Het is begonnen

Van Zeist naar Rhenen, 32 kilometer. 38344 Stappen.

En toen weer terug naar Zeist met de bus. (Wat ons opviel is dat iedere passagier de chauffeur groet bij het verlaten van de bus). Een beetje heen en weren met het openbaar vervoer zet het pelgrimsgevoel onder druk. Geen ideale situatie maar soms breekt nood wet en wat zijn we ook in Hilversum weer gastvrij ontvangen.

Om acht uur begonnen we te wandelen en na een regenachtige nacht was het gelukkig droog maar wel warm en vochtig. 

En nog steeds is het duidelijk de Utrechtse heuvelrug want veel bos en lommerrijke lanen. Misschien is het nu openbaar maar het was eens privaat bezit.

Heerlijk als je geld hebt, roepen we dan in koor.

Vlak voor Driebergen hoorden we opeens een knal. Meer alsof er iets brak, een spaak of iets dergelijks want er reden ons een paar fietsers voorbij. En ja, de fiets van een jonge knul begon het geluid te maken van een wiel dat aanliep.

Hij stapte van de fiets af en keek naar het achterwiel. In het passeren zagen we dat de velg in het midden over 40 centimeter was opengesprongen.

Oei, zei ik, daar is niet veel meer aan te doen.

Nee, zei hij, maar daar is het barrel ook te oud voor. Hij gaat weg. 

Iets deed ons denken dat hij zijn brikkie ook ter plekke in de bosjes wilde achterlaten en na enkele seconden leek hij de daad bij het woord te voegen.

Nee, riep ik direct. Dat kan je niet maken. Een ander met je rotzooi opzadelen.

De knul keek schuldbewust en nadat wij doorliepen zag ik hem moeizaam stappen met de fiets aan zijn hand.

Na een minuut of vijf passeerden we een bushalte waar enkele fietsen geparkeerd stonden.

Hij kan zijn fiets er zo tussen zetten, zei Rick.

En op dat moment draaide ik me om en wees naar de jongen dat hij daar zijn fiets wel kon inzetten.

De foto die ik stiekem maakte laat zien dat hij zijn fiets inderdaad tussen de anderen bij de bushalte had gezet.

Tijdens het wandelen zeggen we soms een half uur niets tegen elkaar en zijn dan alleen met onze gedachten.

Waarom moest je die jongen nou zo terecht wijzen? Je bent zijn vader niet. Maar je mag  mensen soms wel op hun verantwoordelijkheden wijzen. En is het eigenlijk aan mij om hem goedkeuring te verlenen? Nou ja, misschien denkt hij er later nog eens aan terug en heeft hij van dit voorval geleerd dat hij van niemand iets moet doen of laten. Dat hij niemand nodig heeft om de keuzes te maken die hij wil maken en voldoende op zichzelf kan en mag vertrouwen.

Wat later haalde hij ons in en sprak ik hem aan om dit tegen hem te zeggen.

En er was weer bos, veel bos wat heerlijk koel was en waar ik geen petje op hoefde.

De Schapenrotonde vond ik prachtig.

Rick belde vanmorgen met een van de leden van de Cunera parochie om te vragen of er een accommodatie is voor pelgrims. De parochie doet veel in de pelgrimstraditie maar er is geen officiële plek voor pelgrims maar er zal binnen de gemeenschap gekeken worden of er iets geregeld kan worden. Dat klinkt goed.

Toch gaat er minsten twee uur overheen voordat we gebeld worden met het bericht dat er nog geen plek is gevonden maar dat er wel een oproep is gedaan op de FB-pagina.

En dan kom je een huis tegen met deze naam er op.

De afgelopen dagen zagen we veel waarschuwingen voor de processierups en zagen we ook de nesten.

Het lopen gaat tot nu toe van een leiendakje en we merken dat de conditie toeneemt en we ‘s avonds niet meer uitgeput aankomen. 

Om half een passeren we kasteel Amerongen en gaan op weg naar de pont over de Nederrijn 

En toen zagen we Ooievaars en wanneer zie je die geluksbrengers nou in het wild? Mooi moment om de volgende intentie uit te spreken. Dat Ineke na een periode van rugoperaties en een gebroken heup hulp krijgt van het universum om hier weer bovenop te komen.

