It’s mine

Het was best een fijne paasdag. Relaxed, zonnig en we aten gefrituurde aardappeltjes. Wat wil een mens nog meer?

In de loop van de middag ontstonden er grote onweerscomplexen en de donkere luchten kwamen steeds dichterbij.

Hier krijgen we regen uit, zei mijn eigen weerman, ook al was er geen neerslag voorspeld. Natuurlijk nam ik zijn woorden voor waar aan en haalde het gereedschap naar binnen, dekte de houtstapels af en installeerde alle waterwerken voor optimale water opvang.

Die regen kwam pas in de nacht en er vielen 5 millimeters.

Gisteren was het niet alleen bewolkt, we zaten er middenin. Het werd dus een haardaanbinnendag maar eerst reden we naar Cómpeta om wat zaken te regelen. Onder andere de ladder. Daar waren leveringsproblemen mee. 

Vanwege de stremming in het Suez-kanaal, wilde Rick weten.

Nee dat niet.

In ieder geval moeten we heel mazzel zijn als ie deze week geleverd wordt.

In de middag veranderde de mist in miezer en miezerde er nog 1 mm de meter in en vulde de kuiltjes in de Oost-Indischekers.

Tegen een uur of vijf brak de zon door en zo ging ze half negen onder.

Leo dreutelt altijd achter de baas aan. En toen ik even naar de badkamer ging liep Leo mee. In de tussentijd ging Rick op het kussen zitten.

Oei, dat was niet de bedoeling en Leo probeerde Rick er af te duwen.

It’s mine.

Rick gaf geen centimeter toe en uiteindelijk ging Leo er maar naast liggen. Wel is te zien dat hij het er niet mee eens is.

Zullen we vanmiddag met Leo langs dat weggetje lopen waar die betonwagen rijdt?

Het is de weg waar ik gele lijntjes heb gezet. Ongeveer drie kilometer door de gaarden.

Leuke wandeling en met een andere blik op ons huis.

Met groeten Ton