Er een broertje aan dood hebben

Glorieus weer vandaag. Zo komen we al aardig in de Spaanse mood.

Nog een dienst draaien, zei Rick vanmorgen en dan heb ik vakantie.

Tja, zo voelt dat toch aan als we naar onze Spaanse Klompen gaan.

Maar vanmorgen liep ik een zeer rustig rondje dijk en met ons motto voor de wandeling naar Rome, onmoeten, in mijn hoofd had ik twee leuke gesprekken. Nu heb ik trouwens toch al het idee dat er beslist mensen zijn die de dijk als een onmoetingsplek gebruiken. Ongeveer zoals de bewoners van Egmond aan Zee naar ‘de werf’ gaan en de Egmond Binners naar ‘de beurs’.

Het was heiig en zelfs het bouwprojekt Over het Wad, zag er wat dromerig uit. Negen verdiepingen krijgt het en daarmee is het uizicht over het wad voor ons appartementen complex verleden tijd. Nu is ons uitzicht naar de stad gericht maar voor enkele andere appartementen is het wel jammer.

In het Marsdiep werd een oefening gehouden met een helikopter die een man op een boot moest laten zakken. Zo’n actie leidt altijd tot gesprek en dat had ik dus ook. De bijbehorende foto is mislukt. Daarom maar een zeilschip met de Razende Bol.

‘Die gaat nooit niet aansluiten op Texel. De stroming is daar te groot en ze willen die vaargeul helemaal niet dicht hebben want anders moeten de schepen helemaal om de Razende Bol heen varen en dat is een km of acht om’.

Jaren geleden vroeg Rick me of ik een paar shirts voor hem wilde kopen. 

Nee hoor, zei ik, ik ben je moeder niet.

Inmiddels ken ik wel wat van zijn voorkeuren: niet te strak, het liefst blauw, met een rits of een paar knoopjes en dunne stof die niet kriebelt maar dat is geen garantie dat aan het meegebrachte ‘zijn luchie’ komt. Klagen daarover doet hij trouwens niet want hij heeft gewoonweg een te grote hekel aan winkelen. Maar ik neem dus niet vaak wat mee.

Sinds we gepensioneerd zijn en zijn gaan consuminderen en ik kleding in tweedehands winkels ben gaan kopen is er wat veranderd. Nog steeds wil Rick niet winkelen en nog minder in tweedehands winkels dus......begin ik een beetje op zijn moeder te lijken want ik lijk liever op zijn moeder dan dat ik grote uitgaven aan kleding ga doen. Zeker niet als het kleding is die we dragen in de beslotenheid van onze Spaanse berg.

Vandaag waren we mazzel. Twee shirts voor Rick en een voor mij en hij was er helemaal blij mee want knoopjes, dunne stof, blauwig etc. etc.

Met groeten Ton