vrijdag 30 oktober 2015

Gescheiden

Gelukkig alleen van tafel en bed en alleen de komende drie weken.

Omdat het maandag zulk prachtig weer was en het dinsdag nog mooier zou worden, wilde ik een rondje Texel fietsen. 
Alleen en met een lekker tempo om het luie zweet er even uit te fietsen.
Spulletjes allemaal klaar gelegd, banden opgepompt en banaantjes gekocht. Is het dinsdag koud en mistig. Geen zin in dus dan maar met het fototoestel een rondje wandelen.



's Middags werd het pas zonnig en liep ik weer in mijn hummetje op de Hors.


En wat is het daar toch mooi. Altijd wat te zien.

Vandaag zijn de, voorlopig, laatste gasten uit huis nummer 1 vertrokken zodat we er zelf ook weer eens lekker gebruik van kunnen maken, vrienden kunnen bezoeken en de haard kunnen branden.
En over de gasten: ik kan niet anders zeggen dan dat ze keurig met onze spullen zijn omgegaan. 
Tuurlijk zijn er wat glazen en kopjes gebroken waarvan sommigen zijn vervangen en sommigen gewoon zijn verdwenen. 

De laatste weken was ik wel een beetje aan het toegroeien om weer wat vaker in Heiloo te zijn.
Dus heb ik de Cycas die ik op Texel had, mee terug genomen omdat hier in de serre de groei omstandigheden wel beter zijn.
Ze staan hier warmer en lichter.


Wat wel duidelijk is dat na een seizoen van verhuren wat extra onderhoud nodig is en niet alleen binnen.

Met groeten Ton

maandag 26 oktober 2015

Achtenvijftigste levensjaar



Tuurlijk begint inmiddels ook mijn vel ruim te worden. Moet ik er 's nachts uit om te plassen. Is een audiohulpstuk in zicht en draag ik een bril. 
Maar wie geen ongemak wil van de ouderdom, moet jong sterven.

Ik ga voor 95 met mijn eigen tanden. 

Zonder zeuren.

Met groeten Ton




zondag 25 oktober 2015

Betrapt

Als we aan tafel zitten met een bord hutspot voor ons, mis ik iets zuurs. Ik sta op en pak de pot met Hellman's mayonaise en zet die op tafel.
Dat kan wel zegt Rick. We hebben keurig gegeten vandaag. Niets gesnoept op dat stukkie 78% chocolade na.
Nou ik heb drie speculaasje gegeten in het Hospice.
En de lunch? vroeg Rick.
Uh,...
Ja!
Nou uh twee sneetjes met boter en hagelslag
Dikke laag zeker?
Oempf.


Op FB kwam een bericht voorbij om als uitdaging een maand lang geen zakjes en pakjs te gebruiken als je kookt.
Nu probeer ik daar ook al wel op te letten omdat in alle kant en klare producten zoveel suiker, zout en vet zit.
Maar die ontzettend bremzoute vette mayo kunnen we niet laten staan.

Vanmiddag nog een fikse wandeling gemaakt. Op de terugweg door het duin stond dit paard wel heel parmantig te zijn.


Met groeten Ton

zaterdag 24 oktober 2015

Aan een zijden draadje

Tuurlijk keek ik afgelopen week naar Heel Nederland kijkt sterren.
En natuurlijk stond ik elke dag vroeg op om naar de dansende planeten te kijken om vervolgens niets te zien vanwege de bewolking. Nou ja, deze twee sterren dan maar gekiekt.


Vammorgen wederom naar de overkant. Rick had een vergadering van het genootschap van Jacobus en ik had  een afspraak om de vijver op te schonen van een kennis om mijn wachttijd nuttig te maken.
Maar voor die vijver had ik slechts een kwartier nodig. Wel nog een uur koffie met koek en lekker kletsen. 

Vervolgens een rondje door het dorp voor mooi gekleurd herfstblad.


Omdat we pas om drie uur een afspraak voor de Japanse les hadden was er tijd genoeg voor een lunch in Egmond aan Zee.
Oei, wel druk zeg, zei Rick toen we het dorp binnen reden.
Kom op, voor ons is er een plaats.
Maar de hele boulevard stond vol.


Op de laatste parkeerplek bij de JC van Speijk vuurtoren na dan.


In het gelijknamige restaurant een heerlijke lunch.

De Japanse lerares stuurde ons een paar weken geleden met het leren van eenvoudige zinnetjes naar huis.  "Japanners vinden het geweldig al kan je maar één zinnetje". 
Maar daar was Rick het niet helemaal mee eens en bij thuiskomst is ie het internet opgedoken voor Apps om de Japans tekens te leren.
Het Japans bestaat uit twee soorten alfabetten het Hiragana en het Katakana, ieder bestaande uit 46 tekens en daarbij nog ongeveer 7500 chinesekarakters. 
Een beetje veel dus maar we hebben een speelse app gedownload en Rick kan nu Hiragana lezen en ik Katakana. Jammer alleen dat je dan nog niet weet wat de woorden betekenen.
In iedergeval was ze helemaal verrast en we kregen leesoefeningen mee.


Bij thuiskomst lag een van mijn stenen slingers in de pot met cycas. Het draadje blijkbaar toch te dun.



Een heerlijke dag gehad.

Met groeten Ton

vrijdag 23 oktober 2015

Haartje

Het jaargetijde van de koude voeten is weer aangebroken. En Rick is daar heel gevoelig voor.
Eigenlijk moet ik zeggen dat ik daar erg gevoelig voor ben want koude voeten die in bed tegen je worden aangeduwd zijn tien keer kouder dan de heersende temperatuur.
Ja, maar jij hebt toch altijd warm? wordt er dan tegen me gezegd als ik protesteer.

Jaren geleden heb ik daarom met donsgevulde sloffen gekocht en die werken geweldig. Het is wel zo dat hij die pas mag uittrekken op het moment dat ie in bed stapt. Geen seconde eerder want dan is het effect volledig verdwenen. Hoe dat kan? Geen idee.

Vanmorgen in huis nummer 1 voor de ontvangst van de gasten en natuurlijk meteen de sloffen uit de kast gehaald en in een plasticzak gestopt. 

Eenmaal thuis op Texel druk ik Rick het pakketje in zijn handen.
O, wat lekker.  Ahhhh, Snoebadoeb is ook mee.


Inderdaad. Grote witte staartharen zitten er onder de zool. En of je het gelooft of niet. Wat kreeg ik vanmorgen op mijn FBwall? 


Met groeten Ton


woensdag 21 oktober 2015

Uit de ouwe doos

Vorige week liet een vriendin wat foto's zien op haar telefoon. 
Hoe heb jij al die ouwe foto's op je telefoon gekregen, vroeg ik haar.
Nou, gewoon, heb een foto van een foto gemaakt.

Twee jaar geleden tijdens de grote opruimwoede heb ik ongeveer 80% van mijn foto's weggegooid en wilde van de overgebleven kiekjes een nieuw boek maken. Maar ach, zo'n klusje blijft bij mij nog wel eens liggen. 
Nu, met de mogelijkheid van de nieuwe techniek heb ik de plasticzak met foto's meegenomen en ben begonnen met het fotograferen maar.......... Is er een bewerkingsprogramma die het geheel wat scherper kan krijgen? 

1967. Toen was ik al 'in to gardening'. Ik had een zonnebloempitje  gekregen en nadat die opkwam, mat ik elke dag hoe groot ie was gegroeid. Natuurlijk had ik aan het einde van de zomer een trapje nodig. De foto is gemaakt vanuit een slaapkamer.


December '67. Ik speelde pas een half jaar een bugle en mocht toch al meespelen in het jeugdorkest voor de intocht van Sinterklaas.


Kijk en vanmorgen was de drang te sterk en ging ik lekker naar de Hors en maakte een foto tijdens de enige Sunny Spell die er was en ongeveer tien seconden duurde.


En eindelijk vond ik weer eens iets fossielachtigs. Nou ja het is eigenlijk geen fossiel, slechts de afdruk van een fossiel.



Met groeten Ton

dinsdag 20 oktober 2015

Sturen

Een patroon begint zich af te tekenen.

Zeg, kan je al wat zeggen over het menu vanavond?
Ja ik heb gehakt en broccoli.

Na de festiviteiten van afgelopen zaterdag heb ik het huis weer schoon achtergelaten voor de gasten van vrijdag. Ook de slingers en ballonnen die ik anders een week laat hangen moesten worden opgeruimd.
Dat kostte me trouwens wel moeite want in vorige jaren bracht ik de ballonnen naar mijn zus die drie november jarig was.
Nee, hoor, zei ze altijd, ik ga niet zelf ballonnen ophangen voor mijn eigen verjaardag. Dus nam ik ze altijd voor haar mee als ik op verjaarsvisite kwam.
En ook hoefde ik geen rekening te houden met poor Egbert. Die was bang van ballonnen en kroop helemaal in zijn mandje als er een ploft. Ik kon me dus overgeven aan een ballondoorprikfrenzy.
En daar werd ik dan wel weer blij van.


Eenmaal op de boot naar Texel kreeg ik een telefoontje.
Zeg, is het misschien een idee om naar paal 12 te gaan voor een lamsburger?
Tuurlijk. Geen zin in broccoli?
Uh, nee.
Wil ik in de toekomst uit eten koop ik gewoon broccoli, bloemkool of witlof. Succes verzekerd.

Dus zaten we weer lekker vakantie te vieren. Eerst een wijntje en een bittergarnituur.


Daarna de lamsburger en ijs met caramelblokjes toe. En als klap op de vuurpijl een prachtige zonsondergang. 







En nu? Nu zitten we op de boot om de auto van een illegale parkeerplek te halen. Dus ren ik in Den Helder even snel de boot af, verzet de auto en sprint terug het schip weer op.

Met groeten Ton

zondag 18 oktober 2015

Ach, principes

Als je je verjaardag thuis wilt vieren moet je het huis wel tijdig uit de verhuur halen, zei Rick.
Ach zo'n vaart loopt het niet in Oktober.
Dus werd het geboekt en had ik een probleem want ik vier mijn verjaardag in principe altijd op de exacte dag.


Zo vierden we dan gisteren mijn pseudoverjaardag. 
Ach, aan niets was te merken dat het dé dag niet was. Net zo leuk, druk, en gezellig. En toen werd ik wel even op de feit gedrukt dat ik het eigenlijk in huis één wel heel leuk vind. Vertrouwde omgeving, lekker veel bomen, leuke buren, vrienden en kennissen bij de hand en altijd wel een klusje te doen in en om de woning. En niet te vergeten de houtkachel en de heerlijke slaapzolder. Om over het burlend hert dat soms in mijn droom doordrong niet te spreken. Net als trouwens de vliegtuigen, voorbijknetterende brommertjes en een startende auto. 

Met groeten Ton





woensdag 14 oktober 2015

Forenzen

Omdat Rick geen zin had om vier dagen in de week van en naar Texel te moeten reizen zijn we naar het eiland verhuisd. En ik kan niet anders zeggen dat ik het er heerlijk vind. Zeker nu ik vrijwilligerswerk in het Hospice kan doen, jut en de beheerder van De Potvis help. Ik begin mijn draai te vinden.

Nu is het de omgekeerde wereld en ben ik degene die forenst.
Dus zat ik vanmorgen wederom op de boot naar de overkant te genieten van het weidse uitzicht.


Eenmaal in huis nummer 1 eerst de tuin maar eens aanpakken. De pompoenen oogsten en als niet voetbal liefhebber, kon ik een mooie compositie van mijn lievelingskleur maken. Zelfs de zon werkte mee en liet als teken dat het goed was een streepje licht vallen.


De sperziebonen uit de grond trekken is een fluitje van een cent maar om vervolgens de planten van de bamboestokken te krijgen kostte me een half uur. Wel heb ik behoorlijk wat zaden veilig gesteld voor volgend jaar want ik kan niet anders zeggen dat het een goed soort was met heerlijke bonen.

De gele frambozen dragen nog steeds vruchten en best veel. Nadat ik ze had geplukt kwam ik op het idee om al het zomerfruit dat ik steeds op de vrijdagen had ingevroren te verwerken tot jam. Rabarber, rode bessen, zwarte bessen, thaiberries, bramen en 9 pruimen. De laatsten zijn de eerste vruchten van het boompje dat ik drie jaar geleden plantte.
Eigenlijk een heel zomers klusje dat me even terugbracht naar warm en zonnig weer. 
Met 12 potten als resultaat die morgen meegaan naar Texel. 


Wij zullen geen scheurbuik krijgen.

Met groeten Ton








zondag 11 oktober 2015

Net niet

Las vrijdag ergens: praat eens met een asielzoeker in plaats van over een asiel zoeker.

We kregen vrijdag gasten in onze eilandresidentie. 

