Het blote voetenpark

Van Hillensberg naar Aachen, 31 kilometer. Geen stappen want de telefoon staat op slot. 

Dat laatste minstens tot zaterdag want dan gaan de gasten uit het appartement en kan de huismeesteres in huis om de pincode te pakken.

Rick is helemaal in zijn element met een landkaart. Uren kan hij daar op turen. Hij maakt dan ook de route die we nemen onder de voorwaarde dat we niet alleen op verharde wegen lopen.

De gastheer heeft dezelfde interesse dus werd er gezamenlijk meer dan een uur over de te volgen route gedebatteerd.

En gezamenlijk is er besloten dat we niet naar Sittard en Maastricht gaan. De gastvrouw van gisteren had uitgebreid gegoogled op Morgenstraat en kwam met de info dat de hele wijk volledig op de schop is gegaan en er van Rick’s geboorteplek, laat staan zijn geboortehuis, niets meer over is.

Dat schept duidelijkheid.

Kreeg nog een foto doorgestuurd van de gastvrouw waar we beiden opstaan.

Het was het gisteren heet en zodoende sliepen we in het tuinhuis met de deuren open en gleed ik pas tegen een uur of vier vannacht de slaapzak in. 

En dit zien bij het ontwaken is gewoon een kado.

Na het ontbijt slopen we de stilletjes de tuin uit en na een paar honderd meter ook uit Duitsland.

Akkerwinde is mooi.

Deze dikbillen lagen in adoratie wel jammer dat pa geen horens heeft maar dat lijkt de dames niet te deren.

Het blote voetenpark. Dat lijkt me wel wat. Trouwens een hele pelgrimsreis op blote voeten spreekt me op het moment aan. De kleine teentjes aan beide voeten willen niet echt meewerken en ik zei tegen Rick dat ik voor de volgende wandeltocht, waar de eerste ideeen voor rijpen, die krengen laat amputeren.

De route is moooi en afwisselend. Hier gaan we langs de Brunsummer heide.

Vond het wel een leuk gezicht op Brunssum.

Ook zagen we de eerste wijngaard en met de hitte die we nu hebben gaat het vast goedkomen met de nog kleine groene vruchtjes.

Het wordt vaak gezeg: Limburg is al een beetje buitenland. Ik begrijp het: hoe vaak hebben we in Spanje en Japan over dit soort paden gewandeld?

En......het is beslist zeer on-Nederlands. In de betekenis van Noord- en Zuid Holland dan.

Na Kerkrade gingen we definitief Duitsland in en zullen daar de komende vijf a zes weken doorheen trekken. En met het overgaan van de grens willen we onze gastdames en - heren bedanken voor de gastvrijheid en het vertrouwen dat ons geboden werd. Het is beslist niet ‘gewoon’. Nee het is buitengewoon om huis en haard zo open te stellen. Dus Margareth, Marion, Ton en Dimphy, Ellen, Agnes, de vrijwilligers van de Padua parochie, Lidy, Lilian en Patrick, Inge en Theo. Vanuit het diepst van ons hart: hartelijk dank. Dank ook aan Astrid en Huub voor de uitnodiging mee te dineren vanwege haar verjaardag.

Maar ook voor alle leuke reacties op het blog, wattsapp, mails en telefoontjes. Dank voor alle bijzondere gesprekken en ontmoetingen die we tijdens het lopen in Nederland hadden. Dank aan de vrienden die ons kwamen aanmoedigen tijdens de vierdaagse en de vriendin die dat wel wilde maar bij wie het niet lukte.

En al deze gastvrijheid heeft er voor gezorgd dat, als we terug zijn in Nederland, de reserve kamer gaan inrichten met een bed zodat het universum weet dat er ruimte voor gasten is in ons huis.

Het was vandaag nog heter dan gisteren dus werd het zelfs voor ons als semi Spanjolen toch ook wel wat warm. We dronken koffie bij de hamburger tent met een M en deden dat binnen op verzoek van Rick.

Is dat de Rick die ik ooit kende en altijd buiten wil zitten?

Ja, zei hij, het is me te heet. 

Sevillaanse temperaturen, zei hij dan ook vanmiddag toen we Aken binnen liepen. De verschillende displays met temperaturen liepen van 36 tot 42 graden uiteen.

Nu zitten we in het riante gastenverblijf van de Arme zusters van de Heilige Franciscus, wel tegen betaling dus zo arm zijn ze nu ook weer niet.

Met groeten Ton