We mogen het dorp weer uit.
Het gaat de goede kant op met de COVID besmettingen en verschillende dorpen en steden mogen uit de gemeentelijke lockdown. Toch maakten we vandaag een wandeling in de bergen bóven ons dorp en gaan maandag wel naar de kust.
De auto staat onder de bomen iets voorbij de huizen.
We dachten over paadjes te gaan maar nee, brede weg met af en toe stukken met vrij nieuw beton.
Op de voorgrond is de berm te zien met planten en kleine struikjes. Dit deel hoog boven het dorp is een jaar of vijf geleden verbrand. Het is dus open en kaal. Af en toe een zwarte boomstronk maar voor de rest weinig van te zien.
Na een kilometer of vier konden we over de bergkam het dal inkijken waar het pad van onze ‘lekkerste taart wandeling’ loopt.
Het is verrassend om de omgeving weer eens te zien vanuit een ander perspectief.
De piramide achtige berg beklommen we in 2010. Super steil en 1900 meter hoog.
Het is even goed kijken maar de Corona crisis is hier hoog in bergen toch ook duidelijk te zien.
Waar ik eigenlijk altijd in het midden van de weg loop om de ravijnen niet te zien, loopt Leo op of zelfs vaak over het randje.
Gelukkig zit hij aan een touwtje, zegt Rick vaak want Leo maakt ook wel eens een uitglijder.
De route gaat naar Hotel Casa de la Mina dat trouwens al jaren min of meer gesloten is. Het schijnt wel eens open te zijn voor gasten maar dat wordt niet van te voren gemeld of zo. Zegt men. In ieder geval zat het nu potdicht. Vanaf hier lopen we terug.
Omdat we nu op zo’n 900 meter hoogte zitten kunnen we ruimschoots op onze berg kijken, De Rabita, iets links van de gele pijl. Bij de pijl staat ons huis.
Nu vind ik het meestal mooi wandelen als er bomen zijn of anderszins lekker groene natuur. Hier viel mijn oog op het plukje grote groene bladeren links op de foto. Het is een veelvoorkomend bolgewas, Urginea maritima, en groeit in klusters.
De kluster hangt al bijna helemaal in de lucht omdat de wand er onder afbrokkelt zoals rechts goed is te zien. Tja, dan zou ik wel even een zetje willen geven of de bollen loskomen. Er lag zelfs een lange tak vlakbij dus duwde ik toch maar eens tegen de bollen. Maar nee, ze zaten te goed verankerd. Wellicht deze route nog eens wandelen na een paar fikse regenbuien. Maar die zijn de komende dagen niet voorspeld.
Met groeten Ton
6 opmerkingen:
Ontzettend mooie foto's weer, Ton!
Mooi om wat meer van jullie omgeving te zien.
Ik wist niet dat jullie zo hoog op de berg wonen. Ton. en wat een weer!! Je zou er jaloers op worden. Hier nog steeds alles onder de sneeuw. De tuin is één witte vlakte. En we hebben zelfs met de auto de boodschappen gehaald. Waar ik eigenlijk op tegen ben. Maar nood breekt wet!
Toen ik opstond was het nog -11, maar nu begint de zon te schijnen en is het nog -2. Koud.
Groeten vanuit de Achterhoek.
Francien.
Hoi Jan, Dank je. Met groetenTon
Hoi Lot, Graag gedaan. Rick heeft nog een paar wandelingen uitgezocht dus er volgt vast meer. Met groetenTon
Hoi Francien, Ons huis staat op 500 meter hoogte precies op een randje. Vandaar de mooie uitzichten. Tja, dat weer was de grootste trekker om naar Spanje te gaan. Zeker in de winter. In de zomer is het wel wat veel van het goede. De Achterhoek is inderdaad wel heel koud. Wel prachtig weer de laatste dagen en die auto mag wel een keer hoor. Met groetenTon
Een reactie posten