Toen ik Rick ontmoette vond ik het heel moeilijk om te zeggen dat ik van hem hield. Hij vroeg waarom ik dat nu zo moeilijk vond. Ik antwoordde dat ik nu wel van hem hield, maar niet wist hoe dat over een jaar zou zijn.
Na al die jaren hou ik trouwens steeds nog van hem, maar dat is niet wat ik wil zeggen met dit stukje. Wat ik wil zeggen is dat ik toen niet echt kon genieten van het moment, omdat ik de ervaring van het verleden meenam naar het heden. Er waren eerdere liefdes geweest die overgingen. Rick zei dat het ging over hoe ik het op dat moment voelde. Ik begreep dat niet want ik had toch echt die gedachten met gevoelens uit het verleden.
Hier moest ik aan terugdenken toen ik vanavond afscheid nam van de mannen die we op visite hadden. We hadden ze eenmaal gesproken in Spanje en vervolgens uitgenodigd om te komen eten. Ik kijk altijd eerst de kat uit de boom voor dat ik zeg of ik iets leuk vind of niet. Je weet tenslotte nooit hoe het zich ontwikkelt en ook vriendschappen die zeer solide leken zijn verwaterd.
Maar toen Rick - nadat de mannen waren vertrokken - vroeg hoe ik het had gevonden kon ik zonder reserve zeggen: wat een aardige mannen. Zonder gedachten uit het verleden of getob over de toekomst.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten