Mijn moeder is behoorlijk dement en om haar niet ongerust te maken, had ik niet verteld dat ik aan mijn knie geopereerd moest worden.
Dit had ik natuurlijk ook even aan mijn zus moeten melden want zij had het haar namelijk wel verteld.
Vanavond ging ik bij mijn moeder op visite en direct bij binnenkomst vroeg ze al hoe het met mij ging. Dat is vreemd want die betrokkenheid heeft ze niet meer, gewoon weg omdat ze alles vergeet.
Dit had ze blijkbaar goed opgeslagen. Waarschijnlijk omdat het gevoel van bezorgdheid, om haar 3 jongens met hemofilie al heel oud is.
Het kon vroeger namelijk dodelijk zijn als je b.v een maagbloeding kreeg of, op zijn minst kritiek zijn als je amandelen geknipt moesten worden ( dingen die mijn broers hadden ) of heel pijnlijk kon zijn als je was gevallen en een bloeding in je gewricht had.
Kortom alles wat een moeder niet wil voor haar kind.
Daarom kon ik ook goed begrijpen dat mijn ouders heel boos op mij waren toen ik een tepelpiercing had laten zetten en daarna 3 dagen in het ziekenhuis moest blijven om het bloeden te stoppen. Ik wilde dat prive houden maar de ziekenhuis opname belette dat.
Vanavond zag ik aan haar dat deze oude en bekende zorgen nog duidelijk aanwezig waren.
Misschien ook goed want het prikkelt wel weer haar gedachten. Ze was merkbaar meer betrokken en alert dan anders.
En hoe oud ik ook ben, ik vind het fijn om te merken dat ze bezorgd om mij is. Tenslotte blijf ik een kind van mijn moeder zolang ze leeft.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten