Het houdt wat

Afgelopen maandag stonden we al bij de kapper want we waren onze onverzorgde kapsels wel wat zat, maar er zaten al zes mannen in de zaak. Vanmorgen waren we de eerste en waren we direct aan de beurt. Heerlijk dat de lockdown weer voorbij is. We krijgen morgen zelfs gasten voor de lunch. Tja en dan kijk ik even met nieuwe ogen naar de tuin. Oei, er mag wel wat opgeruimd worden.

Op de hellingen staan amandelbomen. Al volwassen exemplaren. Wilde amandelbomen waarvan de noten bitter zijn en waar ik dus niet veel aan heb anders dan genieten van de bloesem, de schaduw en eventueel het hout voor in de haard. 

Ik vroeg me af of zulke oude bomen nog geënt kunnen worden. En ja dat kan. In maart/april. Nu is het niet zo dat je de boom gaat snoeien. Je gaat ze kandelaberen en daar was ik afgelopen dagen mee bezig.

Maar al behoorlijk wat van die takken en stammen lagen op de oprit om verzaagd te worden tot haardhout. En vanwege die gasten hield ik me daar vandaag me bezig.

Het wordt al weer een behoorlijke stapel.

Daarna ruimde ik al het gereedschap op, veegde de boel weer eens aan, stapelde de lege bloempotten op, maakte keurige hopen van de compost en herschikte de potten met planten. Kortom: lekker bezig.

Het voorjaar laat zich gelden. Zo staan de knoppen van de Vijg op springen en zijn zelfs al de eerste vruchtjes te zien.

Na weken van wachten, het is een periode best koud geweest, zijn de tuinbonen nu echt opgekomen.

Zelfs de worteltjes laten zich zien. Keurig dun gezaaid Ton.

Nou ja, niet overal.

De eerste aardbei begint te kleuren. Hoe leuk is dat?

En tatatatatataaaaaaaa.

Er zitten zelfs bloemknopjes in de sinaasappelboom. Nu zaten er vorig jaar ook al een paar aan maar nu zijn het er veel.

Zou het dan toch eindelijk.........

En nu iets anders. Soms klets ik uit me nek. En wellicht zelfs vaker dan soms.

Schreef ik over Kaapse klaver. Nou dat bestaat niet. Die naam heb ik zelf bedacht. Van de klok en de klepel.

Ik dacht dat van Cape sorrel de vertaling Kaapse klaver zou zijn. Niet dus. Sorrel is zuring. 

En ik heb nog een dwaling. Daar kwam ik zelf achter.

Sneeuwklokjes, schreef ik een paar dagen geleden, nog uit de tuin in Heiloo. Gel.l.

Het zijn lenteklokjes en die heb ik nooit gehad in Heiloo. Ik denk dat ik de bolletjes heb gehad van mijn schoonzus en zwager maar ook daar ben ik niet zeker van.

Het houdt wat met me.

Met groeten Ton