Als ik weer eens mopperend door de tuin loop en commentaar geef op de dingen die ik niet mooi vind zegt Rick altijd: wees nou eens tevreden met het resultaat.
Nou ja, mijn eigen werk wordt door mezelf zeer kritisch bekeken.
Nou uh, afgebrand eigenlijk. Er zijn veel zaken die beter hadden gekund. Soms wat verfijnder in het kleurgebruik en de bladvorm combinaties. Soms wat consequenter in het uitvoeren van een idee. En dan ook nog dat planten, bomen en struiken nog wel eens veel te dicht op elkaar zijn geplant.
Hovenier van niks, denk ik dan.
Toch ben ik wel een soort van tevreden over al het werk dat ik heb verzet en dat er een grote tuin is met inmiddels veel planten, struiken en bomen. En dat is gezien dit klimaat dat niet in mijn genen zit een goed resultaat. Dat resultaat groeit nog steeds ook al doe ik bijna geen grote nieuwe aanpassingen of aanplantingen meer. Verhoudingen worden evenwichtiger nu de bomen hoger zijn en er schaduw ontstaat waar kwetsbaarder planten geplant kunnen worden.
In het begin stonden er nagenoeg alleen maar bomen, struiken en vetplanten. Weinig bloei dus en derhalve minder interessant.
Kregen we in het begin meestal complimenten over het uitzicht en daarnaast nog opmerking over de tuin, is het nu vaak andersom.
Het lijkt wel een park, kreeg ik laastst te horen. Of: mijn hemel, wat heb jij een berg werk verzet. Prachtig.
Vanmiddag hadden we de Deense buren op de lunch. Zij zijn hier vanwege Covid al langere tijd niet geweest en ik kreeg meteen complimenten over de tuin.
Altijd leuk. En misschien kan ik wat milder naar mezelf zijn en geloven dat de complimenten gemeend zijn.
Ook gaven ze een opmerking over de heerlijke geur die op het overdekte terras te ruiken was.
Pittosporum tobira. En hij ruikt ook goddelijk. Komt oorspronkelijk uit Azië.
Dat hij zo lekker rook wist ik niet ten tijde van de aankoop. Ik kwam daar pas achter tijdens onze pelgrimstocht op Shikoku in Japan. Daar stonden hele bossen vol met deze struiken en wat was dat een feest. Heerlijke frisse geur met een vleugje citroen.
Hier staat hij pal onder het terras tegen de muur en bloeit pas een jaar of vier en dat doet hij nu.
Een andere geurende plant is de Jasmijn die over de pergola groeit. Die bloeit pas in de zomer en is een echte jasmijn met een zwaarder parfum.
Hij maakt wel dat Rick elke ochtend het terras veegt om de bloemblaadjes te verwijderen.
Met zijn verjaardag vroeg een vriendin of ik nog een kadootje wist voor Rick’s verjaardag.
Tuurlijk wist ik dat: geef maar een Jasminum polyanthum.
En dat is deze jongen. Hij bloeit hier als eerste geurende plant maar vanwege de recente verplanting is hij daar nu al wel mee gestopt.
Dan staat er ook nog een Dame de la Noche of Cestrum nocturnum. In een container op het terras.
Deze dame geurt zoals de naam als zegt ‘s avonds en ‘s nachts. Maar is dan ook wel zeer aanwezig.
En wat het extra lekker maakt is dat ik ze allemaal weer kán ruiken.
Met groeten Ton
2 opmerkingen:
Toen jij over die geurende planten begon, dacht ik al: zou het? Wat fijn voor je, je reuk terug. Ga je er vast extra van genieten -- en ook van je maaltijden? -- als je weer op trektocht (pardon, bedevaart) gaat.
Hoi Petra, Ik ben blij dat de geir en smaak weer terug zijn , al een tijd hoor, maar het is niet meer zo goed als het was. Met groetenTon
Een reactie posten