar toch niets aan kan veranderen.

Maar je zou daar toch mee kunnen beginnen, vroeg ik. Er zijn trouwens al best veel initiatieven. Je bent dus niet alleen.

Het leek tegen dovemans oren gezegd. En om dan nog maar even terug te komen op de blogtitel van gisteren: hoop doet de gek in vreugde leven en misschien heb ik hem toch aan het denken gezet.

Na aankomst op Schiphol direct door naar mijn Landmarkcursus die gaat over succes. Hoe kijk je naar succes, wat is voor jou succes en waar ben jezelf succesvol of niet succesvol in.
Altijd kom ik geïnspireerd en met energie uit zo'n avond vandaan maar gisteren was het meer inspiratie want de dag was toch wel wat lang.

Vanmiddag door naar Texel. Heerlijk zonnig weer dus slenterde ik van station naar boot door de stad en over het oude marineterrein.

De zon schitterde in het rimpelende water en maakte prachtige figuren op het ijzerenpantser van de Schorpioen. Een antiek ramschip.





En voor een extra zachte landing aten we in het restaurant in de haven.

Kortom: ik ben een boffert.


Met groeten Ton 


woensdag 20 april 2016

Hoop doet de gek in vreugde leven

Goeie dag om weer naar Nederland te gaan. 

Een van de parasoldennen wil scheef groeien. 
Ik wil dat niet.
Dus zette ik er gisteren een paal tegen om hem wat verticaler te laten groeien.
En wat doet moeder natuur: de groeipunten hebben zich alweer rechtop gericht.



Een paar jaar geleden wilde ik in Heiloo de klimop even goed terugsnoeien. Ik trok er allerei lange slierten uit en opeens schrok ik me rot: heb ik het nestje van een roodborstje los getrokken. Alle eitjes op de grond. De halve dag had ik er de pest in dat ik niet wat alerter was geweest.

Dus toen ik hier in de tuin aan werk was dacht ik steeds aan de nestelende vogels want dat die er waren was te merken aan angstgepiep als ik weer aan de werk was. Ik zag echter niet waar er eventuele nesten waren.

Gisterochtend ging ik het irrigatiesyteem controleren. Trok hier en daar wat aan de leidingen en opeens trok ik een heel nestje onder de Agave vandaan. Piepklein nestje met 7 mini eitjes. Shit.
Snel het nest teruggeduwd en ik naar binnen.
Vanuit het badkamerraam kon ik het nest zien en zag dat de ouders er weer naar toe  gingen en er ook steeds weer naar terugkeerden gedurende de dag.
Vanmorgen bedacht ik dat het wel leuk zou zijn om een foto te maken van het nest. 
Is het helemaal leeg.


Zouden de eitjes geroofd zijn omdat de ouders het nest toch hebben verlaten vroeg zus.
Geen idee. Zie geen sproren van roof of resten van schalen.
Zouden de vogeltjes in staat zijn om eitjes te verhuizen?

Vond het wel en domper maar leef in hoop dat het goed is gekomen.

Met groeten Ton




maandag 18 april 2016

Een jaar geleden alweer

Ik werd vanmorgen niet wakker van het felle zonlicht. Somber en donker zag het eruit.
Ik bleef wat in bed liggen en keek steeds naar buiten om te zien of er al wat blauwe lucht zichtbaar werd.
Nee. Wel zag ik rond een uur of zeven een dikke brede dikke wolk vanaf zee dichterbij komen.


Zeven minuten later zag dat er zo uit en daarmee stapte ik terug in bed om nog even een uurtje te puzzelen.


Toch was het heerlijk weer ook al vielen er een paar spetters. 
Eigenlijk wilden we met de auto naar El Acebuchal voor de lekkerste taart uit de buurt maar dat laten we staan voor de volgende keer. In plaats daarvan had ik nog een onderhoud met de bouwer voor de nieuwe poort. Dat lijkt nu geregeld.
Intussen werd de bewolking wat dunner en besloten we maar een broodje te eten in Cómpeta.

Het dinner aten we thuis op het terras in de inmiddels volledig teruggekeerde zon.


Vandaag precies een jaar geleden stierf mijn zus.

Voor haar deze bloem.


Met groeten Ton

zondag 17 april 2016

Rick, niet schrikken

Wat was er gisteravond weer een prachtige zonsondergang.

Deze foto is genomen met de zon in de rug.


Tuut, tuut, tuut, tuut. Langzaam word ik wakker van een pieptoon die in mijn droom doorklinkt. 
Ik heb toch geen wekker hier? Is mijn eerste gedachte en met dat hoor ik het geluid ook anders. Huup, huup, huup. Maar als ik echt bij zinnen ben hoor ik: hoep, hoep, hoep.

Het is een Hop en ik spring meteen mijn bed uit want een Hop zie je niet vaak. Fototoestel mee en naar buiten. Wel wat koud in mijn blote bast maar ik had het beest snel gespot: boven op het dak.


Schuwe vogel want eigenlijk direct na het maken van de foto was ie weg. Wel hebben we de hele morgen het geroep van twee Hoppen gehoord. 

Het was wat bewolkt en daarom heerlijk om in de tuin te werken. 
Komt die tuin niet eens je oren uit, vroeg zus.
Nou, nee eigenlijk niet. Het onkruid wel trouwens.

In het begin deden de planten en bomen het zo slecht hier dat ik er uiteindelijk heel veel dicht op elkaar heb geplant zodat ze steun van elkaar zouden hebben tegen het harde klimaat. Dat heeft gewerkt want inmiddels moet ik wel snoeien en verplanten omdat ze elkaar in de weg zitten.

Rick schrikt meestal als ik weer met snoeischaar en zaag kom aanzetten. Niet zo rigoreus he?

Bij de entree kan je nu weer lezen hoe het huis heet en zijn de verschillende planten weer als verschillende planten herkenbaar.


Bij het toegangshek waren een paar grote takken afgebroken. Nu heb ik de hele haag ff flink teruggezaagd.


Ziet er niet uit nu maar als we in juni hier komen is ie weer helemaaal frisgroen.


Een ander klusje was het uitmeten waar de nieuwe toegangspoort precies moet komen. Eigenlijk moet ik zeggen dat ik wilde weten hoe en waar ik de plantenbak wilde hebben als de nieuwe poort geplaatst zou zijn. Dus moest ik deze twee zaken tegelijk doen.

Oei en de uitlopers van de onderstam van de kweepeer moesten er ook nog af. Die nemen anders teveel van de voedingsstoffen op en dat wil ik niet. Ik wil meer dan een kweepeer dit jaar.
Er zitten voldoende bloemen op in ieder geval. De meest al uitgebloeid trouwens.


En tussendoor steeds maar weer onkruid uittrekken.
Hieronder een maagdelijk stukje met wilde planten en een palm.


Hier zijn de Aloë's weer zichtbaar.


Als beloning trakteerden we onszelf op een overheerlijke Pekingeend.

Kortom: life is good op de berg.

Met groeten Ton

zaterdag 16 april 2016

Trouble in paradise

Ondanks dat het hier allemaal heerlijk is, is het ook wat onrustig.
De Spaanse buren krijgen recht van overpad via ons grondstuk. Daarvoor moet nog wel aan een paar voorwaarden worden voldaan. Onder andere het opstellen van een documentje met daarin het traject van het overpad en de afvoer van het regenwater en uiteraard een eenmalige betaling voor het gebruik van de grond.
Deze week zou ik gebruiken voor het laten construeren  van een nieuw toegangshek voor ons huis en een gesprek met de advocaat. Beiden hebben niet echt iets opgeleverd want het hek kan niet eerder dan in juni geplaatst worden en de advocaat bracht nu ook niet echt duidelijkheid over de te volgen procedure.

