Geen bezoek

Soms heb je van die intens gelukkige momenten en ze komen op de meest onverwachte momenten of plaatsen en zijn niet af te dwingen.
Gisteren waren Rick en ik 12 getrouwd. We hebben samen in een restaurant gegeten in de hal van het UMC. Normaal gesproken zouden we een chineesje pakken maar die zit hier niet. We hebben lekker gegeten en gezellig gekeuveld. Onder andere wat er leuk of minder  leuk was aan de afgelopen jaren. Zouden we nu op nieuw de beslissing nemen om samen te gaan? Ja. Helemaal goed.
Vanmorgen naar een van de binnen tuinen gelopen en lekker in de zon gezeten. Een beetje dagdromen en staren naar vissen in de vijver. Het is altijd een beetje bevreemdend om een stukje natuur te zien in een verder volledig ge-urbaniseerde omgeving. Hier nog versterkt doordat alle buitenmuren wit betegeld zijn.
Ineens werd ik me volledig bewust van alle warmte, liefde en zorg die in het gebouw aanwezig waren. Ik was gelukkig en vervuld van dankbaarheid.
Dankbaar voor mijn man Rick, voor de zorg in Nederland, voor alle aandacht, voor alle bezoekers die toch van behoorlijk ver moesten komen, voor de bloemen en de kaarten en  vanmorgen nog voor een leuk gesprek met de maatschappelijkwerker van de Van Crevelt kliniek.
Toen ik weer terug op mijn kamer kwam heb ik een gesprek aangeknoopt met de 17 jarige patiente die al een paar dagen tegenover me ligt. Vier dagen lang heb ik me geirriteerd aan haar gedrag en nu, nu had ik een leuk gesprek met haar.
Als je gelukkig bent kan je niet geirriteerd zijn want je kunt als mens slechts een emotie tegelijk hebben.
Gelukkig ben ik nu gelukkig, ook al krijg ik geen bezoek vandaag.

Met groeten Ton