Er kwam een appie binnen met de vraag of we meegingen naar Cómpeta voor de processie. Nu hadden we eigenlijk bedacht om de processie van zondagochtend in Nerja te zien maar een uitnodiging nodigt uit en dus gingen we mee.
Toen we zo tegen 21.00 uur in het dorp kwamen was het er al best druk terwijl de processie om 22.00 uur zou starten en…….dat wordt meestal echt wel een uurtje later. We dronken dus wat op het plein en hielden de voorbereidingen goed in de gaten.
Zo tegen elven gingen de kerkdeuren open en kwamen de tronos een voor een naar buiten. Een beetje lastig te fotograferen in het donker dus is dit meer een sfeer impressie.
Het blijft wonderlijk en indrukwekkend en ik ben dan ook meerdere keren geraakt. Wellicht ook door de band die prachtig muziek maakte.
Zo tegen twee uur vannacht waren we thuis en derhalve vandaag wat landerig. Tja, zo laat naar bed is ons niet gewoon. Of worden we gewoon te oud voor dit soort fratsen?
De zonnekracht is in een paar dagen fors gestegen en we zitten dus alweer in schaduw van acacia en het nieuwe afdak. Het is al bijna weer te heet om wat te doen. Klinkt wel heel dramatisch. Wel dramatisch is het voor de sappig groene planten zoals de Oost- Indische kers.
Die begint al te verwelken waar ze in de zon staat en dat heeft nog niets te maken met droogte want de aarde is na de regens nog voldoende vochtig. Het is meer dat de wortels niet in staat zijn om de verdamping bij te houden waardoor de plant uitdroogt.
Op een plaats wat meer in de schaduw is er geen vuiltje aan de lucht.
De gele plantjes die ik gisteren plantte hebben het zwaar en voor hen heb ik instant schaduw gecreëerd.
Een plastic krat eroverheen gezet en er bovenop nog wat dennennaalden gestrooid. Mocht het onvoldoende zijn dan in het najaar een nieuwe poging doen.
Deze jongens zijn daarentegen helemaal in hun element.
Carpobrotus of Hottentotvijg.
Maar ook dit kleine kruipertje ligt heerlijk te bakken in de zon.
Wat doet die witteblauweregen het mooi hè, zei Rick vanmorgen. En hij doet het ook goed. Nadat hij vorig jaar voor het eerst weer eens een flinke groeispurt maakte, bloeit hij nu prachtig.
Trrrrromgerrrroffelllllll. Tadaaaaaaaaaa.
Ik durf het nog bijna niet te geloven maar het lijkt erop dat er zich toch echt mini sinaasappeltjes aan het ontwikkelen zijn. We hebben het universum gevraagd voor 15 vruchten.
Nu is het lastig te zien of een bloem is bestoven of niet. Er ontstaat altijd een verdikking. Pas na een tijdje is te zien dat dat vruchtbeginsel dikker wordt maar ook dat het donkergroen kleurt.
En dat is nu net wat er op de foto te zien is. De meeste vruchtbeginseltjes zijn gelig en klein op één na want die is donkergroen en groter.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten