Basic?

Niks basic.

Vanmorgen hartelijk afscheid genomen van Agnes. Bijzonder om zo gastvrij te worden ontvangen door iemand die je eigenlijk niet kent.

Agnes: heel hartelijk dank.

Tja, en dan is het tijd voor de vierdaagse. Even pelgrim af en de drukte in.

Bij de inschrijfpost spraken we een intentie uit. Het is namenlijk niet vanzelfsprekend dat je de Nijmeegse kunt lopen. Daar kan je dankbaar voor zijn.

De intentie is voor Marlika. Dat haar medicatie aanslaat en ze volgend jaar, in goede gezondheid, weer samen met haar man de vierdaagse kan lopen.

Wij zijn ingedeeld in Wandelschoen.

Daarna koffie en tompouce bij Strik en toen was het tijd om kwartier te maken bij de Padua parochie.

Ook hier was er een hartelijk welkom en de aanwezige vrijwilligers wisten direct wie we waren.

De herberg is nog niet klaar vanwege vergunningen maar we kunnen gewoon in het gebouw verblijven. Er is een keuken, toilet en douche. We slapen in deze ruimte.

Licht, ruim en groot. Wat zeg ik: gigantisch. En dan te bedenken dat Nijmegen uit zijn voegen barst. Er veel wandelaars dicht op elkaar gepakt zijn in woningen die veel kleiner zijn dan deze pastorie. Tel daarboven op ook nog eens dat we 600 meter van de start zitten. 

Zondagskinderen zijn we.

Met uitzicht op de tuin.

Zullen we de tent opzetten, stelde Rick voor. Dat is misschien wat knusser en we kunnen dan ook ‘proefslapen’ zodat we weten hoe het werkt als we eens buiten moeten slapen.

We zijn helemaal tevreden.

Dat wordt heerlijk slapen.

En dit is ons uitzicht bij het ontwaken.

Nadat we geïnstalleerd waren gingen we de kerk in. Vanwege de vierdaagse is die elke middag open en was het er gezellig druk. Dus lekker kletsen omder het genot van een kopje koffie en koekjes.

Nu zitten we lekker buiten in het zonnetje. We horen wat stadse geluiden maar de lijster komt er met gemak bovenuit.

Met groeten Ton