Aan het oog onttrokken

De paasvakantie is achter de rug.

Vanmorgen kwamen de mannen om de glasplaten van het dak van de serre te installeren. 

Nee, hij tilt het niet alleen. Drie man zijn nodig. De andere twee zijn aan het oog onttrokken door het groen.

Ff in de ruststand.

En omhoog.

Nog een beetje schuiven.

En dan ziet het er zo uit.

Een fluitje van een cent en met anderhalf uur was iedereen weer weg.

Konden wij testen of de hitte werende werking echt werkt. 

Yep.

Onder het glas, waar de april zon flink op scheen, konden we nagenoeg geen instraling voelen. En dat is in Zuid-Europa de investering echt wel waard.

So far, so good.

Met groeten Ton 

Heb je alles?

En dan is het weer stil in huis.

Toch?

Nog een lekkere laatste dag van de zon genieten met als toegift….

pannenkoeken.

Want die wilde buuf nog wel als hapje vlak voordat we haar naar het vliegveld zouden brengen.

Alles ingepakt, wilde Rick nog weten.

Ja hoor.

Zitten we in de auto: heb ik nou ook mijn telefoon in de tas gestopt?

Ik denk het wel want ik heb je kamer nog even gecontroleerd en zag niks meer liggen, zei Rick.

Ok.

Ondanks de drukte op de wegen waren we keurig op tijd om buuf op het vliegveld af te zetten. Een paar dikke knuffels en wij weer snel naar huis.

Eenmaal thuis haalde Rick het bed van de gast af en wat ziet hij liggen? Een telefoon die niet van ons is. Inclusief pasjes en rijbewijs.

Das niet handig en buuf waarschijnlijk in de stress.

Gelukkig is een van mijn collega vrijwilligers een vriendin van buuf. Ik belde haar of zij een telefoonnummer heeft van een van de kinderen van buuf. 

Yep. 

Contact gelegd. Het thuisfront weet nu dat moeder ff niet te bereiken is

Wij belden links en rechts naar vrienden en kennissen met een B&B of er wellicht morgen of overmorgen nog Nederlandse gasten terug vliegen.

En ja. Vanmorgen om half negen gaven wij het toestel af aan mensen die het meenemen naar Meppel waar buuf of een zoon het vanaf vanavond kan ophalen.

Geregeld.

En nu….. rust en een maandje geen gasten.

Met groeten Ton

Voornamelijk Spanjaarden

Het was wel even puzzelen. Maar het is gelukt. Rick bracht ons naar Cómpeta en haalde er meteen metaalverf voor de serre. 

Zo tegen 14.30 kon Rick terecht bij vrienden voor een lunch en zou ons zo tegen 17.00 uur weer ophalen bij de busstop.

Wij kwamen rond 11 uur in Benalmádena aan waar we direct het park indoken waar de plantverkoop was.

Het was er druk met voornamelijk Spanjaarden. Nu is dat niet zo gek in Spanje zou je zeggen maar zeker in toeristische gebieden is met dit soort evenementen toch geregeld het grootste deel buitenlanders.

Ik moest weer los in mijn beste Spaans. Zeker ook omdat een wat onervaren clublid graag plantinfo van me wilde over wat de beste soorten voor zijn tuin zouden zijn.

Dat viel wat tegen omdat er vooral veel succulenten te koop waren en eigenlijk nauwelijks struiken of planten die sterk genoeg zijn voor een tuin in de bergen. Toch zijn er veel aankopen gedaan door de clubleden.

De marktkramen verschilden veel van elkaar. Niet alleen in plantsoorten maar ook van hobbykweker tot commerciële verkopers. Voor mij zijn de eersten het interessantst. Vooral omdat de planten onder minder ideale omstandigheden zijn opgekweekt en dan meestal ook meer aangepast zijn aan het lokale klimaat.

Van de commerciële kwekers heb ik geen foto’s gemaakt ook al zagen hun kramen er echt zeer verzorgd uit en met een ruim en bijzonder assortiment.

Dit was een hobbykweker maar ook zijn stalletje zag er keurig uit. 

Over het algemeen vond ik wel dat de prijzen hoog lagen maar dat had ook te maken dat er minder gangbare soorten te koop waren. 

Dit zijn mijn aanwinsten.

De grote pot bevat Espartogras. Daar werden/worden veel gebruiksvoorwerpen van geweven. 

De twee stokken zijn stengels van suikerriet met roodachtig blad. Je plant de stengels horizontaal in de aarde waarbij de helft boven de grond blijft.

De zaadjes zijn van Aloe ferrox.

In het inieminie potje staat Haworthia truncata.

Van de losse stekjes ben ik natuurlijk de naam al vergeten. 

De tijd vloog en met een paar mensen nog even een rondje door de botanische tuin gewandeld. Daarna snel een broodje gescoord en terug naar de bus.

De bus werd bestuurd door een vrouw en zij reed zoveel beter dan de chauffeur van de vorige gardenclub excursie. 

Vanuit Cómpeta konden buuf en ik meerijden met de zwager van de vrienden waar Rick lunchte. Daar keuvelden we nog gezellig een uurtje na.

Met groeten Ton

Ik verwacht een paar eikels

Net een meter hoog is ie. Maar al wel een jaar of tien oud.

En….dit jaar voor het eerst in volle bloei. Mijn trots: Quercus ilex. Of te wel: de steeneik.

Opgekweekt uit een eikeltje. Nooit zal ik hem zien als machtige oude eik. De kans is zelfs levensgroot dat, nadat we het huis hebben verkocht er een bulldozer komt en de hele boel platgooit voor een zwembad.

In ieder geval verwacht ik een paar eikels. Tenminste: dat zou mooi zijn.

In de goede week wordt er bijna niet gewerkt dus ook geen activiteit aan de serre. Misschien dinsdag a.s. Daarvoor wil ik nog wat klusjes zelf doen. Zoals het metaal schilderen van het rooster. Daar kunnen we niet zo goed meer bij als de serre staat.

Vervolgens wil ik ook de muren boven de serre alvast schilderen. 

Maar al doende zag ik vanaf het trapje dat er ook nog wel wat aan het frame gedaan kan worden. Wat vergeten stukjes schilderwerk en af en toe een kit randje voor het mooi.

Omdat het vandaag een vrije vrijdag is, haalt Rick morgen witte metaalverf zodat ik het klusje zondag kan afmaken. Buuf en ik gaan morgen met de gardenclub naar Benalmádena.

Vandaag trakteerde buuf op een lunch bij het Thaise restaurant in Nerja.

Werkelijk heerlijk. 

Maar ik heb mijn ogen dicht op de foto, zei ze. 

Ik zal er bij zetten dat je net even zat te genieten.

De goede week is ook de start van het zomer seizoen en zeker met het mooie weer was het dus druk. De auto moest dan ook vet aan de rand van het dorp geparkeerd worden.


Wederom een heerlijke en leuke dag.

Met groeten Ton

Door de knieën

De paasweek. Of buuf naar een processie wilde.

Natuurlijk. Dus togen we gisteravond naar Nerja.

De start van het samenstellen van de processie zou rond acht uur zijn. Nu kan je bij die tijd rustig een half uurtje optellen dus rekende we dat we rond half negen daar zouden zijn. Maar wat bleek? Het was een half uur vervroegd vanwege eventuele buien.

We kwamen daardoor wat laat aan maar precies op tijd om de tronos van Jesus en Maria naar buiten te zien komen. Tevens het einde van de processie.

De mannen dragen Jesus. Om de trono door de deur naar buiten te krijgen moeten de dragers door de knieën om vervolgens ook nog drie traptreden af te gaan. Dat gaat allemaal keurig en dan barst er applaus los.

Tijdens het dragen wordt er door sommigen boete gedaan door geblinddoekt te lopen. 

Jesus wordt gevolgd door deze dames die de traditionele mantilla op het hoofd dragen.

Dan komt Maria naar buiten, gedragen door vrouwen. 

Ook zij moeten door de knieën.

Ook dit gaat keurig maar net als bij de mannen hangt de trono behoorlijk scheef 

Zo gauw iedereen op de vlakke straat is alles weer in balans. Applaus. 

Het ziet er knus uit maar het is zwaar.

Altijd een beetje onderschat: de muzikanten. De twee orkesten die we zagen en hoorden speelden echt goed. Mijn oude fanfare hart begint dan altijd even te bloeden.

Hoe lang duurt zo’n stoet, wilde buuf weten. Nou dat kan gerust oplopen tot vier uur. 

Tijdens de processie wordt er vaak en lang stil gestaan. Op die momenten wordt de troon op stelten gezet en krijgen de dragers rust.

Het blijft indrukwekkend.

Met groeten Ton 

Frangipani en Kumquat

Buuf kijkt haar ogen uit.

Wat is het groen, roept ze steeds.

En dat is het ook. 

Dit is het wat vrijer begroeide deel van de tuin. 

En dit is de strook waar de sinaasappelboom staat. Maar die boom valt bijna weg in de welig tierende kruiden. 

Deze hoeveelheid kruiden hebben we al een paar jaar niet meer gezien. Doordat het weer nog steeds instabiel is en er voor april ook meer regen wordt verwacht dan gemiddeld ga ik er van uit dat het wel tot juni duurt voordat het verdort. De afgelopen jaren was het soms al half mei.

Buuf ging gistermiddag mee naar de koorrepetitie. Ze was onder de indruk. Goed gezongen zei ze en er wordt goed opgelet en nauwelijks onderling gepraat.

We zingen de Finlandia hymne van Sibelius en dat is opgesplitst in 8 stemmen. Richard en ik nemen samen de bariton partij voor onze rekening. Dat moesten we dus samen voorzingen. Maar er is een probleem: ik vind dat lied zo mooi dat ik steeds geëmotioneerd raak tijdens het zingen en dat werd gehoord en beloond met applaus door de rest van het koor.

De laatste weken krijgen we trouwens ook steeds dingen aangeboden. Vorige week kreeg ik een potje met lemoncurd en Rick een plant. Daarvoor werd ons een shepherd’s pie en een pot Mango chutney gegeven.

Gister kreeg ik een stek van een Frangipani en een doosje kumquats. 

Is dat nou niet aardig?

Ja, maar ik zie jou steeds potjes marmelade uitdelen, zei buuf. Dat herinner ik me ook nog van januari.

Met groeten Ton 

Golven

Om 07.12 uur begon ik aan de bekende Torrox/ Torre del Mar wandeling. 

Alleen. Maar aan alleen wandelen zit een voordeel en dat heet: eigen tempo. Zowel heen als terug precies 2,5 uur.

Wel op de terug weg een pauze voor koffie en een broodje bij Bar Mayores. Kon ik meteen weer een beetje Spaans praten. Nog een voordeel van alleen gaan want anders laat ik het Spaans gemakzuchtig over aan Ricardo.

Het is raar weer. Beslagen lucht maar toch licht. Er wordt regen verwacht vanwege Olivier en er zou ook Saharastof in de lucht zitten. Geen fijne combinatie maar tot nu toe droog op een paar spetterjes na die gelukkig geen stof bevatte.

De eerste uren nagenoeg niemand gezien. Zelfs geen sporters.

Er stond geen wind van betekenis, toch waren er best grote golven. Meestal ziet de zee er uit als een meer met een spiegelglad oppervlak.

Ik waande me even aan de Noordzee. 

Van vuurtoren naar vuurtoren en deze is van Torre del Mar.

Hier is ie nogmaals te zien maar dan ben ik al op de terugweg. 

Inmiddels is het hier al tegen 11 uur en lijkt het licht niet veel anders dan op de eerste foto die toch echt rond acht uur is gemaakt.

Om 13.00 uur weer in Los Zucos waar ik het wit geschilderde frame van de serre goed kon bekijken.

De schilder vertrok gisteravond rond acht uur en toen was het te donker voor een foto. Het ziet er netjes uit.

Met groeten Ton

Eenzaam

Rick is een kleine week in het noorden. Een vergadering van de VVE en twee dagen workshop dirigeren.

Heerlijk vond ik het om een paar dagen alleen te zijn. Natuurlijk in de wetenschap dat hij terug zou komen. Maar na een dag of drie, met kastdeurtjes die open bleven staan, onopgemaakt bed, afwas van een week op het aanrecht en keihard door het huis schallende opera, was ik dat alleen zijn wel weer zat.

Ach en zoals alles verandert, verandert ook dit. Nadat ik hem gisterochtend op het vliegveld afzette was ik gisteravond eigenlijk al wel lang genoeg alleen geweest.

Nou ja. Zondag is hij terug samen met buuf Den Helder.

En…..vandaag zouden de schilders komen om het frame van de serre te schilderen. Leek me wel gezellig maar uiteindelijk kwam er een die tegen 17.00 uur kwam aanzetten.

In ieder geval had ik tijd genoeg om te doden met al té lang uitgestelde klusjes.

Een afdekstrip kwam twee maanden naar beneden zeilen. Hij zit weer op zijn plek.

Als je alles van te voren weet zou je geïntegreerde horren in je Spaanse huis laten maken. Wij wisten het niet dus knoeien we nu met plakstrips en gaas. Op zich werkt het best goed maar na een paar jaar is de lijm verdroogd en moeten de strips vervangen worden. 

Die strips en bijbehorend gaas haalde ik gisteren bij Leroy Merlin nadat ik Rick had gedropt op het vliegveld.

Een nadeel. Eerder was het gaas gewone vitrage maar nu is het een heel rekbare stof die ik niet echt mooi op het klittenband kreeg.

Nou ja, hier moeten we het de komende paar jaar gewoon mee doen.

Na de zondvloeden van oktober, november en maart bladert de verf van het pomphuisje/depot af. 

Verklaarbaar vonden we dat. Maar het pomphuisje ziet er nog steeds nattig uit. En dat lijkt niet helemaal te kloppen.

Dus ging ik gisteren op onderzoek uit.

Het depot staat tot zijn nok toe vol. Dat wil zeggen dat de vlotter niet goed afsluit en er steeds water het depot indruppelt dat dan via de overloop het huisje inloopt.

Eerst maar de toevoer dichtgezet en flink wat water bij de sinaasappelboom laten lopen. Daarmee is het overlopen gestopt. Als het niveau in het depot de komende dagen verder daalt kan ik de vlotter schoonmaken. Waarschijnlijk zit er kalk aan de randen.

Nu de haard aansteken want het is ongezellig in huis. 


Met groeten Ton 

En dat is weer fijn

Gasten en verse vis…….

Maar dat is beslist niet het geval. We hadden het heerlijk met de gasten maar nu, weer met zijn tweetjes, is dat ook weer fijn.

De was is gedaan, de kamer schoon en ingericht voor buuf uit Den helder. Maar dat duurt nog een week. 

Nu wil ik onkruiden langer laten staan. Ze niet meteen als ieniminieplantje uittrekken. Maar ik wil niet dat ze massaal als volwassen planten aan het einde van hun leven zaden uitstrooien. Dus na een week niet in de tuin werken ging ik de afgelopen dagen lekker rustig mijn gang om de grote onkruiden uit te trekken of af te knippen.

Het ziet er weer netjes genoeg uit. Alhoewel; mijn vader had het graag nog wat netter gezien.

Een voordeel van onkruiden weghalen is dat ik een ontdekking deed. Eigenlijk een herontdekking, maar dat maakt de vreugde misschien nog wel groter want een plant kwijtraken is niet leuk. 

Een bolgewas: Sparaxis tricolor. Voor  het laatst gezien in maart 2021. Waarschijnlijk stonden er nog wel bolletjes maar die waren te klein om te bloeien.

Blij mee.

Net als met de bloem in de Strelitzia.

Ik kreeg de plant een aantal jaren geleden en hij staat in de ‘vijver’. Het oranje is hetzelfde als dat van de Oost-Indische kers. 


Het begint ook warmer te worden. Overdag hoeft de kachel niet meer aan. Dat vind ik niet zo erg want het hout begint aardig op te raken en ben ik toch buiten bezig. Maar de avonden zijn wat kaal zonder vlammen waar ik bij tijd en wijle in kan staren.

Maar gisteravond was het toch wat te chilly.

Met groeten Ton

En door

Met een gast in huis die meegaat naar de koorrepetitie kom je thuis met foto’s van de dirigent..

En van de drie mannen die zingen in het Nederlandse subkoor. Er waren meer foto’s maar niet iedereen wil op het blog. We zingen met het concert in mei De Zee van Toon Hermans en Pastorale van Shaffy en List.

De Nederlandse uitspraak is voor de Britten niet te doen, ze willen trouwens ook niet, en hoe fijn is het om ook in het buitenland eens in je eigen taal te kunnen zingen? Dat laatste doen de Britten altijd.

Gisteren was de laatste dag dat Damian hier verbleef en besloten we lekker thuis te blijven, maar een uitnodiging voor een glaasje met hapje in de B&B van de bazen van Bas sloegen we niet af.

Daarna via Sayalonga, waar de enige ronde begraafplaats van Spanje ligt, door naar het vliegveld.

 Met gasten kom je nog eens ergens.

En dan is het feest voorbij. 

Gezamenlijk een zeer ontspannen en leuke week gehad waarin we veel dingen hebben gedaan. De week was zo om.

En dan meteen weer door. 

Vanavond komen vrienden uit Nederland voor twee nachten logeren. Daarna maken ze een reis door Andalusië.

Tussendoor zijn de mannen van Tejeiro vanmorgen ook nog eens begonnen met het stalen frame voor de serre. Of ze morgen verder gaan is nog maar te bezien. Storm Nuria trekt langs of over. Dat weten we maar nooit. De weersverwachting geeft 11 mm maar dat zegt niks.


Met groeten Ton