Alleen op de wereld

Deze spin, zal ik hem Remie noemen? huist al zeker zes weken in de nabijheid van het kunstwerk. Soms is ie even uit beeld en zit hij er achter.

Maar dit is zijn favoriete plekje. 

Het is in ieder geval geen spin in een web.

En zo voel ik eigenlijk ook een beetje: als een spin zonder web. 

Gisteravond heb ik mijn FB account gedeactiveerd. Geen probleem maar vannochtend was ik via mijn Ipad wel heel snel klaar met mijn rondje door de wereld. In de loop van de dag voelde het aan alsof ik afstand had gedaan van iedereen die me dierbaar is. Bijna alsof Rick en ik de enige overlevenden zijn van een atoomaanval. (Klinkt wel heel dramatisch)

Ik miste het kopje koffie van Patricia, de leuke dagspreuk van Yvonne, de reacties op mijn blog, de groententuin info van Valentin, de tekeningen van Beatrijs op Texel, foto’s van de terugreis naar Spanje van Monique en Albert, de verhalen van Anne, de ochtend foto van Edwin (ook al kwamen die de laatste tijd wel wat minder frequent voorbij, en zo nog een heel scala aan gewone dingetjes die leuk genoeg zijn om te weten.

In ieder geval moest ik mezelf bezighouden en dat viel nog niet mee. Normaal gesproken tutter ik zonder problemen een dag vol in de tuin maar het was vandaag koud en winderig. Kijk, en dat mis ik dan ook want op FB zou beslist iemand iets over het tegenvallende weer of de prachtige lenswolken hebben geschreven. Dus dat doe ik dan zelf maar.

Ik vind ze in ieder geval prachtig buitenaards zelfs ook al zitten ze de zonnestralen danig in de weg. 

Die mooie lange gladde golvende wolkenranden doen me denken aan de vlekken op Jupiter.

Nou ja. Om de tijd te doden las ik Gebr. van Ted van Lieshout en ging meteen daarna door met De Japanse minnaar van Isabel Allende. Tussendoor reed ik speciaal naar de kust om een plak chocolade te kopen en een pak koekjes. Verdriet dient ver-etend vergeten te worden tenslotte.

Een ander zaak die ons bezighield. 

Toen we gistermiddag thuiskwamen zag ik water glinsteren op het terras van de buren. He, dat is niet normaal dus gingen we op onderzoek uit. En ik denk dat het wel een van je ergste nachtmerries is: lekkage. We hoorden in het huis water kletteren en zagen dat het onder de voordeur naar buiten kwam. En dan heb ik het niet over een druppeltje. Snel de buren gebeld en zo konden we de hoofdtoevoer afsluiten. 

Zij zijn direct vanuit Nederland hier gekomen om de schade in ogenschouw te nemen en te herstellen. Ik kan niet anders zeggen dat het er vreselijk uitzag. Waarschijnlijk heeft het al een paar dagen gelekt en de schade is groot. Niet alleen de buren maar ook wij waren geschokt. Je wenst dat echt niemand toe.

Natuurlijk zijn er ook leuke dingen: zo bloeit de eerste Fresia die zo onbeschrijfelijk heerlijk geurt, vond Rick tijdens de lekkerstetaartwandeling een passende wandelstok, probeerde ik toch nog maar een keer of de vaatwasser het weer wilde gaan doen (vorige maand vertikte hij het ineens) en ja, dat deed ie en hadden we na het koor een leuke lunchafspraak. Ook zijn de eerste afspraken gemaakt voor de maand april als we in Den Helder zijn.

Met groeten Ton