En wat hadden wij????????
Regen. Het moet niet gekker worden, zegt men dan, maar van mij zou het wel mogen.
Niet dat er een berg water naar beneden kwam, het meeste viel boven zee, maar het ruikt in ieder geval weer fris. Trouwens tijdens het buitje zakte de temperatuur naar zestien graden. Voorwaar voorwaar ik zeg u: het was gewoon koud.
Toch was het voor ons zondag.
De dag na het concert en we gloeien nog na.
Het was een geslaagde avond. Er traden drie koren op, een blokfluitgroep en twee solisten.
Tja, als je nog geen grote ster bent met sterallures moet je gewoon je eigen zaal versieren, de stoelen klaarzetten
en de slingers ophangen. Maar dan heb je ook wel wat.
Coro de Cómpeta.
De blokfluitgroep.
Oei, geen foto van het barbershopkoor en de solisten Rick en Isabel. Isabel is de dirigente en zanglerares van het kinderkoor. De samenwerking met haar is zo goed dat er voor de toekomst meer in zit.
Het sluitstuk was het kinderkoor en ik kan niet anders zeggen dat ik onder de indruk was. Nu hebben kinderen nog dat heerlijke onbevangene en dat was niet alleen te zien maar ook te horen. Gewoon vrije expressie.
Gedurende de avond liepen er steeds mensen in en uit. Ik denk dat dat wel iets zegt over de ongedwongenheid van de Spanjaarden. Het leidde niet af van de uitvoeringen maar droeg wel bij aan de relaxte sfeer.
Waar ik zelf heel blij mee was dat direct na het einde van het concert er door een grote groep mensen inclusief toeschouwers meteen werd begonnen met het stapelen van de stoelen en het aftuigen van de versiering, de vloer werd geveegd en het afval verzameld. De zangers en muzikanten ruimden alle instrumenten, standaards, ventilatoren- want het was wel wat warm met 150 mensen in de zaal- op. Binnen een kwartier was er een lege zaal en konden we deur achter ons sluiten.
Op naar El Recreo waar de tapas vanaf 21.00 uur werden geserveerd.
Voordat die werden geserveerd, kregen we te horen dat we van de burgemeester bier en wijn aangeboden kregen vanwege al het werk dat we hadden verricht. Daarbij ook meteen de uitnodiging om in november de avond van de senioren op te luisteren met een aantal liederen.
De tapas waren heerlijk en terwijl we daar van aten, kletsten we met een groot deel van het koor inclusief gasten tot in de kleine uurtjes gezellig na.
Met groeten Ton
4 opmerkingen:
Wat een voldoening, je mag trots zijn op wat jullie daar voor elkaar krijgen met elkaar..
De 'binding' met het publiek maakt of breekt een optreden is mijn (toneel)ervaring. Bij een koor zal het denk ik niet anders zijn.
Heb ca 35 toneelgespeeld bij een kleine amateurclub en moesten ook bijna alles zelf doen. Het was altijd spannend of je (snel) contact kreeg met het publiek, en als dat er eenmaal was, ging het spel bijna als vanzelf, maar het was peentjes zweten als het contact niet tot stand kwam. En inderdaad, na afloop napraten met het publiek was ook altijd leuk. Soms kreeg je (ongevraagde) kritiek of vragen als 'waarom deed je in die situatie zus en niet zo'.
Ik koester nog steeds die herinneringen, ondanks dat ik al ruim 20 jaar niet meer betrokken ben bij die club.
Hoi Emie, Dank je. Het is fijn om me ergens voor in te zetten en zeker als het dan ook nog een goed resultaat oplevert. Met groetenTon
Hoi Willem, De relatie met het publiek is heel belangrijk en als er wordt geschuifeld met de voeten is er iets mis. Dan wordt het zweten. Gelukkig ging het voor het grootste deel van de optredens goed, slechts tijdens het instrumentale deel nam na een tijdje de aandacht wat af. Een van de leukste dingen van een optreden is het horen van de reacties uit het publiek. Daarom is napraten zo leuk want dan krijg je de reacties die andere zangers kregen ook te horen. Met groetenTon
Een reactie posten