zaterdag 30 oktober 2021

Dat scheelde maar een haartje

Laten we zeggen dat we wel de wolken hebben maar niet de nattigheid.

Na verwachtingsvol de ochtend te hebben doorgebracht met filmpjes kijken over het opvangen en opslaan van regenwater ging ik vanmiddag toch maar gewoon naar buiten voor wat klusjes. Zo plantte ik wat stekjes die ik een aantal weken geleden op water zette en mooie wortels hadden gemaakt.

Daarna wat takken afknippen om het uitzicht op zee vanuit mijn bed weer wat te verruimen. Ik wil namelijk onder bomen en struiken door kunnen kijken en daarbij ontstaat dan voldoende ruimte om in de schaduw planten te kunnen planten. Schaduw is hier een groot goed.

Het afknippen van de takken is binnen tien minuten gedaan en daarna ben ik nog een stief kwartiertje bezig om die takken fijn te knippen en in de border  te gooien.
Knip, knip, knipperdeknip. He getver….

Ik vind het vreselijk als ik tijdens het werk per ongeluk een nestje verstoor of een worm doormidden spit. 
Nu, al knippend, zie ik een grote rups op een tak waar ik net de snoeischaar wil neerzetten en de beweging is al ingezet. Gruwel.



Maar gelukkig heb ik de rups op een haar na gemist. Hij heeft zich geen millimeter verplaatst. Meteen een foto gemaakt en de app er op los gelaten.



Het zou de rups van bovenstaande vlinder kunnen zijn.

Met de waarnemingen van rupsen, larven, poppen en weet ik al niet meer ben ik blij. Het geeft aan dat er na al de jaren van tuinieren steeds meer diversiteit ontstaat. Maar het kan ook zijn dat ik alerter ben. Of beiden.

Een toegift.



Zien we toch nog even de zon.


Met groeten Ton

vrijdag 29 oktober 2021

Eigen schuld

Ook deze keer wordt het al wekenlang aangekondigd: regen.
Eerst twee dagen van 8 mm. Een dag later is dat ineens weer verdwenen uit de verwachtingen en zijn de komende 14 dagen gortdroog. Dan onverwachts weer regen. Nu vier dagen van ongeveer 1,5 mm. 
Er zit dus wel wat aan te komen maar wanneer echt? Weten doen we het niet.

Maarrrrrrrrr…….de laatste paar dagen is er toch sprake van enige consequentie. Komende dagen trekt er een depressie over en het zou zomaar kunnen dat we daarvan hier een beetje meekrijgen.

Een deel van de voorpret is een mooie zonsopkomst.


Want voor de mooiste foto’s is een wolkje of wat onontbeerlijk en die wolkjes zijn de aankondiging van slecht weer.

Een ander deel van de voorpret is het installeren van de waterwerken want ik wil geen druppel mislopen. 

Nog een voorpret is het mogelijk branden van de haard.

Daarvoor schilderde ik een grote plastic bak in vrolijke kleuren. Dit in tegenstelling tot de zwarte mand die ik vorig jaar voor het hout gebruikte.



Hout erin en klaar. 

Nu wil ik de fik in de kachel maar Rick vindt 1 november een mooie datum om het stookseizoen te laten beginnen. Nou ja, het is ook nog 22 graden in huis maar als halve Spanjaard zit ik met een fleecie aan.


Ons bunt zuunig.
Over geld hebben we nooit gedoe want beiden zijn we zuinig waarbij ik op het gierige af.

Twee jaar geleden lieten we een offerte maken om een deel van het grote terras te laten overdekken. Het bleek 2300 euro te gaan kosten en dat vonden we beiden té veel. Dus lieten we het zitten. Maar de afgelopen jaren komt de gedachte aan die overkapping toch steeds weer naar boven.

Vanmorgen een afspraak gemaakt met de constructeur.  

Allereerst willen we een tweede dakje boven het haardhout. Één houthok is onvoldoende.


Nu kan ik als Malle Pietje dat blauwe plastic negeren maar Rick is het een doorn in het oog. Een aangezien hij hier ook woont en er dus iets over te zeggen heeft, komt er gewoon net zo’n dakje op als het bestaande houthok.



En weetje? 
Als het dakkie er is ben jij er het meest mee in je sas.
En dat zou zomaar kunnen.


En dan de terras overkapping. 
Uh, jullie vonden het toen te duur maar met de huidige prijsstijgingen moet je er vanuit gaan dat het materiaal ongeveer 40% duurder is, zei Carlos.
Tja, en……we hebben er ook nog eens twee jaar minder plezier van gehad.
Verkeerde zuinigheid zou mijn vader zeggen.




We hadden net wel een mooi oranje zonnetje dat de keuken in scheen. Gelukkig kost dat niets.

 
Met groeten Ton

donderdag 28 oktober 2021

Lekkage

Heb jij dat natte plekje gezien bij het pomphuisje?
Ja, antwoordde ik, er zit een klein gaatje in de slang.

Nu was dit natte plekje niet groter dan dertig centimeter in doorsnede dus maakte ik me er niet zo druk over.

Vanmorgen was het een ander verhaal.




Van het pomphuisje tot in de voormalige vijver. En aan het stroombed te zien ging er ook best veel water langs.

Dus eerst maar eens op onderzoek uit. 
Nu lopen er best veel van die plastic waterbuizen naast en over elkaar. Als een soort spaghetti dus. Dat heeft te maken dat het systeem op half Nederlands/Spaanse wijze organisch is gegroeid. Ik kon derhalve geen lek vinden.
Pomp maar aangezet.

Toen werd het ook wel meteen duidelijk. Op een paar centimeter boven de vloer spoot het water uit de leiding. Snel pomp uit en kijken waar het laatste water uit de pijp liep. 

Zit er een gat in zo groot als mijn vinger. Ik had voor Hansje Brinker kunnen spelen.

Vervolgens het betreffende deel van de leiding los gehaald.



Een gat; geknaagd door een rat. De tandensporen zijn goed te zien.

Nieuw stuk pijp geïnstalleerd en een paar brokken met rattengif in  het huisje neergelegd. Nou uh, vastgebonden aan een stuk ijzerdraad zodat de ratten het voer niet als een stuk naar hun hol slepen maar dat ze het los moeten knagen en het zodoende opeten. Ik ben daar eigenlijk geen voorstander van het vergiftigen van dieren maar kapotte leidingen wil ik ook niet. 


Met groeten Ton

dinsdag 26 oktober 2021

63

Heerlijk om weer gewoon mijn verjaardag te vieren.



De drieënzestigste. Iets om dankbaar voor te zijn. Drie van broers en zusters haalden dit niet. Niet dat het een wedstrijd is maar wel om even bij stil te staan.
Ook dankbaar voor de kadoos waar ik er een paar weken geleden al twee van kocht. Een takkenhakselaar en een Kango breekhamer bij een garage sale bij een van de leden van de gardenclub. Vandaag kreeg ik een batterijoplader voor mijn fototoestel, flessen wijn, een ovenschaal, een zak drop, een boom en stekken van aardbeiplantjes, een doos bonbons en een pak met koekjes voor Leo.



Maar het fijnst was toch om buiten met vrienden en kennissen een paar uur gezellig te verpozen. Ik werd gehugged en ook weer gezoend als vanouds. Helemaal fijn.

Leo is weer een beetje in zijn oude doen ook al zit hij nog wel geregeld naar de buren te staren.

Nu zitten we helemaal tevreden in onze stoel te genieten van het geluid van de afwasmachine want die gebruiken we alleen als we gasten hebben.


Met groeten Ton


zaterdag 23 oktober 2021

Smachtend

Eigenlijk was er niets aan de hand. Leo was wat tam en keek af en toe eens in de slaapkamer of badkamer of ‘die ander’ daar misschien was.
Verder kwam hij, op de daarvoor bekende tijden, bij mij of ik het voedsel verstrekte. Dat was geen probleem en zo gingen de eerste twee dagen geruisloos voorbij.

Maar toen……
Gisteren zijn de buren aangekomen en volgens afspraak hielp ik de buurman met het gras project. Natuurlijk ging Leo mee want die kan slecht alleen blijven. De buren hebben zelf ook een hond dus die haalden Leo lekker aan. 

Na de werkzaamheden weer thuis was er wel iets raars aan Leo te merken: hij piepte klagelijk. Zou hij nu merken dat Rick er niet is, dacht ik. Ook afgelopen nacht piepte hij regelmatig in zijn mandje. Ik kuchte dan even of gaapte heel luid zodat hij zou merken dat hij niet alleen was. Uiteindelijk werd het rustig.

Vanmorgen opnieuw bij de buren op klus. Leo wederom mee. Kreeg alle aandacht maar kreeg toch ook lucht van de buitenstaande vuilnis zak waar hij even heel snel een snee bruinbrood uithaalde, kortom: hij had te tijd van zijn leven.

Klus is geklaard en we zouden weer naar De Klompen gaan. Maar al wie er kwam……geen Leo. Ook niet na drie keer roepen. Hij ging uiteindelijk pas mee nadat ik hem aan de lijn had gedaan.



En nu? Zit hij steeds piepend en smachtend bij het hek omhoogturend naar die mensen die veeeeel leuker zijn dan zijn baasje.

We weten niet wat er nu eigenlijk aan de hand was bij zijn vorige baasje en wat de reden was waarom Leo daar weg moest. Het had wel iets te maken met de buren waar hij steeds naar toe zou zijn gegaan. Maar die buren zouden dat zelf hebben uitgelokt.

Nu weet ik van onszelf dat we goede baasjes zijn. Leo krijgt liefde, aandacht en een goede verzorging. Hij mag overal mee naar toe en dan nemen we ook nog een kussentje mee een een bot om op te bijten. 

Zou voor dit hondje het gras bij de buren groener zijn?

Ben benieuwd als Rick morgen terug is; Leo weer gewoon doet.


Met groeten Ton

woensdag 20 oktober 2021

Verweesd

Das wel weer even wennen. Een paar dagen alleen met Leo.

Rick is vanmorgen naar Nederland vertrokken voor zijn eerste lessen koordirectie. En eigenlijk kan het ook niet anders voor iemand die geboren is onder het Chinese sterrenbeeld van de hond: voor mij is de roedel niet compleet. Net als voor Leo trouwens. Die ligt ook wat verweesd op de vloer te dweilen.
Nu dweil ik niet op de grond maar loop, net als na het vertrek van gasten, wat in en rond het huis te dolen.

Pas tegen een uur of twee raapte ik mezelf bij elkaar en maakte de klus bij de buren af. Dat voelde al meteen een stuk beter. Daarna zong ik alle liederen door die we met het koor zingen. Dat zingen vraagt wat extra aandacht omdat ik ben overgelopen van de bassen naar de tenoren. Aan tenoren was ineens een tekort terwijl er met de aanvang van het nieuwe seizoen twee bassen bijkwamen. 
Zehug?
Jaha.
Zou jij weer als tenor willen gaan zingen?
Tuurlijk. 

Voor de dirigent die ook nog je partner is doe je alles. Maar het vraagt wel weer wat oprekken van de stembanden. Lees: oefenen.




Zo zagen de kippenbotjes er zondag uit toen ik ze voor de wespjes in de amandelboom neerzette.


Dinsdag



Vandaag. Bijna helemaal kaal gevreten.

Rick vroeg me wel of het wel een goed idee was om wespen te voeren. Tja, geen idee. Het zijn geen limonade wespen. Daar zijn ze te klein voor. Daarbij komt dat ik weliswaar voorzichtig ben met wespen in de buurt maar er geen angst voor heb. Ach en hebben niet alle insecten een beetje hulp nodig. Niet alleen de aaibare.

Het regent hier en het is al donker Appte Rick net vanuit Den Helder.



Tsja…….


Met groeten Ton

zondag 17 oktober 2021

Drukte op de berg

Natuurlijk zagen we posters langs de weg “maar wij blijven zondag toch gewoon thuis” en besteedden er verder geen aandacht aan.

Tot vanmorgen politiesirenes diep in het dal te horen waren en langzaam dichterbij kwamen. En ja, ineens zagen we een groep motoren aankomen die de tegemoet komende auto’s op de weg stil lieten staan. Nog wat later zagen we de eerste wielrenners moeizaam de behoorlijk stijgende weg bedwingen.

Ik word dan altijd wat onrustig. Mis ik niks?
Dus toch maar in de auto gestapt om naar de doorgaande weg te rijden. Maar daar kwam ik niet aan.

Staat er een heuse opblaasbare finnishboog aan het begin van ons weggetje en is het er drukte van belang.


De wielrenner met het gele pakje staat op onze onverharde weg. Als wij naar beneden rijden moeten we bij de finish linksaf slaan.


De knul met het witte shirt zit op het huisje waar de watermeters van alle aangesloten huizen inzitten.



Ach en als je dan toch staat te kijken is het eigenlijk net iets leuker als je een gesprekje aanknoopt. Dit is de eerste keer dat deze wielertocht georganiseerd werd. Door de wielerclub uit Torrox. Ieder voor zich de berg op en als iedereen boven is in peloton naar beneden.
De man in kwestie was in Nederland geweest waar het hem wel heel prettig leek om te wielrennen en zo lekker koel.



En hup. Zo snel mogelijk naar beneden.


Vervolgens aan de maaltijd waar het wederom druk was maar dan met wespjes.


Normaal gesproken gooi ik de kluiven in het verzamelbakje voor de composthoop maar nu dacht ik” kom, laat ik ze voor de wespen neerzetten.
Maar waar? 



In de amandelboom waar er gretig van gebruikt gemaakt werd. 

Na de siësta een klus doen bij de buren.



Daar zitten grote kale plekken in de grasmat waar het gras dood is gegaan. Ik hark er het dorre spul uit en wip de aarde los met een spitvork om het wat luchtiger te maken.

Een week of twee geleden maakte ik al stekken van het gras om de open plekken op te vullen.



Ook voor mij een eerste keer dus twee manieren uitproberen. In een kweekkasje en buiten. Uiteraard haalde ik voor de foto het glas van de kas af.
Duidelijk is wel dat de stekken het onder glas een stuk beter doen.



Een ding is zeker: er zijn onvoldoende stekken.


Met groeten Ton

zaterdag 16 oktober 2021

Rhapsody in black and bleu

O ja, het blog gaat over dagelijkse dingen.

Nou vanmorgen was er zo’n dagelijks ding. Omdat het ook hier kouder wordt en het zomaar zou kunnen dat over een week of drie de kachel aan moet, maakten we een afspraak met een schoorsteenveger. 
Oei. Ik moet zeggen: de klus is geklaard maar was de man nou echt handig? Nu weet ik nog het gemopper van de schoorsteenveger in Heiloo ‘die moderne kachels zijn wel mooi maar de ontwerpers houden er geen rekening mee dat ze ook nog moeten worden schoongemaakt’. 
Waarschijnlijk had onze man daar vanmorgen ook last van.
In ieder geval was er wel wat schoonmaakwerk.



Maar hij is weer helemaal klaar voor de winter.

Trouwens, het douchen is inmiddels ook weer wat uitdagender geworden nu de nachttemperaturen lager liggen en het water in het depot afkoelt. Maar met de huidige exorbitante elektriciteitsprijzen, in Spanje zijn de tarieven bijna verviervoudigd het afgelopen jaar, besparen we beslist een berg geld door koud te douchen.

Ik zeur ook nog even door over orchideeën.

Na de lezing van afgelopen dinsdag en het gekeuter met de gevonden orchideeën wilde ik er toch ook nog een andere soort bij. Maar omdat ik weinig ervaring heb wil ik geen dure plant aanschaffen om te experimenteren want ik wil ze eigenlijk op stammen en stronken hebben en niet in een pot.
En wat doet het universum? Het tuincentrum had uitgebloeide orchideeën in de uitverkoop. Gouden kans.




Kijk, daar houd ik van: voor drie euro vijftig twee probeersels op stronk. 

Mochten ze het allemaal goed gaan doen en krijg ik de smaak te pakken, krijgt de tuinclubdame er in juni misschien wel tien om te verzorgen. Wellicht kan ik in de Hortus in Den Helder ook nog kennis opdoen want daar is een epiphytenkas.

Dan nog de theepotten die ik meenam uit Nederland om hier als nestkastjes op te hangen.


Het ziet er leuk uit maar ik denk niet dat de vogels er makkelijk in kunnen. Er moet nog een aanvliegstokje komen.



Dat vraagt wel om zeer specifieke takvorm. Dat is nog ff verder zoeken.


Met groeten Ton

donderdag 14 oktober 2021

Zoek de verschillen

Opnieuw een uitje vandaag.

In het koor zingt een bijzonder aardige oudere dame met wie we vanmiddag lunchten.
Omdat ze ze niet alleen aardig maar ook onderhoudend en grappig is was het niet eenvoudig om een afspraak in haar balboekje te maken.



We lunchten in La Herradura en dat was voor haar een tripje down memory lane omdat ze hier sinds de dood van haar man niet meer was geweest.

Een van de voordelen van het leven in Zuid-Spanje is dat je nog steeds heerlijk buiten kan zijn. 



Er lagen mensen op het strand en er werd ook nog gezwommen. Hoe leuk kan het zijn?

Een update.
Bijna vier weken geleden heb ik zuurkool ingemaakt.

Dat zag er toen zo uit.



Vandaag keek ik, natuurlijk niet voor het eerst, hoe het er in de pan aan toe gaat.



Zoek de verschillen. 
Alleen het vocht is iets donkerder gekleurd. Het ruikt naar zuurkool en het vocht smaakt er ook naar. Volgens de aanwijzingen van internet zouden we het nu kunnen eten maar als je wat meer zuur wilt kan je het tot een week of zes verder kunnen laten fermenteren. Je zou het ook in de koeling kunnen zetten zodat het fermentatie proces stopt/vertraagt.

Ik laat het nog wat verder gaan. 

De roestvrijstalen pan werkt dus gewoon heel goed. De volgende portie kan dus in een grotere pan gemaakt worden al moet ik die nog wel eerst ergens zien te scoren.


Met groeten Ton

woensdag 13 oktober 2021

Ieder mens heeft recht op een uitje

De titel was hét standaard zinnetje van de manager van de smaakstoffenfabriek waar ik werkte.
Als er een recept werd gemaakt waar uienolie in verwerkt moest worden en als gevolg waarvan bij alle medewerkers de tranen in de ogen sprongen.
Krachtig spul was het.

Anyway: niemand heeft recht op uitjes maar leuk zijn ze wel. Ik schreef me dan natuurlijk ook meteen in voor een bezoek met de gardenclub aan Vivero el jardin de las Orquídeas de Málaga. Wellicht kon ik wat leren om de zieltogende orchideeën sneller aan de beterende hand te krijgen.

En ja. Lucht willen ze. Bewegende lucht rond de wortels. Ongeveer als mijn tenen dat willen na 40 km wandelen. En natuurlijk vocht, voeding, licht en dat het liefst in de goede verhoudingen passend bij de verschillende soorten.

Dat vroeg dus vandaag om actione. De groeiomstandigheden zijn hier volgens de expert eigenlijk heel goed. Zorg voor een lichte plaats, zonder direct zonlicht, en dan kan er eigenlijk niet zo heel veel fout  gaan. Er is voldoende vocht in de lucht en de temperaturen zijn gedurende het hele jaar goed. Dat laatste is dan weer wel alleen aan de kust. Het zou hier op 500 meter hoogte net iets té koud kunnen worden dus dat vraagt nog om een oplossing. Wellicht een broeikasje.

Een ander probleem is dat de orchideeën ook tijdens onze drie maanden afwezigheid in de zomer verzorging nodig hebben. Dat probleem is al opgelost. Het voordeel van een tuinclub is dat alle leden min of meer plantengek zijn en tijdens de bijeenkomst bood een van de leden aan dat ik mijn orchideeën tijdens onze afwezigheid bij haar mag brengen. “ Of ik er nu dertig of vijfendertig verzorg, maakt niet zoveel uit.”
Hoe leuk is dat.

Nu wel zorgen dat ik die dingen aan de praat krijg.

Lucht dus.

Ik zag allerlei leuke mandjes waar de orchideeën stonden of hingen, gemaakt van gaas, plankjes, takken e.d. Ook waren er veel op stukken schors en hout gebonden. 
Dus nadat ik vanmorgen al het hout in het houthok had gestapeld 



kon ik aan de slag met de aanmaakhoutjes die in de plastic kratten zitten.

En dan is dit het resultaat.


Ziet er meteen een stuk professioneler uit.

Wel knipte ik eerst alle bruine wortels af. Dat moest volgens Gustavo. Zelfs als zit er nog maar één goede wortel aan is er gerede kans dat de plant herstelt. Met bovenstaande zit dat sowieso wel goed maar….



aan de plant met het verschrompelde blad zit echt nog maar een worteltje. Wel staan de planten in een luchtig frituurmandje dat net als de planten gered is uit een vuilcontainer.  

Nog een tip uit de koker van de expert: afstervende bladeren kunnen pas worden afgeknipt als die werkelijk volledig verdroogd zijn. De plant heeft dan alle bruikbare stoffen uit het blad opgenomen. 


Met groeten Ton

dinsdag 5 oktober 2021

Of het werkt?

Tja, de Chelsea flowershow heeft wat in gang gezet.

Of eigenlijk gereactiveerd: Kamerplanten. Die waren de laatste jaren eigenlijk een beetje uit beeld geraakt. Terugkijkend heeft dat denk ik te maken met ons reizend bestaan want vroeguh had ik eigenlijk een behoorlijk groen huis. 
Wat tijdens de flowershow nogal naar bovenkwam was het belang van natuur tijdens de Lockdowns van afgelopen anderhalf jaar. En dan natuur in de breedste zin van het woord dus niet alleen natuurgebieden of parken maar juist tuinen balkons en……kamerplanten. 

Nu ben ik niet van het geduld dus nadat ik had bedacht om zelf ook weer kamerplanten in huis te halen ging ik nog dezelfde middag aan de slag.



En toen kwamen ook direct die leuke potjes van pas om wat stekken te maken.

Rick was ook meteen om en toen de volgende dag bij de LIDL wat kamerplanten in de aanbieding waren kocht ik er meteen drie.


Thuis zette ik er de meegenomen palmbegonia uit Den Helder bij en de stekken van de Queens Tears plant die ik kreeg via een dame van de tuinclub. De kunstbloemen geven een kleuraccent.

Tja, en wat doet het universum? 



Dat zorgde voor een bijzettafeltje waar een varen en een Strelitzia op konden staan plus nog een grote pot met Aspisdistra.



Nu had ik die plant zelf over het hoofd gezien maar Rick vroeg me, waarom heb je die plant niet mee genomen? 
Ik was zeker teveel in beslag genomen door dat tafeltje.

In ieder geval heb ik die plant over twee potten verdeeld en die staan nu bij de entree.


De voordeur zit aan de Noord- Oostkant van het huis en die kant krijgt ‘s morgens een uur of vier zonlicht. Voldoende / niet te veel voor de planten die ik er nu heb neergezet.
De olifantsoren, de gatenplant die uit zicht staat van de Eleagnus die inmiddels alweer heerlijk ruikt en zoemt van de bijen, de aspidistra en twee soorten orchideeën. 




In de gele pot staan de orchideeën die er na onze aankomst op sterven na dood uitzagen maar natuurlijk gewoon een nieuwe kans kregen. Ze zien er nog steeds niet zo florissant uit maar in de rode cirkel is toch echt een nieuw groeipuntje te zien.

Volgende week gaat de gardenclub trouwens op orchideeën excursie en ik heb me daarvoor aangemeld. Kijken wat ik er kan leren.


Wat deed ik nog meer niet de afgelopen week naast het niet schrijven van een blog?

Gebruik maken van douche, toilet en spoelbak in de keuken. Hellup. Een verstopte afvoer naar de septictank.
Dat vroeg wel wat aanpassingen. Altijd een afwasteiltje in de spoelbak, buiten douchen met de tuinslang (gelukkig is het nog steeds heerlijk warm hier) en toilet gebruik zoveel mogelijk in een bar of openbare gebouwen of anders wat improviseren met hulp van Malle Pietje.

Gelukkig zijn de problemen inmiddels verholpen door onze onvolprezen Eduardo.

Omdat er vorige week wederom neerslag werd verwacht ging ik opnieuw kijken of ik nog wat aanpassingen kon maken aan de waterhuishouding.
Het regenwater dat op de oprit valt en via de weg in de afvoergoot in het dal loopt kan ik beter gebruiken.



Ik heb daarom een dijkje gemaakt van cement om een deel van het regenwater in de groenstrook tussen het terras en de weg te laten lopen. 
Of het werkt?
Geen idee. Het bleef droog.


Met groeten Ton