Nee, niet Emilia ook al was het vandaag heerlijk zonnig en windstil weer.
Nee de rust kwam na alle uitvoeringen. Eerst zaterdag het concert en gisteravond de toneeluitvoering. Nu ff rust in de tent.
Maandag was de generale repetitie. Die was niet geweldig maar de nazit des te leuker.
Omdat ik dat toneelspelen zo geweldig leuk vind en mijn collega’s, met hun inzet, het mogelijk maken om dit te doen wilde ik hen bedanken. Het is niet alleen maar wat tekst leren maar alle tijd die het toch kost om van tekst naar een levensechte scène te gaan. Cruciaal is ook dat er in zo’n groep een veilig gevoel moet zijn wil je überhaupt vrij kunnen zijn om jezelf te laten zien. Want wil je iets levensecht opvoeren moet het ergens uit je eigen ervaringen komen en die wil je beslist niet altijd laten zien. Je gereedschapskist noemt de regisseuse dat.
Daarom maakte ik 12 potjes mangopuree, deed over het dekseltje een rondje van muziekpapier en maakte dat vast met een strik. Zag er gelikt uit.
Iedereen blij.
Gisteravond. Een uur voor de voorstelling aanwezig zijn voor de laatste aanwijzingen en het omkleden. Voor mij is het ook belangrijk om even tot rust te komen met mijn zenuwlijdersgedoe. Zeker ook omdat ik als eerste ‘op’ moest. Weliswaar met een medespeelster maar toch.
Twee maanden oefenen en met vijf kwartier klaar.
Het liep echt helemaal goed. De reacties uit het publiek gaven extra energie aan het spel en achter de coulissen werd soms verbaasd gereageerd op die reacties. Gewoon omdat we die niet verwachtten.
Ik speelde in drie scènes en dit is de laatste. De vierde persoon in dit stukje maakte foto’s van het ‘uitzicht vanaf het terras’. Waarop ik dan moest reageren met: ook van ons hoor.
Het is slechts een klein theatertje en er kunnen maximaal 25 mensen zitten. De kaartjes waren binnen een dag uitverkocht.
Reden om dezelfde uitvoering volgend jaar nog eens te doen? Helemaal goed, riep ik meteen.
Rick vond het prachtig en was natuurlijk trots. Maar hij was ook vol van de inhoud van het gebodene. We bleven nog een paar uur plakken en spraken met bijna alle bezoekers.
Eenmaal thuis, rond 23.00 uur kon ik niet direct door naar bed. Dus deed ik de haard aan en namen we nog koffie en thee.
Maar kan je dan wel slapen? Ja, voor het eerst in maanden sliep ik aan een stuk door. Zeker vanwege tevredenheid.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten