donderdag 31 augustus 2017

Vuelta

Gisteren deden we de boodschappen en lieten we ons knippen.
Vandaag hoefden we dus onze heerlijk rustige, zich in een mild zonnetje wentelende berg niet af.

Ook niet voor de langsvliegende Vuelta?
Nee hoor, zei ik tegen Rick, met een beetje mazzel kan ik het van hier af zien.
Want ze komen via de N 340 en wij hebben onbelemmerd zicht op de brug die over de rivier Torrox/Patamalara gaat.
Ik rekende een beetje uit hoe laat de renners de brug over zouden gaan en zat keurig op tijd in de schaduw van de boom. 



En ergens tussen het maken van deze twee foto's moet het gebeurd zijn. Wel hoorden we een helikopter.

Nadat de hitte van de zomer is verdwenen en de eerste regens zijn gevallen, zegt men dat de tweede lente begint. En daar lijkt het wel op.

Al een week of twee geleden zag ik nieuwe blaadjes aan de amandelboom ontstaan, bloemetjes aan de tomatenplant en een nieuwe vrucht aan de Aubergine plant. Nu kan dat laatste ook komen omdat ik de enige en verschrompelende vrucht er een paar dagen geleden heb afgeknipt.


Daarom probeerde ik nog wat zaadjes van de Algarobbo te laten ontkiemen want ik wil vaart zetten achter mijn plukbos. Er wordt vanuit de permacutuur aanbevolen om juist ook gebruik te maken van soorten die van nature thuis horen in het gebied.  Dat is beter voor de plaatselijke fauna. 



Zie hier de eerste van de nieuwe lichting.

Na het leeghalen van het zwembad haalde ik ook alvast maar de schaduwdoeken van het terras en het oprijpad af.




Met groeten Ton

woensdag 30 augustus 2017

Teleurstellend

Als je niets te doen hebt ga je je bezig houden met dingen die of helemaal niet belangrijk zijn of dingen waar je toch geen invloed op hebt.

Dus zijn we al twee dagen druk met REGEN. 

Tja, de idee over regen verandert wel heel snel als je in een droog heet klimaat woont. 

Als we in Nederland waren konden we nauwelijks geloven dat we in hetzelfde zonneschijnsel zaten als in Spanje. Alsof het gewoon niet mogelijk was dat het daar warm en fel zonnig was terwijl we op Texel in het flauw lauw laag hangend gelig schijnend zonlicht zaten, de natuur sappig en groen. Niet te bedenken dat je zou kunnen smachten naar schaduw, een windje en zelfs regen of mist. Het liefst een week zodat de natuur weer fris en groen zou worden zoals in Nederland.

Nu het gevallen water achterblijft bij de voorspelde hoeveelheden, zien we in elke wolk een voorbode van substantiële neerslag. Hoop is uitgestelde teleurstelling. Ook wel: Hope is the tip of an iceberg called dispair maar ook: Hoop doet de gek in vreugde leven.

Dit hing gisteravond boven zee. Nou, daar mag je toch wel wat van verwachten, of niet?


En ja, het regende vannacht.


Maar daar gaan de rivieren niet van stromen.


Wel is het afgekoeld.


Maar gevonden Hibiscus nummer twee bloeit geel en daar ben ik blij mee.


Voor het eerst in weken aten we het ontbijt binnen maar als de zon even gaat schijnen zit Rick buiten.
Zit je op de uitkijk? riep ik.
Dat niet maar ik denk dat er nog wel wat gaat vallen.


Zou het misschien dan toch....? Ik zie wat Undulatus wolken.

Om het gevallen water wat aan te vullen giet ik het zwembad water in de tuin. De laatste weken hebben we er al geen chloor meer in gedaan dus is het inmiddels wel geschikt als sproeiwater.


Ben nog niet klaar.


En dan regent het toch een beetje maar niet dat het zwembad niet leeg raakt hoor.


Inmiddels is het weer helemaal mistig en houd ik moed dat er nog wat valt. Voor morgen is de zon weer aan zet. En daar steek ik mijn handen dan wel voor in het vuur want na twee dagen bewolking en wat regen kan je er zeker van zijn dat de zomer gewoon weer doorgaaat.

Met groeten Ton

maandag 28 augustus 2017

De omgekeerde wereld

Half twee vannacht schrok ik wakker van het onweer. 

Als het, zoals hier in Andalusie, langere tijd droog is is het zaak om voor de eerste herfst regens de watergoten en de aroyos schoon te maken. Omdat er voor deze week regens waren voorspeld heb ik vorige week het onkruid langs de weg geknipt, de openingen van de afvoergoten leeggehaald en losse stenen, zand en bladeren van de weg geveegd. Alles klaar om het water zo schoon en makkelijk mogelijk door te laten stromen mijn Swales in.
Kortom: ik was er klaar voor.

Nu geloof ik de voorspellingen pas als ze uitkomen maarrrrrr ik keek wel uit naar regen. Hoe wonderlijk toch om dit uit mijn mond te horen.
Om half twee vannacht barstte het los. Mijn hemel wat een bliksem. Voor meer dan een half uur was het werkelijk alleen maar bliksem, bliksem, bliksem. En daarmee bedoel ik dat er soms een seconde géén bliksem te zien was. 
Gelukkig regende het minder intensief zodat er vanmorgen dan ook geen schade te zien was. Wel alles heerlijk fris. En dan niet alleen de temperatuur. 

Omdat het het vanmorgen nog steeds wat miezerde en soms zelfs nog wat echt regende was het mooi tijd om het huis weer eens te kuisen. De afgelopen maanden haalden we wel af en toe besmuikt een lapje door het huis maar echt ff boenen? Nee. Niet meer sinds de laatste gast aankwam.
Dus nu glimt alles weer en het leukste is dat het pannenkoeken dag werd.



De komende dagen blijft het nog nat dus dan kan ik obeserveren of mijn waterwerken goed functioneren zodat als we in Nederland zijn, waar het nu zeldzaam mooi weer is, ik me geen zorgen hoef te maken.

Met groeten Ton




vrijdag 25 augustus 2017

Dat valt nog niet mee

Al zo'n twintig jaar verzamel ik strandglas en het ligt ook al die jaren in de weg want wat ga ik er mee doen?
Mozaïeken dan maar en omdat ik tijd zat heb dacht ik dat het wel leuk zou zijn om een Gekko te mozaïeken. Dus op zoek naar een plaatje en dit leek me wel wat.


Dus snel overtrekken


Maar waar ga ik het op maken?
Op een steen. Het idee is dat ik die steen dan ergens quasi nonchalant in de tuin leg zodat het lijkt of er een gekko ligt te zonnen.

Glas genoeg dus off we go.


Maar dan komen de eerste problemen. Het resultaat ziet er wat smoezelig uit. Het lijkt helemaal niet op een gekko maar eerder meer op een vieze vlek.


Op zoek naar een andere ondergrond dan maar.
Tekening op de spiegel overgebracht en pas nadat ik de foto had gemaakt zag ik dat het beestje meer op een hagedis lijkt met die lange nek.



Tja en dan denk ik wel ff een natuurgetrouwe gekko te maken ook al heb ik nooit iets van mozaïeken gedaan.
Dat valt tegen: die kop is zo plat als wat. Waar is de diepte, het bolle van het koppie? Het is gewoon een vlek. Opnieuw op internet zoeken naar voorbeelden zodat ik kan zien waardoor er diepte ontstaat en...... naar bijpassende stukjes glas.


Nekkie is inmiddels korter maar ik ben nog niet tevreden.


Dit is het laatste resultaat. 


Wordt vervolgd.

In 2010 waren we tijdens de natste winter in 40 jaar in Los Zuecos. Door de regen waren er overal kleine en grotere aardverschuivingen. Onder andere verschoof er een deel van onze weg.
Een voordeel voor mij als plantliefhebber was dat er bij een aardverschuiving bij het stuwmeer van Viñuela een paar grote bollen bloot kwamen te liggen. Ik nam ze mee naar huis en plantte ze in de tuin. Elke jaar verschijnt er een rozet met grote bladeren en nu voor het eerst een bloem.




Met groeten Ton

dinsdag 22 augustus 2017

Liefdevol toespreken

De eerste knoppen vielen er vanaf voordat ik goed kon zien welke bloemkleur ze zouden hebben. Wel was ik wat ongerust want het scheen me wat bleek en ik houd eigenlijk van wat fellere kleuren.
Maar vandaag de eerste bloem. Niets mis mee, zeker ook omdat het hart mooi donker is.
Een paar maanden geleden haalde ik twee van deze Hibiscus planten van de vuilnis plaats af. Eigenlijk waren het twee kale takken in een pot maar nieuwe aarde, water en liefdevol toespreken doen een afgedankt wezen meer dan goed.


Trouwens, ook de witbloeiende plant haalde ik uit een container.


Bij de Deense buren die wat verder weg wonen mag ik vijgen plukken. Daar ben ik heel blij mee want ondanks dat mijn eigen vijgenboom het goed heeft gedaan heb ik daar maar zo'n honderd kleine vruchten vanaf gehaald. En wat een verschil. De boom van de buren is al oud en draagt niet alleen een onvoorstelbare hoeveelheid vruchten maar ook nog eens groter en veel zoeter. Nu kan dat laatste ook komen omdat ik als Joris Ongeduld te vroeg ben gaan oogsten.

Nu houd ik niet zo van verse vijgen maar gedroogd vind ik ze heerlijk en drogen kan hier in heet zuid  Spanje gewoon buiten gebeuren. En snel. Normaal gesproken dan want de afgelopen week was het steeds mistig in de middag en de ochtend. Daardoor was de lucht wat vochtiger en duurde het drogen langer.

Zo zag het er zondagmorgen uit.


En zo de verse vijgen.



Maar vanmorgen was het weer helder, droog en zonnig en zien de vijgen er zo uit.



En ze smaken heerlijk, nog lekkerder dan die je gewoonlijk in de winkel koopt. Sommigen smaken een beetje naar stroop en van anderen gaat de smaak wat meer naar rode vruchten zoals aardbeien en bessen. Zal wel te makken hebben met de mate van rijpheid. 

Nu zijn mannen niet zo goed in twee dingen tegelijk doen maar naast het drogen van vijgen lukt het me wel om een ander klusje doen.

Nadat we een dooie rat in de tuinkast vonden moest die kast eigenlijk nog wel schoongemaakt worden.
En dat deed ik. De stellingen waren zo klaar maar maar op de vloer had ik na onze aankomst hier al mijn strandglas gelegd. En juist daar had die rat zijn tijd doorgebracht met het stuk knagen van de plastic zakken en het rondstrooien van uitwerpselen  Dus moest al het glas eruit, en dat is veel na twintig jaar verzamelen.
Maar het is inmiddels gewassen en gesorteerd op kleur. 


En nu ben ik bezig met het maken van een mozaïek. Als het lukt komen daar ergens volgende week foto's van maar als het stil blijft..........

Met groeten Ton


zaterdag 19 augustus 2017

Uitgeput

Wonderlijk weer.

Elke avond is het hier mistig. De ene avond wat meer, de ander wat minder. Wel koelt het heerlijk af en krijg je mooie dromerige zonsondergangen. Deze is van eergister.


De eerste meloen uit mijn tuin geschiedenis geoogst. Tja, wanneer is zo'n ding eigenlijk echt rijp? 
In ieder geval niet zoals ze heel vaak in de winkel liggen want daar vind ik ze iets te hard en weinig smaakvol.
Dus liet ik de vrucht lekker lang aan de plant zitten ook een beetje in de hoop dat ie nog wat groter zou groeien maar dat gebeurde niet. Wel was ze rijp, sappig en zoet. Jammer dat het bij één blijft want de plant ziet er uitgeput uit en maakt geen nieuwe bloemen.


Gisteren een dagje cultuur.
De feria in Malaga met vrienden. 
Uiteraard speelde de aanslag in Barcelona door onze gedachten. Het kan tenslotte overal zijn.
Bij een van de optredens die we zagen werd dan ook stilgestaan bij de slachtoffers maar dat het leven ook weer doorging. Of zoiets want ik begrijp natuurlijk lang niet alles van wat er wordt gezegd.


We flaneerden door de stad, luisterden naar de verschillende bandjes, koortjes en wat al niet meer, dronken koffie, aten taart, genoten van wijnen


en zagen veel keurig en kleurig geklede dames.


Even omlopen om bij Vino Mio langs te gaan. De Nederlandse eigenaresse komt uit Heiloo en kent onze buurvrouw dus leek het ons leuk om even een groet over te brengen maar helaas.... vanwege de feria was de zaak gesloten.


Vervolgens net buiten het centrum lekker tussen de Spanjaarden gegeten. Bij de Wok, dat dan weer wel. Heerlijk.


Muurschilderingen op verschillende niveau's.

We hadden een heerlijk daggie en waren pas om tien uur 's avonds weer terug op onze berg. 
En wat is het daar dan weldadig stil. 

Met groetenTon

dinsdag 15 augustus 2017

De grote zwetser

Ach, soms l.l ik uit mijn nek. Nu is dat in mijn geval redelijk onschuldig, zeker als ik het vergelijk met de grote zwetser in een wit huis.

Vorige week vloog er een groepje vogels kwetterend over. Distelvinken of te wel Puttertjes,  zeg ik tegen Rick. 

Gisteren hoorde ik ze weer en keek even beter. Oei, die zijn echt groter dan puttertjes en vanmorgen vlogen ze vlak voor me langs, net iets lager dan waar ik stond. Zodoende kon ik ze goed zien. Het zijn Bijeneters. 


Vandaag Maria ten hemelopneming. 
In de tachtiger jaren ging ik met vrienden op vakantie naar Griekenland. Op Schiphol bleek al dat mijn naam niet correct op het vliegticket stond maar ik mocht gewoon het vliegtuig in. 
15 Augustus, de vakantie zit erop. Op het vliegveld in Athene werd heel moeilijk gedaan over die foute naam. De tussenvoegels 'van' en 'der' stonden aaneen geschreven. Moeilijk, moeilijk. Overleggen met haar collega. Moeilijk. Wij natuurlijk smeken om me gewoon naar huis te laten vliegen. 
Ondertussen nam de grondstewardes wel het paspoort van vriendin aan. En die is jarig op 15 augustus wat ook in Griekenland een echte feestdag is.
Ze keek naar de datum, sloeg een kruis, pakte mijn pasoort op, gaf het aan me waarbij ze zo iets zei als: Ga met God.

Vanmorgen lees ik een Spaans bericht over de feestdag. Niet alleen wordt officieel de hemelvaart van Maria gevierd maar eigenlijk ook het einde van de zomer. En dat is dan eigenlijk ook weer niet zo gek want per 1september starten de scholen, gaan de zwembaden dicht en begint de herfst.

Ach dacht ik vanmorgen: als het dan toch winter wordt kan ik net zo goed weer wat gaan klussen in de tuin.


Dus daalde ik de berg af om opnieuw aan de waterwerken te beginnen. Maar...... dan moest ik wel onder die boom aan de gang en de takken komen tot bijna op de grond. Trouwens, de hele boom zit vol met druivenranken. Dat vroeg om actie. En als je wat doet is het eigenlijk nog heel warm dus zweette ik als een gek.


Na twee uur is de amandelboom weer te zien. Wel hopen dat het een zoete is maar anders geeft hij in ieder geval schaduw aan de planten die ik er wil gaan zetten.

Wat kan een mens tevreden zijn na gedane arbeid.

Met groeten Ton

maandag 14 augustus 2017

De tranen van San Lorenzo

Alles valt behalve de sterren.

Enkele jaren geleden zei een van onze buren hier in Spanje: you can smell autumn.
Ja, ja dachten wij toen, half augustus en het is nog 35 graden. Niks herfst.

Maar de wijnstokken halen het bladgroen al uit de bladeren waardoor ze prachtig beginnen te kleuren.


En het is al een dag of drie met 30 graden best wel 'koel'. En het rook vanmorgen onmiskenbaar naar...... herfst. Een beetje van dat klamme natte, net nog niet dat muffe van paddenstoelen maar onmiskenbaar iets nieuws in de lucht dat er gisteren nog niet leek te zijn.

De Jasmijn strooit gul met uitgebloeide bloemetjes en dooie blaadjes.


Ook de oude amandelbomen op ons perceel laten hun noten makkelijk los.
Dat we het perceel net hadden gekocht ging ik als eerste eens keuren of de amandelen wel zoet waren. Dit in tegenstelling tot bittere amnadelen die te veel oxaal zuur bevatten. En oei, pech want ze waren heel bitter.
Omdat mijn eigen jonge boompje zulke lekkere noten heeft wilde ik toch nog wel eens kijken of er tussen de oude amandel bomen toch niet ergens een met zoete amandelen zou zijn. En ja.


Ik ging als een volleerd Spanjaard met een stok en kleed de berg af, spreidde het kleed onder de boom uit en sloeg er met een lange stok de noten uit. 
Gaat goed en omdat ik er niet van hoef te leven hoefde ik ook niet al te secuur te zijn. Dus: zitten de hoogste noten nog in de boom, gooide ik de amandelen waar het vlies nog te vast aan zat weg en heb de noten die naast het kleed vielen laten liggen.

Ik heb nu van drie bomen noten en alle drie hebben ze een andere vorm.


Tja en er zijn vier verschillende soorten te zien maar dat komt omdat ik de drie linksboven uit de boomgaard van een Spaanse boer raapte. Duidelijk wordt dat de amandelen van de professionele kweker groter zijn. 

De afgelopen drie dagen is het al een beetje fris. Dat is op zich niet zo erg maar wel dat elke avond dikke wolken het land komen opdrijven en de normaal gesproken heldere en donkere lucht onzichtbaar is. Dus ook gisteravond niet één traan van San Lorenzo zien vallen. Want zo noemt men de Perseiden hier.
De laatste twee jaar was ik steeds mazzel met het zien van de Perseiden op Texel maar ik verheugde me echt op het spektakel in Spanje. Want hier hebben we een prachtige ruime blik op een groot deel van de hemel. Zelfs de buren werken mee en hebben de buitenverlichting gedeeltelijk uitgedaan. Nu wordt dat effect teniet gedaan door een storende maan. 
Maar klagen doe ik niet en heb vanavond nog een laatste kans maar....de eerste wolken zijn al in aantocht.

Met groeten Ton


vrijdag 11 augustus 2017

Olifantsoor

Met 65% kans op 0,8 mm regen.

Dat was de weersvoorspelling van gisteren. 

Het gaat wel wat meer bewolken, zei mijn eigen Pelleboer gistermiddag. En inderdaad zo tegen zonsondergang was de hele hemel bewolkt. Zou je net zien want rond deze dagen zijn niet alleen de Perseiden waar ik het druk mee heb maar ook met de ondergaande zon die precies tussen Las Tetas doorgaat. Ik vind dat altijd een mooi gezicht als de gloeiende schijf precies boven het kuiltje lijkt stil te hangen voordat ze er achter verdwijnt.
Maar ja, die bewolking. 


Gelukkig was er nog net een streepje heldere lucht zodat ik mijn favoriete zonsondergang kon fotograferen.


Zo zag het er in 2010 uit.


Anyway: gisteravond kwam er een bericht op FB voorbij: het spettert. Ik rende naar buiten maar in mijn beleving was het slechts mist.
Midden in de nacht regende het toch even. Niet dat ik daar wakker van werd maar van de bijgaande sterke wind.
Vanmorgen zag het er prachtig uit en rook het heerlijk opgefrist. 
Snel kijken hoe diep het regenwater de grond was in gekomen. Nou niet dus. Ik kon slechts de inmiddels gedroogde druppels op de stoffige aarde zien liggen.
En zo zijn de Spaanse voorspellingen dus zeer betrouwbaar.


Op mijn gisteren gelapte ramen was trouwens meer van de regen te zien: aangekoekt stof.


Een paar maanden geleden nam ik van de vuilnisplaats verschillende planten mee. Onder andere een knolletje waaraan een piepklein groen puntje te zien was. Zo'n knolletje kan ik gewoon niet wegdoen, potte hem netjes op en hij liep keurig uit. Inmiddels ziet ie er zo uit


Maar wat is het?

Gelukkig is er FB want vanmiddag kwam er post voorbij over Taro knollen. En uit een Taro knol komt een plant die Olifantsoor heet en die familie is van de aronskelken. En dus heb ik blijkbaar een Taro knol meegenomen. Wel leuk is dat we die planten heel vaak in Japan zagen want de knol wordt daar veel gegeten.


Dit is het knolletje met daarnaast de uitlopers.

Met groeten Ton