Hoogte held

Een maand of twee geleden viel tijdens het schoonmaken van de koelkast het flessenrekje op de grond. Een flink nadeel van het plastictijdperk: plastic barst. En een nadeel van het consumententijdperk: als er een onderdeel kapot is kan je beter een heel nieuw apparaat kopen.

Nee meneer, die onderdelen verkopen we niet los.

Dus moest Malle Piet om hulp gevraagd worden.

Gelukkig had die nog wat plexiglas en een tube transparante kit. Maar mooi wordt het niet, zei hij erbij.

De gele streep geeft aan waar de barst loopt.

Een klein perspexplaatje tegen de de kant waar de breuk zit gezet, gele pijl, en de tussenliggende ruimte helemaal volgepropt met kit, groene pijl.

Een dag laten uitharden en hup de koelkast in. Werkt perfect alleen hing er wel een paar dagen een azijn geur in de koelkast.

Gistermiddag gingen we met vrienden uit eten aan de kust. De vrienden vertrekken volgende week naar Nederland dus wilden nog een keer ‘op restaurant’.

Heerlijk gegeten in het Nepalees restaurant en op weg naar huis stopte ik bij mijn favoriete gratis winkelplek: de vuilcontainer.

Daar lag dit leuke rekje. Precies wat we al een tijdje zoeken.

Past precies in de opening tussen de kamer en de keuken. We willen dat wat meer afgescheiden hebben. 

Bij deze.

Vanmiddag begon ik aan deel twee van de stucadoorswerkzaamheden van de pilaar.

Cement maken.

Proberen om dat cement aan de pilaar te laten plakken.

En toen dat lukte de boel netjes glad schuren.

Een stukadoor doet het beter maar ik maakte nog nooit zulk mooi stucwerk.

Langzamerhand lopen de klussen naar een einde.

En he, he, eindelijk kwam Rick’s verjaardagskado. De lang verwachte ladder. 8,5 Meter lang. En mij 7 meter te hoog.

Mijn hemel: ik krijg al lamme knieën als ik Rick op de ladder zie staan en is dit zelfs nog maar de lage kant van het huis.

Bij het posten van dit blog is de hele zijkant geschilderd door mijn hoogteheld.

Met groeten Ton