Ik kan mezelf duidelijk horen praten. Tegen mezelf dan he. Die nooit aflatende interne monoloog.
Dat stemmetje dat door sommigen ‘de papegaai op mijn schouder wordt genoemd’ of een aapje. Maakt ook niet uit hoe je het noemt want het neemt steeds een andere vorm aan.
Vandaag was het mijn vader die sprak. Als bollenkweker was er altijd de strijd tegen het onkruid. Alles wat geen bloembol was viel in de categorie onkruid en diende met wortel en tak uitgeroeid te worden.
Sinds de gasten weg zijn stortte ik me op het onkruid. Ik hoorde mijn vader al een paar dagen zeggen: zeg jongen, ga je nog wat aan dat vuil doen? Want zo zeiden de kwekers dat. Als er onkruid tussen de bollen stond werd dat vuil genoemd.
Maarrrrrrrrrr ik ben ongehoorzaam aan het worden.
Onkruiden zijn de eerste of pioniersplanten in de begroeiing van kaal land. Die begroeiing gaat in stadia van kruidachtigen naar eindstadium bos. En wat ik recent las is dat er bij onkruiden meer bacteriën dan schimmels in de grond zitten en naarmate de successie voortschrijdt er minder bacteriën en meer schimmels in de grond aanwezig zijn.
Ook al ben ik reeds drie jaar bezig met mulchen en composteren is de grond nog steeds in ontwikkeling en is de bacterie/schimmel verhouding nog niet optimaal. Dus is er onkruid.
En is dat erg? Nee want die onkruiden zorgen er zelf voor dat er meer schimmels gaan ontstaan. Zo heeft moeder natuur het geregeld en zo kan er successie ontstaan.
Dus.
Keek ik eerst eens wat voor soort onkruid er het meest voorkomt. Dat is eenvoudig en is Kaapse klaver. Een bolletje en onuitroeibaar. Ongeveer als speenkruid in Nederland. Dat laat ik staan.
Vervolgens zie ik iets met kleine blaadjes. Samen met mijn flora kwam ik tot de conclusie dat het een wikkesoort is. Nu wordt wikke gebruikt als groenbemesting maar op het www wordt ook gewaarschuwd dat het nogal hardnekkig kan zijn. Wat nu?
Ik trek het op sommige plaatsen toch maar weg en wat verder van het huis laat ik het staan. Zo kan ik het een jaartje aanzien. Want de planten leggen wel stikstof vast en dat maakt het tot een waardevolle plant (zie de witte knolletjes aan de wortels).
Ook zorgt het onkruid dus voor het doorwortelen van de grond en dat is weer een voordeel zodat water makkelijker de grond kan inzakken en dat schimmels langs de wortels dieper en sneller de grond in kunnen.
Dat er schimmels zijn is te zien aan de aarde die aan de wortels kleeft. Schimmels maken een kleefstof die o.a.de grond in klontjes bijeenhoudt. Moeder aarde maakt goed spul want zelfs in water blijft het plakken.
Allemaal nodig om de grond zo snel mogelijk weer gezond te maken.
Met groeten Ton
6 opmerkingen:
Dat is erg interessant, beste Ton.
Kun je mij enkele aanwijzingen sturen van je studie naar grondverbeteringen. Maar alleen als het niet teveel werk is voor jou.
Alvast bedankt.
Iets ingewikkelds simpel uitgelegd! Top verhaal Ton!! :))
Grappig dat je je vader hoort als het om onkruid gaat. Mijn vader was rozenkweker en hem hoor ik altijd zeggen als ik in de tuin ben: "wat je teveel hebt, knip je af". Ik ben dan ook niet bang om flink te snoeien als dat nodig is. En in mijn ogen is onkruid trouwens alleen onkruid als het in de weg staat. Anders is het gewoon een plant.
Hoi Adrie, Ik zal je wat whatsappen. Met groeten Ton
Hoi Clarien. Dank. Ik ga over dit soort info vaker bloggen zodat ook ik bijdraag aan de verspreiding ervan. Met groeten Ton
Hoi Marjorie, Veel van de dingen die ik geleerd heb van mijn ouders gebruik ik nog steeds maar er zijn ook dingen die niet meer nuttig zijn en die laat ik nu bewust achter me. Met groeten Ton
Een reactie posten