We wandelden gisteren aan het einde van de middag een rondje in het natuurpark.
Zo aan het einde van de dag met het milde zonlicht schijnend door het dal, het zachte geruis van het water van het riviertje dat langs de bergwanden omhoog komt en de geur van de herfst in de lucht voelden we ons bevoorrecht en gelukkig.
Een hondje dat redelijk rustig aan de lijn wilde lopen droeg wel bij aan de vreugde en....... dat ik nog wat zaaddozen van dit leuke kleine anjertje kon bemachtigen. Bij thuiskomst bleken er in totaal maar elf zaden in te zitten. Maar als er eentje opkomt ben ik tevreden.
We zagen vanaf Los Zuecos nog net de zon ondergaan waarna we het dinner voor het eerst sinds lange tijd binnen verorberden. Want als de zon onder is gegaan is het ook meteen te koud om buiten te zitten.
Al is de kamertemperatuur nog ruim boven de 20 graden stoken we kachel elke avond even op ‘voor de gezelligheid’ maar eigenlijk gewoon omdat 23 graden soms wat killetjes aanvoelt.
31 Oktober plukte ik wat zaden van de Cycaspalm in het parkje aan de boulevard van Torre Del Mar. Helemaal blij plantte ik die in een bak en zette die boven op de oven. Ze kunnen zonder problemen drie maanden ergens neergezet worden omdat de kieming maanden kan duren. En natuurlijk kijk ik om de paar dagen toch even of het goed gaat. Dus dat deed ik ook vanmorgen. Ik trok wat grassprietjes uit en iets anders dat was ontkiemt.
En met dat ik dat laatste dingetje er uit trok wist ik wat het was: een zaailing van een Aloë.
Shit.....
Ik zaaide de aloëzaden al op 28 september en na vier weken was er niet een zaadje opgekomen. Dat kan komen vanwege de verkeerde tijd van zaaien maar ook omdat de zaden al wat ouder waren. Ik kieperde het bakje leeg en gebruikte de aarde voor de Cycaszaden. Ik blijf zuinig tenslotte. En in de afgelopen tien dagen is er dus toch een aloëzaadje uitgekomen. MAAR DAT TROK IK DUS GEWOON UIT DE GROND. En wat zegt internet: de jonge plantjes kunnen slecht tegen verplanten en daarom overleven er weinig.
Nou ja, ik zette hem weer voorzichtig terug in de aarde (in het gele rondje) en hoop maar dat het een overlever is. Hij staat er in ieder geval nu nog fris bij.
Met groeten Ton
2 opmerkingen:
Hahaha, ja dat gevoel ken ik. Wij hebben een catalpa in de tuin, die op die plek echt veel te groot werd. Bij storm was het gewoon eng. Dus werd hij tot ongeveer halverwege afgezaagd. Het leek mij namelijk wel leuk als die twee overgebleven stammen dan helemaal begroeid werden door wingerd. Leuk voor de vogels en erg mooi als de bladeren verkleuren. Ik plantte dus een jonge wingerd tegen die boom. Maar tot TWEE keer toe heb ik helemaal per ongeluk met de bladhark de toch wel dunne wortels losgetrokken. Balen! Blaadjes werden dor en we moesten wachten op het voorjaar. Na de tweede keer heb ik er maar een opbindhekje voor gezet en nu gaat het helemaal naar wens.
Hoi Griemank, Tja, zo zie je maar weer dat we helemaal niet zo uniek zijn in wat we doen. Herkenbaar dus. En goed dat je dan het geduld kunt opbrengen om weer een jaar extra te wachten tot de wingerd tot zijn recht gaat komen. Met groetenTon
Een reactie posten