En vroeg op waren we. Maar gaan we dan aan het hek verder of gaan we wandelen naar El Acebuchal voor de taart?
Dat werd het laatste natuurlijk.
En als het zo warm is lijkt het immer stromende beekje in het dal, koeler dan het wellicht in werkelijkheid is. Wij stelden ons voor dat als we hier als zeventigers wonen op het heetst van de zomer hier verkoeling komen zoeken.
Ik ben dan altijd vertederd om die kwetsbare varentjes te zien die het in dit microklimaat helemaal naar de zin hebben.
In het voormalig verlaten dorpje koos Rick voor de tres chocolates en ik nam een stuk yoghurttaart.
Voldoende calorieën om na twaalf kilometer wandelen, bij thuiskomst, direct door te gaan met het hek. Gelukkig was het niet al te heet. Bij 29 graden bleef het kwik steken en de luchtvochtigheid was ook wat lager. Dat zorgde er trouwens niet voor dat ik minder mopperde over de werkzaamheden. Op een helling werkzaamheden verrichten die je al een keer eerder hebt gedaan en nu opnieuw moet doen in slopende hitte met een overbelaste pols van het gehak van gisteren. Nee ik had al mijn filosofische gedachten en vooral Rick nodig om mezelf een beetje in toom te houden.
Maar eind goed, al goed.
Het werk is op een oortje na gevild. We komen een stuk ijzerdraad te kort dus zijn we uitgewerkt tot morgen de ferreteria opengaat.
Eigenlijk zorgt een verandering, al of niet opgelegd, voor een verbreding van je horizon. In dit geval letterlijk. Want met de nieuw gegraven weg hebben we een nieuw plekje om te zitten met een daarbij horend nieuw uitzicht.
Als we daar zitten bedenk ik me dat het wellicht een passend moment is om even stil te staan dat het hele gedoe met rechtszaken achter de rug is.
Ik loop naar de keuken, pak een fles witte wijn en een paar stukjs kaas.
We proosten op de toekomst en spreken de hoop uit dat de relatie met de buren normaliseert.
En als je dan toch in de mood bent snoei je meteen een paar takken van de Algarobbo af omdat Rick er graag onderdoor wil kijken.
De kruin lijkt wel te zweven.
Een nadeel van alle graafwerzaamheden is er wel. Stof, veel stof.
Maar dat zie je alleen als je binnen zit en dat doen we niet veel.
Met groeten Ton
