vrijdag 30 september 2016

Daar sta je dan

Na de rijsttafel van woensdagavond.

Heerlijk gegeten, gezellig getafeld en rond negen uur naar huis.
Was was het leuk he?
Ja, altijd gezellig bij de dames. 
En zo keuvelden we de terugreis naar huis.
We stappen de auto uit en ik wacht to Rick de voordeur opendoet.
Jij heb de sleutels hoor, riep hij toen ie mij zag wachten.
Nee jij. Jij het toch de gereden.
Ja maar aan deze bos zitten alleen de autosleutels en die van mijn kantoor.
Dus roep ik zeer gemeend de schepper aan.

Iets regelen met de beheerder gaat niet meer, want de laatste boot is al echt weg.

Ik besluit toch maar even met hem te bellen en die heeft gelukkig een oplossing. 
"Het gebeurde zo vaak met die studenten dat ik een noodoplossing heb bedacht."
Dus na een half uurtje waren we binnen.

Gisteravond was er weer zo'n prachtige zonsondergang.



En ondanks de voorspellingen bleef het vandaag op het eiland glorieus mooi weer.


Op Shikoku lijken de weersomstandigheden ook wat te verbeteren. Gemiddeld valt er in Japan twee keer zoveel regen als in Nederland en is het veel warmer en benauwder maar in oktober komt de omslag en zakken de temperaturen en wordt het droger.



Vandaag stond vooral in het teken van voorbereidingen. Zo hebben we de betaalpassen op werelddekking  gezet, is het internet geregeld voor Japan zodat ik kan bloggen en hebben we het laatste deel gekeken van Joanna Lumley's documentaire over Japan.

Met groeten Ton


woensdag 28 september 2016

Opbreken

Gaan we nog een keer lunchen, kreeg ik als verzoek door een van de vrijwiligsters van het hospice.
Natuurlijk, lijkt me een goed idee.
Dus stond de auto met schauffeuse om twaalf uur op de stoep om naar strandpaal 21 te gaan voor een heerlijke lunch. We kletsten tot rond een uur of vijf want zo gaat dat.

Dat het seizoen ten einde is werd heel duidelijk toen er ineens een deel van een kiosk voorbijkwam.


En dat is wel weer heel leuk aan het einde van een periode: de uitnodigingen voor een laatste lunch of 'komen jullie nog een keer rijst tafelen?' 
En voor de rijsttafel gaan we nu de deur uit.


Met groeten Ton

dinsdag 27 september 2016

Het is ook nooit goed

Na drie dagen zonder klussen ben ik wel weer uitgerust, verveel me zelfs al.

Gelukkig is het mooi weer en ging ik nog maar een keer naar de Hors. Nu kan het nog.

Heerlijk rustig was het er.


Rust om even te voelen wat er te voelen is: weemoed is het volgens mij.
Einde van de zomer, huis nummer één tijdelijk achter ons gelaten, nog een concert met Zinco maar dan is dat ook klaar, een afrondingsgesprek met de coördinator van het hospice ook al draai ik nog een dienst.
Allemaal zaken waar ik met een goed gevoel en dankbaarheid op terugkijk maar die ik zeker ook zal missen.



Al van verre zag ik dat er iets op de strandpaal stond. Heeft iemand met gevoel daar neergezet. 
Oud en nieuw.

Want het nieuwe lokt. Japan, daar hebben we veel zin in, zeker als uitdaging. En Spanje is ook niet verkeerd ook al weten we daar wel meer wat we kunnen verwachten.


En natuurlijk wilde ik deze schelp meenemen maar zag dat er een levend krabbetje inhuisde dus heb ik die maar laten liggen. Er zijn al genoeg thuislozen op de wereld tenslotte.

Al mijmerend vond ik ook nog een mooi stukje fossiel kaakbot.


Een der komende dagen toch maar eens langs Ecomare om te kijken of mijn vondsten nog iemand blij kunnen maken.

Met groeten Ton

zondag 25 september 2016

Gevallen

En dan val je een beetje in een gat.

Gisteren deed ik niets meer anders dan een tukkie van drie uur op de bank en lag ik evengoed om negen uur op bed en sliep tot vanmorgen zeven uur.

Toen was het wel tijd om een lekkere wandeling te maken als training voor Shikoku. Want de blik kan nu echt op Japan. Zo keken we een aflevering die Joanna Lumley maakte over het land van de reizende zon. Ze lijkt het eiland Shikoku trouwens links te laten liggen.


Dus om negen uur op pad. En wat een feest om met dit prachtige septemberweer op Texel rond te wandelen.

Wel grappig dat ze het aantal afgelegde kilometers aangeven. Maar dat bleek voor de halve marathon te zijn.




De mais begint al te kleuren en wat me op viel is dat er een paar super planten tussen stonden die met kop en schouders boven de andere uitstaken.


We dronken een kopje koffie bij paal twaalf waar nog zo'n heerlijke zondagsochtendrust met de belofte van de nieuwe dag hing en waar Rick volkomen tevreden riep dat je voor de mooiste stranden in Nederland moest zijn.


De Bollenkamer staat er een beetje droog bij.


En dat het herfsttijloos is bewijzen deze Naakte Juffers.


En bijna weer thuis zagen we de laatste renners voorbij komen.

vrijdag 23 september 2016

Beter de laatste nacht dan het laatste avondmaal

O, zei een buurvrouw, dan is dit jullie laatste nacht in de straat.

Tis altijd reuze gezellig als ik in de voortuin bezig ben. Deze keer lapte ik de ramen trouwens maar met hetzelfde resultaat: er wordt veel gekletst.

De huurders vroegen of ze vandaag al wat spullen mochten brengen. Dat mocht natuurlijk maar ik verbond er wel aan dat ze het afval uit de tuin naar de gemeentewerf zouden brengen. Ook dat was geen probleem.

Inmiddels staat het terras vol met planten in potten en een tafel waar tien mensen zonder probleem het avondmaal kunnen nuttigen.


De tuin is nagenoeg volledig aan het zicht onttrokken.

Als je meer spullen wil brengen kan dat ook hoor, opperde ik, dus is ons huis bijna volledig ingericht.


Kunnen we vanavond weer eens ouderwets bankhangen.

Daar ben ik eigenlijk wel aan toe want het waren wel wat drukke dagen. Nou, niet zozeer druk van werk maar meer van druk in het hoofd of ik niets zou vergeten.

Alleen maakte ik vanavond nog de koepel in de serre schoon. Dat was wel nodig.


Morgenochtend naar Texel voor twee weken relatieve stilte zodat we heel Zen kunnen beginnen aan de wandeling.

Met groeten Ton

donderdag 22 september 2016

Ondankbaar of verwend

Vanmorgen een heerlijke ochtend.
Geen grote klus want de verhuiswagen zou tegen de middag komen.
Dus haalde ik de rukzag van Rick op. Laatst schreef ik dat Bever nieuwe draagbanden zou sturen maar dat bleek toch niet te lukken. Dus kwam Malle Pietje met een oplossing. 
Met de Nijmeegse vierdaagse kregen alle wandelaars een blauw rugzakje. Ondankbaar of verwend als we zijn, waren we niet zo tevreden met die dingen. Ik breng ze wel bij de DORCAS, zei ik tegen Rick.
Maar gelukkig lagen ze nog in de schuur en heb ik van een rugzak de banden afgeknipt en ze door de schoenmaker op de oude banden laten zetten.


Tijdens de koffie dacht ik dat het beter zou zijn als ik toch nog maar wat van de bamboe wortels zou verwijderen.


Het eerste wat ik zie is een salamandertje. Tja, dat krijg je der ook van.


Net boven de vuilcontainer zijn een paar stapels met dakpannen zichtbaar. Die staan daar al minstens vijftien jaar en zijn helemaal overwoekerd door de bamboe. Met veel krachtsinspanning heb ik die pannen daar uit vandaan gekregen. Wel verstoorde ik daarmee de winterrustplaats van een heel stel salamanders en enkele padden. Ik heb ze zo voorzichtig mogelijk opgepakt en later weer teruggezet in een kuiltje, de pannen er weer bovenop gezet zodat ze hun eigen plekkie kunnen maken.
Nou ja, gelukkig zag ik er maar een, als de rest tevreden is ben ik het ook.







En dan komen ze de spullen ophalen.

Ruimt lekker op.



Het bankje leek wat tegen te stribbelen want is op drie verschillende manieren in de wagen gegaan voordat de mannen tevreden waren.


Is alles nu in de auto, vroegen ze een paar keer.
Ik liep nog een rondje en kwam tot de concusie dat echt alles ingeladen was.
Papieren tekenen en weg waren ze.


Nu zit ik in de serre en kijk naar buiten.

Oei, oermoeder staat nog op haar sokkel.


Met groeten Ton

woensdag 21 september 2016

Nee joh, dat is vuil

Hoe ik het ook wend of keer, dat graszaad moet gezaaid vandaag.

Daarvoor verliet ik vroeg het bed want er moest nog een tegelpaadje gemaakt, bamboewortels verwijderd, het kippenhok uitgemest, geharkt, geëgaliseerd, zaad gekocht, opgeruimd en afgevoerd worden.
O ja, en de vleugel werd opgehaald.


Dat ging schijnbaar moeiteloos. Binen een kwartier stond ie in de auto. Wel kletsten de vervoerder en ik nog een genoegelijk half uur over het leven, reizen en Spanje in het bijzonder.

Huis begint wel wat onbewoond en leeg te worden. Ik houd me dan nu ook voornamelijk op in de serre.

Ook de tuin is leeg maar daar heb ik inmiddels vrede mee.


Dat daardoor het terras volstaat is minder.


Dat weerhield de buurvrouw en mij er niet van om samen een fles wijn en nootjes te verorberen onder het motto: nu kan het nog.


De wijn werd elegant geserveerd in koffiemokken omdat de glazen samen met een draadje om het tegelpad recht te leggen, de schroefmachine voor het demonteren van de kippenren, de waterpas en nog wat andere dingen, in dozen zitten.
Het smaakte er niet minder door.


Tijdens een telefoongesprek met Rick zei ik dat er al een groene zweem over de tuin lag.
Gaat dat zo snel?
Nee joh, dat is het vuil en gras dat nog in de groentetuin stond.


Met groeten Ton


dinsdag 20 september 2016

I love the sound of breaking glas

Zingt Nick Lowe.

Vanmorgen eerst nog een paar incourante spullen ingepakt. Daarvoor kon ik volgens de verhuisman van twee dozen een grotere maken door de bovenste doos als deksel te gebruiken. Werkt geweldig dus zitten ook de lampenkappen, stofzuiger, tafelpoten en kerstboom veilig in een doos.

Daarna de tuin in. FF een grasveldje aanleggen heet dat. De buren zijn nu niet direct behept met tuiniersbloed. Alles groeit naar hartelust in hun tuin: zevenblad, heermoes, bamboe, klimop, haagwinde en geen van allen stoppen ze met woekeren bij de perceelgrens.

Dus heb ik het hek ontdaan van klimop, de uitlopers van de bamboe afgehakt en een hele berg met wortels van de haagwinde uitgevorkt.


Maar ik ben nu zover dat ik morgen kan gaan harken en graszaad zaaien. Ik hoop dat de haagwinde met de toekomstige wekelijkse maaibeurt het onderspit gaat delven want ze is niet alleen mooi maar ook verrekte taai.


Tja en wat te doen met de Xerosicyos? Ik kreeg deze bijzondere planten jaren geleden van een vriendin van mijn zus. De knollen zijn ongeveer twee keer zo groot geworden als toen ik ze kreeg, wellicht omdat ik ze in de zomer altijd buiten in de tuin zet. Maar nu? Ze moeten mee naar Spanje want kunnen tegen extreme droogte. Ik wil ze zonder aarde opslaan in een donkere koele ruimte. Moeten ze overleven.


Niet alles gaat van een Leiendakje.
Kan dat wel, die foto's aan zo'n plastic draadje?
Tuurlijk. Het is een systeem dat daarvoor is gemaakt.

We waren aan het opruimen op zolder.
Hoor je dat? Er is iets gevallen.
Ik kijk uit het raam want het geluid lijkt van buiten te komen maar zie niets.
Als ik later beneden komt hangt er nog maar een. De ander staat met kapot glas rechtop achter de bank. Gelukkig staat de bank vijf centimeter van de muur anders hadden we waarschijnlijk meer schade gehad.


Gelukkig is oermoeder van beton, ze gaat toch mee naar De Klompen en zal de reis wel overleven. Ze is zo ongeveer het laatste dat nog wordt ingepakt.

Met groeten Ton

zondag 18 september 2016

En dan kan alles der weer uit

En dan zit het meeste in dozen.

Uh, wil je nog wat aan de tuin doen? Werd er voorzichtig gevraagd.
Ja, nou, ik weet eigenlijk niet wat.
We hebben het toch over gras gehad.
Maar dat is toch niet leuk.
Wel onderhoud vriendelijk.
En dat moeten we ook nog een grasmaaier aanschaffen zeker? 
Ja.

Dus ging ik met volle tegenzin de tuin in. Het is waarschijnlijk ook wel het beste om gras te zaaien maar drie jaar geleden maakte ik een kippen hok met ren, die kan er dus uit.
Vier jaar geleden maakte ik van de Japanse tuin een moestuin en nu.......? Nu kan alles er weer uit voor gras. 
Het is gewoon zonde van al het werk en daar had ik wel even last van.

Maar voortvarend spitte ik de frambozen, de aardperen en de bamboe uit. Nadat ik daarmee klaar was ging ik de walshakselaar pakken om alles te versnipperen. 
Oei, het verlengsnoer zit al in een doos.

Snel naar de buren of ik het groenafval op hun tuinwal mocht gooien. Dat mocht.


Zo ligt de boel er nu bij. Morgen de aarbeien er uit.

Al spittend zag ik iets wegspringen. Een dikke kikker maar waar ging ie nou heen? Ik wil weten waar ie zit zodat ik niet per ongeluk dwars door het beest heen steekt. Je kan beter een kikker kussen tenslotte.


Hij zit gewoon weer veilig in de vijver.

Ik hoor de klepjes van de schoenenkast een paar keer open en dichtgaan.
Waar heb je die zwarte schoenen gezet die ik met het concert van Zinco aan doe?
In een doos.
Dus keken we alle etiketten na en ja hoor de doos met schoenen gevonden maar de zwarte ontbraken. 
Oei dan heb ik dat paar zeker in een andere doos gebruikt als vulling.

Zo hadden we ook de e-Identifyer nog nodig maar als het daar bij blijft is het goed.

Als beloning aten we Chinees.


Met groeten Ton





zaterdag 17 september 2016

Kim jong oen

Gistermiddag haalde ik een bestelbusje op bij  vrienden, reed naar Den Helder voor een zangles met Zinco en ging samen met Rick de boot op naar Texel.
En nu doe we niets meer, zeiden we tegen elkaar maar na een minuut of tIen waren we beiden druk met uitzoeken en inpakken. Zo tegen elven waren we er klaar mee.
En zo zag dat er vanmorgen uit.



De Potvis is inmiddels volledig onttakeld en opgeruimd maar maakt een wat troosteloze indruk en dat terwijl we er nog zo'n drie weken moeten bivakkeren.

Niet alleen het appartement ziet er wat troosteloos uit. 

De laatste weken ben ik niet zo tevreden met mijn haardracht.  Het naar één kant kammen van het haar doet me, ondanks het missen van een klein snorretje, steeds denken aan een dode Duitse leider. Dat is tot daar aan toe maar tijdens de zomer bleekt mijn haar nogal op en dan lijkt mijn kapsel ineens meer op een Amerikaanse presidents kandidaat en nee, ik bedoel niet Hillary.
Dus zat ik gisterochtend om 8.30 in de stoel bij kapper Robert.
Ik wil iets met een midden scheiding, zei ik en was zeer tevreden met het resultaat.

Vanmorgen leek ik echter meer op de leider van Noord Korea maar dan met een blond uitgezakt kapsel.


Toch was het geen bad hairday.

Op een paar dingen na is alles ingepakt.
Wat doen we eigenlijk met alle kunst, wilde Rick weten.
Nou de kleinere schilderijen kan ik in karton pakken en de grotere pakt het verhuisbedrijf zelf in.
En de lijkwade van Turijn? Laat je die hangen?
Neeeeee.


We zijn helemaal tevreden met alles wat we de afgelopen weken hebben gedaan en geregeld maar merken wel dat we beiden wat gestressed worden. Er is veel te beslissen en we gaan ook best wel weer een avontuur aan. Dat vraagt wat van de relatie dus zijn er beslist wat aanvaringen geweest. Meestal over dingen die nergens over gaan.
Na donderdag is het meeste geregel achter de rug en komen we weer in wat rustiger vaarwater.


Met groeten Ton

donderdag 15 september 2016

Inschattingsfout

Uitzoeken en weggooien, daar komt het in het kort op neer wat ik de afgelopen dagen heb gedaan.

Een buurman reed vanmorgen drie ritjes naar de gemeentewerf en de kringloopwinkel. Het lastigste is daarmee gedaan want mezelf lostrekken van mijn bijeen geschraapte schatten deed stiekum toch een beetje zeer.
Zo keek ik tijdens mijn ontbijt nog eens naar de spullen die klaar stonden voor de kringloop en haalde er toch weer wat uit vandaan.

Maar goed de kasten zijn ontdaan van persoonlijke prularia en dan blijft er eigenlijk niet zoveel over.



Zus nam vanmiddag nog het kadopapier mee en de muziekboeken zitten inmiddels in een doos.


Dit ziet er al opgeruimd uit alhoewel dat aan de woonkamer nog niet te zien is


Want er zijn altijd dingen waar je nog wat mee moet. 


Sommige dingen zijn de halve aardbol al overgegaan.,
Mijn verzameling strandglas, die grotendeels uit Spanje, Griekenland en Italië komt gaat ook mee naar de Klompen, samen met het glas dat ik op Texel vond.
Vorig jaar schatte ik dat ik ongeveer 150 kilo bijeen had gezocht. Dat klopt van geen kant. Het zijn er slechts 46.

Met groeten Ton

dinsdag 13 september 2016

Die Gekko zit er weer

Inmiddels zitten we weer lekker in Nederland en wat is het heet. Nou uh, vooral benauwd maar klagen doe ik niet niet want nooit was de overgang zo makkelijk.

Nadat ik de Jasmijn in het voorjaar nogal sterk had teruggesnoeid bloeit die als de beste. Elke ochtend liggen er een stuk of honderd bloemetjes die ik met geduld opraap,  in een bakje doe en op tafel zet. Ze gaan dan nog een daggie door met heerlijk geuren.
Vraag me af of je van deze bloemen nog Jasmijnthee kan maken. 



De plant die eigenlijk nog heerlijker geurt is de Eleagnus.  Een sterke wind- en droogte bestendige struik. Hij bloeit met weinig indrukwekkende vuil witte bloempjes maar er zitten er wel heel veel aan een struik. En de geur is veel helderder en frisser dan die van Jasmijn.
Mijn favoriet en met drie struiken is de hele tuin gehuld in een wolk van parfum.


Nadat we de Klompen hadden schoongemaakt en Rick de rolluiken ging sluiten riep hij dat er weer zo'n leuke Gekko aan de binnenkant zat.
Hoezo 'weer' ?
Nou hij zat er gister ook al.
Ik werd wat achterdochtig, pakte mijn camera en maakte de volgende foto.


Ik ben bang dat ie er in januari nog zit.

Eenmaal weer in huis nummer een haalde ik eerst al het ingevroren fruit uit de vriezer om dat vandaag tot jam te verwerken.


Gisteravond wel een beetje een vreemd gevoel: dat we nu hier vandaag gaan. Doen we er wel goed aan? We geven wel zo ongeveer het leukste straatje van het dorp op. Maar er was ook veel geluid. Want dat zijn we wel ontwend zo op Texel en op de de Spaanse berg.


Het fruit was om 9 uur verwerkt tot 17 potten jam en vervolgens ben ik begonnen met het uitzoeken  van de te verhuizen spullen.
De garage is zo ongeveer klaar.



Nee dit gaat niet mee. Malle Pietje heeft besloten dat dit naar de gemeentewerf kan. 
Doet wel een beetje pijn.
Net als die geplette gekko trouwens.


Met groeten Ton