Dus om het gevoel van afwachten te doorbreken ben ik maar begonnen om de aanstaande doorgang vrij te maken van planten, stenen en drainagesysteem. Zelf het heft in handen nemen geeft meteen een goed gevoel.


Omdat we ruimte genoeg hebben om auto te draaien maak ik me niet druk als de planten over het beton kruipen. Nu heb ik zowel links als rechts ongeveer een een halve meter beton vrijgemaakt.

Het wassen van de kussens uit de bank is goed gegaan. Ze zijn niet gekrompen, de kleur is goed gebleven en ze ruiken weer heerlijk fris. 

Het tafeltje is blauw dankzij zus. Morgen een tweede laag.


En na gedane arbeid is het genieten van het uitzicht over de baai als de lichtjes aangaan.


Met groeten Ton


vrijdag 15 april 2016

Balken


Vanmorgen al vroeg op. Zus slaapt nog dus sluip ik stilletjes het huis uit de tuin in.
Staar een beetje dromerig over de Middelandse zee, trek vervolgens ergens een vuiltje uit, ga even zitten op een stoel om te luisteren naar het gekwetter van de vogels. Zwaluwen scheren boven mijn hoofd en ik spot een puttertje. Als ik daar zo heerlijk gelukkig zit te wezen zie ik dat twee piepkleine gelige vogeltjes af en aan vliegen in een struik, een nestje dus, en dan begint er ook nog een ezeltje te balken. 
Kijk hoe mooi kan een dag beginnen.

Moeder aarde is prachtig en de natuur maakt mooie zaadpluizen.


Maar daarna begint het echte leven en ga ik onderstaande plant snoeien. (Dasylirion acrotrichum) Ooit gekocht in Nederland met 50 % korting toen de vestiging van Intratuin in Heilloo ging sluiten en mee naar De Klompen genomen. Hij groeit goed en heeft nogal stug en scherp gekartelde bladranden. Voorzichtig te benaderen: met handschoenen en een lang gemouwd shirt.


Klus is geklaard maar mijn arm ziet er nogal gehavend uit.


Morgen andersoortige klussen: het wassen van de bankhoezen, het blauw schilderen van een tuitafeltje en als er tijd en zin is nog wat rejas schilderen.

Met groeten Ton


donderdag 14 april 2016

Wieden

We werden gisteren getrakteerd op deze prachtige oranje lucht.
Oranje lichten geven wel kans op wind de volgende dag, kreeg ik als reactie op FB.


Nagenoeg windstil was het vanmorgen en dus een stuk warmer dan gisteren. Zo warm al dat ik, rond negen uur, bij het opschonen van de borders al behoorlijk begon te zweten.
Maar goed. De eerste borders zijn onkruid vrij.  En er zaten veel 'planten op een ongewenste plaats'. Bakken vol onkruid zijn verstopt onder en achter struiken om in een langdurig proces te verteren tot compost.


Natuurlijk was ik 'voor en na' fotos vergeten te maken maar de rechterhelft is klaar en links moet nog.


Uiteindelijk was ik het tegen een uur of drie zat en wilde zus er ff uit. Dus naar Torrox costa. Daar zijn werkzaamheden gestart om kusterosie tegen te gaan. Al jaren spoelt tijdens de wintermanden de helft van het strand weg door de golven. Voor de zomer wordt dat weer aangevuld. Ach het is overal hetzelfde.
Dus wordt er nu een lange golfbreker gemaakt.

Lekker langs het strand gewandeld op zoek naar stukjes glas en vervolgens een kopje koffie op het terras.


Vanavond geen mooi gekleurd ondergaand zonnetje maar een beetje een heiige. Dus een foto van de hoogste berg in de buurt: de Maroma.


 Met groeten Ton


woensdag 13 april 2016

Tuin horror

Waren we vorige week drie uur vertraagd vanwege de staking van de Franse verkeersleiders nu was het gewoon vertraging vanwege vertaging.
Die laatste zin zou zou uit de mond van de NS kunnen komen want ik hoorde ooit een conducteur die omriep in een te korte overvolle trein: sorry voor het ongemak maar door materieel gebrek is er gebrek aan materieel.

In ieder geval waren we voordat Schiphol dichtging op weg naar Malaga.

Vanmorgen wakker met een heerlijk zonnetje dat de slaapkamer inscheen. Eerst maar eens een foto maken van de meest bekritiseerde kleurcombinaties in de tuin: rose en geel. Nou, wat mij betreft is er niks mis mee. De gele kaarsen van de Aloë vera en de rose korenbloemen.


En wat zag ik tot mijn grote horror: er is in de Algarobbo gesnoeid. Het voelt bijna aan als een tegennatuurlijke handeling: snoeien in de kruin van een boom. Alsof het een vormsnoei struikje moet worden. Nou ja. Gelukkig heeft de Algarobbo een nogal wilde habitat dus ik denk dat je over veertig jaar niets meer van deze mutilatie zal zien.


Tijdens ons verblijf aan de de kust en Nerja zagen we grote wolken boven de bergen ontstaan.

Maar tegen zessen lagen de klompen weer in de zon en konden we ons gebraden kippetje buiten opeten.


Met groeten Ton

zondag 10 april 2016

Weg met die zooi

Dat krijg je met mooi weer als het tuiniersbloed weer snel gaat stromen.

Klimop, grassen, buxus, bamboe en nog een zooitje van die planten zijn jaren lang helemaal in de mode geweest. Nou ik ben er helemaal klaar mee. Wat een bende toch. Snel groeiend en daardoor bergen afval producerend. Geen bijhouden aan. Je bent voor net klaar met snoeien of je kan achteraan weer beginnen.

Zo dat is er uit.


Tuin ziet er uit alsof er een veldslag heeft gewoed.


De hele achtermuur was begroeid met klimop en daarvoor stond een haag van bamboe, vier meter hoog en een meter dik.

Eerst was mijn plan om de bamboe uit te dunnen zodat er weer wat transparantie zou ontstaan en je de afzonderlijke stengels, die prachtig zijn natuurlijk, weer zou zien. Maar toen ik eenmaal bezig was, was ik niet meer te stoppen. Meer dan tweehonderd stengels heb ik door de ALDI walshakselaar geduwd. Ben trouwens nog steeds heel blij met dat ding. Ik moet er niet aan denken wat ik anders met die bende had moeten doen.


Er bleef een kuubszak met gehakseld spul over. Daar gaan een paar emmers water in, dan kan het lekker snel verteren om over een paar weken bij de sperzie boontjes gestrooid te worden.


Oei, zal morgen de gasten wel uitleggen dat de tuin gemetamorfoseerd gaat worden.


Met groeten Ton


zaterdag 9 april 2016

Wees gegroet

Aan het begin van de straat woont een jong gezin. Rick groet de vader altijd vriendelijk omdat ze een paar jaar samen reisden met de trein.

Als we het echtpaar tegenkomen worden zowel Rick als ik door vader gegroet. Moeder groet alleen Rick. Ook als ik moeder alleen tegenkom doet ze alsof ik er niet ben.

Het irriteert mij al een jaar of drie vier en mijn gedachten over haar werden in die tijd, eufemistisch gezegd, niet zo flatteus. Eigenlijk vind ik van alles van haar. Ze is arrogant, onaardig, asociaal, lomp, te dik en ze draagt ook nog eens lelijke grijzemuis kleren.

Vanmorgen lopen Rick en ik de Dollyroute en als we ons straatje in komen, komt moeder net haar huis uitlopen. Ze groet Rick en negeert mij.
Kom dacht ik: nu is ze van mij.
Buurvrouw, roep ik haar na terwijl ze wegloopt, waarop ze stopt en me aankijkt
Uw man en ik groeten elkaar altijd en als ik u tegenkom groeten we niet. Ik zou ook u graag groeten.
Ja, ik vond het altijd al zo raar dat u alleen mijn man groette.

