Segregatie

Dat klinkt beladen.

Wat ik ga schrijven is geen wetenschappelijk stuk omdat data ontbreken en…..daarnaast is er inmiddels voldoende wetenschappelijk onderzoek dat rammelt dus voel ik me vrij om te schrijven.

Als ik wel eens aan expats hier vraag of er contact is met Spanjaarden is het antwoord heel vaak nee. Soms wel met een naaste buur maar niet met Spanjaarden in het algemeen.

Veelal is de taal het grootste struikelblok ook al wordt vaak gezegd dat ‘het niet makkelijk is om echt contact te maken’. 

Er wordt dan ook veel in buitenlandse groepjes geleefd. Nederlanders bij Nederlanders, Belgen bij Belgen en Britten bij Britten etc.

Wij merken ook dat dat het makkelijkst is. We weten onderling wat cultureel bepaald is en wat wel en niet kan of mag. Aan een half woord heb je genoeg meestal zonder na te denken.

Goed. Ik zeg dan wel eens: we leven gesegregeerd. Een goed voorbeeld is het koor. Dat bestond jaren alleen maar uit expats en er werden alleen maar Engelstalige liederen gezongen. De concerten werden dan ook louter bezocht door buitenlanders. 

Ach en is daar iets mis mee? Wat mij betreft niet echt maar het is ongeveer dezelfde ervaring die wij hebben als we een week lang niet van de berg afkomen. De relatie met Spanje is dan eigenlijk volledig afwezig. We spreken Nederlands met elkaar, eten Nederlandse gerechten, kijken naar Nederlandse tv en het uitzicht waar we van genieten zou ook in Italië of Marokko kunnen zijn.

Terug naar het koor.

Nadat Rick dirigent werd van het koor en er een mini-committee (bestaande uit vier personen) kwam was een van de eerste dingen die we besloten dat we ook Spaantalige liederen zouden gaan zingen. Het toeval wilde dat er in September een Spaanse dame tot het koor toetrad. Daarnaast wilde Rick graag dat we het Kerstconcert in de kerk zouden geven. Er werd contact gezocht met de priester die er niet afwijzend tegenover stond en officieel mocht het nadat we van de bisschop daarvoor toestemming hadden gekregen. 

Zover als ik weet was dit de eerste keer dat het koor zong voor een gedeeltelijk Spaans publiek. (De priester had de mensen die de mis bezochten gevraagd te blijven voor het concert) En…..we zongen een Spaanstalig kerstlied.

We kregen veel positieve reacties op het kerstconcert waarbij de priester vertelde verrast te zijn dat dit koor in het dorp bestond. Toch ook wel een teken van de segregatie. Cómpeta heeft vierduizend inwoners dus is het nog wel te behappen wat er zoal in het dorp gebeurt.

Nu vanuit de gemeente het idee kwam om een culturele week te organiseren werden ook wij benaderd. 

Het mini-committee had inmiddels contact gezocht met de muziekschool van Isabel, de dirigente en zanglerares van het kinderkoor. Zij studeert aan het conservatorium in Malaga en de vraag was of zij wellicht een pianiste wist die ons koor zou willen begeleiden. Dat lukte en zo kwam er in maart een Spaanse pianiste. 

Al met al komt er langzamerhand wat ‘Spaans’ in het koor wat tot een sfeer verandering leidt. De focus gaat nu ook meer uit naar wat de Spanjaarden wellicht waarderen en waardoor ze naar een concert zullen komen. Dus meer Spaanstalige liederen en bijvoorbeeld samenwerken met een Spaanse club of groep. Dat werd het kinderkoor.

Voor het laatste concert was er ook behoorlijk wat overleg met de loco burgemeester en daarnaast studeerden we twee Spaanse liederen in.

Voor mij was het concert vooral ook geslaagd omdat er een gemixt publiek was, maar ook dat Spanjaarden tijdens het applaus nog eens roepen dat het geweldig was. Kijk en dan word ik wel blij. 

Natuurlijk zijn dit maar mini mini stapjes en wil het nog steeds niet zeggen dat we als persoon of koor volledig opgaan in het Spaanse leven maar het geeft wel het idee dat we ons best doen om in ieder geval een deeltje van het Spaanse leven te zijn. En dat het gewaardeerd wordt. Zo werden we nu gevraagd wat te zingen tijdens de dag van de ouderen in November.

Nou wil ik niet zeggen dat het de afgelopen week niet af en toe heet was maar de voorspelde vreselijke hitte bleef uit.

Zie ik vandaag een mooie foto van de opervlakte temperaturen tijdens de laatste hittegolf. Des te roder des te heter.

Zitten wij lekker in het koelere deel bij de gele pijl. 

Wellicht dat de slogan die de gemeente Torrox voert op waarheid berust: Torrox, el mejor clima de Europa. 

Met groeten Ton