Vier jaar getijden in een maand, stond er op een Spaanse nieuwssite, sneeuw, storm, en nu zomerse temperaturen.
En ja, ik kan het beamen. De afgelopen dagen veel wind en ook hier hadden we eerder vorst, maar vanmorgen was het bijna windstil en voelde het warm aan.
De hogere luchtlagen zijn nog koud vandaar de lenswolken maar het was een prachtig gezicht.
Ik lees en kijk video’s over het regenereren van uitgeputte grond. Je moet toch wat tijdens de Toque de Queda of te wel de avondklok. Die heerst hier al maanden en ik heb nog niets gehoord van massaal geplunderde winkels of gesloopte stations. Wel is er inmiddels een torenhoge incidentie dus de maatregelen worden blijkbaar toch ook hier niet helemaal opgevolgd.
Onze gemeente is nog steeds open maar daar hebben we niet zoveel aan omdat het net zich sluit. Bijna alle omringende dorpen zijn in perimetrale lockdown en daar zijn we dus niet welkom. We kunnen nog wel naar Nerja en daar gaan we dan morgen boodschappen doen bij de LIDL. Cómpeta zit nog slechts een paar besmettingen af om ook in lockdown te gaan wat donderdag duidelijk wordt.
We voelen ons bevoorrecht om op een rustige ruime berg in de zon te zitten, maar het voelt toch ook af en toe wat kluizenaarsachtig aan.
Anyway.
Het valt mij al een paar jaar op dat er zoveel verschil zit in de bloeitijden van de amandelen.
Deze oude boom staat in het dal en bloeit al een dag of vier.
Met de storm van de laatste dagen waaiden de blaadjes zelfs tot op ons terras. Het verbaasde me vanmorgen dan ook om te zien hoeveel bloemen er nog in de boom zaten en hoe stevig ze toch moeten zijn in al hun fragiliteit.
Mijn vijf jaar oude amandelboom staat nog in de knop. Bovenste foto is van gisteren maar met de bijna zomerse temperatuur 21 graden
zijn de knoppen vandaag flink gegroeid. Altijd moeizaam te zien op foto’s.
En wat leerde ik van die video’s over het regenereren van de grond naast begrazings schema’s, water retentie en beplanting? Dat de modernere variëteiten van de amandelbomen later bloeien en zodoende minder kans op vorstschade hebben.
Met groeten Ton
2 opmerkingen:
't Is wel een schitterende plek voor kluizenaars. Ik zou best eens amandelbomen in bloei willen zien staan, net zo als sinaasappelbomen. Maar voorlopig leven wij als kluizenaars in Delft. Ook geen verkeerde plek, hoor.
Hoi Emie, We zijn onder de huidige omstandigheden inderdaad allemaal een soort kluizenaars. En dat is iets wat ik beslist niet ben. Ik hunker naar visite, knuffelen en vrijheid maar het is niet anders en ja: een betere plek om te kluizenaren zou ik niet weten. En voor die bloesem zijn jullie volgend jaar, Corona volente, hartelijk welkom. Met groetenTon
Een reactie posten