Licht

Natuurlijk hoorde ik het vannacht al een keer regenen en vanmorgen spetterde het nog.

En het blijft regenen hoor, zei Rick.

Een klein streepje zonlicht scheen nog net tussen de zee en de zwarte wolken door dus met de bewolking zat het wel goed.

De combinatie zwarte wolken en oranje zonlicht deed wonderen met de elektriciteitsmast.

Ook de kleur van blad en bast onderging een metamorfose. Het universum maakt de mooiste lichtshows.

Anyway.

Het was de jaarlijkse keuring voor onze Suzie. Dus poetste Rick gisteren de binnenkant helemaal op en deed ik vandaag de buitenkant.

We checkten ook de ruitenwisservloeistof, het oliepeil, de bandenspanning en de lichten. Dus moest er vanmorgen eerst een ritje langs de garage gemaakt worden voor een nieuwe lamp. Dachten we. Maar de monteur keek, raakte een draadje aan en floep: de lamp deed het.

Wij blij en zagen het als een good omen.

Door naar het keuringsstation, in Motril deze keer omdat het station dichterbij vol zat tot half februari en we dan al weer in Nederland zijn.

Altijd een beetje nerveus. Zou ze er wel doorkomen? Begrijp ik de opdrachten wel die ik krijg van de keuringsman? 

En ja, ze kwam weer helemaal goed door de keuring en ik voerde de opdrachten goed uit (in Spanje rijd je je auto zelf over een keuringsparcour).

Helemaal blij reden we weer naar De Klompen en maakten we een tussenstop bij de supermarkt voor een tractatie. Rick een reep chocolade en ik een zakje pinda's.

Maar eerst kijken hoeveel water er in de regenmeter zat. 24 Millimeter. Kijk, daar werd ik nog blijer van en het regende nog steeds.

Soms ging het zelfs hard regenen en om half vijf zat er 35 millimeter in en werd het droog.

Na het overlijden van de oude buurman in september, kwam vanmiddag zijn zoon, als nieuwe eigenaar, voor een gesprek. De afgelopen jaren verliep het contact niet altijd vlekkeloos en we zien dit als een nieuwe start.

Hoe blij kan een mens worden?

Met groeten Ton