Vorige week woensdag maakten we een korte wandeling naar vrienden die in het dal wonen. Om daar met de auto naar toe te rijden duurt ongeveer een half uur. Dat kan veel korter, maar een Spaanse boer heeft de weg die over zijn land gaat afgesloten. Heeft de man waarschijnlijk gelijk in, want we denken dat de weg anders echt wel een sluiproute zou worden.
Wij liepen het weggetje af en dat duurde een kwartiertje. Heerlijke wandeling en het klimaat en de natuur in zo’n dal zijn wezenlijk anders dan op onze top. Zo krijgen de hellingen minder zon en is het er minder droog.
Na het bezoek klommen we via een iets andere route het dal uit en passeerden we het huis van de bas van het koor. Daar kregen we een zak citroenen. Heerlijk om marmelade te maken.
Gisteren kregen we ook nog eens een zak sinaasappels. Die kwamen dan weer van de buren van vrienden want die kunnen vanwege de Corona niet in Spanje komen.
Anyway. Ik schilde me suf aan het fruit gisteravond en vanmorgen stapte ik al vroeg in het marmeladekookproces.
Dát ging wel goed.
Terwijl de marmelade kookte zette ik de schone potten en deksels in de oven om te steriliseren. 15 Minuten op 125 graden.
Brandt er iets aan, riep Rick.
Uh, nee.
Het stinkt anders verbrand.
Tja, dan moet ik wel op onderzoek uit. Het kwam uit de oven en toen ik de deur opendeed kwam er ook rook uit.
Nog nooit gehad. Een paar dekseltjes waren gaan smeulen. Nou uh eigenlijk gewoon fikken dus. Tenminste de kunststof binnenranden. Waarschijnlijk is een ander soort kunststof gebruikt in de nieuwere potten want ik heb dit nooit eerder gehad.
Gelukkig had ik potten genoeg.
Een mix dus. Citroen en sinaasappel. Mooi geel, wel wat zuur en bitter.
Het werd sowieso een gele dag.
De eerste narcis staat in bloei. En al gaat het over niks: ik werd er blij van.
Net als van de fresia’s. Die staan in een pot met Clivia’s en die zette ik op het terras om er van te genieten.
Na het gebruik van de neusspray zijn mijn reuk en smaak verbeterd maar nog lang niet normaal. Ik ruik en proef weer meer complexiteit.
Ik deed afgelopen week een experiment. Eerst nam ik een paar hapjes van een stuk taart. Daarna nam ik een snuifje, wachtte een paar minuten en nam weer een paar hapjes. Ik proefde aanmerkelijk meer. Ik blijf dus af en toe de neusspray gebruiken.
Met de fresia’s deed ik hetzelfde. Ik ruik de bloemengeur eigenlijk best goed, maar als ik een tweede keer door mijn neus iets inadem is de geur gewoon verdwenen. Ook nu nam ik een snuifje van de neusspray, wachtte een tijdje en rook opnieuw aan de fresia’s. Geen verschil. Een snuif rook ik goed maar bij een tweede bleef de neus blind en doof. Daar dus geen verbetering.
Maar ik ben al blij dat ik één keer wat ruik, want wat een heerlijke geur.
Zou je een foto willen maken van die gele velden, vroeg Rick want die vind ik zo mooi.
Tuurlijk.
Tuurlijk.
In de omgeving kan je nu precies zien wie er Roundup gebruikt en wie niet. De velden met de bloeiende gele Kaapse klaver worden niet bespoten en meestal is het dan niet zo dat de betreffende eigenaar ecologisch werkt. Nee, het is dat die percelen gewoon niet gebruikt worden.
Van die Kaapse klaver word je alleen blij op het land van de buren want het is gelijk speenkruid. Je komt er nooit vanaf. Wel is het een goede bodem bedekker in het voorjaar en het ziet er mooi uit.
Met groeten Ton
8 opmerkingen:
Hier in Z-FR (net voor de pyreneeën) staan ook al enkele narcissen (wij zeggen paasbloemen) open net zoals enkele andere voorjaarsbloeiers. Bij het uitlaten van Phara (onze portugese adoptiehond) zie ik dat de natuur volop op 'springen' staat. Bij een heel aantal planten/struiken zie je dat blaadjes en bloemen echt in de knop staan en wachten op wat warmer weer. Dat zal voor deze week zijn want er wordt een zonnige periode voorspeld - met hogere temperaturen - alleen is die verrekte oostenwind 's morgens nog fris.
Erg mooi dat geel overal! Wat trouwens bijzonder is ... hier kun je de roundup velden juist herkennen aan de gele kleur! De andere velden zijn groen want daarop leeft de groenbemester nog, wat meestal rogge is. Gelukkig zie je hier langzaamaan steeds minder geel en meer groen in het voorjaar. :))
Hoi Marc, De natuur laat zich niet stoppen door een koude oostenwind. Wel wat remmen. Hier ook al twee dagen oostenwind. Brrrrr. Met groetenTon
Hoi Clarien, Hier zijn de gespoten velden inmiddels ook al te herkennen aan de verleppende doodgespoten kruiden tussen de amandelen en olijven. Triest gezicht en de kale gronden ten prooi aan erosie. Toch zie ik ook boeren die de onkruiden weg maaien en het maaisel laten liggen. Maar dat zijn er nog niet veel. Met groetenTon
Had nog nooit van kaapse klaver gehoord en had daarom evenmin een idee hoe het spul er uit zag, hoewel ik mezelf een vrij grote plantenkennis toedicht. Na enig zoekwerk op www, was ook dat probleem opgelost. Het bleek 'gewoon' de Oxalis pes-caprae te zijn; een volle neef of nicht van het geluksklavertje, Oxalis deppei, waar (school)kinderen te pas en te onpas mee opgezadeld worden.
Het grappige was wel dat ik een foto van een O. pes-caprae in een scheur van een Kretense weg al bijna 15 jaar gebruik als schermfoto bij het opstarten van de laptop. Alleen nooit geweten dat kaapse klaver ook een naam ervoor was.
Hoi Willem, Dank voor je reactie. Natuurlijk ben ik ook weer even gaan zoeken in mijn boeken en op het internet en....in mijn aangenomen en zelf overschatte kennis van het Engels.
Van Cape sorrel heb ik sorrel vertaald met klaver terwijl het zuring is. Foutje van mij. Van de Latijnse naam had ik aangenomen dat pescaprae betekende, van de Kaap komende. Ook een foute aanname. Maar gecombineerd is Kaapse en Klaver een betere dan Cape en Sorrel, lijkt me. Dus in mijn kleine wereld rond De Klompen zal ik het toch maar Kaapse klaver noemen. Met groetenTon
Het zat al een paar dagen als een smeulend vuurtje in mijn hoofd, maar opeens begon er een lampje te branden en kwam de naam van een plant tevoorschijn die ik enige jaren terug voor een kennis die in Nieuw-Guinea verbleef, opgezocht had: Ipomoea pes-caprae (geitenhoefwinde), de tropische neef of nicht van onze Akkerwinde, een woekeraar die vooral voorkomt aan topische stranden. Het achtervoegsel 'pes-caprae' heeft niks met de Kaap te maken, maar is afgeleid van het lLtijnse woord voor geit; capra. De bladvorm schijnt overeenkomst te vertonen met de hoefafdruk van een geit. Heb het nog even nagezocht op wikipedia en die gaf dat ook aan.
Hoi Willem, Dank voor de toelichting. En altijd leuk deze reactie want daar leer ik van. Met groetenTon
Een reactie posten