Het boek van Ap Dijksterhuis dient nog steeds tot inspiratie.
De weg naar geluk is eigenlijk helemaal niet zo moeilijk. Je kan er zelf een hele boel aan doen.
Je wordt onder andere gelukkig van dingen dóen, gesprekken hebben met mensen, complimenten geven en nog wat van die dingen.
Vanmorgen zaten we weer in de hoek van het gebouw in het zonnetje. Onder de brievenbussen.
In onze postbus zit een pakketje. Dat weten we. En dat pakketje krijgen we er niet uit.
Want? Als we morgen naar Nijmegen vertrekken komt zus in ons appartement.
Hoe doen we dat met de sleutel? vroeg ze vorig weekend.
Wij zijn in Heiloo dus als je wilt kan je die komen halen.
Dat deed ze en kreeg de sleutel van Rick.
Hebben jullie al in de postbus gekeken? Stond er in het mailtje dat we kregen van de Zinco sopraan.
Geef je sleutelbos even dan kijk in de de bus.
Oei maar dat sleuteltje zit aan het bosje dat ik aan je zus heb gegeven.
Dus al bijna de hele week bedwing ik mijn nieuwsgierigheid. Maar vanmorgen, zittend in de nabijheid van die bus, zin ik op een oplossing.
Ik probeer het met een stukje hout met plakband. Nee.
Een stuk duckt tape en het ijzeren hengsel van een emmer. Ook niet.
Dan buig ik het hengsel en maak er met een tang een haakje aan en wurm dat door de gleuf. Ik krijg de zware enveloppe van de bodem af. Maar dan? Ik kan een hoekje vastknellen tussen duim en wijsvinger. En nu? Ik frommel met het ijzerdraad net zolang tot de enveloppe op hoogte van de gleuf is zodat ik hem naar buiten kan trekken.
Joepie, snel maak ik het open. Zitten er twee zwarte mappen in met een verslag en foto's van het Zinco concert.
Dat is op zich al leuk maar helemaal blij werd ik van iets doen, dat dan ook nog leidt tot blijdschap bij Rick en we ook de maker van het boekje kunnen gaan bedanken.
Vervolgens komt de achter buurman zijn schapen voeren. Hij is ook de eigenaar van de koeien.
Ik moet een drempel over maar stap op hem af en maak een praatje over koetjes en kalfjes.
Man is helemaal blij verrast. Vertelt honderduit over zijn Gasconne koeien, een ras dat uit de Pyreneen komt. Als ze kalfjes hebben zijn ze gevaarlijk hoor en als boeren zijn we verplicht om de kalfjes binnen een uur te oormerken.
Vorig jaar maakte ik deze foto en daar is toch van gevaar niets te zien zou je zeggen
Deze is van 14 juni.
Ook niet verkeerd. Wel schijnt het vlees heel lekker te zijn.
Met groeten Ton
