Gelukkig is het mooi weer en ging ik nog maar een keer naar de Hors. Nu kan het nog.
Heerlijk rustig was het er.
Rust om even te voelen wat er te voelen is: weemoed is het volgens mij.
Einde van de zomer, huis nummer één tijdelijk achter ons gelaten, nog een concert met Zinco maar dan is dat ook klaar, een afrondingsgesprek met de coördinator van het hospice ook al draai ik nog een dienst.
Allemaal zaken waar ik met een goed gevoel en dankbaarheid op terugkijk maar die ik zeker ook zal missen.
Al van verre zag ik dat er iets op de strandpaal stond. Heeft iemand met gevoel daar neergezet.
Oud en nieuw.
Want het nieuwe lokt. Japan, daar hebben we veel zin in, zeker als uitdaging. En Spanje is ook niet verkeerd ook al weten we daar wel meer wat we kunnen verwachten.
En natuurlijk wilde ik deze schelp meenemen maar zag dat er een levend krabbetje inhuisde dus heb ik die maar laten liggen. Er zijn al genoeg thuislozen op de wereld tenslotte.
Al mijmerend vond ik ook nog een mooi stukje fossiel kaakbot.
Een der komende dagen toch maar eens langs Ecomare om te kijken of mijn vondsten nog iemand blij kunnen maken.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten