Nu wandelden we deze tocht eerder en toch zat ie totaal anders in het geheugen dan we vandaag ervoeren.
Van de 31 km gaan er 15 langs de drukke N340. En dan niet over een voetpad maar op het smalle strookje asfalt tussen de witte zijlijn van de rijbaan en de vangrail. En als we mazzel waren op een geitenpaadje tussen de vangrail en de akkers. De oplettende lezer weet al lang dat ik dan humeurig word.
We startten om zeven uur vanmorgen en toen was het nog heerlijk koel maar dat veranderde snel. Nu kan ik niet anders zeggen dan dat we de afgelopen jaren goed aangepast zijn aan de hoge temperaturen en de 31 die de thermometer aangaf deerde ons nauwelijks.
Van het asfalt/geitenpad deel heb ik geen foto’s, wel van het oude traject van de voormalige spoorlijn Velez Malaga /Malaga. Dat traject loopt over het strand en strand en zee vinden we altijd leuk.
Eenmaal op dat stuk aangekomen namen we onze eerste pauze met koffie en cola.
Heerlijke rust en een zachte bries vanuit zee.
In Rincon de la Victoria zagen we deze groene wand maar toen was het humeur al weer helemaal de oude.
Het parcours gaat ook door vier tunneltjes.
Aan de andere kant is er meteen zicht op de haven van Malaga en op de grote toren van de cementfabriek.
De stad ligt dan nog wel een kilometer of acht verder.
Maar dan heb je tussendoor wel van dit soort idyllische strandjes.
Kwart voor twee waren we op het busstation en mazzel als altijd konden we meteen de bus instappen die om tien voor twee vertrok en ons terug naar Torre del Mar bracht.
Daar aangekomen waren de benen wel enigszins verzuurd maar dat weerhield me er niet van om thuis toch nog even de composthoop om te keren.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten