Oei, dat duurde wel ff. Maar de klus is geklaard.
Het stapelmuurtje wilde maar niet lukken ondanks dat ik er wel zin in had. En aan de stenen ligt het natuurlijk nooit.
Ik gebruik de stenen eigenlijk altijd zoals ze zijn en zoek dan precies die steen die op die specifieke plek passen.
En laat dat nou net zijn wat me niet lukte totdat ik een ingeving kreeg. Als je nou die ouwe hakbijl pakt, dan kan je die stenen misschien wat in vorm aanpassen.
Gelukkig is het geen graniet. De lokale rots hier is best zacht en uit laagjes opgebouwd. Daardoor laten ze zich vrij eenvoudig in een door mij gewilde vorm hakken.
Dit is dan het eindresultaat. Maar waarom duurde het dan toch nog zo lang?
Omdat het de afgelopen drie dagen stormde en daar heb ik een hekel aan. Zat derhalve heerlijk in de serre mijn toneeltekst uit het hoofd te leren en ook best vaak wat te dommelen. Dat heeft dan weer te maken met de extra toneelavonden die zijn ingelast voor de uitvoeringen van aanstaande 16 december.
Anyway. Tevreden ben ik met het resultaat. De Kumquat staat in een grote pot met rijke redelijk kalkarme aarde.
Net als de Sinaasappelboom.
Groeien maar.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten