Om zeven uur op pad. De zon is net nog niet op en volgens de info die ik een paar maanden geleden las, zou je dan boven de horizon, de donkere streep, de schaduw van de aarde kunnen zien. De schaduw die gemaakt wordt door de kromming van het aardoppervlak.
Een jaar of acht geleden was er sprake dat er een betonverwerkings fabriek in de valei gemaakt zou worden. Er is toen door een stuk of honderd bewoners een rechtzaak aangespannen tegen de gemeente. Wij deden ook mee en iedereen werd ingeschreven bij een notaris als aanklager. Nooit meer iets van gehoord trouwens maar de fabriek is er niet gekomen omdat er door de crisis helemaal geen behoefte meer was aan zo'n fabriek.
Inmiddels staan er op het betreffende terrein avocadobomen ( het vlakke stuk waar de fabriek zou komen is niet te zien op de foto, wel de helling links onder)
Zo vroeg in de morgen ben ik nogal scherp en zag deze twee kinderschoentjes op een richeltje tegen de berg aan liggen. Ik moest meteen denken aan het kortste verhaal van Hemingway.
For sale: baby shoes, never warn.
Want hoe komen die schoentjes hier? Je verliest een schoen. Twee is wonderlijk. Ze zijn trouwens wel duidelijk gebruikt en niet echt voor een baby.
Wat verderop is een kippenhok uitgemest. Een foto van de mest heb ik niet gemaakt maar de pannen vond ik beslist fotogeniek.
Wandelen in Spanje. Veel klimmen en dalen. Alvast een voorproef voor Shikoku.
We nemen hier trouwens de oude route naar Granada. Ooit een ezelpad, later verbreed en rechtgetrokken maar sommige stukken zijn nog authentiek.
Inspiratie voor de tuin. Zou ik ook zo'n Ipomea door mijn Bougainville laten klimmen? De kleur is hemels.
Het Parthenon heeft een nieuwe fase in zijn bouw bereikt. Ben nieuwsgierig wat het gaat worden. Ik denk dat de betonnen pilaren al wel 15 jaar boven op de berg staan en pas dit jaar zijn ze gestart met het metselen van de muren.
Het lekkerste van wandelen is zitten.
De uitgebloeide haver lijkt wel licht te geven.
Terwijl ik van alles doe om planten een goede plaats, grond, voeding en water te geven gaan ze soms evengoed dood. En dit blauwe ding? Waar groeit deze? In een nauwelijks waarneembaar scheurtje in de bergwand. Waarschijnlijk goed aangepast.
Rick is ook goed aangepast want liep met een heerlijk hoedje om verbranding van de hoofdhuid te voorkomen.
Met nog anderhalf uur lopen te gaan zagen we al wel het meest steile stukje van de route: de weg aan achterkant van de berg waar de Klompen op staan.
Met groeten Ton
