Wij geloven niet in toeval maar in de wet van de aantrekkingskracht.
Toen we vorig jaar van Hoorn naar Heiloo liepen was het pokkeweer. Wind en regen. (Een heel verschil met vandaag.)
Lopend door de Schermer polder stopte er toen een auto met twee dames erin. Ik heb jullie niet eerder gezien maar lopen jullie ook mee?
Natuurlijk, zei Rick. Maar waarmee?
Nou met het Rondje Schermer.
Nee, we lopen van Hoorn naar Heiloo.
Nou dan krijgen jullie evenzogoed een minimarsje. En we hadden een kort maar geanimeerd gesprek.
Toen we vanmorgen nog langs de IJselmeerdijk liepen zei Rick: het zou toch leuk zijn als er vanmiddag weer auto stopt en we dan weer een minimarsje krijgen.
Tjee da's ook toevallig, ik loop er net aan te denken dat, dat toen zo leuk was.
Strompelen we vanmiddag door de Schermerpolder, beiden met blaren van de warmte, stopt er een auto.
We kijken elkaar aan en beginnen meteen te lachen.
Doen jullie ook mee met het rondje Schermer?
Nee, maar..... Rick verteld over de marsjes van vorig jaar.
Nu hebben we dit jaar geen marsjes maar Sultanakoekjes.
Die slaan we ook niet af hoor.
Bijna huppelend lopen we de laatste 11 kilometer.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten