En weg is de pinpas

Van Oberderdingen naar Oeffingen. 60 Kilometer + 10 extra.

Er zijn wel wat verschillen tussen een fietstocht en een wandeltocht.

We sliepen heerlijk met de ramen open waardoor het lekker fris werd in de kamer. Toch was ik al om vijf wakker en toen was er even tijd om na te denken.

In 2019 merkte ik op dat als we ons ontbijt verorberden op een parkeerterrein bij de supermarkt er mensen waren die ons met een grote boog voorbij liepen. Waarschijnlijk werden we toen als zwervers bekeken.

Nu groeten mensen ons als we een bakje yoghurt zitten weg te werken naast een vuilnisbak waar twee fietsen staan met tassen achterop en een Iphone op het stuur.

Wandelen maakt meer indruk dan fietsen en de bereidheid tot hulp is dan ook groter bij wandelaars dan bij fietsers. Bij wandelaars begrijp je natuurlijk ook wel dat de aanwijzing dat 10 km verderop een camping is misschien wat veel is als er al 30 in de benen zitten. Wel wordt er door mensen die we spreken nog opgemerkt dat we niet op een Ebike rijden. Dat maakt nog de meeste indruk. Op een gewone fiets. Naar Rome!

Het uitzicht uit onze kamer vonden we best bijzonder. Alsof we in te  midden van de velden zaten.

Maar niks daarvan. Gewoon aan de rand van een nieuw industrieterrein.

We begonnen met een mooi stukje route. 

Daarna was de omgeving nog steeds mooi maar werd de weg wel wat drukker. 

Als we de route niet mooi vinden slaan we sinds een paar dagen gewoon een zijweg in. Maps gaat dan heftig sputteren maar na een tijdje geeft ze haar verzet op en maakt een nieuwe route. Meestal mooier maar wel wil ze ons steeds naar de kortste route, lees doorgaande weg, leiden.

Hier zijn we na behoorlijk wat klimmen door een stadje eindelijk in het open veld en toen overviel me het gevoel van grote vrijheid. 

Meteen het moment om twee intenties uit te spreken.

Voor een zoon dat de klachten afnemen en weer volledig gezond wordt.

Dat een woning voorspoedig verkocht wordt.

Wat later kochten we wat boodschappen in Freiberg am Neckar en hielden er een lange pauze.

Daarna reden we een stuk langs de rivier de Neckar. Heerlijk koel op een mooi fietspad.

De rivier loopt langs de hoge rotswand waar veel druiven op staan.

Later rijden we langs de Rems. Het grote voordeel van langs een rivier rijden is dat er geen onoverkomelijke hoogteverschillen zijn. We hadden dan ook een geweldige dag.

Tot……we in Beinsheim niet bij de kerk konden slapen. Tijdens het overleg daarover werd ook de laatste kamer in een nabijgelegen hotel geboekt. Gelukkig zijn we op de fiets want voor het enige betaalbare hotel moesten we vervolgens acht kilometer terug fietsen.

Eenmaal in het hotel miste ik mijn bankpasje. Het enige wat ik kon bedenken was dat ik het in Freiberg am Neckar in de supermarkt in het pinapparaat heb laten zitten.

Oohhh. Dus eerst nog naar de winkel gebeld, maar er was niets gevonden. Toen de pas maar geblokkeerd.

Driehonderd meter van het hotel is een supermarkt waar we onze dagelijkse salade kunnen scoren. Maar wat blijkt als we voor de deur staan: hij wordt vanaf maandag verbouwd.

Er staan nog een paar mensen voor de winkel en Rick vraag of er nog een supermarkt in de buurt is. 

Ja, zegt een man, twee kilometer verder maar de weg is lastig uit te leggen vanaf hier. Wacht maar, ik haal even wat broodjes en dan rijd ik met de auto voor jullie uit.

En dat deed hij. We voelden ons net twee ganzen die achter vader aan zwemmen. Maar het werkte zeer goed ook al waren er wel een paar ongedurige automobilisten die niet konden inhalen.

Dank aardige meneer voor de geboden hulp.

Ook al zat het aan het einde wat tegen, het humeur bleef zeer goed op peil.

Inmiddels dus weer in een hotel waar genieten van de geboden luxe van bedden en zachte handdoeken.

Met groeten Ton