Mijn arrogante brein

Ik plant wel ff een mooie tuin aan, dacht ik, toen Los Zuecos zestien jaar geleden werd opgeleverd.

Niets was minder waar. Ik had me totaal verkeken op het klimaat. Heet, droog, harde wind, verschroeiend zonlicht en arme grond. Dat laatste is niet helemaal waar, maar voor de bouw van het huis werd eerst een meter of vijf aarde afgegraven. Zodoende bleef er een rotsachtig bouwterrein over zonder organische stof. 

In mijn arrogante brein had ik het idee dat ik met mijn Nederlandse tuinervaring het hier ‘wel even ging doen’. Geen winters, voldoende zon, een berg ruimte en een watersysteem. Dus luisterde ik ook niet echt naar mensen met meer ervaring met Spaanse tuinen. En dat kost wat. Veel planten die doodgingen, veel verloren tijd, teleurstelling en frustratie. Het meeste van de eerste aanplant overleefde het dan ook niet.

Uiteindelijk plantte ik bomen en struiken dicht bij elkaar zodat ze steun aan elkaar zouden hebben. Wel met het idee in het achterhoofd dat als de boel goed aan de groei zou gaan er uiteindelijk gesnoeid en of gerooid zou moeten gaan worden, want er is altijd de afweging tussen het breken van de wind en uitzicht. En in dat stadium zitten we nu. Het begint heerlijk luw te worden, maar beperkt in het uitzicht.

Zo zaagde ik vorig jaar een Pijnboom om die té veel schaduw gaf en ook nog eens op het middagterras. 

Vandaag zaagde ik een paar takken van een Den af zodat we weer zicht op de doorgaande weg hebben. In het rode rondje is de plaats te zien waar ik een tak heb afgezaagd. Een gruwel in de ogen van een boomchirurg want ik zaagde die tak maar voor ongeveer twee derde af. Dat deed ik met opzet om het resterende deel te gebruiken om in de boom te klimmen als ik weer denappels ga plukken voor de haard.

En.......ook al deed het pijn, je haalt niet licht een boom weg in Spanje, zeker niet als je die zelf hebt gestekt en er twaalf jaar voor hebt gezorgd,  zaagde ik ook nog een Olijfboom een meter boven de grond af. 

Barbaars.

Maar het zicht op zee is hersteld en er valt nu meer zonlicht op de plaats waar ik volgend voorjaar een paar fruitbomen ga planten.

Daarvoor groef ik drie plantgaten die ik opvulde met organisch materiaal dat daar de komende maanden lekker in kan verteren en zo de basis gaat vormen voor een goede aarde met veel wormen en ander bodemleven zoals schimmels.

Nog even een kleine irritatie.

Het keukenafval gaat normaal gesproken in een compostvat maar toen ik vorig jaar een grote composthoop maakte via de Berkely methode ging de inhoud van die compostbak op de grote hoop. Veel verteerde er maar die vermaledijde gebleekte koffiefilterzakjes bleven zichtbaar en zijn na een jaar nog steeds hagelwit en nagenoeg intact. Daarom nam ik vanuit Nederland ongebleekte filterzakjes mee naar Spanje want die verteren een stuk beter.

Ineens ging het snel: de curcuma is binnen twee dagen ingestort. Tijd om te oogsten.

Goede opbrengst denk ik. In ieder geval voldoende want zoveel curcuma gebruik ik nu ook weer niet. De donkere knollen zijn die van twee jaar geleden. De lichte zijn van dit jaar en plant ik voor volgend jaar. De donkere knollen ga ik drogen en tot poeder vermalen. Als het allemaal lukt want ik heb geen droogmachine en geen koffiemolen. Malle Pietje komt vast met een oplossing.

Met groeten Ton