Ineens wordt ze een aardige vrouw en hebben we even een kort gesprekje. 

Ik was het een tijdlang kwijt maar door de cursus die ik momenteel volg bij Landmark is het weer helemaal terug: ik en alleen ik ben verantwoordelijk voor mijn eigen leven. 
Kijk, zo werkt het. Als je je bewust bent van wat je doet en niet tevreden bent met het resultaat van wat je doet, neem je, je verantwoordelijkheid en onderneemt actie.


Met groeten Ton

vrijdag 8 april 2016

Katten shit

Ja, er zitten ook nadelen aan om ons huis te verhuren.

Had ik afgelopen weekend al zo lekker in de Spaanse tuin gewerkt kon ik eindelijk vandaag weer eens ouderwets bij huis nummer 1 aan de gang.
Drie dagen geen gasten. Huis schoon gemaakt terwijl het bewolkt was en toen de zon ging schijnen de tuin in.

Twee jaar geleden heb ik alle buxus uit de voortuin getrokken omdat ze vol zaten met schimmel of luis. Daarna zou ik wel bedenken wat ik er voor moois mee zou gaan doen maar vervolgens gingen we op Texel wonen en heb ik er maar lukraak wat planten ingezet. Omdat ik zuinig ben had ik nogal spaarzaam ingekocht en bleef er dus veel kale aarde over waar katten door worden aangetrokken om te schijten. 

Vandaag eerst poep geruimd, daarna de aarde los gewoeld, planten gehaald, bestaande planten uitgespit en gedeeld en vervolgens de hele zooi met wat meer gevoel voor compositie opnieuw geplant. De grond rond de planten stevig aangestampt zodat het voor Felix minder aantrekkelijk word. Nu staat de beregening aan zodat alles lekker kan gaan groeien.



Helemaal in mijn element. In de tuin roest oude liefde dus ook niet.


Niet alleen ik heb gewerkt. Kikkers zijn ook duidelijk heel actief geweest.


Pruimenbloesem. Vorig jaar had ik een stuk of twaalf vruchten, dit jaar ga ik voor het dubbele.


Met groeten Ton




dinsdag 5 april 2016

Chips en rode wijn

Het is goed om iets een tijdje te missen. Het was heerlijk om in Spanje en de Klompen te zijn na bijna zes maanden afwezigheid.

Voor het eerst heb ik het gevoel dat het huis voor ons is, zei Rick. Zeker nu we het voorlopig niet meer verhuren. Hoeven we ook niet steeds alles super schoon en opgeruimd achter te laten als we weer naar Nederland gaan. 

Maar samen met de regenachtige dag gisteren en het feit dat er vijf maanden huurders in het huis hadden gebivakeerd stonden we gewoon ouderwets te poetsen, schrobben, stoffen, wassen, lappen, ontkalken, dweilen en alle spullen weer op de door ons bedachte plaats te leggen.
De Klompen hebben weer helemaal ons geurtje.




Ook zijn de voorraden weer aangevuld en speciaal voor zus, waarmee ik volgende week alweer naar Spanje  vlieg: chips en rode wijn.


De vlucht naar huis ging soepeltjes en we hadden mazzel want naast ons bleef een stoel leeg zodat we lekker ruim konden zitten en dat is extra fijn als je met Vueling vliegt.

Mooie zonsondergang.


Tweede Maasvlakte


En dan overnachten in Den Helder omdat de laatste boot naar Texel om half tien gaat en we die niet konden halen


En dan meteen naar de Hors voor een frisse neus.



Gaatjes in het zand van vogels die naar voedsel zoeken.

Vanavond nog ff een snelle actie: Rick's vergeten colbertje uit de auto halen dus met de boot naar Den Helder.


Ook al hebben ze een slechte reputatie: meeuwen zijn prachtige beesten.


Met groeten Ton