Moeizaam

Van  Alzey naar Speyer. 75 Kilometer maar die aanvoelden als 110.

Heerlijk geslapen op de rustige camping en pas ergens midden in de nacht kroop ik in de slaapzak.

Vanmorgen om half zeven op pad met een fleece aan. Zouden de nachten al kouder gaan worden? Voor volgende week verwachten ze in ieder geval hoge temperaturen.

Waar het aan ligt? Geen idee maar we kwamen niet echt in/op een leuke route. Veel langs doorgaande wegen en zelfs het mooie stuk onder de bomen liep tussen twee drukke wegen met het bijbehorende lawaai. Rick heeft dan nergens last van maar met mijn gedachten verpest ik mijn eigen plezier.

Geen intenties uitgesproken want zonder goed gevoel over dankbaarheid of schoonheid lukt dat niet.

Ergens halverwege deed ik tijdens een stop een tukkie van drie kwartier op een bankje in de schaduw van een Robinia pseudoacacia. En een pseudoacacia lijkt verdacht veel op een Acacia en daarmee lag ik even in gedachten in Spanje.

Wellicht tijd voor een wat kortere fietsdag want de benen en ik beginnen wat vermoeid te worden.

Inmiddels zitten we op de camping en staat de tent naast een bankje met dak dat we hebben ingericht als onze huiskamer voor een avond. Wat kan een mens blij zijn met een zitplaats.

Over huiskamertjes gesproken. 

Zegt Rick gisteren: eigenlijk voelt de fiets aan als een eigen plekje in de wereld. Een soort kantoor van waaruit ik de reis bestuur. Eigenlijk zoals Henk Wijngaard ooit zong.

De boodschappen zijn binnen en we hebben onze salade en yoghurt soldaat gemaakt.

Nu alleen nog ff een liter of twee vocht aanvullen.

Met groeten Ton