Nu had ik zelf nog een paar klusjes op de vaste wal dus dacht ik dat het wel leuk zou zijn om als verrassing samen de boot naar Texel te nemen.
Wij nemen de boot van half zes, werd er gewhatsapped en daar paste ik mijn schema op aan.
Dus stond ik om tien voor half zes keurig bij de boot om op mijn telefoon te zien "We gaan het net niet redden denk ik." 
Shit, is dan mijn eerste gedachte, sta ik hier een uur voor Jan met de korte achternaam. De tweede gedachte was: kom, niet zo somber. Misschien redden ze het net.
Dus toen ik op de boot stond had ik zicht op de binnenkomende auto's. En ja hoor daar zag ik de bestelbus aankomen. Nadat het kaartje was gekocht ging de slagboom open en zag ik dat er even flink vaart werd gemaakt om in een ooghoek te zien dat de slagboom bij de boot gesloten werd.
We konden nog wel zwaaien.
Oe, net een klaine seconde te lat. Ies jammer, zei de man die naast me op de achterplecht stond.
Ja, zo gaat dat in het leven. Vervolgens hadden we een heel leuk gesprek. Man kwam uit Irak. Woont hier al 15 jaar en 'iek ben elk dag dankbar' en Texel vind hij de mooiste plek van heel Nederland.
En als de helft van wat hij vertelde over het leven in Irak waar is zou ik hem ook gesmeerd zijn.


Iets verlaat zaten we later heerlijk te smikkelen in onze favoriete srtandtent om zo tegen een uur of elf naar Den Burg te gaan voor het bleusfestival. Met gasten doe je weer dingen waar je zelf niet aan zou denken.

De volgende dag natuurlijk naar het strand voor een fikse wandeling en een lunch met een heerlijk broodje geserveerd met friet.

Ik weet niet waaraan het ligt. Is het Texel of zijn het de gasten maar ze willen niet naar huis.
Ook deze vrienden vroegen of er niet een nachie bijgeboekt kon worden. Alles is te regelen, roep ik dan en na de beheerder gebeld te hebben konden ze blijven.

Inmiddels is de rust hier weer gekeerd en kon ik vanmiddag nog FF jutten. Nou, eigenlijk heb ik meer gefotografeerd.








Met groeten Ton

woensdag 7 oktober 2015

Kleur voor wie het wil zien


Vandaag zou ik de beheerder van het complex helpen maar die stond om zeven uur aan de deur om te melden dat hij een klus in Den Burg had.

En dan ben ik blij met mijn 'extra' vrije dag. Wonderlijk toch hoe die gedachten van mij werken. Alsof ik niet altijd vrij ben.
In ieder geval ging ik vroeg op pad. Het zonnetje scheen nog, dat zou niet lang duren, en omdat het herfst is zocht ik naar paddenstoelen en vond dit gele dingetje. ( heb even gegoogeld: het zou een geel wasplaatje kunnen zijn)


Op de Hors deed ik een experiment. Als je een punt op de horizon neemt en dat goed in de gaten houdt, de pas er stevig inhoudt, zou je daar in een rechte lijn naar toe moeten kunnen lopen. Toch?


Vanmidddag maar eens naar de Veerhaven gelopen. Daar had ik sinds de dood van Egbert eigenlijk geen zin meer in. Maar omdat ze in de haven onderhoud verrichten aan dukdalven en andere dingen waarvan ik niet weet hoe het heet, wilde ik een paar foto's maken. Die waren bijzonder oninterresant dus werden het de mannen van de marine. 

Een beetje grijs op de nationale driekleur na dan.


Het grote schip op de achtergrond ligt er al de hele dag. Ook vanmorgen toen ik op de Hors liep. Ik kon de verbrandings gassen van de stookolie goed ruiken en net als met stations, ruiken schepen waarschijnlijk over de hele wereld hetzelfde.

Met groeten Ton

dinsdag 6 oktober 2015

Nuttig

Ach wat doet een mens in een week?

s' Morgens vroeg met het fototoestel op pad.


De telelensfunctie werkt goed: je kan de veren tellen.


Wonderlijk genoeg zijn het afgelopen half jaar de rood witte paaltjes aan mijn aandacht ontsnapt.


Krijg ik een FB bericht: ga naar buiten en geniet van het avondrood.


En dan zit er alleen een nachie tussen en is dit de zonsopgang. s'Morgens vroeg op de boot naar Alkmaar voor de Pelgrimsdag.


Zondag lekker jutten op de Hors. Weinig te vinden wel een leuke foto van aangespoeld riet.


En ja, het seizoen is bijna over. De huisjes zijnn van het strand af.


Een nieuw seizoen komt eraan. Kom maar op met die stormen.

Vandaag de eerste inzet gehad in het Hospice van Texel. 


Met groeten Ton