donderdag 31 mei 2012

Monnikenwerk

Wat heb jij vandaag gedaan? Vragen we altijd aan elkaar tijdens de maaltijd.
Nageltjes verwijderd, was mijn korte antwoord.

Vrienden hebben een nieuw huis gekocht en zijn dit volledig aan het strippen. Het huis is eigenlijk heel erg verwaarloosd en er is nooit in geïnvesteerd.
De muren zijn nog bespannen met jute en beplakt met 15 lagen behang. Ik heb dit, maandag, in de twee woonkamers op de begane grond volledig verwijderd.
Dat lostrekken was een fluitje van een cent. Ik denk dat het maar een uurtje duurde. Maar het verwijderen van de kopspijkertjes waarmee het was bevestigd kostte me de rest van de dag en vandaag de hele.
Maar het is nu wel klaar, op de bovenverdiepingen na dan.

Met groeten Ton

woensdag 30 mei 2012

Deja vu

Was ik vorige week nog heel trots op mijn eerste oogst uit de groentetuin. Deze week is dat al een beetje bekoeld en komen vergeten herinneringen weer boven.

Wat was ook alweer een nadeel van eigen tuintje? Dat je van alles te veel plant en dat dat het ook allemaal gelijk klaar is.

Mijn vader had, met 7 kinderen, een grote groentetuin die volstond met kolen, bonen, aardbeien, komkommers, witlof, spruitjes etc. Maar als de bonentijd aanbrak, aten we heeeeel veel en vaak sperzieboontjes. Was het spruitentijd dan aten we spruiten.
Daar stond dan wel weer tegenover dat er ook veel aardbeien en rabarber was, iets dat minder snel verveeld. Maar komkommers kwamen soms de oren uit.
In ieder geval hebben we als kind veel groenten gegeten en ik doe dat nog. Aardappels en vlees mogen van mij gerust ontbreken maar zonder groente is het geen maaltijd.

Nu vind het het niet zo erg om twee of drie keer per week dezelfde groenten te eten, als ik die dan maar wel lekker vind. Spruitjes bijvoorbeeld of tuinboontjes, spinazie, witlof, worteltjes, peultjes enz. Maar paksoi staat niet in het rijtje favorieten. En het is nu juist de paksoi waar ik 5 planten van heb geplant en ze zijn allemaal heel erg oogstrijp. Dus aten we dat vandaag weer.
Ik had van een deel een salade gemaakt met o.a gember en knoflook, het ander deel had ik geroerbakt. Het roerbak deel ging nog wel maar de salade vond ik geen succes.
Ik ben er nu wel even klaar mee.

Gelukkig hebben we kippen. Kijken of die minder kieskeurig zijn.


Met groeten Ton

maandag 28 mei 2012

Bij de pinken

Bij mijn moeder was het, zoals meestal, 25 graden in het appartement. Dat maakte dat ik me nogal sloom voelde, zeker ook omdat ik de hele dag had staan hakken en breken in het huis van vrienden.

Toen ik, met Rick bij haar op, visite was en moest gapen vroeg ze:
Verlang je naar je nessie?( bed)
Nee hoor, maar ik heb vandaag vrienden geholpen, die een nieuw huis hebben gekocht, uit 1907.
"Dat is geen nieuw huis. Een oud huis zal je bedoelen." Ze zei het heel triomfantelijk.
We moesten er alle drie om lachen.

Ik werd niet alleen vrolijk van de snedige opmerking maar nog meer van het fijt dat, al was het maar voor de duur van twee zinnen, het een vorm van uitwisseling was.
Dat je iets zegt en dat de ander het begrijpt.

Met groeten Ton

zondag 27 mei 2012

Uitgestort

Vandaag en morgen wordt het feest van de 'Uitstorting van de Heilige Geest over de apostelen' gevierd.

En het wordt duidelijk dat er steeds minder Christenen zijn in Nederland en dat er wel veel wordt uitgestort maar dat dat hoofdzakelijk negativiteit is.

Vanmorgen om 6.00 op pad om onze wekelijkse portie kilometers te lopen van Heiloo, via de polder naar Egmond en over het strand naar Bergen. Omdat onze starttijd niet aansloot op het getij liepen we van Bergen, door het duin naar Schoorl.
Wat een vreedzame wereld. Heerlijk geurde de dennenbomen, en de vogels floten de longetjes uit het lijf en als we langs een sloot liepen hoorden we het geplons van padden en kikkers. We zagen slechts een paar mensen en dan alleen die van de sportieve soort.

Om 10.00 in Schoorl van een, meer dan, verdiende pauze genoten.  Om 11.00 weer op pad, via de openbare weg, wandel- en fietspaden. Het was inmiddels heel druk geworden met wandelaars, fietsers die naar het stand wilden, dagjesfieters en wielrenners.
De terugreis werd daardoor aanmerkelijk minder vreedzaam.

Nederland is een van de dichtstbevolkte landen op de wereld maar als je b.v. met de trein door het land ga zijn er nog heel veel plekken met ruimte, ook in Noord-holland.
Maar vanmorgen leek het wel of iedereen hier moest zijn. Er ontstonden af en toe gewoon opstoppingen. Wandelaars gaan nu eenmaal langzamer dan fietsers. Sommige fietsers kunnen nog niet fietsen, zoals kinderen die door pappa worden voortgeduwd. Anderen gaan niet meer zo snel, zoals de ouderen. En de snelsten, de wielrenners kijken minachtend neer op allen die langzamer zijn.
Heel erg neer.

De uitstortingen die we vandaag dan ook hebben gehoord komen slechts van de laatste groep.
Klootzak ken je niet uitkijke!
Aan de kant! (hier komen fietsers aan)
Fietsers! (met betekenis:aan de kant)
Klikgeluiden met tong: waarom zitten jullie me toch zo in de weg.
Man, man!
Jesus nog aan toe!
Wat doet al dat volk hier?
En de allergrofste: Godverdomme, ze komt recht op me af rijden. Stom wijf, doe je dat thuis ook.


Nederland is vol, te vol, maar dan met wielrenners.

Met groeten Ton

zaterdag 26 mei 2012

Ipv tv

Het had niets met luilakken te maken. Ik was gewoon een beetje nerveus en daarom al om 5.30 wakker.

Om 6.00 uur stond ik het kippenhok voor de tweede keer te schilderen. Het is nu net zo rood als de lellen die de bewoonsters bij volwassenheid gaan krijgen.


Toen ik de kippen ging ophalen, duurde het wel een uur voordat ik ze meekreeg.
" Wil je wat drinken? Het is altijd leuk om met mede hobbyisten te praten"

Nadat ik ze thuis in de ren had gezet, hadden ze wel een tijdje nodig voordat ze op  onderzoek uitgingen. Maar toen vielen ze de voederbakken ook daadwerkelijk aan.
En wat leuk is als je mensen betrekt in iets nieuws? Ze komen kijken. Verschillende buren kwamen de nieuwe bewoonsters even verwelkomen en namen cadeautjes mee. Een zakje smulvoer van de een (met gedroogde meelwormen) en een kropje sla van een ander. Nadat alle kraamvisite naar huis was konden wij de nieuwe aanwinst in alle rust bekijken. En dan is een uurtje niets. Net tv.


Egbert is zeer geïnteresseerd in de dames en ik denk hij er voedsel inziet. Hij probeerde al onder het gaas door te graven.


Een ander project, waar ik vorig jaar over berichtte, is klaar. De muur van de erker is ontdaan van klimop, het grind heeft een nieuwe opsluitband en de waterkolken zijn schoongemaakt, gelakt en gedeeltelijk ingegraven. Kortom, de nieuwe zitjes in de voortuin staan er eindelijk in. En ze zijn al in gebruik ook.


Met groeten Ton

vrijdag 25 mei 2012

Fruits of my labour

Als ik dan terugkijk viel de labour wel mee.

Vandaag de eerste groente uit de tuin geoogst en gegeten.

Om zes uur sneed ik de paksoy af

en legde ik het, als een kostbaar juweel, in het mandje

Mijn moeder zou zeggen: zo trots als een pauw met 7 staarten

 Om half zeven lag het roer gebakken, op het bord, samen met stukjes biologische kip.

Verser kan niet en.... onbespoten. Nou, onbespoten. Ik heb steeds, preventief, gespoten met knoflookwater  en dat lijkt goed te helpen. Geen beestjes te zien.

Over beestjes gesproken: morgen ga ik de kippen ophalen. Maar de eerste eitjes kan ik pas in september verwachten.

Met groeten Ton

woensdag 23 mei 2012

Spreekwoordelijk

Een paar dagen in Spanje wil niet zeggen dat ik niet ook aan Nederland denk. "Misschien moet ik wat graszoden regelen voor in de kippenren. Dat vinden ze heerlijk".
Begrijp mijn vreugde toen vanmorgen bij de nieuwe buren de stratenmaker een straatje ging maken op de plaats waar het gazon lag. Ze kwamen met mooie dikke zoden uit de tuin en stortten die op de stoep. Ik was er als de kippen bij en nu ligt de helft van de ren vol met gras. Hebben ze in ieder geval de eerste paar dagen voldoende te pikken.

Bij de VOMARhebben ze nu een actie dat je gratis miniatuurshirtjes en vaandels krijgt van de verschillende voetbalteams. Zo gauw een klant naar buiten komt zijn de kinderen er ook als de kippen bij om hem  of  haar te vragen of ze de frutsels mogen hebben.
Ik was ook aan de beurt vanmiddag.
Heeft u nog shirtjes? vroegen twee kleine meisjes.
Ja , antwoordde ik, maar die spaar ik zelf.
O voor uw kleinkinderen?
Zie ik er uit als een Opa?
Uh, nee hoor. Was het wenselijke antwoord.

Met groeten ton

dinsdag 22 mei 2012

Dat krijg je d'r nou van

In mijn vorige relatie regelde ik de meeste zaken maar met Rick is het precies andersom. Ik doe niets aan regelen. Ook met vakanties: ik hobbel met liefde, zorgeloos achter hem aan.

Omdat er verschillende familieleden dement zijn geworden is dat een beetje mijn angst: als ík het maar niet word.
Om dit risico te verkleinen beweeg ik veel en probeer mijn hersenen te laten werken door veel te lezen en sudoku's te maken. ( alhoewel in de krant stond dat puzzelen wel goed helpt maar sudoku's niet, nou ja) Daarom is het ook wel eens goed om alleen op reis te gaan, zodat ik zelf weer eens moet opletten hoe het werkt in plaats van blind achter mijn man aan te lopen.

Dus toen ik vanmorgen op het vliegveld aankwam en op de borden keek bij welke balie ik moest zijn.
had ik een mazzeltje, er stonden maar 6 mensen voor me in de rij. Maar toen ik vooraan stond, ging ik pas echt opletten en zag ik de logo's van Vueling. "Raar, ik vlieg toch met Transavia?"
Met een rood hoofd stapte ik uit de de rij en liep terug naar de borden.
Duidelijk. Vueling en Transavia vliegen op precies dezelfde tijd.
Het ergste was dat de rijen bij Transavia de hele breedte van de hal besloegen. (Bij Vueling kan je lekker thuis al inchecken voor de terugvlucht, scheelt veel tijd)

Met groeten Ton





maandag 21 mei 2012

Fine tuning

Het wordt steeds mooier en leuker in en om Los Zuecos, maar daarmee ook lastiger om terug te gaan.

Vandaag bezig geweest om het huis 'gasten klaar'te maken.
Had ik de werkzaamheden aan jacuzzi en buitendouche gisteren eigenlijk al klaar vandaag de hele dag bezig geweest met aanvullingen. Een paar stenen die toch een paar centimeter naar links moesten. De douche die net niet helemaal waterpas stond en de watertoevoer kon wellicht netter weggewerkt worden. Het grind kon ook nog wel een beetje aangeharkt worden en zou ik de tuinstoelen al klaar zetten of waait het te hard?
Het schaduw terras is overdekt, de tuinmeubelen staan klaar, het huis is schoon, de welkomst brief is geschreven en de wijn staat klaar. En ik?
Ik ga naar Nederland waar het, als het goed is, zonnig is en mijn kippen gebracht gaan worden.

Met groeten Ton

zondag 20 mei 2012

Dame de la Noche

Felle opklaringen, afgewisseld met, zo mogelijk fellere buien.

De buitendouche en Jacuzzi zijn geïnstalleerd. Alles ging van een leien dakje dus dan zijn een paar pauzes door de regen eigenlijk helemaal niet erg. Want met regen zit ik lekker binnen. (Zou ik in een vorig leven Spanjaard zijn geweest?)
Vanaf een uur of vier, met vrienden, heerlijke tappas gegeten in Sayalonga. (aanrader voor Anne)
Maar de echte beloning kwam toen ik thuis, vlak voor het donker werd, nog een paar planten kon planten. Want een dag niet in de tuin, is een dag niet geleefd.
En... is er een betere tijd om een Dame de la noche te planten?
Als zij nu bloeit in juni, kunnen we genieten van haar heerlijke geur als we in de bubbelaar zitten.