Het pontje. We moesten er even op wachten en hadden meteen weer een leuk gesprek met andere passengers to be.

Aan de overkant was duidelijk de stuwwal te zien.

Het stuk over de dijk, 12 kilometer, leek langer. Maar in de verte rechts de toren van Rhenen.

Nou, die zou in een stad niet misstaan.

Met dit pontje weer terug de Nederrijn over om Rhenen in te gaan. 

Tijdens het lopen op de dijk keken we steeds of we dat pontje al zagen over varen. Maar niets. Dus toen we naar de oever liepen en de boot aan de andere kant afgemeerd zagen liggen, hadden we wel twijfels of die pont zou varen. Twijfel ongegrond want zo gauw we bij de oever stonden kwam de boot al los van de kant.

De kapitein en ik zitten al te filosoferen zolang we jullie op de dijk zagen lopen. Zouden ze naar de camping gaan? Ze hebben wel grote rugzakken op dus ze gaan beslist niet over de brug. Als ze voor de feestweek komen móeten ze wel met de pont.

Jullie lijken wel net zo blij met ons als wij met jullie, zei Rick.

Nou dat is ook zo want er niets saaiers dan een dag als vrijwilliger op de pont zonder of met weinig passagiers.

Om vier uur werden we met carillonklanken verwelkomd en ja wat een toren. Ongeveer als die in Breda of Antwerpen.

Nog steeds geen slaapplek. We gingen de kerk in en maakten eerst een praatje met de vrijwilligers die daar zaten. Vervolgens kregen we een rondleiding en ja, de toren werd gebouwd met de gelden die door pelgrims bijeen werden gebracht die het graf van de heilige Cunera bezochten.

Toen we weg wilden gaan vroeg de vrijwilligster of we al een slaapplaats hadden?

Nee nog niet maar we legden haar wel uit van de hulp die we al kregen.

Nou, als het daar niet lukt kunnen jullie bij mij komen. In de logeerkamer staan twee bedden klaar dus daar kunnen jullie zo in.

Is dat nou niet gewoon geweldig lief? Wat een vertrouwen.

We aten een ijsje terwijl we wachtten of de contactpersoon Sander toch nog iemand met een slaapplek had gevonden en ja, we kunnen slapen in het gemeenschapshuis. 

Voor dat Sander ons de ruimte liet zien dronken we eerst nog een biertje met hem als dank voor zijn inzet. We spraken over de gedachte die hij had om ons pelgrims te helpen want dat hij daar voor was gegaan werd wel duidelijk. “Wat stelt het geloof voor als je mensen niet helpt.”

Het is prachtige ruimte waar we kunnen verblijven, slapen en wassen. We kunnen koffie en thee zetten en hebben zelf nog wat broodjes en iets te snoepen. Want dat is het voordeel van veel lopen.

Rick belde de vrijwilligster van de kerk af en bedankte haar voor het vertrouwen en het gastvrije aanbod.

Voor ons is de pelgrimstocht echt begonnen.

Met groeten Ton

Tijdens de wandeling in Japan spraken we intenties of vragen uit van vrienden en kennissen. Het uitspreken van die persoonlijke intenties gaf een duidelijke meerwaarde aan onze tocht. Ook tijdens deze reis wil ik iedereen de gelegenheid geven om door ons zo’n intentie uit te laten spreken. Dat zullen we niet persé in een kerk doen maar dat zou op elke plek kunnen zijn waar dat voor ons toepasselijk lijkt. Kan bij een mooie boom zijn of een wegkruis, of een indrukwekkend stuk natuur, na een mooie ontmoeting of bijzondere gebeurtenis. Hiervoor  kan je een reactie onder het blog zetten. Die reactie zal ik niet publiceren. In de dagen erna zal ik dan in het blog vermelden welke intentie we hebben uitgesproken zonder een naam te noemen.

Ik ben sowieso blij met de reacties die gegeven worden maar omdat ik niet teveel met de wereld bezig wil zijn, we lezen ook geen krant en kijken geen tv zal ik de reacties niet meer beantwoorden. Weet wel dat ik ze zeer waardeer en regelmatig teruglees.