woensdag 22 juni 2016

Langste dag? Kortste nacht zul je bedoelen.

Het wórdt al bijna niet donker rond de twintisgte juni maar met de volle maan erbij kon ik om kwart voor drie vannacht de krant bijna lezen.
Klaar wakker was ik en ging er na anderhalf uur maar uit om mijn sudokuboekje te pakken.
Nu weet ik dat mijn vader ook vaak maar een paar uur sliep dus ik maak me er niet zo druk om. Zeker ook omdat ik geen betaalde baan heb.

Baan of niet, om half acht naar Den Helder om de leaseauto in te leveren. Dat ging vlot en kon ik de boot van half elf nemen naar Texel want daar lag nog een overhemd wat we met het concert aan willen doen.
Een beetje sloom van me maar ik belde Rick gistermiddag of hij dat zwarte overhemd hemd 's avonds mee wilde nemen naar Huis 1. 
Tuurlijk geen probleem. Komt ie thuis met een paarse. Hij is namelijk zo kleurenblind als wat.
Ook weer geregeld.

Vanmorgen tijdens het wachten dronk ik een kopje koffie in De Wienerhof tegenover het station van Den Helder. De eigenaar daarvan is dezelfde als het hotel waar we met Nootzaak zongen tijdens de kerstdinners, een heel aardige warme en sociaal betrokken man is het.

Het blog Wonen in Caldese schreef gisteren over Paleis Soestdijk en Juliana.
Ik vond Juliana zo'n leuke, beetje tegedraadse, alternatieve ( las ik uiteraard later dat ik wat groter was) gewone warme vrouw. Een beetje een oma gevoel riep ze in mij op. 
De foto's van het interieur van Soestdijk herinner ik me als kneuterig. 
Doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg, zei mijn moeder. Dat was volgens mij ook op Juliana toepasbaar. 

In de Wienerhof ziet het interieur er zo uit.
Niks van dat moderne gestylde, overgeconsumeerde. Gewone dingen. Dagelijkse dingen die veel mensen in huis hebben.
Aan de vaas met kunstbloemen hangt een kaartje met een dankwoord voor een geslaagde feestavond.
En die kippen op tafel!


Een beetje een rommeltje maar je bent er direct thuis. Ongeveer als in het kleine cafe aan de haven.


De spreuken op de balken. Het zou me niet verbazen als de baas ze zelf heeft uitgezocht en ze gebruikt als lijfspreuk.

Deze spreuk kreeg ik niet op een foto, vandaar twee.

Ik kan niet zeggen dat ik het nu heel mooi vind maar ik heb er een uur met veel plezier op mijn gemak gewacht.

Met groeten Ton