Met groeten Ton

vrijdag 18 mei 2012

Campo geluiden

En dan zit ik op het terras een stukje te typen (heerlijk, draadloos internet en een IPad).
De temperatuur is zeer aangenaam en er staat nauwelijks wind.

Een hond blaft in de verte en ik hoor autobanden die knarsen op een onverharde weg in het dal.
De rest is stil, stil, stil. Wat een weldaad.
Heerlijk om weer in Spanje te zijn.
In de tuin zijn de planten ontzettend gegroeid. Het haagje om het nieuwe terras zijn al zo'n 15 centimeter hoger geworden.
Alleen mijn olijfstekken geven nog geen teken van leven. Waarschijnlijk volg ik de tips die ik anderen geef zelf niet goed op.
De irissen die ik uit Nederland heb meegenomen bloeien nu, bijna dezelfde tijd die in Nederland gewoon is. Wel leuk, want ik heb nu tweemaal bloeiende irissen.

De eerste voorbereidingen voor de aansluiting van jacuzzi en buitendouche zijn gedaan. Morgen het zware werk, beton draaien, dat wordt zweten met de huidige temperaturen.

Met groeten Ton

donderdag 17 mei 2012

Schrokken

Het openen van de verpakking duurt langer.

500 gram in 45 seconden



Met groeten Ton

woensdag 16 mei 2012

Misvormd

De laatste weken ligt mijn moeder steeds vaker op bed.

Toen ik vanmiddag haar appartement binnenkwam en haar niet in haar kamer zag zitten en ze evenmin in bed lag, liep ik door naar het ´rookkamertje´.
Zit je lekker te puzzelen?
Voor haar lag een puzzel van 80 stukjes met als voorstelling een hertje aan een bosrand.
Ja, je moet toch wat, is het niet? was haar antwoord.

Ik gaf haar een zoen, ging naast haar zitten en liet mijn blik over de puzzel gaan.
Ze was met de randen begonnen maar nu bezig met de binnenkant.
De blokjes met de rechte kanten waren echter afgewisseld met ´binnenstukjes´ en vormden zo een rafelige rand. Uit de rug van het hert groeiden twee pootjes als een soort gewei. Ook andere stukjes waren, zonder rekening te houden met de afbeelding, aan elkaar gelegd.
Ik wilde niet zeggen dat ze het niet goed had gedaan en probeerde, zo onopvallend mogelijk, wat foutjes te herstellen. Als afleiding gaf ik een puzzelstukje en wees aan waar dat ongeveer zou passen terwijl ik ondertussen wat stukjes probeerde los te halen en goed aan elkaar te leggen. Dat had ze direct door en vroeg dan ook "Wat doe je?"
Ik denk dat het hier niet helemaal klopt.
Nou eh,  je eh, ik ben ook eh... Hoe zeg je dat ook al weer?
Bedoel je dat we mensen zijn en we fouten mogen maken?
Ja.
Daar is toch niets mis mee?
Nee.

Na een half uurtje was de puzzel klaar.

Met groeten Ton




dinsdag 15 mei 2012

15 Mei

De dag waarop het gewone bijzonder is.

Vandaag 15 mei, is een gewone dag. We staan op, maken het ontbijt, doen werkzaamheden en gaan vanavond zingen. Maar vandaag 15 mei, is ook een bijzondere dag. Of beter gezegd, een dag waarop het gewone bijzonder wordt.
Dit is de dag waarop iedereen zijn bezigheden fotografeert, overal ter wereld.
Het idee komt van de Zweedse fotograaf en uitgever Jeppe Wikstrom. Hij roept op om vandaag te fotograferen, "wat dicht bij je staat".



Bij deze: mijn groentetuin.

Vorige week was er een kennis op visite en die riep vol afschuw uit.
"Wat heb je met je tuin gedaan?
Die heb ik leeggehaald en heb er een groentetuin  van gemaakt.
Maar dit is heel lelijk!
Daar heb je misschien gelijk in, maar ik ben er heel blij mee.

Met groeten Ton

maandag 14 mei 2012

Van honger en rauwe bonen

38 kilometer Duin en Dijkroute.

Westfriese omringdijk met op de achterggrond de Schoorlseduinen.

Om 7.30 op pad. Prachtig helder weer en een weinig wind. Het perfecte wandelweer.

De eerste pauze is pas na 20 kilometer hoor, zegt Rick. Dat is in Schoorldam. Daar is een leuk cafeetje en hebben ze vers appelgebak.
Dus lieten we alle leuke terrasjes en cafeetjes van Bergen en Schoorl links liggen. Bij aankomst in Schoorldam werd al snel duidelijk wat de effecten zijn van de wegomlegging die daar recentelijk is uitgevoerd.
Wij zijn vanaf 1 april alleen open vanaf 3 uur, stond er op een bordje aan de deur.
Dan lopen we naar de camping, zei Rick, die ligt op een kilometer van hier.
Maar... Het Praathuis is in het weekend open vanaf 15.00 uur, stond er te lezen. Dat schoot niet op. Geen versnapering, geen drinken en geen toiletbezoek.
De volgende mogelijkheid is pas over 10 kilometer in Sint Maarten, wist Rick te melden en die is altijd open. Dus gingen we verder.
Maar ook in Sint Maarten ging het enige cafeetje pas om 3 uur open en het alternatief, de benzinepomp, was gesloopt.
We hebben toch een half uurtje rust gehouden op een bankje maar hadden inmiddels wel honger en dorst. Aan een passerende dame gevraagd of er in de buurt iets te scoren viel. "Je kan naar de kantine van de voetbalclub".
Wij naar het voetbalveld van de 'Sint Boys' en hebben daar genoten van een broodje bal met pindasaus en een glas cola. Dit was misschien wel het lekkerste wat ik het afgelopen jaar heb gegeten en dat voor een zachte witte kadet met een fabrieksgehaktbal. Maar na 32 kilometer, met slechts een banaan en een krentenbol had ik dan ook een reuze trek.

Verkwikt hebben we de laatste 6 kilometer afgelegd.

We hebben deze route enkele malen eerder gelopen en gefietst en nooit was er een probleem met het vinden van een etablissement dat open was. De wegomlegging zal duidelijk een duidelijke reden zijn voor de verkorte openingstijden in Schoorldam. Maar de andere? Recessie?

Met groeten Ton

zaterdag 12 mei 2012

Ventileren

"Het nachthok moet voldoende ventilatie hebben maar kippen zijn gevoelig voor tocht".

Na alle voorbereidingen vandaag het kippenhok in elkaar gezet.
Buurman had aangegeven mij daarbij graag te willen helpen. Dat maakt me enigszins onzeker want ik huldig het principe: 20% van de energie gaat in 80% van het resultaat zitten. Terwijl B een pietje precies ....en timmerman is.

Om 9,30 stond buurman in zijn werkpak op de stoep, gewapend met timmermanspotlood en, de door mij gevreesde, duimstok.
Als eerste de vloer in elkaar gezet en vervolgens de achterwand geplaatst.
"Waarom is dit niet gelijk? vraagt B, doelend op een millimeter verschil in breedte tussen achterwand en vloer.
Ach, je kent me toch, ik ben hier al heel tevreden mee.

De zijwanden pasten perfect en als laatste plaatsten we de voorkant, waar ik al mijn inventiviteit had botgevierd: een rond raampje en een bijpassend deurtje.
2,4 Centimeter te kort.
B gooide zijn handen in wanhoop in de lucht en ik uitte mijn frustratie door even overhard met mijn Schepper te spreken.
"Er wordt in ieder geval voldoende geventileerd" bracht Rick in.

Nou ja.

Het grote voordeel van een timmerman in de buurt is dat er direct een oplossing is.
"We middelen het verschil en zetten op de hoeken een profiel".

Na een uurtje was het nachthok klaar.
Hok in de nacht

Maandag gaan we de ren maken.


Met groeten Ton






vrijdag 11 mei 2012

U

Tja, je wordt gewoon ouder.

Ik had gisteren een afspraak met een Orthopeet om een naar mijn heup te kijken. Zowel mijn moeder als een zus hebben heupdysplasie en omdat mijn heup inmiddels ook wat gevoelig is leek het me verstandig om eens na te laten kijken. Zeker in het kader van de voorbereidingen van de Nijmeegse4daagse en de Camino de Levante die we volgend voorjaar op de rol hebben staan.
Eerst een foto laten maken en die vergelijken met één van vorig jaar.

" U heeft geen Dysplasie. Er is wel een begin van slijtage te zien maar dat past bij uw leeftijd"

Vandaag in de supermarkt "U mag wel voor hoor" en dat uit de mond van een 20 jarige.

Nou, ja. Ik wil 95 worden en dan hoort dit er gewoon bij.

Toch?

Met groeten Ton

donderdag 10 mei 2012

Moeder

Natuurlijk voelde ze aan dat er iets stond te gebeuren.

Mijn zus en ik waren, niet voor niets, al om 9 uur bij mijn moeder. Een medewerker van het CIS zou komen om te beoordelen of ze in aanmerking zou komen voor een verpleeghuis. Ze komt dan eerst op een wachtlijst.
Mijn moeder zit namelijk aan het maximum wat zorg betreft. Mocht ze meer zorg nodig hebben moet ze naar een verpleeghuis. Ook kan er sprake zijn van een gedwongen opname als ze niet niet uit vrije wil gaat. Dit alles dient van te voren besproken te worden en dat deed de CIS dame keurig.

Ook al is mijn moeder volledig de weg kwijt, ze weet nog wel heel duidelijk aan te geven dat ze niet uit haar huisje wil. "Ik heb het hier goed naar mijn zin. Ik ben hier geboren en op school geweest. Wat moet ik ergens anders doen? Ik ken daar niemand"
Maar de CIS dame legde het geduldig en eenvoudig opnieuw uit.
"Ik snap het probleem niet zo erg, ik doe alles nog zelf hoor!" was het antwoord.

Ik weet niet wat mijn moeder denkt dus het volgende zijn mijn eigen bespiegelingen.

Mijn moeder werd onzeker van alle vragen en zat er bij als een klein kind.
Ik merkte dat ze dit gesprek helemaal niet wilde hebben en ze probeerde steeds over iets anders te beginnen. Ook werd ze duidelijk vermoeider naarmate de tijd vorderde.
Toen ik haar in mijn woorden nog eens uitlegde wat het doel van het gesprek was en dat wij, haar kinderen, ons ook zorgen maken om haar, keek ze me een beetje schaapachtig aan, niet wetend wat te zeggen.
In haar gedachten doet ze nog steeds haar boodschappen en kookt ze haar eigen potje. Ze heeft daarom ook totaal geen benul waar we het over hebben.

Wat heel kenmerkend was.
 "Als u eventueel in een ander huis gaat wonen mag u niet zelfstandig naar buiten. U bent daar dan eigenlijk opgesloten en mag alleen samen met uw kinderen naar buiten. Zou u dat erg vinden?"
Het bleef stil maar nadat mijn zus dit nog eens herhaalde was het antwoord.
 "Nee hoor, ik ga eigenlijk toch niet naar buiten."
Dit is wel volledig congruent met hoe mijn moeder haar leven leeft een leefde. Ze ging alleen voor de hoognodige zaken de deur uit en was altijd weer blij als ze thuis was. "Ik ben tevreden thuis", zei ze altijd.

Ik heb eigenlijk geen moeite met of verdriet over het fijt dat mijn moeder dement is. Dat komt doordat ze simpelweg tevreden in haar huisje is en het idee heeft dat ze nog alles zelf doet.
Maar vandaag, haar te confronteren met deze vervelende zaken over de nabije toekomst en haar daar ook duidelijk ongelukkig over te zien vond ik onprettig.
Zeer onprettig.

Met groeten Ton

dinsdag 8 mei 2012

Anders

Gisteren hebben we een goede vriendin begraven.

Ondanks het verdriet van het overlijden van een zeer inspirerend mens ben ik vandaag toch heel gelukkig en dankbaar.

Ik geniet nog na van de mooie afscheidsdienst, die recht deed aan de overledene, de speeches, gedichten, anekdotes, alles was in overeenstemming.
Het maakt me bewust van het feit dat ik leef, een bevoorrecht mens ben, een geweldige relatie heb met Rick, alles heb wat mijn hart begeert en dat ik gezond ben.
Ook heb ik uitbundig genoten van de leuke liedjes die gedraaid werden op radio Nostalgia waarmee ik keihard meezong en soms zelfs op mee danste.
Omdat het s'morgens regende en ik niet aan de poort ging werken heb ik maar wat huishoudelijke klussen gedaan en zelfs die deed ik met plezier.
En toen het om een uur of 11 droog werd, hoefde ik niet nar de buurman te lopen of hij me nog wilde helpen  hij kwam zelf vragen of we nog aan de poort gingen werken. Die klus is nu grotendeels klaar en kan ik morgen alleen afmaken.

Er is niets verandert in mijn leven. Het is slechts een andere manier van kijken naar de dingen.
Met dankbaarheid.

Met groeten Ton

"met enkele buien in het kustgebied"


Het regent al de hele morgen dus de poort ontmantelen stel ik uit tot "in de middag enkele opklaringen" zijn gearriveerd.


Maar de kleuren van het jonge groen zijn prachtig in dit grijze licht.





Met groeten Ton

maandag 7 mei 2012

Het ei van Columbus

Ik ben al een paar weken bezig met de voorbereidingen van de kippen, het hok en de ren.

Is de ren wel groot genoeg zo?
- Als ik het pad een beetje verleg komt er een vierkante meester bij.
Het is misschien ook leuk als we de kippen zien als we op het terras zitten.
-Dan moet ik wel dat laatste stukje haag er ook uithalen.
Er zit nu wel een grote bocht in het pad.
-Dat heeft te maken met de plaats van de poort.
Als ik het nachthok een kwartslag kan draaien dan ziet het er van de weg leuker uit.

Hé..... Als ik de poort en het hek verzet, kan de bocht uit het pad, kan de ren nog groter worden en kan ik het nachthok een kwartslag draaien.

Dus komt de buurman me morgen helpen met het verplaatsen.


Met groeten Ton

zondag 6 mei 2012

Als je 25 kan, red je 40 ook wel



Vandaag, voor het eerst na drie jaar, heb ik 40 kilometer gelopen en het viel me niet tegen. Natuurlijk heb ik zo links en rechts een paar pijntjes maar niets onoverkomelijks.

Om zeven uur gestart en na een uurtje met het pontje bij Akersloot het Noord-Hollandskanaal overgestoken.
Een minicruise geeft de dag iets extra's
Daarna duikelden we zo'n drie meter naar beneden de Schermerpolder in. Wat een ruimte is er toch nog steeds in Nederland.


En dan komt er nu oprechte dank aan de wielrenners. Want zij zorgen voor een constante stroom van mensen die koffie met appeltaart bestellen tijdens hun pauzes. En zij willen graag echte zelfgemaakte appeltaart. Dus at ik na 20 kilometer een heerlijke punt authentieke appeltaart. Helemaal goed.
De krentebol met appelstroop en roggebrood kon toen nog wel een aantal kilometers in de tas blijven.


De enige koeien die we vandaag gezien hebben.
Het lichaam vindt 25 kilometer wel te doen. Alles daarboven wandel je 'tussen je oren', gewoon doozetten dus. Na ongeveer 44 000 stappen kwamen we in Hoorn aan. Snel als beloning een Lion en een zakje chips gesnoept en in de trein naar huis is het lekker uitzakken.

Egbert heeft het duidelijk gehad en zocht eeen steuntje.


Met groeten Ton

vrijdag 4 mei 2012

Alleen de knor wordt niet gebruikt

Dit is de titel van een boekje van Yvonne Kroonenberg.
Het gaat over varkens in de bio-industrie. Het is een akelig onderwerp maar doordat ze er ironisch overschrijft kan je het lezen.
Zeker als ze laat zien dat wat serieuze mannen zeggen eigenlijk pure bullshit is.

Je wilt  niet weten wat er allemaal met die beesten wordt uitgespookt.
Toch lijken de meeste ondernemers in die branche zich redelijk aan de regels te houden- en daar verschuilen zij zich ook achter- maar die regels zijn te gek voor woorden. Iedereen legt het probleem bij een ander neer.

In de kippen industrie gaat het beslist niet beter dus:
De twijfel die ik vorige week nog had of ik 3 kippen op 11 vierkante meter kan houden is na het lezen van dit boek volledig verdwenen. En als Lidwien, Hermien en Klazien minder eieren gaan leggen laat ik ze slachten en zal ik ze zonder wroeging opeten.

Met groeten Ton

donderdag 3 mei 2012

Watervlug

Deze week pas ik op Okkie omdat zijn baasjes op vakantie zijn.

Er zijn veel dingen die ik onbewust doen.

"Ik ga even naar de bieb hoor" roep ik naar Rick en stap op de fiets.
Bij de bieb lever ik mijn boeken in en tast in mijn broekzak naar mijn pasje.
"Hè, waar heb ik dat ding nou weer gestopt." Ik voel in al mijn broekzakken en pluis ook mijn jas na. Geen pasje te bekennen.
Ik zucht even diep en fiets weer naar huis.
Ga door de voordeur naar binnen en loop naar de kast waar ik vermoed dat de pas is blijven liggen. Niets.
Ook niet in de lade, niet op tafel noch op het aanrecht.
Heb je hem misschien in een boek gedaan? vraagt Rick.
Nou, dat zou nog kunnen. Maar al zoekend door het huis realiseer ik me dat het wel heel rustig is en ik zie alleen Egbert liggen.
Waar is Okkie? vraag ik.
In de serre denk ik, antwoordt Rick.

Nee hoor, daar ligt ie niet.
Nu samen op zoek naar de hond.
Is ie misschien door de voordeur naar buiten gegaan? Je had die toch open laten staan?
Ja maar dat zou ik dan toch gezien hebben.
Dus liep Okkie buiten. En had zijn baasje niet gezegd "Als ie ontsnapt is neemt ie het ervan".
En dat deed ie dus.
Na een kwartier zoeken en roepen kwam meneer eindelijk tevoorschijn. Maar....dan zit hij nog niet aan de lijn en dan komt het goed van pas dat een hond voor een snoepje alles doet.
Na een uurtje gedoe staan de boeken in de kast, zit ik lekker te typen en ligt Okkie tevreden te knagen aan een botje.

Met groeten Ton

Ps. Het pasje zat in de enige zak van mijn vest.

woensdag 2 mei 2012

Vasthouden

"Probeer dát gevoel vast te houden" werd vaak gezegd tijdens de Landmark trainingen.
Als je jezelf sterk of blij voelt, lukken de dingen die je doet meestal wel en zelfs als dat niet zo is, is het minder vervelend.

Dus het goede gevoel van gisteren bij het opstaan opgeroepen en aan de slag gegaan met het kippenhok. Ik ben geen timmerman maar wil wel een mooi nachthok in elkaar zetten. Niet te moeilijk van constructie en makkelijk om schoon te maken.
Dus maak ik het van plaatmateriaal zodat er zo weinig mogelijk naden in het hok komen waar eventueel luizen in kunnen gaan zitten. Ja, ja, alles op internet te vinden.
Maar ik kreeg de platen niet in mijn autootje. "U kunt onze aanhanger lenen hoor" bood het meisje van Karwei me nog aan. Maar ik heb geen trekhaak. "Als je een touwtje hebt bind ik ze wel op het dak" zei ik. Zonder problemen thuis gekomen. Had wel bekijks in de dorpsstraat 'ons dorp'.

De hele dag lekker geknutseld. De vloerplaat is verstevigd en drie zijkanten zijn klaar, inclusief een opening voor de kippen en een deurtje voor mezelf. Niet om te slapen maar om het hok schoon te maken en de eieren te rapen.
Morgen verder.



En als bonus zag ik vandaag dan toch eindelijk de eerst tuinbonen verschijnen.


Met groeten Ton

dinsdag 1 mei 2012

Ruimte


Ik ben proefpersoon voor een coach in opleiding.
Het hoofd thema is dat ik te vaak ontevreden ben met de dingen die ik doe.


Neem maar eens wat meer ruimte in voor jezelf, zei ze tijdens de laatste sessie.
Maar ik ben al zo aanwezig en ik schrijf een blog. Hoeveel ruimte moet ik hebben dan?
Misschien net zoveel tot anderen je terugroepen. Probeer maar eens op de markt.  Als iemand je tegemoet komt ga jij niet aan de kant maar laat de ander eens een pas opzij maken.
OK.

De laatste weken hier mee aan de slag gegaan. Niet op de markt trouwens maar gewoon in de winkel.
Het effect is bijzonder. Ik doe niet grof of  onbehoorlijk maar stel me alleen maar voor dat ik iets groter ben dan in werkelijkheid.
Men knikt even en trekt een winkelwagentje naar zich toe zodat ik er langs kan. Toen er een grote rij mensen voor de kassa stond en er een extra kassa open ging liet men mij voorgaan om als eerste geholpen te worden.
Maar het meeste effect ervaar ik tijdens het werk voor de VPTZ. Vandaag was ik bij de client van 89 die verlamd is na een hersenbloeding.
Ik dacht "Hoe kan ik hier meer ruimte innemen voor mijzelf, zonder die ander tekort te doen?"
Ten eerste heb ik een bakkie thee gezet.
En ten tweede had ik mijn Ipad mee met daarop een piano app en de bladmuziek van Nootzaak.
Een uur lang heb ik gezongen. Voor mezelf en.... ondanks dat de client slechthorend is ook voor haar. Want ze leek het wel te kunnen waarderen. Ze keek af en toe naar me en zat bijzonder rustig in haar stoel.

Normaal geproken weet ik wel ik ik iets toevoeg maar vandaag voelde ik dat ook. En dat is een heel verschil.

Met groeten Ton